Πέμπτη 18 Απριλίου 2024

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Πέμπτη 18 Απριλίου 2024

 Πέμπτη 18 Απριλίου

Η βασιλεία σου διαιρέθηκε και δόθηκε στους Μήδους και στους Πέρσες.​—Δαν. 5:28.

Ο Ιεχωβά έχει δείξει σαφώς την υπεροχή του σε σχέση με τις «ανώτερες εξουσίες». (Ρωμ. 13:1) Προσέξτε τρία παραδείγματα. Ο Φαραώ της Αιγύπτου υποδούλωσε τον λαό του Ιεχωβά και αρνήθηκε επανειλημμένα να τους αφήσει ελεύθερους. Αλλά ο Θεός τούς απελευθέρωσε και έπνιξε τον Φαραώ στην Ερυθρά Θάλασσα. (Έξοδ. 14:26-28· Ψαλμ. 136:15) Ο βασιλιάς Βαλτάσαρ της Βαβυλώνας έκανε συμπόσιο και “εξύψωσε τον εαυτό του αψηφώντας τον Κύριο των ουρανών” και “αίνεσε θεούς ασημένιους και χρυσούς” αντί για τον Ιεχωβά. (Δαν. 5:22, 23) Αλλά ο Θεός ταπείνωσε εκείνον τον αλαζόνα. «Την ίδια εκείνη νύχτα», ο Βαλτάσαρ θανατώθηκε και η βασιλεία του δόθηκε στα χέρια των Μήδων και των Περσών. (Δαν. 5:30, 31) Ο βασιλιάς Ηρώδης Αγρίππας Α΄ της Παλαιστίνης διέταξε να θανατωθεί ο απόστολος Ιάκωβος και κατόπιν φυλάκισε τον απόστολο Πέτρο με σκοπό να τον εκτελέσει. Αλλά ο Ιεχωβά δεν άφησε τον Ηρώδη να πραγματοποιήσει το σχέδιό του. «Ο άγγελος του Ιεχωβά τον έπληξε», και πέθανε.​—Πράξ. 12:1-5, 21-23. w22.10 σ. 15 ¶12

https://drive.google.com/file/d/1LyYW-on-uL9EbIr8sAoTqWvV3Ki63SzQ/view?usp=sharing

Τετάρτη 17 Απριλίου 2024

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Τετάρτη 17 Απριλίου 2024

 Τετάρτη 17 Απριλίου

[Να διατηρείτε] καθαρή συνείδηση ενώπιον Θεού και ανθρώπων.​—Πράξ. 24:16.

Πολλές από τις επιλογές που κάνουμε όσον αφορά την υγεία μας και την ιατρική περίθαλψη καθορίζονται ορθά από τη Βιβλικά εκπαιδευμένη συνείδησή μας. (1 Τιμ. 3:9) Όταν παίρνουμε αποφάσεις και τις συζητάμε με άλλους, είναι καλό να εφαρμόζουμε την αρχή του εδαφίου Φιλιππησίους 4:5: «Η λογικότητά σας ας γίνει γνωστή σε όλους τους ανθρώπους». Αν είμαστε λογικοί, δεν ανησυχούμε υπερβολικά για τη σωματική μας υγεία. Αγαπάμε και σεβόμαστε τους αδελφούς και τις αδελφές μας, ακόμα και αν οι αποφάσεις τους διαφέρουν από τις δικές μας. (Ρωμ. 14:10-12) Δείχνουμε την ευγνωμοσύνη μας στον Ιεχωβά, την Πηγή της ζωής, προφυλάσσοντας τη ζωή μας και δίνοντάς του ό,τι καλύτερο μπορούμε. (Αποκ. 4:11) Προς το παρόν, είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίζουμε αρρώστιες και συμφορές. Αλλά δεν ήταν σκοπός του Δημιουργού μας να ζούμε έτσι. Σύντομα, θα μας δώσει αιώνια ζωή χωρίς πόνο και θάνατο. (Αποκ. 21:4) Στο μεταξύ, είναι υπέροχο να είμαστε ζωντανοί και να υπηρετούμε τον στοργικό ουράνιο Πατέρα μας, τον Ιεχωβά! w23.02 σ. 25 ¶17, 18

https://drive.google.com/file/d/1mriMo7SOTjKgcBYc8tbJEjoGcZ3H1UDO/view?usp=sharing

Τρίτη 16 Απριλίου 2024

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Τρίτη 16 Απριλίου 2024

 Τρίτη 16 Απριλίου

Κρίθηκαν ατομικά σύμφωνα με τα έργα τους.​—Αποκ. 20:13.

Με βάση ποια «έργα» θα κριθούν οι αναστημένοι; Με βάση τα έργα που έκαναν προτού πεθάνουν; Όχι! Θυμηθείτε ότι απαλλάχτηκαν από τις προηγούμενες αμαρτίες τους όταν πέθαναν. Επομένως, «τα έργα τους» που αναφέρονται εδώ δεν μπορεί να είναι πράξεις από την προηγούμενη ζωή τους. Απεναντίας, πρέπει να αναφέρονται στα έργα που θα κάνουν έπειτα από την εκπαίδευσή τους στον νέο κόσμο. Ακόμα και πιστοί άνθρωποι όπως ο Νώε, ο Σαμουήλ, ο Δαβίδ και ο Δανιήλ θα πρέπει να μάθουν για τον Ιησού Χριστό και να εκδηλώσουν πίστη στη θυσία του. Πόσο μάλλον οι άδικοι! Ποια θα είναι η κατάληξη όσων απορρίψουν αυτή τη θαυμάσια ευκαιρία; Το εδάφιο Αποκάλυψη 20:15 μας λέει: «Όποιος δεν βρέθηκε γραμμένος στο βιβλίο της ζωής ρίχτηκε στη λίμνη της φωτιάς». Ναι, θα καταστραφούν εντελώς και για πάντα. Πόσο σημαντικό είναι λοιπόν να διασφαλίσουμε ότι το όνομά μας θα γραφτεί στο βιβλίο της ζωής και θα παραμείνει εκεί! w22.09 σ. 18, 19 ¶17-19

https://drive.google.com/file/d/1wXaiTRwmPJds0HDMEwGGC4ut2cgrgAPT/view?usp=sharing

Δευτέρα 15 Απριλίου 2024

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Δευτέρα 15 Απριλίου 2024

 Δευτέρα 15 Απριλίου

Η ανησυχία καταβαρύνει την καρδιά του ανθρώπου, αλλά ο καλός λόγος την κάνει χαρούμενη.​—Παρ. 12:25.

Όταν ο απόστολος Παύλος και ο Βαρνάβας ξαναπήγαν στα Λύστρα, στο Ικόνιο και στην Αντιόχεια, «διόρισαν για αυτούς πρεσβυτέρους σε κάθε εκκλησία». (Πράξ. 14:21-23) Αναμφίβολα, εκείνοι οι διορισμένοι άντρες αποδείχτηκαν πηγή παρηγοριάς για τις εκκλησίες, όπως είναι και οι πρεσβύτεροι σήμερα. Πρεσβύτεροι, να είστε άγρυπνοι για να βοηθάτε εκείνους που ίσως χρειάζονται έναν “καλό λόγο” ενθάρρυνσης. Ο Παύλος υπενθύμισε στους συλλάτρεις του ότι, με τη δύναμη του Ιεχωβά, ένα «μεγάλο σύννεφο μαρτύρων» είχε υπομείνει κακουχίες. (Εβρ. 12:1) Ο Παύλος αντιλαμβανόταν ότι οι εμπειρίες εκείνων που είχαν υπομείνει επιτυχώς κάθε είδους κακουχίες στο παρελθόν μπορούσαν να εμφυσήσουν θάρρος στους αδελφούς και στις αδελφές του και να τους βοηθήσουν να μείνουν προσηλωμένοι στην «πόλη του ζωντανού Θεού». (Εβρ. 12:22) Το ίδιο αληθεύει και σήμερα. Ποιος δεν έχει ενισχυθεί διαβάζοντας πώς βοήθησε ο Ιεχωβά τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Δαβίδ, τον Σαμουήλ και πολλούς άλλους;​—Εβρ. 11:32-35. w22.08 σ. 21, 22 ¶5, 6

https://drive.google.com/file/d/1z12MQG92b-FmKBMFqIxftXglOCriMI_2/view?usp=sharing

Κυριακή 14 Απριλίου 2024

Σάμιουελ Φ. Χερντ: “Δεν Πρόκειται Ποτέ να σε Εγκαταλείψω”

 

 

https://www.jw.org/open?docid=1011214&item=pub-jwb-097_8_VIDEO&wtlocale=G&appLanguage=G&prefer=content

Προσευχήθηκα στον Ιεχωβά πριν βγω στο βήμα  και του είπα: «Σε παρακαλώ, μη με εγκαταλείψεις.

Σε χρειάζομαι τώρα περισσότερο από ποτέ».

Και ο λόγος είναι όλα αυτά τα αγαπητά πρόβατα  στα οποία θα έχω το προνόμιο να απευθυνθώ  τα επόμενα 19 λεπτά.

Θέλω λοιπόν να αξιοποιήσω αυτά τα 19 λεπτά.

Μερικές φορές χρειάζεται να κάνουμε προσαρμογές.

Ίσως ακούσατε σήμερα κάποιες προσαρμογές  που έχουν γίνει στην κατανόησή μας.

Και μπορεί να χρειαστεί  να γίνουν και άλλες προσαρμογές στο μέλλον.

Ίσως θυμάστε ότι είχαμε μια συγκεκριμένη άποψη  πριν από περίπου δέκα χρόνια  για αυτό που θα σας πω τώρα.

Πιστεύαμε ότι μερικοί χρισμένοι θα περνούσαν ζωντανοί  από τον Αρμαγεδδώνα  και θα ζούσαν στον Παράδεισο  μαζί με τα άλλα πρόβατα για κάποιο διάστημα  και ότι μετά θα ανασταίνονταν  για να ζήσουν στον ουρανό.

Έχουμε διαπιστώσει όμως  ότι κάποια πράγματα ο Ιεχωβά δεν μας επιτρέπει να τα καταλάβουμε  παρότι τα έχουμε διαβάσει αμέτρητες φορές.

Δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε  μέχρις ότου τα φωτίσει ο Ιεχωβά.

Και πίσω από αυτά που θα σας παρουσιάσω σήμερα  βρίσκεται ο Ιεχωβά-όχι το Κυβερνών Σώμα,  όχι κάποιος άνθρωπος εδώ στη γη, αλλά ο Ιεχωβά Θεός.

Αυτός μας αποκαλύπτει πράγματα.

Ίσως θυμάστε τι λέει στο Ματθαίος 24:29-31.

Τα έχετε διαβάσει πολλές φορές.

Το ίδιο και εγώ.

Δείτε όμως τι λέει,  παρότι όταν το διαβάζαμε παλιά  το κατανοούσαμε κάπως διαφορετικά.

Εδάφιο 29: «Αμέσως μετά τη θλίψη εκείνων των ημερών  [κρατήστε το αυτό,  αμέσως μετά τη θλίψη εκείνων των ημερών],  ο ήλιος θα σκοτεινιάσει  και η σελήνη δεν θα δώσει το φως της  και τα άστρα θα πέσουν από τον ουρανό  και οι δυνάμεις των ουρανών θα κλονιστούν.

Τότε θα εμφανιστεί στον ουρανό το σημείο του Γιου του ανθρώπου,  και όλες οι φυλές της γης θα χτυπούν το στήθος τους από λύπη  και θα δουν τον Γιο του ανθρώπου  να έρχεται πάνω στα σύννεφα του ουρανού  με δύναμη και μεγάλη δόξα.

Και θα στείλει τους αγγέλους του με μεγάλο σάλπισμα,  [και προσέξτε τώρα]  και αυτοί θα συγκεντρώσουν τους εκλεγμένους του  από τους τέσσερις ανέμους,  από τη μία άκρη των ουρανών ως την άλλη».

Προσέξατε το σημείο;

Πλέον κατανοούμε  ότι όλοι οι χρισμένοι αδελφοί του Χριστού  θα είναι μαζί του στον ουρανό  προτού αρχίσει ο Αρμαγεδδών.  Αυτή την κατανόηση έχουμε     σήμερα.

Και είναι συναρπαστική!

Έχουμε αρκετούς λόγους που το πιστεύουμε αυτό,  και διαβάσαμε μερικούς.

Μερικοί όμως από τα άλλα πρόβατα  έχουν εκφράσει κάποιους προβληματισμούς σε σχέση με αυτό.  Έχουν πει:  «Μήπως αυτή η νέα κατανόηση σημαίνει  ότι θα χάσουμε όλους τους χρισμένους Χριστιανούς,  και το Κυβερνών Σώμα,  τη στιγμή που θα τους έχουμε περισσότερο ανάγκη;

Μήπως θα νιώθουμε εγκαταλειμμένοι  την πιο δύσκολη στιγμή;»

Σας διαβεβαιώνω ότι δεν θα είστε καθόλου εγκαταλειμμένοι.

Με αυτό θα ασχοληθεί αυτή η ομιλία.

Δεν πρέπει να σκέφτεστε ότι θα είστε εγκαταλειμμένοι  επειδή οι χρισμένοι δεν θα είναι πλέον ανάμεσά σας.

Θα εξετάσουμε τρία ερωτήματα.

Αν κρατάτε σημειώσεις, θα σας τα πω τώρα.

Πρώτον,  τι δεν θα συμβεί όταν φύγουν από την επίγεια σκηνή  και οι τελευταίοι χρισμένοι;  Το δεύτερο είναι:

Πώς είμαστε βέβαιοι  ότι δεν θα συμβούν αυτά τα πράγματα;

Και, τι θα συμβεί;

Θα απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα.

Πρώτον, τι δεν θα συμβεί;

Θα ήθελα να σας αφηγηθώ πολύ σύντομα δύο θλιβερές ιστορίες  που δείχνουν τι δεν θα συμβεί.

Η πρώτη θλιβερή ιστορία: Θυμάστε τον Ιωδαέ;

Ήταν ένας πιστός αρχιερέας, από τους καλύτερους.

Όταν πέθανε, του αποδόθηκε ασυνήθιστη τιμή.

Τον έθαψαν μαζί με τους βασιλιάδες.

Όταν ζούσε, προστάτεψε τον νεαρό βασιλιά Ιωάς  και τον βοήθησε να είναι καλός βασιλιάς  και να μείνει πιστός στον Ιεχωβά.

Αλλά όταν ο ηλικιωμένος Ιωδαέ πέθανε,  ο νεαρός βασιλιάς άρχισε να παρεκτρέπεται,  να ακούει τους κακούς άρχοντες,  και απομακρύνθηκε από τον Ιεχωβά.

Αυτή ήταν η πρώτη θλιβερή ιστορία.

Πάμε τώρα να δούμε τη δεύτερη θλιβερή ιστορία.

Θα θυμάστε ότι ο απόστολος Ιωάννης χαιρόταν πολύ  με τα πνευματικά παιδιά του.

Ήταν θετική επιρροή για αυτά.

Βοήθησε πολλούς Χριστιανούς να μείνουν πιστοί.

Τι συνέβη όμως όταν πέθανε ο Ιωάννης;

Ήταν ο τελευταίος απόστολος που είχε απομείνει.

Ήταν ο τελευταίος ανασταλτικός παράγοντας για την αποστασία.

Όταν λοιπόν ο Ιωάννης έφυγε από το προσκήνιο,  πολύ γρήγορα, προτού περάσει πολύς καιρός, συνέβη κάτι.

Τι έγινε; Τι συνέβη όταν πέθανε ο Ιωάννης;

Ήταν ο τελευταίος ανασταλτικός παράγοντας.

Για σκεφτείτε, ο τελευταίος.

Μετά δεν υπήρχε άλλος.

Όταν λοιπόν ο Ιωάννης έφυγε από την επίγεια σκηνή,  πολύ γρήγορα η αποστασία άρχισε να απλώνεται  σαν πυρκαγιά.

Μέσα σε λίγες δεκαετίες,  η Χριστιανική εκκλησία οδηγήθηκε σε αιχμαλωσία  στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη,  στην παγκόσμια αυτοκρατορία της ψεύτικης θρησκείας.

Αλλά γιατί αναφέραμε αυτές τις θλιβερές ιστορίες;  Για τον εξής λόγο:

Μερικοί ανάμεσά μας,  μέσα στη Χριστιανική εκκλησία, ίσως αναρωτιούνται:

“Τι θα συμβεί  όταν όλοι οι χρισμένοι παρθούν στον ουρανό;

Θα μείνει το μεγάλο πλήθος αβοήθητο;

Μήπως αρχίσουν να δημιουργούνται προβλήματα  ή γίνει αποστασία;”

Εσείς τι λέτε;

Έχετε δει μέχρι τώρα τέτοια σημάδια;

Η απάντηση είναι μία: Όχι.

Το μεγάλο πλήθος δεν πρόκειται να αποστατήσει.

Δεν υπάρχει περίπτωση.

Αυτές οι Βιβλικές αφηγήσεις  στην ουσία μας δείχνουν τι δεν θα συμβεί.  Και αυτό μας φέρνει στο δεύτερο ερώτημα:

Πώς είμαστε βέβαιοι ότι αυτό δεν πρόκειται να συμβεί;

Η απάντηση έχει άμεση σχέση  με τον καιρό στον οποίο ζούμε.

Δεν ζούμε στον αρχαίο Ισραήλ.

Δεν βλέπω κανέναν ντυμένο σαν Ισραηλίτη εδώ μέσα.

Κανένας από εσάς τους αδελφούς δεν φοράει χιτώνα.

Α, να ένας! Όχι, πλάκα κάνω.

Επομένως, δεν ζούμε στον αρχαίο Ισραήλ.

Αλλά ίσως αναρωτιέστε: “Γιατί έχει σημασία αυτό;”

Επειδή αυτό το έθνος είχε κακές τάσεις  από τότε που ξεκίνησε.

Στο εδάφιο Δευτερονόμιο 31:29,  ο Μωυσής είπε την εξής θεόπνευστη προφητεία  για εκείνον τον στασιαστικό λαό.  Ακούστε τα λόγια του:  «Ξέρω καλά ότι μετά τον θάνατό μου  θα ενεργήσετε με πονηρία  και θα παρεκκλίνετε από την οδό  που σας διέταξα να ακολουθείτε».

Τα λόγια του Μωυσή επαληθεύτηκαν πολλές φορές,  όχι μόνο μία.

Τελικά, ο Ιεχωβά αναγκάστηκε  να απορρίψει εκείνον τον κακό λαό.

Όταν λοιπόν ο βασιλιάς Ιωάς έγινε κακός,  έκανε απλώς ό,τι είχαν κάνει  και πολλοί άλλοι βασιλιάδες του Ιούδα και του Ισραήλ.

Στον λαό του Θεού σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Επίσης, εμείς δεν ζούμε στο τέλος του πρώτου αιώνα Κ.Χ.

Γιατί έχει και αυτό σημασία;

Θυμηθείτε ότι στο 13ο κεφάλαιο του Ματθαίου,  στην παραβολή για το σιτάρι και τα ζιζάνια,  ο Ιησούς προείπε ότι θα γινόταν μια μεγάλη αποστασία.

Στη 2 Θεσσαλονικείς, κεφάλαιο 2,  ο Παύλος επιβεβαίωσε ότι η προφητεία του Ιησού  είχε ήδη αρχίσει να εκπληρώνεται τον πρώτο αιώνα.

Ο Πέτρος και ο Ιωάννης είπαν το ίδιο στα συγγράμματά τους.

Τον δεύτερο αιώνα Κ.Χ.,  η Χριστιανική εκκλησία διαφθάρηκε  και οδηγήθηκε σε πνευματική αιχμαλωσία  στη Βαβυλώνα τη Μεγάλη.

Έτσι λοιπόν,  η θεόπνευστη προφητεία του Ιησού εκπληρώθηκε,  βγήκε αληθινή.

Ωστόσο, σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά  στον λαό του Θεού -πολύ διαφορετικά.

Σε ποιον καιρό ζούμε εμείς;

Όπως είπαμε, δεν ζούμε σε εκείνον τον καιρό.

Ξέρετε πολύ καλά ότι έχουμε το προνόμιο να ζούμε  σε μια πολύ ξεχωριστή χρονική περίοδο,  η οποία ξεκίνησε το 1914.  Αυτή η περίοδος δεν είναι μόνο οι «τελευταίες ημέρες» αυτού του παλιού συστήματος πραγμάτων.

Γιατί το λέμε αυτό;

Επειδή η Γραφή στο εδάφιο Πράξεις 3:21  λέει ότι αποκαλείται επίσης  “ο καιρός της αποκατάστασης όλων των πραγμάτων”.

Κρατήστε τη λέξη «αποκατάσταση» στο μυαλό σας.

Γιατί έχει σημασία αυτό;

Ζούμε στον «καιρό της αποκατάστασης όλων των πραγμάτων»  επειδή η αγνή λατρεία έχει αποκατασταθεί.

Είναι ολοφάνερο αυτό.

Και η λατρεία του Ιεχωβά  δεν πρόκειται ποτέ να διαφθαρεί,  ποτέ ξανά σε όλη την αιωνιότητα.

Αυτή η σκέψη μάς γεμίζει ευχαρίστηση,  πολύ μεγάλη ευχαρίστηση.

Ας διαβάσουμε τώρα το εδάφιο Ησαΐας 54:17.

Μέσω του Ησαΐα ο Ιεχωβά είπε μια προφητεία  που η εκπλήρωσή της θα είχε μακρά διάρκεια.  «“Κανένα όπλο που θα κατασκευαστεί εναντίον σου  δεν θα έχει επιτυχία,  και θα καταδικάσεις κάθε γλώσσα  που θα εγερθεί εναντίον σου κατά την κρίση.

Αυτή είναι η κληρονομιά των υπηρετών του Ιεχωβά,  και η δικαιοσύνη τους είναι από εμένα”,  δηλώνει ο Ιεχωβά».  Σκεφτείτε λίγο αυτό που λέει:  «Κανένα όπλο που θα κατασκευαστεί εναντίον σου  δεν θα έχει επιτυχία».

Η προφητεία λέει ότι αυτή είναι «η κληρονομιά» μας.

Τα θεόπνευστα λόγια της εκπληρώνονται τώρα-σήμερα.

Τίποτα δεν μπορεί να μας στερήσει αυτή την κληρονομιά,  ούτε καν «ο θεός αυτού του συστήματος πραγμάτων»,  ο ίδιος ο Σατανάς.

Θυμάστε ποιο ήταν το δεύτερο ερώτημα;

Πώς είμαστε βέβαιοι  ότι όταν οι χρισμένοι παρθούν στον ουρανό  το μεγάλο πλήθος δεν θα ξεμακρύνει από τον Ιεχωβά;

Πώς είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα στασιάσει  όπως στασίασε ο Ιωάς όταν πέθανε ο Ιωδαέ  ή ότι δεν θα αποστατήσει  όπως οι Χριστιανοί του δεύτερου αιώνα  όταν πέθανε και ο τελευταίος απόστολος, ο Ιωάννης;

Είμαστε βέβαιοι, αρκεί πρώτα να γυρίσω τη σελίδα.

Και η απάντηση είναι  επειδή δεν ζούμε στον αρχαίο Ισραήλ  και δεν ζούμε στον δεύτερο αιώνα Κ.Χ.

Ζούμε στον υπέροχο καιρό της αποκατάστασης  για τον οποίο ο Ιεχωβά μας έχει εγγυηθεί  ότι “κανένα όπλο που θα κατασκευαστεί εναντίον μας δεν θα έχει επιτυχία”.  Τώρα το τρίτο ερώτημα:

Τι θα συμβεί όταν οι χρισμένοι παρθούν στον ουρανό;

Προσπαθήστε να φανταστείτε εκείνον τον καιρό.

Σας δίνω λίγο χρόνο.

Τέλος χρόνου.

Η μεγάλη θλίψη είναι σε εξέλιξη.

Πρώτα καταστρέφεται η Βαβυλώνα η Μεγάλη,  η ψεύτικη θρησκεία.

Για σκεφτείτε!

Γεγονότα για τα οποία η οργάνωση του Θεού  μάς προετοίμαζε επί δεκαετίες  τώρα εκτυλίσσονται ακριβώς μπροστά στα μάτια μας.

Τότε γίνεται και κάτι άλλο που περιμέναμε ότι θα γίνει.

Τι;

Κάποια στιγμή, μέσα στη μεγάλη θλίψη  και πριν από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνα,  οι χρισμένοι που έχουν απομείνει παίρνονται στον ουρανό.

Τι πιστεύετε ότι θα γίνει μετά;

Μήπως το μεγάλο πλήθος θα περιπλανιέται σε κατάσταση σύγχυσης  σαν πρόβατα χωρίς ποιμένα;

Όχι βέβαια.

Μην ξεχνάτε, ο Ιησούς είναι ο Ποιμένας.

Κάνει πάντα σωστά τη δουλειά του.  Να θυμάστε:

Δεν είναι οι χρισμένοι η κεφαλή της οργάνωσής μας.

Ο Ιησούς είναι.

Και ελπίζουμε όλοι οι γονείς  που μεγαλώνουν παιδιά σήμερα  να τους το διδάξουν αυτό.

Αφού ο ίδιος ο Γιος του Ιεχωβά είναι επικεφαλής,  οι ακόλουθοι του Χριστού εδώ στη γη  δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν.

Φυσικά, δεν ξέρουμε με κάθε λεπτομέρεια  πώς θα ηγηθεί ο Χριστός του λαού του εκείνη την περίοδο.

Υπάρχουν όμως κάποια παραδείγματα στην Αγία Γραφή  που μας καθησυχάζουν.

Όταν ο Μωυσής πέθανε  προτού ο λαός Ισραήλ μπει στην Υποσχεμένη Γη,  τι συνέβη στον λαό του Θεού;

Όταν δεν υπήρχε αυτός ο πιστός άντρας,  μήπως έμειναν αβοήθητοι;

Η απάντηση είναι όχι βέβαια.

Όσον καιρό ήταν ο λαός του Ιεχωβά,  ο Ιεχωβά τούς φρόντιζε και τους φρόντιζε καλά.

Με το παραπάνω μάλιστα.

Προτού πεθάνει ο Μωυσής,  ο Ιεχωβά τού είπε  να διορίσει τον Ιησού του Ναυή ηγέτη του λαού.

Ο Μωυσής εκπαίδευε τον Ιησού επί δεκαετίες.

Υπήρχαν και πολλοί άλλοι ικανοί άντρες  που ασκούσαν την ηγεσία  —“χιλίαρχοι, εκατόνταρχοι, πεντηκόνταρχοι, δέκαρχοι”.

Ο Θεός φρόντιζε καλά τον λαό του.

Τους έδωσε τον Μωυσή και τον Ιησού του Ναυή.

Υπάρχει επίσης το παράδειγμα του Ηλία  ο οποίος ηγούνταν στην αγνή λατρεία στον Ισραήλ επί δεκαετίες.

Αλλά κάποια στιγμή ο Ιεχωβά ήθελε να τον μεταφέρει  σε έναν άλλον διορισμό νότια, στον Ιούδα.

Μήπως έμειναν οι πιστοί στο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ αβοήθητοι;

Όχι βέβαια.

Ο Ηλίας εκπαίδευε τον Ελισαιέ επί χρόνια.

Υπήρχαν επίσης «οι γιοι των προφητών»,  οι οποίοι προφανώς ήταν οργανωμένοι  σε κάποιου είδους σχολές, δεν ξέρουμε ακριβώς.

Άρα, βοηθούσαν πολλοί πιστοί άντρες  στην ηγεσία του λαού του Θεού.

Ο Ιεχωβά συνέχισε να εκπληρώνει τον σκοπό του  και να φροντίζει τον πιστό λαό του.

Με αυτά τα παραδείγματα υπόψη,  τι πιστεύετε ότι θα συμβεί  όταν παρθούν οι χρισμένοι στον ουρανό;

Δεν χρειάζεται να αναρωτιόμαστε.

Ανοίξτε τη Γραφή σας ή το τάμπλετ σας  στο εδάφιο Εβραίους 13:5,  στο δεύτερο μέρος.

Εδώ λέει: «Δεν πρόκειται ποτέ να σε αφήσω  ούτε πρόκειται ποτέ να σε εγκαταλείψω».  Μια απλή, καθησυχαστική αλήθεια:

Ο Ιεχωβά δεν θα “εγκαταλείψει ποτέ” τους πιστούς του.

Όπως ο Μωυσής και ο Ηλίας,  οι πιστοί χρισμένοι που ασκούν την ηγεσία σήμερα  αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είναι  να εκπαιδεύουν άλλους.  Επί δεκαετίες,  το Κυβερνών Σώμα εκπαιδεύει άντρες από τα άλλα πρόβατα  για να ασκούν την ηγεσία.

Υπάρχουν πολλές σχολές που εκπαιδεύουν πρεσβυτέρους,  ιεραποστόλους, επισκόπους περιοχής  και προσωπικό γραφείων τμήματος.  Εκτός αυτού,  το Κυβερνών Σώμα εκπαιδεύει προσωπικά βοηθούς  για τις διάφορες επιτροπές του Κυβερνώντος Σώματος.

Αυτοί οι πιστοί άντρες σηκώνουν ήδη πολύ βαρύ φορτίο ευθύνης.  Πιστέψτε με,  σας το λέω εκ μέρους όλων μας στο Κυβερνών Σώμα,  έχουμε ανάγκη αυτούς τους βοηθούς  που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά.

Προσευχόμαστε για αυτούς κάθε μέρα.

Και είναι καλά προετοιμασμένοι  για να συνεχίσουν αυτό το έργο  -να φροντίζουν τα πρόβατα του Χριστού  υπό την κατεύθυνση του ίδιου του Ιησού,  που είναι η κεφαλή της εκκλησίας.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά;  Πολύ απλά:

Όταν οι χρισμένοι παρθούν στον ουρανό  προς το τέλος της μεγάλης θλίψης  αλλά πριν τον Αρμαγεδδώνα,  δεν πρόκειται να σταματήσει η αγνή λατρεία εδώ στη γη.

Θα συνεχιστεί χωρίς καμιά διακοπή.

Ευχαριστούμε λοιπόν τον Ιεχωβά  για την ηγεσία του Ιησού Χριστού.

Κανένας λάτρης του Θεού στον ουρανό ή στη γη  δεν θα νιώσει χαμένος ούτε στιγμή.

Θα γίνει βέβαια η επίθεση από τον Γωγ του Μαγώγ,  αλλά δεν θα έχει επιτυχία.

Θα αποτύχει.

Δεν θα εμποδίσει το μεγάλο πλήθος  να λατρεύει τον Ιεχωβά  και να αποβλέπει σε Αυτόν για σωτηρία.

Και τι Σωτήρας θα αποδειχτεί ο Ιεχωβά!

Ποια είναι λοιπόν η απάντηση στο τρίτο ερώτημα;

Ξέρουμε πάνω κάτω τι θα συμβεί στο μεγάλο πλήθος  όταν οι χρισμένοι παρθούν στον ουρανό.  Αλλά μερικοί μπορεί να αναρωτιόμαστε:

“Με τους χρισμένους τι θα γίνει;

Τι θα κάνουν αυτοί όταν φύγουν από την επίγεια σκηνή;

Θέλουμε να μάθουμε”.

Η Αγία Γραφή απαντάει ξεκάθαρα.

Στο 17ο κεφάλαιο της Αποκάλυψης, εδάφιο 14,  μαθαίνουμε ότι τα πολιτικά στοιχεία αυτού του κόσμου,  ενεργώντας ανόητα, θα πολεμήσουν με το Αρνί.

Και φυσικά θα χάσουν.

Το εδάφιο λέει ότι «το Αρνί θα τους νικήσει».

Ποιοι θα το βοηθήσουν;  Το εδάφιο συνεχίζει:  «Το ίδιο θα κάνουν και οι καλεσμένοι  και εκλεγμένοι και πιστοί που είναι μαζί του».

Ποιοι είναι οι καλεσμένοι και εκλεγμένοι και πιστοί;

Εκείνον τον καιρό θα είναι οι αναστημένοι χρισμένοι.

Όταν λοιπόν οι χρισμένοι κληθούν στον ουρανό,  ένας από τους πρώτους τους διορισμούς θα είναι να πολεμήσουν.

Ναι!

Ενδιαφέρον αυτό!

Κάποιοι από εμάς είχαμε πολεμήσει  προτού γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί.

Μερικοί μάλιστα υπηρετήσαμε σε σώματα του στρατού.

Έτσι δεν είναι, αδελφέ Μόρις;

Κάποιοι ήταν στις ειδικές δυνάμεις  —όχι ο αδελφός Μόρις.

Αλλά μετά γίναμε Χριστιανοί.

Μάθαμε «την οδό της ειρήνης»,  και σταματήσαμε αυτούς τους πολέμους.  Μεταφορικά μιλώντας,  τραβήξαμε την περόνη από την τελευταία μας χειροβομβίδα  και την πετάξαμε στον αέρα,  χωρίς να σκοτώσουμε κανέναν και τίποτα.

Ακούστηκε μόνο ένα μεγάλο «μπουμ».

Στον ουρανό όμως  θα υπηρετήσουμε μαζί με τον Χριστό  και τους αγίους αγγέλους  πολεμώντας τους εχθρούς του Θεού στην τελική μάχη.

Αν σας έχει περάσει από το μυαλό  ότι μπορεί να μείνετε αβοήθητοι  όταν παρθούν οι χρισμένοι στον ουρανό, σκεφτείτε:

Στη γη, κανένας Χριστιανός δεν επιτρέπεται να πολεμάει.

Πολλοί από εμάς τους χρισμένους παραείμαστε μεγάλοι  για να πολεμήσουμε, και να μας επιτρεπόταν δηλαδή.  Αλλά στον ουρανό,  θα είμαστε κραταιά πνευματικά πλάσματα  που θα πολεμάμε στο πλευρό του Πολεμιστή  -Βασιλιά Ιησού Χριστού.

Πιστέψτε με, μπορούμε να κάνουμε  και θα κάνουμε πολύ περισσότερα για εσάς από τον ουρανό  από όσα θα μπορούσαμε ποτέ να κάνουμε  ως ατελείς άνθρωποι εδώ στη γη!  Τώρα-δεν τελείωσα ακόμη αν και θα έπρεπε-  εσείς τα άλλα πρόβατα,  τι θα χρειαστεί να κάνετε εκείνον τον συνταρακτικό καιρό;

Αυτό μόνο: Να κρυφτείτε.

Καλά ακούσατε.

Στο Ησαΐας 26:20 λέει:  «Μπες στα εσωτερικά σου δωμάτια  και κλείσε τις πόρτες σου πίσω σου.

Κρύψου για μια στιγμή μόνο,  μέχρι να παρέλθει η οργή».

Θα είναι σαν το κρυφτό.

Εσείς θα κρυφτείτε και εκείνοι θα ψάχνουν να σας βρουν,  αλλά δεν θα σας βρουν.

Χρειάζεται να ανησυχείτε για κάτι;

Δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τίποτα  -τίποτα απολύτως-  επειδή ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα σας εγκαταλείψει.

Δεν υπάρχει κανένας βάσιμος λόγος  να ανησυχείτε για το μέλλον.

Απλώς φροντίστε να είστε εκεί, αδελφοί και αδελφές,  για να το χαρείτε.

Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά σάς αγαπάει  και ποτέ δεν θα σας εγκαταλείψει.

Σας παρακαλώ, πιστέψτε το.  Και δεν πρόκειται να απογοητευτείτε.

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Κυριακή 14 Απριλίου 2024

 Κυριακή 14 Απριλίου

Πρόσφερε τον [Ισαάκ] εκεί ως ολοκαύτωμα.​—Γέν. 22:2.

Ο Αβραάμ ήξερε ότι ο Ιεχωβά δεν θα έκανε ποτέ κάτι άδικο ή άστοργο. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, ο Αβραάμ σκέφτηκε ότι ο Ιεχωβά μπορούσε να αναστήσει τον αγαπημένο του γιο. (Εβρ. 11:17-19) Άλλωστε, ο Ιεχωβά είχε υποσχεθεί ότι ο Ισαάκ θα γινόταν πατέρας ενός έθνους, και τότε ο Ισαάκ δεν είχε ακόμη παιδιά. Ο Αβραάμ αγαπούσε τον Ιεχωβά, οπότε ήταν πεπεισμένος ότι ο Πατέρας του θα ενεργούσε με δικαιοσύνη. Υπάκουσε με πίστη, όσο δύσκολο και αν του ήταν αυτό. (Γέν. 22:1-12) Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Αβραάμ; Όπως εκείνος, έτσι και εμείς χρειάζεται να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε για τον Ιεχωβά. Καθώς το κάνουμε αυτό, θα τον πλησιάζουμε περισσότερο και θα τον αγαπάμε ακόμα πιο πολύ. (Ψαλμ. 73:28) Η συνείδησή μας θα εκπαιδευτεί να αντανακλά τον τρόπο σκέψης του Θεού. (Εβρ. 5:14) Ως αποτέλεσμα, αν κάποιος προσπαθήσει να μας δελεάσει να κάνουμε κάτι κακό, θα αρνηθούμε. Θα απεχθανόμαστε ακόμα και τη σκέψη να κάνουμε κάτι που θα έφερνε πόνο στον Πατέρα μας και θα έβλαπτε τη σχέση μας μαζί του. w22.08 σ. 28, 29 ¶11, 12

https://drive.google.com/file/d/1BdavuHtBtEp0YSu8ZwJKy4HLVg3aLG8w/view?usp=sharing

Σάββατο 13 Απριλίου 2024

Τρόι Σνάιντερ: Βοήθεια για τους Αποθαρρυμένους (Ψαλμ. 34:18)

 

 

https://www.jw.org/finder?locale=el&lank=pub-jwbvod24_17_VIDEO&docid=1011214&applanguage=G

Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε αποθαρρυμένοι;

Όλοι μας έχουμε τις κακές μας στιγμές,  που νιώθουμε ότι θέλουμε να τα παρατήσουμε,  να εγκαταλείψουμε τον αγώνα.

Βέβαια, δεν μιλάμε για τη βαριά κατάθλιψη  που, σύμφωνα με το <i>Ξύπνα!</i> του Οκτωβρίου 2013,  πρόκειται για μια κατάσταση “που έχει διάρκεια  και επηρεάζει την καθημερινότητά μας”.

Η αποθάρρυνση είναι μια άσχημη φάση στη ζωή μας,  ένα συναίσθημα που μπορεί να μας κυριεύσει ξαφνικά.

Ίσως γίνει αιτία να χάσουμε τον ζήλο μας για πνευματικές δραστηριότητες.

Και προκαλείται από διάφορους παράγοντες  —για παράδειγμα, ανεκπλήρωτες προσδοκίες, επικρίσεις,  προσωπικές αστοχίες, φτωχά αποτελέσματα στη διακονία.

Βέβαια, η αποθάρρυνση  δεν είναι ένδειξη πνευματικής αδυναμίας.

Η Αγία Γραφή μιλάει για πολλά πιστά άτομα  που είχαν βιώσει αποθάρρυνση.

Ωστόσο, είναι κάτι που πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά  επειδή, όπως δείχνει το σημερινό εδάφιο,  “αν αποθαρρυνθούμε, η δύναμή μας θα είναι λιγοστή”.

Ο Ιεχωβά παίρνει στα σοβαρά την αποθάρρυνσή μας.

Πώς το ξέρουμε αυτό;

Ας ανοίξουμε τη Γραφή μας στον 34 Ψαλμό,  Ψαλμός 34,  και προσέξτε τι κάνει ο Ιεχωβά  όταν εμείς είμαστε αποθαρρυμένοι.  Ψαλμός 34:18:  «Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνουςπου έχουν συντετριμμένη καρδιά,  σώζει εκείνους που έχουν καταθλιμμένο πνεύμα»  ή, όπως αναφέρει η υποσημείωση, «είναι αποθαρρυμένοι».

Ναι, ο Ιεχωβά έρχεται κοντά μας  όταν είμαστε αποθαρρυμένοι.

Για να μας βοηθήσει, μας πλησιάζει.

Τι ωραία σκέψη!

Επειδή μας αγαπάει, έρχεται κοντά μας.

Γιατί όμως το κάνει αυτό;

Γιατί μας υπενθυμίζει ότι είναι κοντά μας;

Ένας λόγος ίσως είναι ότι όταν είμαστε αποθαρρυμένοι  νιώθουμε πως έχουμε απογοητεύσει τον Ιεχωβά  ή ότι δεν μας βοηθάει πια.

Ή μπορεί να διστάζουμε να τον πλησιάσουμε  για να του μιλήσουμε μέσω προσευχής.

Αλλά ο Ιεχωβά μάς υπενθυμίζει ότι είναι κοντά μας,  και αυτό διώχνει τέτοια αρνητικά συναισθήματα.

Ένας άλλος λόγος που ίσως έρχεται κοντά μας  φαίνεται στο εδάφιο 1 Πέτρου 5:8  που λέει ότι ο Σατανάς  είναι “σαν λιοντάρι που βρυχιέται,ζητώντας να μας καταβροχθίσει”.

Ναι, μας καταδιώκει.

Και όταν αποθαρρυνόμαστε  και η δύναμή μας λιγοστεύει, γινόμαστε πιο ευάλωτοι.

Και, όπως ένα πραγματικό λιοντάρι,  ο Σατανάς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί  αυτούς που είναι αδύναμοι.

Αλλά ο Ιεχωβά δεν θέλει να τα παρατήσουμε.

Γι’ αυτό, επειδή μας αγαπάει, έρχεται κοντά μας.

Εφόσον λοιπόν ο Ιεχωβά είναι κοντά μαςόταν είμαστε αποθαρρυμένοι,  τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να λάβουμε τη βοήθειά του;

Ας δούμε τρία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε.

Το πρώτο είναι οι προσευχές μας και τι να λέμε σε αυτές.

Δεύτερον, η ανάγνωση της Γραφής και πώς μας βοηθάει.

Και τρίτον, οι συναναστροφές μας.

Το πρώτο λοιπόν είναι οι προσευχές μας  —προσευχόμαστε στον Ιεχωβά με πεποίθηση.

Ξέρουμε ότι ακούει τις προσευχές μας  και ενεργεί για χάρη μας.

Η προσευχή δεν είναι κάτι που απλώς μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.

Μιλάμε στον Ιεχωβά, αυτόν που μας αγαπάει  και θέλει να μας σώσει.

Τι μπορούμε όμως να λέμε στις προσευχές μας;

Θυμάστε τι μας παρότρυνε ο Ιησούςνα κάνουμε στα εδάφια Λουκάς 11:9-13;

Είπε να ζητάμε άγιο πνεύμα.

Γιατί; Επειδή το άγιο πνεύμα μάς παρηγορεί και μας ενισχύει.

Προφανώς, υπήρχαν στιγμές  που και ο απόστολος Παύλος ένιωθε αποθαρρυμένος,  και τότε ζητούσε και εκείνος άγιο πνεύμα.

Γι’ αυτό, στο Φιλιππησίους 4:13 είπε ότι  μπορούσε να αντέξει τα πάνταχάρη σε Αυτόν που του έδινε δύναμη.

Ναι, όταν ζητάμε άγιο πνεύμα,  η δύναμή μας ανανεώνεται πνευματικά και συναισθηματικά.

Κάτι άλλο που μπορούμε να περιλαμβάνουμε στις προσευχές μας  τονίζεται στον Ψαλμό 61.

Ανοίξτε στον Ψαλμό 61 και προσέξτε, παρακαλώ,  τι λέει ο ψαλμωδός στο εδάφιο 2.

Εκεί λέει: «Από τα πέρατα της γης θα κραυγάζω προς εσένα  όταν η καρδιά μου βρίσκεται σε απόγνωση.

Οδήγησέ με σε βράχο ψηλότερο από εμένα».

Μπορούμε να ζητάμε από τον Ιεχωβά  “να μας οδηγήσει σε έναν βράχο  που είναι ψηλότερος από εμάς”,  να μας δώσει ένα αίσθημα σιγουριάς  που δεν θα μπορούσαμε να νιώσουμε ποτέ από μόνοι μας.

Αυτό δεν έκανε και για τον Ηλία;

Θυμάστε την αφήγηση για τον Ηλία;

Όπως βλέπετε στην εικόνα,  είχε το προνόμιο να δει το χέρι του Ιεχωβά  να κατατροπώνει τους προφήτες του Βάαλ.

Πολύ σύντομα όμως  αποθαρρύνθηκε επειδή άκουσε κάποια άσχημα νέα.

Ένιωσε πως ήταν μόνος του  και γι’ αυτό άνοιξε την καρδιά τουστον Ιεχωβά μέσω προσευχής.

Πώς “τον οδήγησε ο Ιεχωβά σε βράχοπου ήταν ψηλότερος από αυτόν”,  δηλαδή πώς του έδωσε αυτό το αίσθημα σιγουριάς;

Ο Ιεχωβά τον βοήθησε να αλλάξει οπτική.

Του υπενθύμισε ότι υπήρχαν άλλα 7.000 άτομα  που παρέμεναν πιστά στον Ιεχωβά.

Δεν ήταν μόνος του.

Αυτή η σκέψη ενίσχυσε τον Ηλία.

Ναι, όταν προσευχόμαστε στον Ιεχωβά  “να μας οδηγήσει σε βράχο ψηλότερο από εμάς”,  θα κάνει για εμάς ό,τι έκανε και για τον Ηλία.

Κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε  είναι να διαβάζουμε τη Γραφή πιο στοχευμένα.

Εσάς ποια εδάφια σας παρηγορούν όταν νιώθετε πεσμένοι;

Πολλοί ενθαρρύνονται διαβάζοντας τους Ψαλμούς.

Ίσως όμως μπορεί να μας ενθαρρύνει  και το κεφάλαιο 12 στην επιστολή Προς Εβραίους.

Και προσέξτε τι λέει αυτό το κεφάλαιο  σχετικά με το πώς να τρέχουμε τον αγώνα με υπομονή.

Τι μπορεί να μας βοηθήσει;

Ας δούμε το εδάφιο 2.  Μιλώντας για το πώς να τρέχουμε με υπομονή λέει:  «Καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα  και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού.

Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά τουαυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού,  καταφρονώντας την ντροπή,  και έχει καθίσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».

Σε ποιον «προσηλώνουμε το βλέμμα μας»;

Στον «Πρώτιστο Παράγοντα», τον Ιησού,

Ο τίτλος «Πρώτιστος Παράγοντας»  περιγράφει τον σημαντικό ρόλο που παίζει ο Ιησούς  βοηθώντας τους ανθρώπους.

Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμααν εστιάζουμε σταθερά σε αυτόν;  Εδάφιο 3:  «Αναλογιστείτε λοιπόν εκείνον ο οποίος έχει υπομείνειτόσα εχθρικά λόγια που είπαν αμαρτωλοί  βλάπτοντας τον ίδιο τους τον εαυτό,  ώστε να μην κουραστείτε και παραιτηθείτε».

Για να το πετύχουμε αυτό,  μπορούμε να διαβάζουμε τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων.

Όταν διαβάζουμε τα Ευαγγέλια,  νιώθουμε την αναζωογόνηση που προέρχεταιαπό τον Ιεχωβά και τον Ιησού.

Και εφόσον ο Ιησούς αποτελείτέλεια αντανάκλαση του Πατέρα του,  μπορούμε να διακρίνουμε την αγάπη του Ιεχωβά  καθώς διαβάζουμε στις αφηγήσεις  πώς φρόντιζε ο Ιησούς τους καταπιεσμένους  και βοηθούσε τους ασήμαντους.

Η Επί του Όρους ομιλία, για παράδειγμα, μας ηρεμεί  επειδή μας βοηθάει να επαναπροσδιορίζουμετις προτεραιότητές μας.

Ναι, διαβάζοντας τα Ευαγγέλια  παραμένουμε προσηλωμένοιστον «Πρώτιστο Παράγοντα», τον Ιησού,  και λαβαίνουμε βοήθεια σε καιρούς αποθάρρυνσης.

Για να λάβουμε τη βοήθεια του Ιεχωβά  σε καιρούς αποθάρρυνσης,  μπορούμε επίσης να επιδιώκουμε συναναστροφή  με τους αδελφούς και τις αδελφές μας.

Όταν συναναστρεφόμαστε τους αδελφούς μας,  ο Ιεχωβά μπορεί να τους υποκινήσει  να μας βοηθήσουν και να μας ενισχύσουν,  ίσως χωρίς καν να το καταλαβαίνουν.

Προσέξτε τι επίδραση μπορεί να έχει  η συναναστροφή με τους αδελφούς μας.

Ας ανοίξουμε στις Πράξεις, κεφάλαιο 28,  για να δούμε πώς επηρέασε η συναναστροφή τον απόστολο Παύλο.

Περνούσε μια δύσκολη περίοδο,  ήταν υπό κράτηση,  τον μετέφεραν από τη μια φυλακή στην άλλη.

Ο Παύλος ένιωθε αποθαρρυμένος.

Και δείτε στο εδάφιο 15 τι έκανε ο Ιεχωβά για αυτόν.  Πράξεις 28:15:  «Από εκεί οι αδελφοί, όταν άκουσαν τα νέα για εμάς,  ήρθαν να μας προϋπαντήσουν ωςτην Αγορά του Αππίου και τις Τρεις Ταβέρνες».

Και προσέξτε: «Μόλις ο Παύλος τούς είδε,  ευχαρίστησε τον Θεό και πήρε θάρρος».

Ναι, και μόνο που είδε τους αδελφούς του ο Παύλος ενθαρρύνθηκε  και έλαβε εσωτερική δύναμη για να μην τα παρατήσει  και να συνεχίσει τον αγώνα.

Συνοψίζοντας, όταν αποθαρρυνόμαστε από καιρό σε καιρό,  ο Ιεχωβά μάς καταλαβαίνει.

Καταλαβαίνει επίσης ότι είναι σημαντικό  να μην το αγνοήσουμε αυτό,  γι’ αυτό μας πλησιάζει και στέκεται πλάι μας  για να μας βοηθήσει να μην τα παρατήσουμε.

Εμείς τον πλησιάζουμε μέσω των προσευχών μας  —ζητώντας του άγιο πνεύμα,  καθώς και να μας οδηγήσει σε “βράχο ψηλότερο από εμάς”.

Επίσης, μέσω της ανάγνωσης της Γραφής  (εστιάζοντας ιδιαίτερα στα αναζωογονητικά Ευαγγέλια).

Και τέλος, μέσω της συναναστροφής μας  με τους αδελφούς και τις αδελφές μας.

Ακόμη και αν θέλουμε να εγκαταλείψουμε τον αγώνα,  ο Ιεχωβά δεν θα εγκαταλείψει εμάς.

Μας πλησιάζει  επειδή μας αγαπάει και θέλει να μας βοηθήσει.  

Κλάιβ Μάρτιν: Να Αποδίδετε Ιερή Υπηρεσία με Θεοσεβή Φόβο (Ψαλμ. 86:11, 12)

 

 

https://www.jw.org/finder?locale=el&lank=pub-jwbvod24_16_VIDEO&docid=1011214&applanguage=G

Αγαπάμε το όνομα του Ιεχωβά  και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει.

Δείτε αν θέλετε τα σχόλια του σημερινού εδαφίου.

Προσέξτε ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες προτάσεις.  «Το όνομα Ιεχωβά  πραγματικά εμπνέει δέος!

Περιλαμβάνει όλα όσα είναι ο Πατέρας μας,  όλα όσα έχει κάνει και όλα όσα θα κάνει».

Αυτή η παράγραφος είναι από ένα άρθρο με το θέμα  «Ενοποίησε την Καρδιά μου για να Φοβάται το Όνομά Σου».

Πώς συνδέεται λοιπόν το όνομα του Ιεχωβά  με το ευλαβικό δέος και τον θεοσεβή φόβο;

Ας το δούμε με τη βοήθεια του βασιλιά Δαβίδ  και του αποστόλου Παύλου.

Αρχίζουμε με τον Ψαλμό 19.

Ο Δαβίδ μελετούσε προσεκτικά τη δημιουργία του Ιεχωβά,  και στο εδάφιο Ψαλμός 19:1 ανέφερε τι είχε δει.

Βρήκατε τον Ψαλμό 19, εδάφιο 1;  «Οι ουρανοί διακηρύττουν τη δόξα του Θεού·  οι αιθέρες ψηλά γνωστοποιούν το έργο των χεριών του».

Ο Δαβίδ παρατηρούσε τον ήλιο τη μέρα  και το φεγγάρι και τα αστέρια τη νύχτα,  αλλά καταλάβαινε ότι έβλεπε κάτι περισσότερο.

Αυτό που έβλεπε ήταν “η δόξα του Θεού”  και «το έργο των χεριών του».

Όταν ο Δαβίδ κοίταζε τον ουρανό  μέσα στο σκοτάδι της νύχτας,  ίσως έβλεπε κάτι τέτοιο.

Τον συνέπαιρνε η ομορφιά και η τάξη αυτού που αντίκριζε.

Χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία,  εμείς βλέπουμε πολύ περισσότερα από όσα είδε ποτέ ο Δαβίδ.

Και ξέρουμε επίσης ότι όσα βλέπουμε  είναι πάρα πολύ λίγα σε σχέση με αυτάπου έχει φτιάξει ο Ιεχωβά.

Όταν σκέφτεστε το τι έχει κάνει ο Δημιουργός μας να γίνει,  πώς νιώθετε;

Αυτό σημαίνει ευλαβικό δέος.

Αυτό ένιωθε ο Δαβίδ.

Αλλά προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα.

Συμπέρανε ότι εκείνος που έδωσε τους νόμους  που διέπουν τον ήλιο, το φεγγάρι και τα αστέρια,  έδωσε και νόμους που διέπουν εμάς.

Πώς ένιωθε για αυτούς τους νόμους;  Εδάφια 7 και 8:  «Ο νόμος του Ιεχωβά είναι τέλειος, ξαναδίνει δύναμη.

Η υπενθύμιση του Ιεχωβά είναι αξιόπιστη·  κάνει τον άπειρο σοφό.

Οι προσταγές του Ιεχωβά είναι δίκαιες·  χαροποιούν την καρδιά.

Η εντολή του Ιεχωβά είναι καθαρή·  κάνει τα μάτια να λάμπουν».

Για τον Δαβίδ,  οι νόμοι του Ιεχωβά δεν ήταν απλώςμια υποχρέωση που πρέπει να τηρούμε.

Ήταν μέρος του έργου των χεριών του.

Επομένως, ο Νομοθέτης, ο Ιεχωβά,  τι κάνει τους πιστούς υπηρέτες του να γίνονται;

Ας δούμε πάλι τι λέει.

Τους κάνει να γίνονται άνθρωποι που είναι δυνατοί,  σοφοί, χαρούμενοι και έχουν καθαρή πνευματική όραση.

Είναι γεγονός ότι ο ήλιος,  το φεγγάρι και τα αστέρια δεν έχουν επιλογή  —υπακούν στους νόμους του Θεού.

Εμείς όμως έχουμε.

Αλήθεια όμως, θα θέλατε ποτέ να κάνετε οτιδήποτε  θα δυσαρεστούσε ή θα απογοήτευε τον Νομοθέτη σας;

Ποτέ!

Αντίθετα, θέλουμε να τον ευαρεστούμε με ό,τι κάνουμε.

Και έτσι καταλήγουμε στο κίνητρό μας.  Το βλέπουμε στο εδάφιο 9:  «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι αγνός· διαρκεί για πάντα».

Σύμφωνα λοιπόν με το σκεπτικό του Δαβίδ,  πήγαμε από το όνομα του Ιεχωβά και το έργο των χεριών του  στο ευλαβικό δέος, στον θεοσεβή φόβο  και στον δικό μας ρόλο—την πρόθυμη υπακοή.

Ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα.

Επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιο 12.

Ο απόστολος Παύλος περιγράφει σε χρισμένους Χριστιανούς  τη δική τους θέση στη διευθέτηση του Ιεχωβά.

Και εδώ, στην προς Εβραίους, κεφάλαιο 12,  εδάφια 22 και 23, μεταδίδει μια εικόνα.  Λέει στους χρισμένους Χριστιανούς:  «Εσείς ... έχετε πλησιάσει ένα όρος Σιών  και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ,  και μυριάδες αγγέλων σε γενική σύναξη,  και την εκκλησία των πρωτοτόκωνπου έχουν καταγραφεί στους ουρανούς,  και τον Θεό, τον Κριτή όλων».

Τι εκπληκτική σκηνή!

Έχετε εσείς στον νου σας  μια σαφή εικόνα της υπέροχηςουράνιας διευθέτησης του Ιεχωβά;

Έχει ως επίκεντρο τη Βασιλεία,  η οποία θα φέρει τόσο πολλά οφέλη για εμάς στη γη.

Άρα, τι κάνει ο Κυρίαρχός μας,  ο Ιεχωβά, να γίνεται;

Τι κάνει τους πιστούς του υπηρέτες,  τον Ιησού και τους 144.000 να γίνονται;

Όταν το στοχάζεστε αυτό,  δεν σας γεμίζει δέος για οτιδήποτε συνδέεται με το όνομα  και τον σκοπό του Ιεχωβά;

Στοχαστείτε το.

Αυτό μας φέρνει στην επόμενη ερώτηση.

Ποιος είναι ο δικός μου  —ο δικός μας—ρόλος σε αυτή τη διευθέτηση;

Προφανώς, ο Παύλος περίμενε την ερώτηση,  γιατί στη συνέχεια μιλάει για το πώς  όλες οι εναντιούμενες βασιλείες θα σειστούν  και θα πάψουν να υπάρχουν.  Μετά, στο εδάφιο 28 λέει:  «Γι’ αυτό λοιπόν,  εφόσον θα λάβουμε μια Βασιλεία που δεν μπορεί να σειστεί».

Οι χρισμένοι λαβαίνουν μια Βασιλεία  συμμετέχοντας σε αυτή τη διευθέτηση ως άρχοντες.

Εμείς, που έχουμε επίγεια ελπίδα,  θα είμαστε όσιοι υπήκοοι.  «Εφόσον θα λάβουμε μια Βασιλεία που δεν μπορεί να σειστεί,  ας συνεχίσουμε να λαβαίνουμε παρ’ αξίαν καλοσύνη,  μέσω της οποίας μπορούμε να προσφέρουμε  ευπρόσδεκτα στον Θεό ιερή υπηρεσία  με θεοσεβή φόβο και δέος».

Ο ρόλος μας είναι η ιερή υπηρεσία, η αγνή λατρεία.

Άρα, τι θέλουμε να κρατήσουμε;

Όταν στοχαζόμαστε το έργο των χεριών του Ιεχωβά  —είτε πρόκειται για την υλική του δημιουργία  είτε για κάποια πτυχή του υπέροχου πνευματικού του σκοπού—  ας αναζητούμε πάντα την υπογραφή.

Τι έχει κάνει ο Ιεχωβά να γίνει;

Τι κάνει τους όσιους υπηρέτες του να γίνονται;

Πρόκειται για τον Ιεχωβά τον Δημιουργό,  τον Ιεχωβά τον Νομοθέτη,  τον Ιεχωβά τον Πατέρα μας,  τον Κυρίαρχό μας, τον Κριτή μας.

Τι έχει κάνει να γίνει;  Σκεφτείτε το στοχαστείτε,  επειδή αυτό θα μας κάνει να νιώσουμεαυτό το υπέροχο ευλαβικό δέος  για οτιδήποτε σχετίζεται με το όνομα του Ιεχωβά.

Και αυτό μας φέρνει στην επόμενη ερώτηση.

Ποιον ρόλο έχει δώσει ο Ιεχωβά σε εμένα  σε αυτή τη διευθέτηση;

Τότε είναι που ο θεοσεβής φόβος  μάς υποκινεί να κάνουμε οτιδήποτεθέλει ο Ιεχωβά να κάνουμε στην ιερή υπηρεσία  υποστηρίζοντας τη δική του διευθέτηση.  Ανακεφαλαιώνοντας,  τα κάνουμε όλα αυτά επειδή αγαπάμε το όνομα του Ιεχωβά  και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει.

Τι μεγάλη τιμή  να μπορούμε να αποδίδουμε στον Ιεχωβά «ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος!»  

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Σάββατο 13 Απριλίου 2024

 Σάββατο 13 Απριλίου

Αυτούς που αγαπάει ο Ιεχωβά τούς διαπαιδαγωγεί.​—Εβρ. 12:6.

Η διαπαιδαγώγηση μπορεί να είναι συναισθηματικά οδυνηρή. Ίσως θεωρούμε ότι δεν είναι δικαιολογημένη ή ότι είναι υπερβολικά σκληρή. Ως αποτέλεσμα, μπορεί να μας διαφύγει κάτι πολύ σημαντικό​—το ότι η διαπαιδαγώγηση αποτελεί έκφραση της αγάπης του Ιεχωβά για εμάς. (Εβρ. 12:5, 11) Γι’ αυτό, δεχτείτε τη διαπαιδαγώγηση και κάντε τις αναγκαίες προσαρμογές. Ο Ιησούς επανειλημμένα διόρθωσε τον Πέτρο μπροστά στους άλλους αποστόλους. (Μάρκ. 8:33· Λουκ. 22:31-34) Πόσο θα ντράπηκε ο Πέτρος σε εκείνες τις περιπτώσεις! Ωστόσο, παρέμεινε όσιος στον Ιησού. Δέχτηκε τη διαπαιδαγώγηση και έμαθε από τα λάθη του. Ως αποτέλεσμα, ο Ιεχωβά αντάμειψε την οσιότητα του Πέτρου και του ανέθεσε βαρυσήμαντες ευθύνες στην εκκλησία. (Ιωάν. 21:15-17· Πράξ. 10:24-33· 1 Πέτρ. 1:1) Ωφελούμε τον εαυτό μας και τους άλλους όταν κοιτάζουμε πέρα από την αμηχανία στην οποία μας φέρνει η διαπαιδαγώγηση, δεχόμαστε τη διόρθωση και κάνουμε τις αναγκαίες προσαρμογές. Όταν ενεργούμε έτσι, γινόμαστε ακόμα πιο χρήσιμοι για τον Ιεχωβά και για τους αδελφούς μας. w22.11 σ. 21, 22 ¶6, 7

https://drive.google.com/file/d/1AapkY_KlWPGNGQDnk-_Cqfo9d1j-KOb_/view?usp=sharing

Παρασκευή 12 Απριλίου 2024

Πνευματικά Πετράδια ΨΑΛΜΟΙ 29-31

 


https://drive.google.com/file/d/1_dJh84PB-nSjf1DtycDtUOJOoOaNUKEk/view?usp=sharing

Το Πρόγραμμα του LDC—Πολύ Περισσότερα από Αίθουσες Βασιλείας

 

 

https://www.jw.org/open?docid=1011214&item=pub-wdcu_6_VIDEO&wtlocale=G&appLanguage=G&prefer=content

Σε όλο τον κόσμο,  φιλόπονοι αδελφοί και αδελφές  προσφέρονται να συνεργαστούν με τα Τοπικά Τμήματα Σχεδιασμού/Οικοδόμησης,  ή αλλιώς LDC.

Πέρα από την οικοδόμηση Αιθουσών Βασιλείας,  εθελοντές χρειάζονται και για την οικοδόμηση Αιθουσών Συνελεύσεων,  κατοικιών στον αγρό,  καθώς και για την ανοικοδόμηση έπειτα από κάποια καταστροφή.

Στη Ζάμπια,  υπάρχει ανάγκη να κάνουμε βελτιώσεις  στους περισσότερους χώρους συνελεύσεων.

Σε πολλούς από τους χώρους μας,  οι αδελφοί κάθονται στο χώμα  και είναι εκτεθειμένοι στα στοιχεία της φύσης  κατά τη διάρκεια του προγράμματος.

Το υπηρεσιακό έτος 2023,  ολοκληρώσαμε δέκα έργα σε χώρους συνελεύσεων.

Στη Νιγηρία,  έχουμε 23 Αίθουσες Συνελεύσεων σε όλη τη χώρα.

Και μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ χρησιμοποιούνται.  Έχουμε δύο βασικά προβλήματα:  τη ζέστη και τον θόρυβο από τις δυνατές βροχές.

Για να λύσουμε λοιπόν αυτά τα δύο προβλήματα,  βάζουμε πάνελ οροφής με μόνωση.

Και αυτό ήταν πραγματικά η λύση που ψάχναμε.

Είναι τόσο συγκινητικό να βλέπεις τους αδελφούς και τις αδελφές  να κάνουν συνελεύσεις σε αξιοπρεπείς χώρους.

Με τις νέες πισίνες βαφτίσματος  δεν κινδυνεύουν πια από τους κροκόδειλους  που ίσως υπάρχουν στα ποτάμια.

Τα οικοδομικά έργα είναι επίσης μια ευκαιρία  για να εκπαιδεύσουμε τους αδελφούς.

Στην ανακαίνιση της Αίθουσας Συνελεύσεων  προσκαλέσαμε μεγαλύτερους αδελφούς  —έμπειρους στην ειδικότητά τους και με καλή υγεία—  για να μεταδώσουν τις γνώσεις τους στους νεότερους.

Η αλήθεια είναι ότι οι αδελφοί έμαθαν πολλά πράγματα  και “ενθαρρύνθηκαν αμοιβαία”,  και αυτό αποδείχτηκε καλό και για τις εκκλησίες.

Οι Αίθουσες Βασιλείας και οι Αίθουσες Συνελεύσεων  αποτελούν προτεραιότητα για το LDC.

Ωστόσο,  και η οικοδόμηση κατοικιών στον αγρό έχει ξεχωριστή σημασία  επειδή δεν είναι ένας χώρος  που οι αδελφοί θα επισκέπτονται μία ή δύο μόνο φορές την εβδομάδα,  αλλά ένας χώρος όπου κάποιος θα ζει  θα κοιμάται και θα τρώει.  Ένας αδελφός που μένει σε μια κατοικία στον αγρό είπε:  «Έπρεπε να ταξιδεύουμε ως τα σπίτια αδελφών που είχαν ρεύμα  επειδή τα δικά μας  που ήταν φτιαγμένα από λάσπη και πλίνθους δεν είχαν».

Αυτό αποτελεί παρελθόν.

Είναι ανεκτίμητο για αυτούς τους φιλόπονους επισκόπους περιοχής  να έχουν μια κατάλληλη κατοικία.

Τώρα οι αδελφοί μας μπορούν να ξεκουράζονται επαρκώς  και έχουν έναν ωραίο χώρο για να μελετούν  και να προετοιμάζονται  ώστε να ωφελούν τις εκκλησίες που υπηρετούν.

Τα τελευταία τρία χρόνια,  η Νιγηρία έχει ταλαιπωρηθεί από αρκετές πλημμύρες.

Η Επιτροπή Συντονιστών λοιπόν παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια,  και στη συνέχεια  έρχεται η σειρά του Τοπικού Τμήματος Σχεδιασμού/Οικοδόμησης  για να βεβαιωθεί  ότι θα γίνουν όλες οι επισκευές που χρειάζονται.

Σε μια καταστροφή,  επηρεάζονται θεοκρατικές εγκαταστάσεις και σπίτια αδελφών.

Μερικοί δεν μπορούν να ξαναχτίσουν  ή να επισκευάσουν μόνοι τους τα σπίτια τους.

Το LDC λοιπόν συμβάλλει πραγματικά πάρα πολύ  στο να πάρουμε τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε  και να έχουμε τους κατάλληλους ανθρώπους  για αυτές τις εργασίες.

Πέρα από φυσικές καταστροφές,  στη Νιγηρία έχουν συμβεί και ανθρωπογενείς καταστροφές.

Οι κοινωνικές αναταραχές είναι συχνό φαινόμενο.

Οι αδελφοί μας συνήθως χρειάζεται να φύγουν  σε ασφαλέστερες περιοχές.

Και μερικές φορές, όταν επιστρέφουν,  βλέπουν ότι το σπίτι τους έχει καταστραφεί ή καεί ολοσχερώς.

Όταν πια ησυχάσουν τα πράγματα,  το LDC θα πάει να αξιολογήσει τις ανάγκες  και να βοηθήσει με τις επισκευές.

Αυτή τη στιγμή, πρέπει να ξαναχτίσουμε 25 σπίτια  και να επισκευάσουμε άλλα 18.

Αν κάποιος θέλει να λάβει μέρος στην ανοικοδόμηση  έπειτα από κάποια καταστροφή,  πρέπει να συμπληρώσει ορισμένες αιτήσεις.

Μια αίτηση είναι η DC-50,  με την οποία μπορεί να γίνει εθελοντής του LDC.

Ή η αίτηση Α-19  για να υποστηρίξει εθελοντικά θεοκρατικά έργα  επί κάποιους μήνες ή εβδομάδες.

Με την Α-8 μπορεί να γίνει ολοχρόνιος συνεργάτης του LDC.

Κάποιοι ίσως πουν: «Εγώ μόνο να προσευχηθώ μπορώ».  Αλλά στην πραγματικότητα,  η προσευχή είναι ό,τι καλύτερο μπορούν να κάνουν.

Είναι πολύ σημαντικό ο Ιεχωβά να ευλογεί όλα αυτά τα έργα  και να ευλογεί και όλους όσους εργάζονται εθελοντικά  σε αυτές τις θεοκρατικές εγκαταστάσεις.

Το έργο οικοδόμησης και ανακαίνισης  το οποίο γίνεται σήμερα  μας προετοιμάζει για τη μεγάλης κλίμακας ανακαίνιση  και αποκατάσταση του πλανήτη  που θα συμβεί στο μέλλον,  τότε που όλοι μας θα μπορούμε να συμμετέχουμε.

Καθώς σκέφτομαι όσα έχει πετύχει το πρόγραμμα του LDC  νιώθω πολύ ωραία.

Είμαι χαρούμενος και έχω έρθει πιο κοντά στον Ιεχωβά.

Μου έρχονται στο μυαλό τα λόγια στον Ψαλμό 127,  ότι «αν ο Ιεχωβά δεν οικοδομήσει το σπίτι,  μάταια εργάζονται σκληρά οι οικοδόμοι του».

Είναι ολοφάνερο λοιπόν  ότι όλη η δόξα και η τιμή ανήκουν στον Θεό μας.