Στην απόδοση αμοιβαίας τιμής, να παίρνετε την πρωτοβουλία.—Ρωμ. 12:10.
Αν είμαστε ταπεινοί και μετριόφρονες, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να είμαστε χαρούμενοι. Γιατί; Αν έχουμε συναίσθηση των περιορισμών μας, θα είμαστε ευγνώμονες για οποιαδήποτε βοήθεια λαβαίνουμε από άλλους. Για παράδειγμα, σκεφτείτε την περίπτωση που ο Ιησούς θεράπευσε δέκα λεπρούς. Μόνο ένας από αυτούς επέστρεψε για να ευχαριστήσει τον Ιησού που τον θεράπευσε από την τρομερή ασθένειά του, από την οποία δεν θα μπορούσε ποτέ να θεραπευτεί μόνος του. Εκείνος ο ταπεινός και μετριόφρων άνθρωπος ήταν ευγνώμων για τη βοήθεια που έλαβε και δόξασε τον Θεό για αυτό. (Λουκ. 17:11-19) Οι ταπεινοί, μετριόφρονες άνθρωποι συνήθως τα πηγαίνουν καλά με τους άλλους και είναι πιο πιθανό να έχουν στενούς φίλους. Γιατί; Επειδή αναγνωρίζουν πρόθυμα τις ωραίες ιδιότητες των άλλων και τους δείχνουν εμπιστοσύνη. Οι ταπεινοί και μετριόφρονες άνθρωποι χαίρονται όταν οι άλλοι έχουν επιτυχία σε οποιονδήποτε διορισμό λαβαίνουν και σπεύδουν να τους επαινέσουν και να τους τιμήσουν. w20.08 σ. 12 ¶17, 18
Τελικά, αδελφοί, να χαίρεστε, να διορθώνεστε.—2 Κορ. 13:11.
Όλοι μας βρισκόμαστε σε ταξίδι. Ο προορισμός μας, δηλαδή ο στόχος μας, είναι να ζήσουμε στον νέο κόσμο υπό τη στοργική διακυβέρνηση του Ιεχωβά. Κάθε μέρα, προσπαθούμε να ακολουθούμε την οδό που οδηγεί στη ζωή. Αλλά όπως είπε ο Ιησούς, αυτή η οδός είναι στενόχωρη και ενίοτε είναι δύσκολο να την ακολουθήσει κάποιος. (Ματθ. 7:13, 14) Είμαστε ατελείς, και είναι εύκολο να ξεστρατίσουμε από αυτήν. (Γαλ. 6:1) Προκειμένου να παραμείνουμε στη στενόχωρη οδό που οδηγεί στη ζωή, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να διορθώνουμε τη νοοτροπία, τη στάση και τη συμπεριφορά μας. Ο απόστολος Παύλος μάς προτρέπει να εξακολουθήσουμε “να διορθωνόμαστε”. Όταν προσπαθούμε να εξετάσουμε οι ίδιοι τις σκέψεις και τα αισθήματά μας, αντιμετωπίζουμε μια πρόκληση. Η καρδιά μας είναι δόλια, και γι’ αυτό ίσως δυσκολευόμαστε να δούμε πού μας οδηγεί. (Ιερ. 17:9) Είναι εύκολο να εξαπατήσουμε τον εαυτό μας με «εσφαλμένη λογίκευση». (Ιακ. 1:22) Πρέπει λοιπόν να χρησιμοποιούμε τον Λόγο του Θεού για να κάνουμε αυτοεξέταση. Ο Λόγος του Θεού αποκαλύπτει τι είμαστε μέσα μας, τις ενδόμυχες «σκέψεις και προθέσεις» της καρδιάς μας.—Εβρ. 4:12, 13. w20.11 σ. 18 ¶1-3
Αν αποθαρρυνθείς σε καιρούς προβλημάτων, η δύναμή σου θα είναι λιγοστή.—Παρ. 24:10, υποσ.
Η αποθάρρυνση μπορεί να οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, εσωτερικούς και εξωτερικούς. Κάποιοι από αυτούς σχετίζονται με τις ατέλειες, τις αδυναμίες και την κακή υγεία. Ή ίσως είναι το γεγονός ότι δεν έχουμε λάβει ακόμα έναν διορισμό που επιθυμούμε στην υπηρεσία του Ιεχωβά ή το ότι πρέπει να κηρύττουμε σε φαινομενικά μη δεκτικό τομέα. Θα ήταν εύκολο να αποκτήσουμε μη ισορροπημένη άποψη για τις ατέλειες και τις αδυναμίες μας. Ως αποτέλεσμα, θα μπορούσαμε να πιστεύουμε ότι εξαιτίας των αστοχιών μας ο Ιεχωβά δεν θα μας θέλει στον νέο του κόσμο. Μια τέτοια στάση είναι επικίνδυνη. Η Γραφή αποκαλύπτει ότι, με εξαίρεση τον Ιησού Χριστό, όλοι οι άνθρωποι «έχουν αμαρτήσει». (Ρωμ. 3:23) Αλλά Εκείνος που ενέπνευσε τη συγγραφή της Αγίας Γραφής δεν είναι ούτε επικριτικός ούτε τελειομανής. Απεναντίας, είναι ένας στοργικός Πατέρας που θέλει να μας βοηθήσει. Είναι επίσης μακρόθυμος. Βλέπει τι αγώνα χρειάζεται να κάνουμε για να καταπολεμήσουμε τις αδυναμίες μας και να υπερνικήσουμε τη μη ισορροπημένη άποψη για τον εαυτό μας, και είναι πρόθυμος να μας βοηθήσει.—Ρωμ. 7:18, 19. w20.12 σ. 22 ¶1-3
Νεαροί άντρες, σας γράφω επειδή είστε ισχυροί και ο λόγος του Θεού παραμένει σε εσάς και έχετε νικήσει τον πονηρό.—1 Ιωάν. 2:14.
Οι μεγαλύτεροι αδελφοί εκτιμούν βαθιά εσάς τους νεαρούς άντρες που υπηρετείτε τον Ιεχωβά «ώμο προς ώμο» με εκείνους! (Σοφ. 3:9) Τους αρέσει πολύ το γεμάτο ζήλο πνεύμα σας και ο δραστήριος, ενθουσιώδης τρόπος με τον οποίο κάνετε τις εργασίες που σας ανατίθενται. Έχετε βρει εύνοια στα μάτια τους. Νεαροί αδελφοί, μην ξεχνάτε ποτέ ότι ο Ιεχωβά σάς αγαπάει και σας εμπιστεύεται. Εκείνος προείπε ότι στις τελευταίες ημέρες θα υπήρχε ένα στράτευμα νεαρών αντρών που θα πρόσφεραν πρόθυμα τον εαυτό τους. (Ψαλμ. 110:1-3) Ξέρει ότι τον αγαπάτε και θέλετε να τον υπηρετείτε όσο καλύτερα μπορείτε. Γι’ αυτό, να είστε υπομονετικοί με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό σας. Όταν κάνετε λάθη, να δέχεστε την εκπαίδευση και τη διαπαιδαγώγηση που λαβαίνετε, θεωρώντας ότι προέρχεται από τον Ιεχωβά. (Εβρ. 12:6) Να επιτελείτε με επιμέλεια οποιουσδήποτε διορισμούς σάς ανατίθενται. Και πάνω από όλα, σε κάθε τομέα της ζωής σας, να κάνετε περήφανο τον ουράνιο Πατέρα σας.—Παρ. 27:11. w21.03 σ. 7 ¶17, 18
Αγαπήστε ο ένας τον άλλον έντονα, από καρδιάς.—1 Πέτρ. 1:22.
Ο Ιεχωβά θέτει το παράδειγμα για εμάς. Η αγάπη του είναι τόσο έντονη ώστε, αν είμαστε όσιοι σε εκείνον, τίποτα δεν μπορεί να διασπάσει αυτόν τον δεσμό. (Ρωμ. 8:38, 39) Η λέξη ἐκτενῶς του πρωτότυπου ελληνικού κειμένου, που αποδίδεται εδώ «έντονα», μεταδίδει την ιδέα κάποιου που εκτείνεται προς τα έξω, που τεντώνεται ίσως μέχρι του σημείου να ζορίζεται. Κάποιες φορές, ίσως χρειάζεται να «τεντωθούμε», ακόμα και να «ζοριστούμε», προκειμένου να νιώσουμε τρυφερή στοργή για κάποιον ομόπιστό μας. Όταν οι άλλοι μας στενοχωρούν, χρειάζεται να “ανεχόμαστε ο ένας τον άλλον με αγάπη, προσπαθώντας ένθερμα να διατηρούμε την ενότητα του πνεύματος με τον ενωτικό δεσμό της ειρήνης”. (Εφεσ. 4:1-3) Θα κοιτάμε πέρα από τα ελαττώματα των αδελφών μας και θα κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να βλέπουμε τους αδελφούς μας όπως τους βλέπει ο Ιεχωβά. (1 Σαμ. 16:7· Ψαλμ. 130:3) Δεν είναι πάντοτε εύκολο να εκδηλώνουμε τρυφερή στοργή για τους αδελφούς και τις αδελφές μας, ιδίως αν γνωρίζουμε τα ελαττώματά τους. Προφανώς, αυτό αποτελούσε πρόκληση για μερικούς Χριστιανούς του πρώτου αιώνα, όπως συνέβη με την Ευοδία και τη Συντύχη. Ο απόστολος Παύλος τις πρότρεψε «να εκδηλώνουν το ίδιο φρόνημα σε σχέση με τον Κύριο».—Φιλιπ. 4:2, 3. w21.01 σ. 22, 23 ¶10, 11
Η δοκιμασμένη ποιότητα της πίστης σας παράγει υπομονή.—Ιακ. 1:3.
Οι δοκιμασίες μπορούν να παρομοιαστούν με τη φωτιά που χρησιμοποιείται για τη σφυρηλάτηση μιας ατσάλινης λεπίδας. Όταν η λεπίδα θερμαίνεται και κατόπιν κρυώνει, το ατσάλι γίνεται ισχυρότερο. Παρόμοια, όταν υπομένουμε δοκιμασίες, η πίστη μας ενισχύεται. Να γιατί ο Ιάκωβος έγραψε: «Η υπομονή . . . ας ολοκληρώσει το έργο της, ώστε να είστε πλήρεις και υγιείς από όλες τις απόψεις». (Ιακ. 1:4) Όταν βλέπουμε ότι οι δοκιμασίες κάνουν την πίστη μας ισχυρότερη, μπορούμε να τις υπομένουμε με χαρά. Στην επιστολή του, ο Ιάκωβος προσδιορίζει επίσης μερικά από τα πράγματα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να χάσουμε τη χαρά μας. Ένα από αυτά είναι να μην ξέρουμε τι να κάνουμε. Όταν περνάμε μια δοκιμασία, πρέπει να αποβλέπουμε στον Ιεχωβά για βοήθεια ώστε να κάνουμε επιλογές που τον ευαρεστούν, που ωφελούν τους αδελφούς και τις αδελφές μας και που μας βοηθούν να διακρατούμε την ακεραιότητά μας. (Ιερ. 10:23) Χρειαζόμαστε σοφία για να ξέρουμε ποια πορεία να ακολουθήσουμε και τι να πούμε σε εκείνους που μας εναντιώνονται. Αν δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, ίσως νιώθουμε ότι είμαστε έρμαια των περιστάσεών μας και θα μπορούσαμε να χάσουμε γρήγορα τη χαρά μας. w21.02 σ. 28 ¶7-9
Εκείνοι που παντρεύονται θα έχουν θλίψη στη σάρκα τους.—1 Κορ. 7:28.
Ο γάμος είναι ένα τέλειο δώρο από τον Θεό, αλλά οι άνθρωποι είναι ατελείς. (1 Ιωάν. 1:8) Να γιατί ο Λόγος του Θεού προειδοποιεί τα αντρόγυνα ότι θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες οι οποίες περιγράφονται ως «θλίψη στη σάρκα τους». Ο Ιεχωβά αναμένει από τους Χριστιανούς συζύγους να φροντίζουν για τις πνευματικές, τις συναισθηματικές και τις υλικές ανάγκες της οικογένειάς τους. (1 Τιμ. 5:8) Εντούτοις, οι παντρεμένες αδελφές πρέπει να βρίσκουν κάθε μέρα χρόνο στο γεμάτο πρόγραμμά τους για να διαβάζουν με στοχασμό τον Λόγο του Θεού και να πλησιάζουν τον Ιεχωβά με ένθερμη προσευχή. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο. Οι παντρεμένες γυναίκες είναι πολυάσχολες. Ωστόσο, είναι ζωτικό να βρίσκουν χρόνο για αυτά. Γιατί; Επειδή ο Ιεχωβά αναμένει από τον καθέναν μας να αναπτύξει μια προσωπική σχέση μαζί του και να τη διατηρεί. (Πράξ. 17:27) Είναι κατανοητό ότι μια σύζυγος ίσως χρειάζεται να καταβάλλει σκληρές προσπάθειες για να είναι υποτακτική στον ατελή σύζυγό της. Ωστόσο, θα της είναι ευκολότερο να εκπληρώνει τον διορισμό που της έχει δώσει ο Ιεχωβά αν κατανοεί και αποδέχεται τους Βιβλικούς λόγους για τους οποίους πρέπει να είναι υποτακτική. w21.02 σ. 9 ¶3, 6, 7
Οι υπερήφανοι άνθρωποι δυσκολεύονται να επαινούν τους άλλους, προτιμώντας να λαβαίνουν οι ίδιοι έπαινο. Είναι πιο πιθανό να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους και να προάγουν ένα πνεύμα ανταγωνισμού. Αντί να εκπαιδεύουν τους άλλους και να τους παραχωρούν εξουσία, συνήθως λένε: «Αν θέλεις να γίνει κάτι σωστά»—δηλαδή όπως αρέσει στους ίδιους—«πρέπει να το κάνεις μόνος σου». Ο υπερήφανος άνθρωπος είναι συχνά γεμάτος φιλοδοξία και ζήλια. Αν διαπιστώσουμε ότι έχουμε πρόβλημα υπερηφάνειας, πρέπει να προσευχηθούμε ένθερμα να μας βοηθήσει ο Ιεχωβά να “ανακαινίσουμε τον νου μας” ώστε αυτό το κακό χαρακτηριστικό να μη ριζώσει βαθιά μέσα μας. (Ρωμ. 12:2) Πόσο ευγνώμονες είμαστε για το παράδειγμα του Ιεχωβά! (Ψαλμ. 18:35) Βλέπουμε την ταπεινοφροσύνη του στον τρόπο με τον οποίο φέρεται στους υπηρέτες του, και θέλουμε να τον μιμούμαστε. Επιπρόσθετα, θέλουμε να μιμούμαστε τα θαυμάσια Βιβλικά παραδείγματα ανθρώπων που ήταν μετριόφρονες και είχαν το προνόμιο να περπατούν με τον Θεό. Ας δίνουμε πάντα στον Ιεχωβά την τιμή και τη δόξα που αξίζει.—Αποκ. 4:11. w20.08 σ. 13 ¶19, 20
Ας αγαπάμε ο ένας τον άλλον, επειδή η αγάπη είναι από τον Θεό.—1 Ιωάν. 4:7.
Πολλοί όσιοι Χριστιανοί πρέπει να εργάζονται με πλήρες ωράριο ώστε να συντηρούν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Ωστόσο, αυτοί οι πιστοί ευαγγελιζόμενοι υποστηρίζουν την οργάνωση του Θεού με όποιον τρόπο μπορούν. Για παράδειγμα, μερικοί είναι σε θέση να παρέχουν βοήθεια σε περιπτώσεις καταστροφών, άλλοι μπορούν να εργάζονται σε οικοδομικά προγράμματα, ενώ όλοι έχουν τη δυνατότητα να συνεισφέρουν για το παγκόσμιο έργο. Τα κάνουν όλα αυτά επειδή αγαπούν τον Θεό και τον πλησίον τους. Κάθε εβδομάδα, αποδεικνύουμε ότι αγαπάμε τους αδελφούς και τις αδελφές μας παρακολουθώντας τις συναθροίσεις και συμμετέχοντας σε αυτές. Παρότι μπορεί να είμαστε κουρασμένοι, είμαστε παρόντες. Παρότι μπορεί να έχουμε τρακ, δίνουμε απαντήσεις. Και παρότι όλοι έχουμε τα δικά μας προβλήματα, ενθαρρύνουμε τους άλλους πριν ή μετά τη συνάθροιση. (Εβρ. 10:24, 25) Πόσο ευγνώμονες είμαστε για το έργο που κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές μας! w21.01 σ. 10 ¶11
Είμαστε συνεργάτες του Θεού. Εσείς είστε αγρός του Θεού υπό καλλιέργεια, οικοδόμημα του Θεού.—1 Κορ. 3:9.
Μήπως κατά καιρούς αποθαρρύνεστε επειδή ο τομέας σας φαίνεται μη παραγωγικός ή επειδή δεν βρίσκετε αρκετά άτομα στο σπίτι; Σε μια τέτοια κατάσταση, πώς μπορούμε να διατηρήσουμε ή και να αυξήσουμε τη χαρά μας; Είναι σημαντικό να έχετε τη σωστή άποψη για τη διακονία. Τι σημαίνει αυτό; Επικεντρωθείτε στη διακήρυξη του ονόματος του Θεού και της Βασιλείας του. Ο Ιησούς έδειξε ξεκάθαρα ότι σχετικά λίγοι θα βρουν την οδό που οδηγεί στη ζωή. (Ματθ. 7:13, 14) Όταν βρισκόμαστε στη διακονία, έχουμε την τιμή να συνεργαζόμαστε με τον Ιεχωβά, τον Ιησού και τους αγγέλους. (Ματθ. 28:19, 20· Αποκ. 14:6, 7) Ο Ιεχωβά ελκύει τους αξίους. (Ιωάν. 6:44) Αν λοιπόν ένα άτομο δεν ανταποκριθεί στο άγγελμά μας αυτή τη φορά, ίσως ακούσει την επόμενη φορά που θα το επισκεφτούμε. «Η αποθάρρυνση μπορεί να αποδειχτεί τρομερό όπλο στα χέρια του Σατανά», επισημαίνει η Ντέμπορα. Αλλά τα όπλα του Σατανά είναι ανίσχυρα μπροστά στον Ιεχωβά Θεό. w20.12 σ. 26 ¶18, 19· σ. 27 ¶21
Ίσως ο απόστολος Παύλος εννοούσε ότι είχε όντως παλέψει με άγρια ζώα σε κάποια αρένα στην Έφεσο. (2 Κορ. 1:8· 4:10· 11:23) Ή ίσως αναφερόταν σε εχθρικούς Ιουδαίους και άλλους που έμοιαζαν με «θηρία». (Πράξ. 19:26-34· 1 Κορ. 16:9) Είτε έτσι είτε αλλιώς, ο Παύλος αντιμετώπιζε σοβαρούς κινδύνους. Ωστόσο, εξακολουθούσε να έχει θετική άποψη για το μέλλον. (1 Κορ. 15:30, 31· 2 Κορ. 4:16-18) Ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς. Μερικοί αδελφοί μας έχουν πέσει θύματα εγκληματικών ενεργειών. Άλλοι ζουν σε εμπόλεμες περιοχές όπου η ασφάλειά τους δεν είναι καθόλου εγγυημένη. Άλλοι πάλι υπηρετούν τον Ιεχωβά διακινδυνεύοντας τη ζωή ή την ελευθερία τους σε χώρες όπου το έργο κηρύγματος είναι υπό περιορισμό ή και απαγόρευση. Εντούτοις, όλοι αυτοί οι αδελφοί και οι αδελφές συνεχίζουν να λατρεύουν τον Ιεχωβά και αποτελούν παράδειγμα για εμάς. Δεν φοβούνται, επειδή ξέρουν ότι, ακόμα και αν χάσουν τη ζωή τους στον παρόντα καιρό, ο Ιεχωβά έχει υπόψη του για αυτούς κάτι πολύ καλύτερο στο μέλλον. w20.12 σ. 9 ¶3, 4
Τι θα δώσει τεράστια ώθηση σε έναν σπουδαστή για να κάνει πνευματική πρόοδο; Οι συναθροίσεις μας. Η Βιβλική διδασκαλία που παρέχεται στις συναθροίσεις θα αυξήσει τη γνώση του, θα ενισχύσει την πίστη του και θα δυναμώσει την αγάπη του για τον Θεό. (Πράξ. 15:30-32) Επίσης, κάποιος ευαγγελιζόμενος μπορεί να του εξηγήσει ότι όσο μεγάλωνε η δική του αγάπη για τον Ιεχωβά τόσο υποκινούνταν να υπακούει στις εντολές Του. (2 Κορ. 7:1· Φιλιπ. 4:13) Και όταν ο σπουδαστής γνωρίζεται καλύτερα με διάφορους πιστούς ευαγγελιζομένους, μαθαίνει από το παράδειγμά τους τι σημαίνει να τηρεί την εντολή του Χριστού να αγαπάει τον Θεό και τον πλησίον. (Ιωάν. 13:35· 1 Τιμ. 4:12) Βλέπει ευαγγελιζομένους που περνούν παρόμοιες δυσκολίες με τις δικές του και καταλαβαίνει ότι οι αλλαγές που χρειάζεται να κάνει για να γίνει μαθητής του Χριστού είναι εφικτές. (Δευτ. 30:11) Ο καθένας στην εκκλησία μπορεί να συμβάλει με διάφορους τρόπους στην πνευματική πρόοδο των σπουδαστών.—Ματθ. 5:16. w20.11 σ. 5 ¶10-12
Ο άνθρωπος που έχει κατανόηση λαβαίνει επιδέξια κατεύθυνση.—Παρ. 1:5.
Τι θα μπορούσε να κάνει κάποιον να απορρίψει μια καλή συμβουλή από έναν στοργικό φίλο; Η υπερηφάνεια. Οι υπερήφανοι θέλουν «να τους γαργαλούν τα αφτιά». Αποφεύγουν «να ακούν την αλήθεια». (2 Τιμ. 4:3, 4) Έχουν μεγάλη ιδέα για τη γνώμη τους και για την αξία τους. Ωστόσο, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Αν κάποιος νομίζει ότι είναι κάτι ενώ δεν είναι τίποτα, εξαπατά τον εαυτό του». (Γαλ. 6:3) Ο βασιλιάς Σολομών το συνόψισε πολύ ωραία ως εξής: «Καλύτερα ένα φτωχό αλλά σοφό παιδί παρά ένας ηλικιωμένος αλλά ανόητος βασιλιάς, ο οποίος δεν έχει πια την απαραίτητη σύνεση για να προσέξει μια προειδοποίηση». (Εκκλ. 4:13) Προσέξτε το παράδειγμα που έθεσε ο απόστολος Πέτρος όταν τον διόρθωσε δημόσια ο απόστολος Παύλος. (Γαλ. 2:11-14) Ο Πέτρος θα μπορούσε να θυμώσει με αυτό που είπε ο Παύλος, εστιάζοντας στο πώς το είπε και στο πού επέλεξε να το πει. Αλλά ο Πέτρος ήταν σοφός. Δέχτηκε τη συμβουλή και δεν κράτησε κακία στον Παύλο. Αντίθετα, αργότερα τον αποκάλεσε “αγαπητό αδελφό”.—2 Πέτρ. 3:15. w20.11 σ. 21 ¶9, 11, 12
Θα σου δώσω ενόραση και θα σε διδάξω την οδό στην οποία πρέπει να πηγαίνεις.—Ψαλμ. 32:8.
Ο Ιεχωβά χαίρεται πολύ να εκπαιδεύει τον λαό του. Θέλει να τον γνωρίζουν, να τον αγαπούν και να ζουν για πάντα ως αγαπημένα του παιδιά. Όλα αυτά θα ήταν ανέφικτα χωρίς την εκπαίδευση που παρέχει. (Ιωάν. 17:3) Ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε τη Χριστιανική εκκλησία του πρώτου αιώνα για να εκπαιδεύσει τον λαό του. (Κολ. 1:9, 10) Το άγιο πνεύμα—ο “βοηθός” τον οποίο είχε υποσχεθεί ο Ιησούς—έπαιξε σημαντικό ρόλο. (Ιωάν. 14:16) Βοήθησε τους μαθητές να αποκτήσουν βαθύτερη κατανόηση του Λόγου του Θεού και επανέφερε στον νου τους τα πολλά πράγματα που είπε και έκανε ο Ιησούς, όπως καταγράφηκαν αργότερα στα Ευαγγέλια. Αυτή η γνώση ενίσχυε την πίστη των πρώτων Χριστιανών καθώς και την αγάπη που είχαν για τον Θεό, για τον Γιο του και ο ένας για τον άλλον. Ο Ιεχωβά προείπε ότι «στο τελικό διάστημα των ημερών» άνθρωποι από όλα τα έθνη θα συνέρρεαν στο συμβολικό βουνό του για να διδαχτούν τις οδούς του. (Ησ. 2:2, 3) Βλέπουμε αυτή την προφητεία να εκπληρώνεται τώρα. w20.10 σ. 24 ¶14, 15
13, 14. Τι πρέπει να κάνουν όσοι δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες για να λατρεύουν και να υπηρετούν τον Ιεχωβά με αποδεκτό τρόπο, και πώς προφητεύτηκε αυτό στη Γραφή;
13 Στο προηγούμενο άρθρο είδαμε ότι, στον αρχαίο Ισραήλ, οι αλλοεθνείς μπορούσαν να λατρεύουν τον Ιεχωβά με αποδεκτό τρόπο, αλλά έπρεπε να είναι συνταυτισμένοι με το λαό με τον οποίο είχε συνάψει διαθήκη ο Ιεχωβά. (1 Βασ. 8:41-43) Παρόμοια και σήμερα, εκείνοι που δεν είναι πνευματικοί Ισραηλίτες πρέπει να είναι συνταυτισμένοι με το λαό του Ιεχωβά, “τους γιους της Βασιλείας”—τους χρισμένους Μάρτυρες του Ιεχωβά.
14 Το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι θα συνέρρεαν για να λατρέψουν τον Ιεχωβά μαζί με το λαό του σε αυτόν τον καιρό του τέλους προειπώθηκε από δύο αρχαίους προφήτες. Ο Ησαΐας προφήτευσε: «Πολλοί λαοί θα πάνε και θα πουν: “Ελάτε να ανεβούμε στο βουνό του Ιεχωβά, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ· και αυτός θα μας διδάξει τις οδούς του και εμείς θα περπατήσουμε στους δρόμους του”. Διότι από τη Σιών θα βγει νόμος, και ο λόγος του Ιεχωβά από την Ιερουσαλήμ». (Ησ. 2:2, 3) Παρόμοια, ο προφήτης Ζαχαρίας προείπε ότι «πολλοί λαοί και κραταιά έθνη θα έρθουν να εκζητήσουν τον Ιεχωβά των στρατευμάτων στην Ιερουσαλήμ και να απαλύνουν το πρόσωπο του Ιεχωβά». Τους περιέγραψε ως «δέκα άντρες από όλες τις γλώσσες των εθνών» οι οποίοι, με συμβολική έννοια, θα έπιαναν την άκρη της φορεσιάς του πνευματικού Ισραήλ και θα έλεγαν: «Θα πάμε με εσάς, γιατί ακούσαμε ότι ο Θεός είναι με εσάς».—Ζαχ. 8:20-23.
15. Σε ποιο έργο “πηγαίνουν με” τους πνευματικούς Ισραηλίτες τα «άλλα πρόβατα»;
15 Τα «άλλα πρόβατα» “πηγαίνουν με” τους πνευματικούς Ισραηλίτες στο έργο κηρύγματος των καλών νέων της Βασιλείας. (Μάρκ. 13:10) Γίνονται μέρος του λαού του Θεού, «ένα ποίμνιο» μαζί με τους χρισμένους, υπό “τον καλό ποιμένα”, τον Χριστό Ιησού.—ΔιαβάστεΙωάννης 10:14-16.
ΒΡΕΙΤΕ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
16. Πώς θα προκαλέσει ο Ιεχωβά την τελική φάση της “μεγάλης θλίψης”;
16 Μετά την καταστροφή της Βαβυλώνας της Μεγάλης, θα ξεσπάσει μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο λαό του Ιεχωβά, και εκείνον τον καιρό θα χρειαστεί να βρισκόμαστε κάτω από την προστατευτική σκέπη που θα προμηθεύσει ο Ιεχωβά για τους υπηρέτες του. Εφόσον αυτή η επίθεση θα πυροδοτήσει το τελικό στάδιο της “μεγάλης θλίψης”, ο ίδιος ο Ιεχωβά θα στήσει το σκηνικό και θα επιλέξει την κατάλληλη στιγμή για αυτή την αναμέτρηση. (Ματθ. 24:21· Ιεζ. 38:2-4) Εκείνον τον καιρό, ο Γωγ θα επιτεθεί «σε έναν λαό που συγκεντρώθηκε μέσα από τα έθνη», στο λαό του Ιεχωβά. (Ιεζ. 38:10-12) Αυτή η επίθεση θα δώσει το έναυσμα για να εκτελεστούν οι κρίσεις του Ιεχωβά ενάντια στον Γωγ και στις ορδές του. Ο Ιεχωβά θα μεγαλύνει την κυριαρχία του και θα αγιάσει το όνομά του, διότι ο ίδιος λέει: «Θα κάνω τον εαυτό μου γνωστό ενώπιον πολλών εθνών· και θα γνωρίσουν εξάπαντος ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά».—Ιεζ. 38:18-23.
Στη διάρκεια της “μεγάλης θλίψης”, θα χρειαστεί να παραμείνουμε στενά συνδεδεμένοι με την τοπική μας εκκλησία (Βλέπε παραγράφους 16-18)
17, 18. (α) Τι οδηγίες θα λάβει ο λαός του Ιεχωβά όταν ο Γωγ εξαπολύσει την επίθεσή του; (β) Τι πρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να λάβουμε την προστασία του Ιεχωβά;
17 Όταν ο Γωγ εξαπολύσει την επίθεσή του, ο Ιεχωβά θα πει στους υπηρέτες του: «Πήγαινε, λαέ μου, μπες στα εσωτερικά σου δωμάτια και κλείσε τις πόρτες σου πίσω σου. Κρύψου για μια στιγμή μόνο, μέχρι να περάσει η κατάκριση». (Ησ. 26:20) Εκείνον τον κρίσιμο καιρό, ο Ιεχωβά θα μας δώσει ζωοσωτήριες οδηγίες, και τα “εσωτερικά δωμάτια” μπορεί κάλλιστα να συνδέονται με τις τοπικές μας εκκλησίες.
18 Επομένως, αν θέλουμε να ωφεληθούμε από την προστασία του Ιεχωβά στη διάρκεια της μεγάλης θλίψης, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο Ιεχωβά έχει έναν λαό εδώ στη γη, οργανωμένο σε εκκλησίες. Πρέπει να κρατήσουμε τη θέση μας ως μέρος αυτού του λαού και να παραμείνουμε στενά συνδεδεμένοι με την τοπική μας εκκλησία. Με όλη μας την καρδιά, ας διακηρύττουμε και εμείς όπως ο ψαλμωδός: «Η σωτηρία ανήκει στον Ιεχωβά. Πάνω στο λαό σου είναι η ευλογία σου».—Ψαλμ. 3:8.
Θα γίνει ανάσταση δικαίων και αδίκων.—Πράξ. 24:15.
Όταν ο Ιεχωβά αναστήσει τους ανθρώπους, θα επαναφέρει τις αναμνήσεις τους και τα γνωρίσματα που συνέθεταν την προσωπικότητά τους. Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό. Ο Ιεχωβά σάς αγαπάει τόσο πολύ ώστε παρατηρεί και θυμάται όλα όσα σκέφτεστε, νιώθετε, λέτε και κάνετε. Αν λοιπόν χρειαζόταν να σας αναστήσει, θα μπορούσε εύκολα να επαναφέρει τις αναμνήσεις σας, τη νοοτροπία σας και τα γνωρίσματα της προσωπικότητάς σας. Ο βασιλιάς Δαβίδ ήξερε πόσο πολύ ενδιαφέρεται ο Ιεχωβά για τον καθέναν μας. (Ψαλμ. 139:1-4) Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο Ιεχωβά μάς γνωρίζει πολύ καλά. Πώς μας επηρεάζει αυτή η κατανόηση τώρα; Όταν στοχαζόμαστε πόσο καλά μας γνωρίζει ο Ιεχωβά, δεν πρέπει να ανησυχούμε. Γιατί; Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά ενδιαφέρεται βαθιά για εμάς. Θεωρεί πολύτιμα τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον καθέναν μας μοναδικό. Παρατηρεί προσεκτικά τα βιώματα στη ζωή μας που μας διαμορφώνουν. Πόσο μας παρηγορεί αυτή η σκέψη! Ποτέ δεν πρέπει να νιώσουμε ότι είμαστε μόνοι. Κάθε λεπτό κάθε μέρα, ο Ιεχωβά είναι ακριβώς δίπλα μας, αναζητώντας ευκαιρίες να μας βοηθήσει.—2 Χρον. 16:9. w20.08 σ. 17 ¶13, 14
*** w15 15/8 σ. 21-22 παρ. 9-12 Προετοιμαστείτε Τώρα για τη Ζωή στον Νέο Κόσμο ***
9, 10. (α) Σε ποιους τομείς ίσως χρειαστεί να δείξουμε υπομονή στον νέο κόσμο; (β) Πώς μπορούμε να είμαστε υπομονετικοί σήμερα;
9 Στον νέο κόσμο, ίσως υπάρξουν περιπτώσεις που θα χρειαστεί να δείξουμε υπομονή. Για παράδειγμα, μπορεί να ακούμε για κάποιους που θα έχουν αναστηθεί από τους νεκρούς, φέρνοντας τεράστια χαρά στους συγγενείς και στους φίλους τους. Εμείς προσωπικά, όμως, μπορεί να χρειαστεί να περιμένουμε για την ανάσταση των δικών μας αγαπημένων προσώπων. Αν βρεθούμε σε αυτή τη θέση, θα χαιρόμαστε με τη χαρά των άλλων και θα είμαστε υπομονετικοί; (Ρωμ. 12:15) Μαθαίνοντας τώρα να περιμένουμε υπομονετικά για την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Ιεχωβά θα μπορέσουμε να δείξουμε υπομονή και τότε.—Εκκλ. 7:8.
10 Προετοιμαζόμαστε επίσης για τη ζωή στον νέο κόσμο δείχνοντας υπομονή σε σχέση με την αποκαλυμμένη αλήθεια. Κάνουμε εμείς βαθιά μελέτη γύρω από αυτήν και δείχνουμε υπομονή καθώς η κατανόησή μας για τη Γραφική αλήθεια διασαφηνίζεται προοδευτικά σήμερα; Αν ναι, πιθανότατα δεν θα δυσκολευτούμε να δείξουμε υπομονή στον νέο κόσμο καθώς ο Ιεχωβά θα γνωστοποιεί τις απαιτήσεις του για την ανθρωπότητα.—Παρ. 4:18· Ιωάν. 16:12.
11. Τι μας διδάσκει ο Ιεχωβά τώρα για τις ανθρώπινες σχέσεις, και πώς θα μας ωφελήσει αυτό στον νέο κόσμο;
11 Μια άλλη ιδιότητα που θα μας φανεί πολύ χρήσιμη για τη ζωή στον νέο κόσμο είναι το συγχωρητικό πνεύμα. Στη Χιλιετή Βασιλεία του Χριστού, ίσως χρειαστεί να περάσει κάποιο διάστημα για να αποβάλουν τόσο οι δίκαιοι όσο και οι άδικοι τα ατελή χαρακτηριστικά τους. (Πράξ. 24:15) Θα μπορούμε εμείς να φερόμαστε με αγάπη ο ένας στον άλλον εκείνον τον καιρό; Αν μαθαίνουμε τώρα να συγχωρούμε ανεπιφύλακτα και να αποφεύγουμε τις τεταμένες σχέσεις, θα μας είναι ευκολότερο να το κάνουμε αυτό και τότε.—ΔιαβάστεΚολοσσαείς 3:12-14.
12. Εξηγήστε τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στα όσα περιμένουμε και στον τρόπο με τον οποίο ζούμε τώρα.
12 Η ζωή στον νέο κόσμο δεν θα σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα έχουμε πάντα αυτό που θέλουμε όταν το θέλουμε. Αντιθέτως, θα χρειάζεται να δείχνουμε εκτίμηση και να είμαστε ικανοποιημένοι υπό οποιεσδήποτε συνθήκες καθώς θα ωφελούμαστε από την υποταγή στη στοργική κυριαρχία του Ιεχωβά. Θα πρέπει να δείχνουμε έμπρακτα εκείνες ακριβώς τις ιδιότητες που ο Ιεχωβά μάς διδάσκει να καλλιεργούμε τώρα. Μαθαίνοντας να ζούμε τώρα έτσι όπως περιμένουμε να ζούμε τότε, αναπτύσσουμε ιδιότητες τις οποίες θα χρειάζεται να εκδηλώνουμε σε όλη την αιωνιότητα. Κάνουμε πιο ισχυρή την πίστη μας στο ότι η «κατοικημένη γη που θα έρθει» είναι κάτι το πραγματικό. (Εβρ. 2:5· 11:1) Επιπλέον, δείχνουμε πόσο βαθιά λαχταρούμε τις δίκαιες συνθήκες που θα επικρατούν τότε στη γη. Ναι, προετοιμαζόμαστε για αιώνια ζωή στον νέο κόσμο του Θεού.
Αυτοί νόμιζαν ότι η Βασιλεία του Θεού επρόκειτο να φανερωθεί ευθύς αμέσως.—Λουκ. 19:11.
Οι μαθητές του Ιησού έλπιζαν ότι η Βασιλεία «επρόκειτο να φανερωθεί ευθύς αμέσως» και να τους σώσει από τον ρωμαϊκό ζυγό. Εμείς λαχταρούμε να έρθει η ημέρα που η Βασιλεία του Θεού θα εξαλείψει την πονηρία και θα φέρει τον νέο κόσμο της δικαιοσύνης. (2 Πέτρ. 3:13) Ωστόσο, χρειάζεται να περιμένουμε υπομονετικά τον προσδιορισμένο καιρό του Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά έδωσε στον Νώε επαρκή χρόνο για να κατασκευάσει την κιβωτό και για να υπηρετήσει ως “κήρυκας δικαιοσύνης”. (2 Πέτρ. 2:5· 1 Πέτρ. 3:20) Άκουγε προσεκτικά καθώς ο Αβραάμ τον ρωτούσε ξανά και ξανά για την απόφασή Του να καταστρέψει τους πονηρούς κατοίκους των Σοδόμων και των Γομόρρων. (Γέν. 18:20-33) Επί αιώνες, ο Ιεχωβά υπήρξε εξαιρετικά μακρόθυμος με το άπιστο έθνος του Ισραήλ. (Νεεμ. 9:30, 31) Βλέπουμε αποδείξεις της μακροθυμίας του σήμερα καθώς δίνει χρόνο για «να φτάσουν σε μετάνοια» όλοι εκείνοι τους οποίους ελκύει. (2 Πέτρ. 3:9· Ιωάν. 6:44· 1 Τιμ. 2:3, 4) Το παράδειγμα του Ιεχωβά μάς δίνει βάσιμους λόγους να υπομένουμε μακρόθυμα καθώς κηρύττουμε και διδάσκουμε. w20.09 σ. 10 ¶8, 9
Ο Ιησούς αγαπούσε τη Μάρθα και την αδελφή της και τον Λάζαρο.—Ιωάν. 11:5.
Ο Ιησούς φερόταν σε όλες τις γυναίκες με αξιοπρέπεια. (Ιωάν. 4:27) Έτρεφε ιδιαίτερο σεβασμό για τις γυναίκες που έκαναν το θέλημα του Πατέρα του. Είναι αξιοσημείωτο ότι τις θεωρούσε αδελφές του και τις ανέφερε μαζί με τους άντρες που θεωρούσε μέρος της πνευματικής του οικογένειας. (Ματθ. 12:50) Ο Ιησούς ήταν επίσης αληθινός τους φίλος. Σκεφτείτε τη φιλία του με τη Μαρία και τη Μάρθα, που προφανώς ήταν και οι δύο άγαμες. (Λουκ. 10:38-42) Με τα λόγια και τις πράξεις του, προφανώς τις έκανε να νιώθουν άνετα. Η Μαρία ένιωσε ευπρόσδεκτη να καθίσει κοντά στα πόδια του ως μαθήτρια. Η δε Μάρθα, δυσφορώντας που η Μαρία δεν τη βοηθούσε, ένιωσε ελεύθερη να πει στον Ιησού αυτό που την απασχολούσε. Σε εκείνη τη φιλική ατμόσφαιρα, ο Ιησούς μπόρεσε να βοηθήσει πνευματικά και τις δύο γυναίκες. Έδειξε επίσης το ενδιαφέρον του για αυτές και για τον αδελφό τους, τον Λάζαρο, με το να τους επισκεφτεί και σε άλλες περιπτώσεις. (Ιωάν. 12:1-3) Να λοιπόν γιατί, όταν ο Λάζαρος αρρώστησε βαριά, η Μαρία και η Μάρθα ήξεραν ότι μπορούσαν να στραφούν στον Ιησού για βοήθεια.—Ιωάν. 11:3. w20.09 σ. 20 ¶3· σ. 21 ¶6
Τι μαθαίνουμε από τη συμπεριφορά του Ιησού προς τις γυναίκες;
*** w91 1/7 σ. 14-15 Γυναίκες ‘που Εργάζονται Σκληρά σε Σχέση με τον Κύριο’ ***
Γυναίκες ‘που Εργάζονται Σκληρά σε Σχέση με τον Κύριο’
‘Χαιρετήστε την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, οι οποίες εργάζονται σκληρά σε σχέση με τον Κύριο’.—ΡΩΜΑΙΟΥΣ 16:12, ΜΝΚ.
1. Με ποιον τρόπο αποδείχτηκε ευλογία για τις γυναίκες η επίγεια διακονία του Ιησού;
Η ΕΠΙΓΕΙΑ διακονία του Ιησού ήταν αληθινά μια ευλογία για τις Ιουδαίες γυναίκες. Το έργο που ξεκίνησε εκείνος επρόκειτο να φέρει παρηγοριά, ελπίδα και μια καινούρια αξιοπρέπεια σε γυναίκες από όλες τις φυλές. Αυτός δεν έδωσε προσοχή στις παραδόσεις του Ιουδαϊσμού, οι οποίες ‘ακύρωναν την εντολή του Θεού’. (Ματθαίος 15:6) Πολλές από αυτές τις παραδόσεις περιφρονούσαν τα βασικά θεόδοτα δικαιώματα των γυναικών.
Η Στάση του Ιησού Απέναντι στις Γυναίκες
2. Γιατί μπορεί να ειπωθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο Ιησούς τις γυναίκες ήταν επαναστατικός για εκείνη την εποχή;
2 Πόσο έντονη διαφορά υπήρχε ανάμεσα στη στάση του Ιησού απέναντι στις γυναίκες και σε εκείνη των Ιουδαίων θρησκευτικών ηγετών! Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαίδεια (Encyclopaedia Judaica), οι τελευταίοι θεωρούσαν ότι οι γυναίκες είναι «άπληστες, κρυφακούν και είναι οκνηρές και φθονερές». Αποδοκίμαζαν το να συζητάει κανείς με γυναίκα, και «ήταν ατιμωτικό για έναν λόγιο να μιλάει με μια γυναίκα στο δρόμο». (Η Ιερουσαλήμ στην Εποχή του Ιησού [Jerusalem in the Time of Jesus], του Τζόακιμ Τζερεμάιας· παράβαλε Ιωάννης 4:27.) Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν ακόμα για την περιφρονητική στάση των ηγετών του Ιουδαϊσμού απέναντι στις γυναίκες. Αλλά όσα είπαμε ως τώρα είναι αρκετά για να δείξουν πώς ήταν αληθινά επαναστατικός για εκείνη την εποχή ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε ο Ιησούς τις γυναίκες.
3. Ποια περιστατικά από τη διακονία του Ιησού δείχνουν ότι αυτός ήταν πρόθυμος να διδάσκει βαθιές πνευματικές αλήθειες στις γυναίκες;
3 Ο Ιησούς παρέχει το τέλειο παράδειγμα του πώς μπορούν οι άντρες να έχουν μια θερμή και ωστόσο αγνή σχέση με τις γυναίκες. Αυτός όχι μόνο συζητούσε με αυτές, αλλά επίσης τις δίδασκε βαθιές πνευματικές αλήθειες. Στην πραγματικότητα, το πρώτο άτομο στο οποίο αποκάλυψε ανοιχτά την ιδιότητά του ως Μεσσία ήταν γυναίκα, και μάλιστα Σαμαρείτισσα. (Ιωάννης 4:7, 25, 26) Επιπλέον, το περιστατικό με τη Μάρθα και τη Μαρία δείχνει καθαρά ότι, αντίθετα με τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτες, ο Ιησούς δεν πίστευε πως η γυναίκα δεν είχε δικαίωμα να αφήσει για λίγο τα μαγειρικά σκεύη της για να αυξήσει την πνευματική της γνώση. Σε εκείνη την περίπτωση, η Μαρία «εξέλεξε την αγαθήν μερίδα», βάζοντας τα πνευματικά πράγματα πρώτα. (Λουκάς 10:38-42) Όμως, λίγους μήνες αργότερα, μετά το θάνατο του αδελφού τους, ήταν η Μάρθα και όχι η Μαρία που έδειξε τη μεγαλύτερη προθυμία να συναντήσει τον Κύριο. Πόσο μας συγκινεί ακόμα και σήμερα όταν διαβάζουμε αυτή τη βαθιά πνευματική συζήτηση ανάμεσα στον Ιησού και στη Μάρθα σχετικά με την ελπίδα της ανάστασης! (Ιωάννης 11:20-27) Τι προνόμιο ήταν αυτό για τη Μάρθα!
Γυναίκες που Υπηρετούσαν τον Ιησού
4, 5. Εκτός από τους αποστόλους, ποια άτομα ακολουθούσαν τον Ιησού στη διάρκεια της διακονίας του στη Γαλιλαία, και πώς τον υπηρετούσαν;
4 Ο Ιησούς δεχόταν επίσης υπηρεσίες από γυναίκες καθώς ταξίδευε σε όλη τη χώρα. Στην αφήγηση του Ευαγγελίου του, ο Μάρκος αναφέρεται σε «γυναίκες . . . αίτινες και ότε ήτο εν τη Γαλιλαία ηκολούθουν αυτόν [τον Ιησού] και υπηρέτουν αυτόν». (Μάρκος 15:40, 41) Ποιες ήταν αυτές οι γυναίκες, και πώς υπηρετούσαν τον Ιησού; Δεν γνωρίζουμε τα ονόματα όλων τους, αλλά ο Λουκάς αναφέρει μερικά και εξηγεί με ποιον τρόπο αυτές υπηρετούσαν τον Ιησού.
5 Ο Λουκάς γράφει: «Λίγον καιρό αργότερα ο Ιησούς περιόδευε από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό, κηρύττοντας το χαρμόσυνο άγγελμα για τον καινούριο κόσμο της βασιλείας του Θεού. Μαζί του ήταν και οι δώδεκα μαθητές του, καθώς και μερικές γυναίκες, που είχαν θεραπευτεί από αρρώστιες και δαιμονικά πνεύματα. Αυτές ήταν η Μαρία, που ονομαζόταν Μαγδαληνή, απ’ την οποία ο Ιησούς είχε βγάλει εφτά δαιμόνια, η Ιωάννα η γυναίκα τού Χουζά, αξιωματούχου του Ηρώδη, η Σουσάνα και άλλες πολλές, που τους υπηρετούσαν με τα υπάρχοντά τους». (Λουκάς 8:1-3, ΝΔΜ) Ο Ιησούς δεχόταν να τον ακολουθούν αυτές οι γυναίκες και να χρησιμοποιούν τα υπάρχοντά τους για να υπηρετούν τις δικές του υλικές ανάγκες, καθώς και των αποστόλων του.
6. (α) Ποια άτομα συνόδεψαν τον Ιησού στο τελευταίο του ταξίδι στην Ιερουσαλήμ; (β) Ποια άτομα παραστάθηκαν στον Ιησού μέχρι και το θάνατό του, και πώς ανταμείφτηκαν μερικά από αυτά; (γ) Από την άποψη των παραδόσεων του Ιουδαϊσμού, τι είναι αξιοσημείωτο σχετικά με την αφήγηση των εδαφίων Ιωάννης 20:11-18;
6 Κατά την εκτέλεση του Ιησού, «ήσαν . . . εκεί γυναίκες πολλαί από μακρόθεν θεωρούσαι, αίτινες ηκολούθησαν τον Ιησούν από της Γαλιλαίας υπηρετούσαι αυτόν· μεταξύ των οποίων ήτο Μαρία η Μαγδαληνή, και Μαρία η μήτηρ του Ιακώβου και Ιωσή». (Ματθαίος 27:55, 56) Πολλές πιστές γυναίκες, λοιπόν, παραστάθηκαν στον Ιησού κατά το θάνατό του. Είναι επίσης αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι οι πρώτοι μάρτυρες της ανάστασής του ήταν γυναίκες. (Ματθαίος 28:1-10) Αυτό καθαυτό το γεγονός ήταν μια προσβολή για την Ιουδαϊκή παράδοση, επειδή στον Ιουδαϊσμό οι γυναίκες θεωρούνταν ανάξιες να είναι μάρτυρες σε νομικά ζητήματα. Έχοντας αυτό υπόψη, διαβάστε τα εδάφια Ιωάννης 20:11-18 και προσπαθήστε να φανταστείτε την έντονη συγκίνηση που θα πρέπει να ένιωσε η Μαρία η Μαγδαληνή όταν ο αναστημένος Κύριος εμφανίστηκε σε αυτήν, την κάλεσε με το όνομά της και τη χρησιμοποίησε ως μάρτυρά του για να πληροφορήσει τους μαθητές του ότι ήταν στ’ αλήθεια ζωντανός!
