https://www.jw.org/finder?srcid=share&wtlocale=G&lank=pub-jwb-102_10_VIDEO
«Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά και να κάνεις το καλό ...
και να ενεργείς με πιστότητα» —Ψαλμός 37:3. Το άρθρο της <i>Σκοπιάς</i> που
παρουσίαζε αυτό το εδάφιο ως το εδάφιο
του έτους για το 2017, ανέφερε έναν πολύ
ωραίο και πρακτικό τρόπο σκέψης για το
πώς να διαχειριζόμαστε τα προβλήματα στη ζωή:
Να αναγνωρίζετε τι δεν μπορείτε να κάνετε και να εμπιστεύεστε στον Ιεχωβά.
Να αναγνωρίζετε τι μπορείτε να κάνετε και να το κάνετε.
Το άρθρο εξέταζε κάποια παραδείγματα ατόμων που το έκαναν αυτό σε διάφορες καταστάσεις.
Ο Νώε αναγνώριζε ότι
δεν μπορούσε να αναγκάσει τους κακούς ανθρώπους να δεχτούν το άγγελμα του.
Δεν μπορούσε να ελέγξει το πότε θα ερχόταν ο Κατακλυσμός,
αλλά μπορούσε να διακηρύξει με πιστότητα
το προειδοποιητικό άγγελμα και μπορούσε
να φτιάξει την Κιβωτό.
Οπότε επικεντρώθηκε στο να κάνει αυτά τα πράγματα και εμπιστεύτηκε για τα υπόλοιπα στον Ιεχωβά. Ο βασιλιάς Δαβίδ, αφού αμάρτησε σοβαρά, αναγνώρισε ότι δεν μπορούσε να αναιρέσει αυτό που είχε
κάνει.
Ούτε μπορούσε να γλιτώσει από τις συνέπειες για αυτά που είχε κάνει.
Μπορούσε όμως να επωφεληθεί από τις διευθετήσεις του
Ιεχωβά, να δεχτεί τη διόρθωση και να πάει παρακάτω.
Και, καθώς προσπαθούμε να μιμηθούμε αυτά τα παραδείγματα,
θα δούμε ότι μπορούμε να σκεφτόμαστε με
αυτόν τον τρόπο σε πολλές καταστάσεις
στη ζωή.
Να αναγνωρίζετε τι δεν μπορείτε να κάνετε και να εμπιστεύεστε στον Ιεχωβά.
Να αναγνωρίζετε τι μπορείτε να κάνετε και να το κάνετε.
Και επίσης να σκέφτεστε Βιβλικά παραδείγματα που βρέθηκαν σε μια κατάσταση που ίσως βρίσκεστε και εσείς.
Λόγου χάρη, υποθέστε
ότι πρέπει να κάνετε κάτι πάρα πολύ δύσκολο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Μπορείτε να σκεφτείτε κάποιον στη Γραφή που αντιμετώπισε κάτι παρόμοιο;
Ίσως μας έρχονται πολλοί στο μυαλό.
Αλλά ας ασχοληθούμε με την περίπτωση του Ασά στο 2 Χρονικών, κεφάλαιο 14. Στο 2 Χρονικών 14:9 λέει: «Αργότερα ο Ζερά ο Αιθίοπας ήρθε εναντίον τους
με στράτευμα 1.000.000 αντρών και 300 αρμάτων».
Πόσο μεγάλος ήταν ο στρατός του Ασά;
Το εδάφιο 8 λέει ότι είχε 580.000 οπλισμένους άντρες.
Άρα, ο στρατός του Ζερά ήταν σχεδόν διπλάσιος και πολύ καλύτερα εξοπλισμένος.
Τι έκανε ο Ασά; Εδάφιο
11: «Τότε ο Ασά επικαλέστηκε τον Ιεχωβά
τον Θεό του και είπε:
“Ιεχωβά, δεν έχει σημασία για εσένα αν αυτοί τους οποίους βοηθάς είναι πολλοί ή
αδύναμοι.
Βοήθησέ μας, Ιεχωβά Θεέ μας, γιατί σε εσένα στηριζόμαστε, και στο όνομά σου έχουμε βγει εναντίον αυτού του πλήθους.
Ιεχωβά, εσύ είσαι ο Θεός μας.
Ας μην υπερισχύσει θνητός άνθρωπος εναντίον σου”».
Ο Ασά ήξερε ότι
δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τον Ζερά με
τις δικές του δυνάμεις.
Ήξερε ότι δεν μπορούσε να πολεμήσει ένα εκατομμύριο άντρες με 300 άρματα και να
νικήσει.
Άφησε αυτό που ήταν αδύνατον στον Ιεχωβά.
Αλλά τι μπορούσε να κάνει ο Ασά;
Προσέξτε τα εδάφια 12-14 και, καθώς τα διαβάζουμε, δείτε τι αποδίδεται στον Ιεχωβά και τι αποδίδεται στον Ασά. «Ο Ιεχωβά λοιπόν έκανε να νικηθούν οι Αιθίοπες από τον Ασά και
από τον Ιούδα, και οι Αιθίοπες τράπηκαν
σε φυγή.
Ο Ασά και ο λαός που ήταν μαζί του τους καταδίωξαν μέχρι τα Γέραρα, και οι Αιθίοπες έπεφταν».
Και ο Ασά συνέχιζε να παίρνει λάφυρα, πολλά από τα οποία αργότερα τα αφιέρωσε στον
Ιεχωβά.
Μπροστά λοιπόν σε ένα εγχείρημα που φαινόταν αδύνατον, ο Ασά αναγνώρισε τι δεν μπορούσε να κάνει και εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά, αλλά αναγνώρισε και τι μπορούσε να κάνει και
το έκανε.
Τι λέτε, είχε
ανάγκη ο Ιεχωβά τη στρατιωτική δύναμη
του Ασά;
Θα απαντήσουμε σε αυτό σε λίγο.
Πρώτα όμως, πώς
μπορούμε να εφαρμόσουμε σήμερα το Ψαλμός 37:3;
Μήπως έχετε να διαχειριστείτε έναν απαιτητικό διορισμό, ένα άτομο με δύσκολο χαρακτήρα, ένα σοβαρό θέμα υγείας, ένα οικονομικό
πρόβλημα;
Η διαδικασία που περιγράφεται σε αυτό το εδάφιο μπορεί σίγουρα να σας βοηθήσει.
Εξαιτίας ενός ατυχήματος, ένας αδελφός έχασε την καλοαμειβόμενη εργασία
του, στην οποία ήταν 14 χρόνια.
Η οικογένειά του δεν είχε κανένα εισόδημα πια.
Ικέτευαν τον Ιεχωβά.
Πάνω από όλα, εμπιστεύονταν στον Ιεχωβά, αλλά μήπως υπήρχε και κάτι άλλο που μπορούσαν
να κάνουν;
Ναι.
Μείωσαν τα έξοδά τους.
Μάζευαν ό,τι περίσσευε από χωράφια κοντά τους.
Ψάρευαν για να έχουν φαγητό.
Με τη βοήθεια της εκκλησίας και με όποια εργασία μερικής απασχόλησης προέκυπτε,
αυτή η τετραμελής οικογένεια τα έβγαλε
πέρα. Έναν χρόνο μετά το ατύχημα, η
μητέρα είπε: «Ξεγελάμε τον εαυτό μας όταν σκεφτόμαστε ότι στηριζόμαστε στον Ιεχωβά ενώ στην πραγματικότητα στηριζόμαστε στις
ικανότητές μας, στον σύντροφό μας ή στην εργασία μας.
Εμείς όμως μάθαμε στ’ αλήθεια να εμπιστευόμαστε μόνο σε Εκείνον [δηλαδή στον Ιεχωβά].
Όλα τα άλλα μπορεί να τα στερηθούμε, αλλά ο Ιεχωβά ποτέ δεν μας εγκατέλειψε —ούτε για μια στιγμή.
Αν και έχουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα, η σχέση που έχουμε ως οικογένεια με τον Ιεχωβά
είναι πολύ πιο στενή».
Πόσο ειλικρινά εκφράστηκε η αδελφή! «Να εμπιστεύεσαι στον Ιεχωβά και να κάνεις το
καλό». Ακούγεται απλό, αλλά πόσο εύκολο είναι να μπερδευτούμε και να νομίζουμε ότι “κάνω το καλό” σημαίνει ότι βασίζομαι στις δικές μου
ικανότητες.
Τι συνέβη στον Ασά δέκα και πλέον χρόνια μετά τη συντριπτική νίκη του ενάντια στους ένα
εκατομμύριο Αιθίοπες; Στα εδάφια 2
Χρονικών 16:1-3, βλέπουμε να
αντιμετωπίζει μια άλλη δυσκολία: «Το
τριακοστό έκτο έτος της βασιλείας του Ασά, ο βασιλιάς Βαασά του Ισραήλ ανέβηκε εναντίον
του Ιούδα και άρχισε να χτίζει τη Ραμά, για να μην μπορεί κανείς να βγαίνει ή να
μπαίνει στην επικράτεια του βασιλιά Ασά του Ιούδα».
Τι θα έκανε ο Ασά αυτή τη φορά; «Τότε ο Ασά έβγαλε ασήμι και χρυσάφι από τα θησαυροφυλάκια του οίκου του Ιεχωβά [ξόδεψε χρήματα του Ιεχωβά.
Δεν νομίζω να είχε ρωτήσει τον Θεό για αυτό] και της βασιλικής κατοικίας και τα έστειλε
στον βασιλιά Βεν-αδάδ της Συρίας, ο
οποίος κατοικούσε στη Δαμασκό, λέγοντας:
“Υπάρχει συνθήκη ανάμεσα σε εμένα και σε εσένα και ανάμεσα στον πατέρα μου και στον πατέρα
σου.
Σου στέλνω ασήμι και χρυσάφι.
Διάλυσε λοιπόν τη συνθήκη που έχεις με τον βασιλιά Βαασά
του Ισραήλ για να φύγει αυτός από
εμένα”».
Τι σκεφτόταν άραγε ο Ασά;
Μήπως ότι ο Βαασά δεν αποτελούσε σοβαρή απειλή;
Μήπως ότι ο ίδιος ήταν πολύ έξυπνος και θα τον ξεγελούσε;
Πέτυχε η στρατηγική του; Στα εδάφια 4-6, αρχικά φαίνεται ότι το σχέδιο του είχε επιτυχία.
Αλλά ποιο ήταν το πρόβλημα; Ο Ανανί εξηγεί ποιο ήταν στα εδάφια 7-9: «Εκείνον τον καιρό ο Ανανί ο βλέπων πήγε στον βασιλιά Ασά του Ιούδα και του είπε:
“Επειδή στηρίχτηκες στον βασιλιά της Συρίας και δεν στηρίχτηκες στον Ιεχωβά τον Θεό σου, ο στρατός του βασιλιά της Συρίας έχει διαφύγει από το χέρι σου.
Δεν ήταν οι Αιθίοπες και οι Λίβυοι πολύ μεγάλος στρατός με πολλά άρματα και ιππείς;
Αλλά επειδή στηρίχτηκες στον Ιεχωβά, εκείνος τους έδωσε στο χέρι σου.
Διότι τα μάτια του Ιεχωβά περιτρέχουν όλη τη γη για να δείξει την ισχύ του υπέρ εκείνων που έχουν την καρδιά πλήρη προς αυτόν.
Ενήργησες ανόητα σε αυτό το ζήτημα· από τώρα και στο εξής θα υπάρχουν πόλεμοι
εναντίον σου”».
Τι μαθαίνουμε από αυτή την αφήγηση;
Να θυμάστε τον Ιεχωβά.
Να θυμάστε τι έχει κάνει ο Ιεχωβά για εσάς στο παρελθόν και συνεχίστε να στηρίζεστε σε αυτόν σήμερα.
Το να κάνουμε το καλό στην ουσία είναι πράξη πίστης.
Δείχνει ότι κάνουμε το μέρος μας, ότι θέλουμε πολύ να λάβουμε την ευλογία του Ιεχωβά.
Και ποτέ δεν παύουμε να έχουμε την ανάγκη να
εμπιστευόμαστε στον Ιεχωβά.
Ο Ιεχωβά αναζητάει ευκαιρίες «για να δείξει την ισχύ του υπέρ εκείνων που έχουν την καρδιά πλήρη προς
αυτόν».
Και αυτό μας φέρνει στην αφήγηση για τον γιο του Ασά, τον
Ιωσαφάτ.
Ο Ιωσαφάτ διπλασίασε το στρατό του Ασά και οι στρατιώτες ξεπέρασαν το ένα
εκατομμύριο.
Ωστόσο, ο Ιωσαφάτ τρομοκρατήθηκε όταν του επιτέθηκαν ο Αμμών, ο Μωάβ και η ορεινή περιοχή του
Σηείρ.
Τι έκανε όμως;
Εμπιστεύτηκε στον Ιεχωβά.
Και ποιο ήταν το καλό που θα μπορούσε να κάνει;
Αν πολεμούσε σε αυτή την περίπτωση, θα έδειχνε ανυπακοή επειδή ο Ιεχωβά τούς είπε απλώς να βγουν, να σταθούν και να μη φοβούνται.
Άρχισαν να υμνούν.
Το να κάνουμε το καλό είναι ένδειξη της πίστης μας και της επιθυμίας μας να έχουμε την ευλογία
του Ιεχωβά.
Και όταν είναι αυτό το κίνητρο, το αποτέλεσμα θα είναι μια ηχηρή νίκη. Μακάρι ο καθένας μας να πετύχει μια ηχηρή νίκη
σήμερα.