Γουίλιαμ Μάλενφαντ: Να Προσφέρετε Θυσίες με
Πρόθυμη Στάση (Ψαλμ. 54:6)
Η προσευχή του Δαβίδ μάς
διδάσκει ένα σημαντικό μάθημα ειδικά
επειδή γνωρίζουμε ότι ο Δαβίδ απολάμβανε
την εύνοια του Ιεχωβά.
Το βασικό σημείο ήταν η στάση
του.
Θυσίαζε στον Ιεχωβά με προθυμία.
Το κίνητρό του ήταν καλό· θυσίαζε από την καρδιά του.
Όταν μελετούμε τη ζωή του Δαβίδ συνειδητοποιούμε
ότι αυτό ίσχυε πάντα.
Ακόμα και όταν αμάρτανε εξακολουθούσε
να πλησιάζει τον Ιεχωβά με ανοιχτή
καρδιά πρόθυμος να προσφέρει θυσίες σε εκείνον.
Ας διαβάσουμε ολόκληρο το εδάφιο Ψαλμός 54:6.
Όπως έχουμε ήδη δει αρχίζει με
τα λόγια: «Με προθυμία θα θυσιάζω σε
εσένα».
Μετά, συνεχίζει λέγοντας «Θα
εξυμνώ το όνομά σου, Ιεχωβά γιατί αυτό είναι καλό».
Για να το διατυπώσουμε με πιο άμεσο τρόπο στην πραγματικότητα ο ίδιος ο Ιεχωβά είναι καλός.
Το όνομά του είναι καλό, αλλά ο ίδιος είναι καλός.
Και οτιδήποτε ζητάει από εμάς
είναι καλό.
Δεν υπάρχει εντολή από τον
Θεό προς τους υπηρέτες του που να είναι
κακή.
Κάθε εντολή προορίζεται
πάντα για το όφελός μας.
Στην πραγματικότητα, ακόμα
και η εξάλειψη των πονηρών είναι καλή γιατί
αποτελεί εκδήλωση αγάπης προς εκείνους που θέλουν να ζουν με ειρήνη και να
λατρεύουν τον Θεό χαρούμενοι και
ευτυχισμένοι.
Αυτό που πρόκειται να κάνει ο
Ιεχωβά σε αυτή την περίπτωση είναι καλό.
Γιατί να μη θέλουμε,
λοιπόν, να προσφέρουμε θυσίες στον
μεγάλο Θεό μας πρόθυμα;
Όπως γνωρίζουμε, ο Ιεχωβά βλέπει πολύ περισσότερα από αυτά που
μπορούμε να προσφέρουμε σε αυτόν ή αυτά
που εγκαταλείπουμε για χάρη του.
Σε κάθε περίπτωση, αυτά
αποτελούν θυσία.
Εκείνος μπορεί να δει γιατί κάνουμε θυσίες σε εκείνον.
Αναμφισβήτητα, αυτός είναι ένας από τους λόγους που ο Ιεχωβά απέρριψε τη
θυσία του Κάιν.
Ο λόγος δεν ήταν απλώς ότι η θυσία περιλάμβανε λαχανικά αλλά το εδάφιο
αναφέρει ότι ο Ιεχωβά δεν είδε με εύνοια τον Κάιν και την προσφορά του.
Δεν είδε με εύνοια τον Κάιν
επειδή, προφανώς, είχε κακή στάση.
Υπήρχε κάτι εσφαλμένο στο
κίνητρο και στον λόγο για τον οποίο
πρόσφερε θυσίες στον Ιεχωβά.
Αυτό σχετίζεται με αυτό που έγραψε ο Αμώς για τους Ιουδαίους των
ημερών του.
Αν θέλετε να βρείτε αυτό το
εδάφιο, είναι το Αμώς, κεφάλαιο 5 και θα
διαβάσουμε τα εδάφια 21-24.
Αμώς 5:21-24 για να δούμε ποια
ήταν τα αισθήματα του Ιεχωβά για τις
θυσίες που έκαναν οι Ιουδαίοι των ημερών
του Αμώς.
Εδάφιο 21: «Μίσησα, απέρριψα τις γιορτές σας και δεν θα
απολαμβάνω τη μυρωδιά των επίσημων
συνάξεών σας».
Ίσως επρόκειτο για θυμίαμα, οτιδήποτε και αν ήταν.
Μετά, στο εδάφιο 22 λέει «Αλλά
και αν μου προσφέρετε ολοκαυτώματα ακόμη και στις προσφορές των δώρων σας δεν θα ευαρεστούμαι και όταν κάνετε θυσίες
συμμετοχής με καλοθρεμμένα ζώα, δεν θα
κοιτάζω».
Αυτό που μαθαίνουμε, λοιπόν, είναι
ότι το κύριο ζήτημα δεν είναι το τι
προσφερόταν στον Θεό.
Ο μεγάλος Θεός του
σύμπαντος δεν έχει ανάγκη από κάποιο
νεκρό ζώο σε ένα θυσιαστήριο.
Το ζήτημα είχε να κάνει περισσότερο με τη στάση των ατόμων και τη
λατρεία τους στον Ιεχωβά τον λόγο για τον οποίο
τιμούσαν τον Θεό ή έκαναν αυτά τα πράγματα.
Μετά, έχει ενδιαφέρον ο
τρόπος με τον οποίο το εδάφιο 23 εκφράζει
τα αισθήματα του Ιεχωβά. Λέει «Απομάκρυνε
από εμένα τη βοή των ύμνων σου και το
μελωδικό ήχο των εγχόρδων σου ας μην
ακούω».
Μετά από αυτό, μας λέει τι θέλει
«Και η κρίση ας κυλάει σαν τα νερά» αυτό έχει να κάνει με τα άτομα, τη στάση τους και την υπηρεσία τους στον Θεό «και
η δικαιοσύνη σαν χείμαρρος που ρέει
συνεχώς».
«Τη βοή των ύμνων σου» και τη
μουσική ξέρετε, η λέξη βοή σημαίνει «δυνατός ήχος».
Η μουσική που έπαιζαν, η βοή των ύμνων τους τα μουσικά τους
όργανα, είχαν προφανώς μεγάλη ένταση.
Η Σκοπιά έκανε ένα ενδιαφέρον σχόλιο σχετικά με αυτό το σημείο.
Σήμερα, ο Χριστιανικός
Κόσμος έχει πολλές γιορτές στις οποίες
χρησιμοποιείται μουσική και εκεί υπάρχει η βοή των ύμνων τους.
Αναμειγνύουν ειδωλολατρικά
έθιμα με το όνομα του Ιησού «τιμούμε τον
Θεό».
Αυτό που έρχεται σχεδόν αμέσως
στο μυαλό σας είναι η περίοδος των Χριστουγέννων η βοή της μουσικής σε όλα τα μεγάλα καταστήματα παντού.
Οι ιδιοκτήτες των
καταστημάτων πιθανότητα δεν πιστεύουν
στον Θεό είναι άθεοι ή ίσως Εβραίοι ή
έχουν διαφορετικό υπόβαθρο δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τον Κύριο Ιησού ή την απόδοση τιμής στον
«Κραταιό Θεό».
Το κίνητρο είναι μόνο εμπορικό.
Και έτσι, μας κάνει να
σκεφτόμαστε αυτά τα πράγματα.
Ένα άλλο ενδιαφέρον
στοιχείο σχετικά με τις θυσίες τον πρώτο
αιώνα δημοσιεύτηκε στη Σκοπιά 1 Φεβρουαρίου 2014.
Το σημείο που τονιζόταν ήταν το
εξής «Ο Νόμος του Θεού προέβλεπε ότι
όλες οι θυσίες που προσφέρονταν στο ναό έπρεπε να είναι άριστης
ποιότητας .Σύμφωνα με τον Φίλωνα,
Ιουδαίο συγγραφέα του πρώτου αιώνα Κ.Χ οι ιερείς τότε έλεγχαν
εξονυχιστικά τα ζώα «από το κεφάλι ως τα
πόδια» για να βεβαιωθούν ότι ήταν καθ’ όλα υγιή και «χωρίς καμιά κηλίδα ή
κανένα ελάττωμα».
Άρα, πριν πάνε στον ναό ή πριν πουλήσουν το ζώο το ζώο έπρεπε να
είναι καθ' όλα υγιές.
Ακούστε τι αναφέρει σχετικά με
αυτό ο λόγιος Σάντερς αναφέρει ότι «ενδεχομένως οι αξιωματούχοι του ναού “εξουσιοδοτούσαν
αξιόπιστους πωλητές σφαγίων να πουλούν
μόνο ζώα και πουλιά που είχαν
επιθεωρήσει προηγουμένως οι ιερείς.
Σε αυτή την περίπτωση, ο πωλητής θα ήταν υποχρεωμένος να δώσει στον
αγοραστή κάποιο πιστοποιητικό [ή
βεβαίωση, μια εγγύηση] ότι το σφάγιο [η πωλούμενη θυσία] ήταν άψογο”».
Και μετά, το άρθρο συνεχίζει ως
εξής «Το 2011, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν
ένα τέτοιο πιστοποιητικό ή αλλιώς βεβαίωση, κοντά στο ναό μια πήλινη
σφραγίδα σε μέγεθος νομίσματος που χρονολογείται μεταξύ του πρώτου αιώνα Π.Κ.Χ και του
70 Κ.Χ.».
Άρα, κάλυπτε την περίοδο κατά
την οποία ο Ιησούς περπάτησε στη γη.
Λέει: «Φέρει αραμαϊκή επιγραφή
δύο λέξεων η οποία έχει αποδοθεί «αγνό για τον Θεό».
Θεωρείται ότι οι αξιωματούχοι
του ναού προσαρτούσαν τέτοιες βεβαιώσεις
στα προϊόντα για τελετουργική χρήση ή στα ζώα που προορίζονταν για
θυσία».
Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.
Το εδάφιο Εβραίους 13:15 λέει
ότι προσφέρουμε τον καρπό των χειλιών ως
θυσία στον Ιεχωβά Θεό, έτσι δεν είναι;
Στη δική μας περίπτωση, ποιο θα μπορούσε να είναι το πιστοποιητικό ή
η βεβαίωση που δηλώνει ότι οι θυσίες μας
είναι αγνές για τον Θεό;
Δεν γνωρίζω κάποιο έγγραφο που να αντιστοιχεί στο πιστοποιητικό έτσι δεν
θα ασχοληθώ με αυτό το ζήτημα.
Αλλά είμαστε ευγνώμονες για το
γεγονός ότι δεν χρειάζεται να παίρνουμε
κάποιο πιστοποιητικό ή βεβαίωση κάθε φορά που αφιερώνουμε λίγες ώρες στην υπηρεσία εργαζόμαστε σε
κάποιο εργοτάξιο κάνουμε μια επανεπίσκεψη
ή διεξάγουμε μια Γραφική μελέτη.
Να θυμάστε ότι το πιστοποιητικό
σας δεν είναι η έκθεση υπηρεσίας αγρού
στο τέλος του μήνα.
Σε καμία περίπτωση. Δεν είναι υπέροχο αυτό;
Κανένας άνθρωπος δεν έχει
διοριστεί να ελέγχει εξονυχιστικά τις
θυσίες μας για να αποφασίζει αν
δικαιούμαστε πιστοποιητικό έγκρισης το οποίο να δηλώνει ότι η θυσία μας ήταν αγνή για τον Θεό.
Απλώς συνεχίζουμε να
κάνουμε αυτό που έκανε ο Δαβίδ προσφέρουμε
πρόθυμα τον εαυτό μας για να τιμούμε τον μεγάλο Θεό μας, τον Ιεχωβά.
Και αποκτούμε καλή συνείδηση, η
οποία όταν είναι εκπαιδευμένη σωστά
σύμφωνα με τις Γραφές κατά μία έννοια, μπορεί να θεωρηθεί ότι αποτελεί πιστοποιητικό καθώς μας
επιτρέπει να νιώθουμε ήσυχοι λόγω της καλής συνείδησης και της γνώσης του γεγονότος ότι δίνουμε στον
Ιεχωβά το καλύτερο που έχουμε.
Δεν χρειάζεται να
ανησυχούμε για κάποιο μερίδιο νιώθοντας
ότι αυτό μας δικαιώνει ή μας καθιστά
άγιους ή αξιότιμους.
Όχι. Απλώς, δίνουμε πάντα στον Ιεχωβά Θεό το καλύτερο που έχουμε.
Η Σκοπιά 15 Δεκεμβρίου 2013 ανέφερε τα εξής «Όταν ζούμε σύμφωνα με τους Γραφικούς κανόνες οι θυσίες μας
φέρνουν μεγάλη χαρά και ικανοποίηση σε
εμάς και είναι “ιδιαίτερα ευπρόσδεκτες” στον Ιεχωβά».
