https://www.jw.org/el/βιβλιοθήκη/βίντεο/#el/mediaitems/VODPgmEvtGilead/pub-jwb-107_3_VIDEO
Έφτασε η ώρα για τη βασική ομιλία αυτού του προγράμματος αποφοίτησης.
Θα την εκφώνησει ένα μέλος του Κυβερνώντος Σώματος, ο αδελφός Γκέιτζ Φλιγκλ.
Για να θυμηθώ πώς ήταν το θέμα. Κάτσε να δω, θυμήθηκα: «Σε Ποιον Ανήκουμε;»
Μην ανησυχείτε, δεν θα ψάλω.
Σε ποιον ανήκουμε;
Πότε ήταν η τελευταία φορά που είπατε μέσα σας:
“Ανήκω στον Ιεχωβά”.
Ίσως την ώρα που ψάλλατε τον ύμνο με αριθμό 40, που μόλις τελείωσε.
Είναι σημαντικό να
σκεφτόμαστε όλοι μας την ευχή της αφιέρωσής μας.
Γιατί;
Επειδή μας βοηθάει να εστιάζουμε στο πιο σημαντικό —στη σχέση μας με τον Ιεχωβά.
Σε αυτή την ομιλία,
θα εξετάσουμε γιατί το ότι ανήκουμε στον Ιεχωβά μάς προσφέρει τη μεγαλύτερη ασφάλεια.
Πρώτα όμως, θα εξετάσουμε λίγο και το πώς ανήκουμε στη Χριστιανική εκκλησία.
Θα δούμε από ποια άποψη ανήκουμε σε αυτήν.
Παρακαλώ, ανοίξτε τη Γραφή σας στην 1 Κορινθίους, κεφάλαιο 3.
Ας δούμε λίγο τα συμφραζόμενα εδώ.
Στο πρώτο κεφάλαιο, ο απόστολος Παύλος αποκαλύπτει ότι η εκκλησία στην Κόρινθο ήταν διαιρεμένη.
Υπήρχαν διαιρέσεις στην εκκλησία.
Μερικοί Χριστιανοί μεροληπτούσαν. Μερικοί έλεγαν: «Εγώ είμαι του Παύλου».
Άλλοι έλεγαν: “Εγώ είμαι του Απολλώ”.
Άλλοι: “Εγώ είμαι του Κηφά, δηλαδή του Πέτρου”.
Γιατί; Σίγουρα, εκείνοι οι άντρες είχαν εξαιρετικές ιδιότητες
και ικανότητες.
Αλλά ήταν σωστό να εστιάζουν τόσο πολύ σε αυτούς;
Ίσως ήταν εξαιρετικοί στη διδασκαλία ή στην ποίμανση. Μπορεί οι αδελφοί στην Κόρινθο να έλεγαν: «Ο Απολλώς είναι ο αγαπημένος μου ομιλητής» ή «ο Παύλος είναι ο αγαπημένος μου
ιεραπόστολος» ή «ο Πέτρος είναι ο
αγαπημένος μου ποιμένας.
Είναι απλός και προσιτός».
Ποια θεόπνευστη συμβουλή τούς έδωσε ο Παύλος;
Μπορούμε να τη δούμε στα εδάφια 1 Κορινθίους 3:21-23. Τους είπε:
«Επομένως, κανείς ας μην καυχιέται για ανθρώπους· διότι τα πάντα ανήκουν σε εσάς, είτε ο Παύλος είτε ο Απολλώς είτε ο Κηφάς είτε ο κόσμος είτε η ζωή είτε παρόντα πράγματα είτε μελλοντικά, τα πάντα ανήκουν σε εσάς· εσείς ανήκετε στον Χριστό, και ο Χριστός ανήκει στον Θεό». «Κανείς ας μην καυχιέται για ανθρώπους».
Τι ήθελε να πει;
Δεν υπήρχε καμία βάση να λένε οι Χριστιανοί στην Κόρινθο ότι ανήκουν στον Παύλο ή στον Απολλώ ή στον
Πέτρο.
Μάλιστα συνέβαινε το αντίθετο.
Η πραγματικότητα ήταν άλλη. «Τα πάντα ανήκουν σε εσάς».
Τα πάντα ανήκουν στη Χριστιανική εκκλησία.
Αυτό σημαίνει ότι όλα όσα έχει κάνει ή διευθετήσει ο Θεός είναι στη διάθεση των Χριστιανών προς όφελός τους.
Ο Παύλος, ο Απολλώς και ο Κηφάς συνεργάζονταν ενωμένα για να εποικοδομήσουν τη Χριστιανική
εκκλησία.
Όλοι ανήκαν στην εκκλησία.
Ήταν δώρο από τον Θεό
για να βοηθούν την εκκλησία να ευημερεί.
Πώς εφαρμόζονται όμως σε εμάς αυτά τα εδάφια;
Πώς εφαρμόζονται σε εσάς
που θα αποφοιτήσετε από τη Γαλαάδ;
Πώς μπορούν να σας βοηθήσουν στους νέους σας διορισμούς;
Και εμείς επίσης είμαστε μέρος της Χριστιανικής εκκλησίας στην οποία “ανήκουν τα πάντα”.
Και είναι παρηγορητικό αυτό.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι οι επίσκοποι περιοχής, οι ιεραπόστολοι, οι πρεσβύτεροι, οι Μπεθελίτες είναι δώρα του Ιεχωβά για τη δική μας
ενθάρρυνση προς όφελος της εκκλησίας.
Αλλά μπορούμε να πούμε ότι ισχύει και το αντίστροφο.
Όπως ο Παύλος, ο Απολλώς και ο Κηφάς, έτσι και εμείς—ο καθένας μας ατομικά ανήκει
στην εκκλησία.
Είμαστε δώρα του Θεού για την ευημερία των άλλων.
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι κάποιες φορές θα λαβαίνουμε ενθάρρυνση και άλλες φορές θα δίνουμε ενθάρρυνση στους άλλους στην
εκκλησία. Ο απόστολος Πέτρος έγραψε
αργότερα στην 1 Πέτρου 4:10: «Ανάλογα με
το χάρισμα που έλαβε ο καθένας, να το
χρησιμοποιείτε για να υπηρετείτε [αυτή
την έννοια έχει η λέξη <i>διακονοῦντες</i> του πρωτότυπου κειμένου, να υπηρετείτε] ο ένας τον άλλον ως καλοί οικονόμοι της παρ’ αξίαν καλοσύνης
του Θεού η οποία εκδηλώνεται με
ποικίλους τρόπους».
Ο καθένας σας λοιπόν έχει ένα χάρισμα.
Ο καθένας σας είναι ένα δώρο για την εκκλησία.
Να αφήνετε λοιπόν τον Ιεχωβά να σας χρησιμοποιεί για να βοηθάει άλλους.
Μπορούμε να γίνουμε εκδηλώσεις της στοργικής παρ’ αξίαν
καλοσύνης του Ιεχωβά προς τους
ομοπίστους μας, αλλά μόνο αν ενεργούμε
προς όφελός τους.
Αλλά ο Παύλος ανέφερε και κάτι άλλο σε αυτό το εδάφιο.
Είπε: «Εσείς ανήκετε στον Χριστό».
Ο Χριστός είναι η κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας.
Η εκκλησία λοιπόν είναι σαν ένα σώμα, και το κεφάλι ελέγχει τις κινήσεις του σώματος.
Κατευθύνει όλα τα μέλη του σώματος —πώς να κινηθούν, πώς να κάνουν μια εργασία.
Άρα, επιλέγουμε εμείς προσωπικά τους διορισμούς μας, το πού θα υπηρετήσουμε;
Βέβαια, μπορεί να επιδιώξαμε συγκεκριμένους στόχους ή μορφές υπηρεσίας, αλλά τον διορισμό μας στο Μπέθελ τον
επιλέγουμε εμείς;
Όταν πρωτομπήκα στο Μπέθελ, ήθελα να εργαστώ στο Τμήμα Οικοδόμησης ή στο Καλλιτεχνικό Τμήμα.
Αλλά με διόρισαν στο Βιβλιοδετείο.
Αν θεωρούμε ότι κάθε διορισμός προέρχεται από τον Ιεχωβά ή από τον Ιησού Χριστό που είναι η κεφαλή, θα μπορούμε να είμαστε ικανοποιημένοι και
χαρούμενοι.
Τι θα λέγαμε για έναν νέο επίσκοπο περιοχής;
Αυτός επιλέγει πού θα υπηρετήσει;
Τι θα πούμε για έναν νεοδιορισμένο ιεραπόστολο στον αγρό;
Αυτός επιλέγει σε ποια χώρα ή σε ποια πόλη θα υπηρετήσει;
Γνωρίζετε την απάντηση.
Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε αυτό με τον έλεγχο εναέριας κυκλοφορίας.
Ο Ιησούς μάς κατευθύνει μέσω της οργάνωσης.
Μας λέει πότε να απογειωθούμε και πού και πότε να προσγειωθούμε. Ο Ιησούς μπορεί να μας πει: «Εσύ δεν θα πετάξεις».
Μπορεί να μην είμαστε έτοιμοι να πετάξουμε, να χρειαζόμαστε ανεφοδιασμό ή να πρέπει να αποσυρθεί το αεροπλάνο.
Αλλά ο Ιησούς έχει τον έλεγχο.
Το αεροδρόμιο του Νιούαρκ στο Νιου Τζέρσι εξυπηρετεί σχεδόν 1.200 πτήσεις κάθε μέρα.
Τον Αύγουστο του 2023,
εξυπηρέτησε 36.387.
Αυτό απαιτεί τεράστια οργάνωση και συντονισμό.
Πρέπει να λαβαίνουν υπόψη τους καταιγίδες, χιονοθύελλες, ανεμοθύελλες, όχι μόνο στο τοπικό αεροδρόμιο αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας.
Τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε έλεγχος εναέριας
κυκλοφορίας;
Συγκρούσεις, ζημιές στα αεροσκάφη, μπορεί να χάνονταν ζωές.
Απόλυτο χάος —σίγουρα
θα υπήρχαν προβλήματα.
Τι γίνεται στη Χριστιανική εκκλησία;
Ο Ιησούς είναι τέλειος Ηγέτης και Διοικητής, και εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να ακολουθούμε την κατεύθυνσή του.
Σκεφτείτε τον τεράστιο όγκο εργασίας και οργάνωσης που χρειάζεται για να
εκπαιδευτούν και να διοριστούν μέλη
Επιτροπών Τμήματος, επίσκοποι περιοχής,
πρεσβύτεροι, διακονικοί, τακτικοί σκαπανείς,
για να μην αναφερθούμε και στην οργάνωση θεοκρατικών σχολών —Γαλαάδ, Σχολή για Ευαγγελιστές της
Βασιλείας,
Σχολή για Πρεσβυτέρους των Εκκλησιών,
Σχολή Υπηρεσίας Σκαπανέα και πολλές άλλες.
Αυτό απαιτεί οργάνωση και συντονισμό —θα λέγαμε τεράστιο έλεγχο εναέριας
κυκλοφορίας.
Δεν χαιρόμαστε που ανήκουμε σε μια οργάνωση η οποία έχει τον Χριστό ως κεφαλή;
Αλλά μερικές φορές αυτό απαιτεί προσωπικές θυσίες.
Ο πιλότος δεν μπορεί να πει στον ελεγκτή πότε και πού θέλει να προσγειωθεί.
Αυτό απαιτεί θυσίες από μέρους του. <i>Η Σκοπιά</i> 1 Αυγούστου 1998 περιείχε τη βιογραφία του αδελφού Τζορτζ
Κάουτς —πολλοί από εμάς τον ξέραμε.
Ενώ υπηρετούσαν στο έργο περιοχής το 1957, ο αδελφός Κάουτς και η σύζυγός του προσκλήθηκαν να υπηρετήσουν στο Μπέθελ.
Ο αδελφός Κάουτς έλαβε
μια πολύ άμεση συμβουλή από τον αδελφό Νορ
την πρώτη του μέρα στο Μπέθελ. Ο
αδελφός Νορ του είπε: «Δεν είσαι πια
υπηρέτης περιοχής· βρίσκεσαι εδώ για να
υπηρετείς στο Μπέθελ.
Αυτή είναι η πιο σημαντική υπηρεσία που πρέπει να κάνεις, και θέλουμε να χρησιμοποιήσεις τον χρόνο και
τις δυνάμεις σου για να θέσεις σε
εφαρμογή την εκπαίδευση που θα λάβεις». Ο
αδελφός Κάουτς αφηγήθηκε:
“Ο πρώτος μου διορισμός
ήταν στο Τμήμα Περιοδικών και στο Τμήμα Αποστολής.
Έπειτα από τρία χρόνια,
ο αδελφός Νορ μου είπε ότι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο είχα έρθει ήταν για να υπηρετήσω στη διαχείριση του
οίκου. ...
Είσαι εδώ για να επιβλέπεις τη λειτουργία του Οίκου
Μπέθελ”, του είπε.
Τα πρώτα τρία χρόνια,
ο αδελφός Κάουτς πρέπει να αναρωτιόταν
γιατί στο καλό τον είχαν βγάλει από το έργο περιοχής και τον είχαν βάλει να δουλεύει στο Τμήμα Περιοδικών και Αποστολής.
Αλλά ο Ιησούς ήξερε γιατί.
Και ο αδελφός Νορ ήξερε γιατί.
Και όλοι εμείς που τον γνωρίζαμε, ξέρουμε γιατί.
Ο αδελφός Κάουτς ήταν
πολύ αγαπητός επίσκοπος του Οίκου Μπέθελ
για πολλές δεκαετίες.
Παρεμπιπτόντως, ο τίτλος που διάλεξε για τη βιογραφία του ήταν «Κάναμε Αυτό που Οφείλαμε να Κάνουμε» —ένα λαμπρό παράδειγμα για όλους μας.
Τι μάθαμε λοιπόν μέχρι στιγμής; «Τα πάντα ανήκουν σε εσάς».
Τα πάντα ανήκουν στην εκκλησία.
Εμείς είμαστε υπηρέτες των αδελφών μας.
Φροντίζουμε ο ένας τον άλλον επειδή ανήκουμε στο ίδιο
σώμα.
Ο απόστολος Παύλος το εξέφρασε πολύ ωραία αυτό στο Ρωμαίους 12:5: «Είμαστε μέλη που ανήκουν το ένα στο άλλο».
Και αυτή η τάξη της Γαλαάδ το έχει ήδη αποδείξει αυτό.
Σταθήκατε στο πλευρό ο ένας του άλλου.
Σταθήκατε στο πλευρό Μπεθελιτών που περνούν δύσκολες δοκιμασίες στη ζωή τους.
Μάθαμε επίσης ότι «ανήκετε στον Χριστό».
Η κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Ιησούς Χριστός, αποφασίζει πώς, πότε και πού είναι καλύτερο
να υπηρετούμε.
Ναι, λοιπόν, ανήκουμε στην εκκλησία.
Και μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως οποιονδήποτε διορισμό και αν λάβουμε στο
μέλλον, θα υπάρχουν εκεί αδελφοί και
αδελφές μας τους οποίους μπορούμε να
βοηθήσουμε, να ενθαρρύνουμε και να
ενδυναμώσουμε.
Θα παίρνουμε χαρά καθώς υπηρετούμε τους άλλους, ακριβώς όπως ο Παύλος, ο Απολλώς και ο Πέτρος έπαιρναν χαρά
καθώς υπηρετούσαν τους Χριστιανούς αδελφούς τους. Ας δούμε όμως τώρα το δεύτερο σημείο: «Ανήκουμε στον Ιεχωβά».
Θυμάστε την ημέρα που βαφτιστήκατε;
Θυμάστε τη μυρωδιά του νερού;
Αν ήσασταν σε Αίθουσα Συνελεύσεων, ίσως μύριζε χλώριο.
Αν βαφτιστήκατε στη θάλασσα, ίσως μύριζε η αλμύρα.
Ίσως αυτό που θυμάστε πιο έντονα είναι η θερμοκρασία του νερού.
Θυμάστε καθόλου την ομιλία βαφτίσματος ή τις δύο ερωτήσεις;
Κάθε χρόνο, τις θυμόμαστε τρεις φορές —σε δύο συνελεύσεις περιοχής και σε μια
περιφερειακή.
Έχετε μετανιώσει για τις αμαρτίες σας, έχετε αφιερώσει τον εαυτό σας στον Ιεχωβά και έχετε δεχτεί τον τρόπο με τον οποίο
προσφέρει Εκείνος σωτηρία μέσω του Ιησού
Χριστού; Και η δεύτερη:
Κατανοείτε ότι το βάφτισμά σας σάς προσδιορίζει ως Μάρτυρα του Ιεχωβά, συνταυτισμένο με την οργάνωσή του;
Ενώπιον εκατοντάδων, ίσως και χιλιάδων ατόμων —και φυσικά ενώπιον των πιο σημαντικών
Μαρτύρων στον ουρανό— απαντήσαμε ναι σε
αυτές τις ερωτήσεις.
Και έπειτα βαφτιστήκαμε.
Και πόσο μεγάλη χαρά δώσαμε στον Ιεχωβά εκείνη την ημέρα!
Αλλά η αφιέρωση είναι προσωπική επιλογή.
Δεν μπορούν να πάρουν οι γονείς μας αυτή την απόφαση, ούτε αυτός που μας έκανε μελέτη.
Η αφιέρωσή μας στον Ιεχωβά είναι προσωπική.
Και γιατί αφιερώσαμε τη ζωή μας στον Ιεχωβά;
Επειδή τον αγαπάμε
και αγαπάμε την οργάνωσή του.
Και επειδή γνωρίσαμε την υπέροχη προσωπικότητά του.
Και, εδώ στη Γαλαάδ,
ανακαλύψατε πολύ περισσότερους λόγους
για να αγαπάτε τον Ιεχωβά και την οργάνωσή του.
Πώς νιώθουμε λοιπόν τώρα για τον Θεό μας;
Ίσως, όπως περιγράφεται στον Ησαΐα, κεφάλαιο 44.
Στον Ησαΐα 44, προσέξτε το εδάφιο 5 και δείτε αν αντανακλούν αυτά τα λόγια και τα δικά σας αισθήματα για τον Ιεχωβά —Ησαΐας 44:5:
«Ένας θα λέει: “Εγώ ανήκω στον Ιεχωβά”.
Ένας άλλος θα αποκαλεί τον εαυτό του με το όνομα του
Ιακώβ και κάποιος άλλος θα γράφει πάνω
στο χέρι του:
“Ανήκω στον Ιεχωβά”.
Και θα δίνει στον εαυτό του το όνομα του Ισραήλ». «Ανήκω στον Ιεχωβά» —γραμμένο με ανεξίτηλο μελάνι.
Δεν μπορούμε να πούμε στον Ιεχωβά ότι ήταν λάθος που αφιερωθήκαμε σε αυτόν.
Όχι.
Προσκολληθήκαμε στον παντοδύναμο Θεό.
Τι προνόμιο είναι να ανήκουμε στον μόνο αληθινό Θεό!
Είμαστε περήφανοι που φέρουμε το όνομα του, Ιεχωβά.
Και σε τέτοιες στιγμές,
ίσως μας εκφράζουν τα λόγια του Ιησού του Ναυή: «Πάντως εγώ και το σπιτικό μου θα υπηρετούμε τον Ιεχωβά». Τώρα το ερώτημα είναι:
Πώς νιώθει ο Ιεχωβά για εσάς —για το ότι είστε αποφασισμένοι να συνεχίσετε
να τον υπηρετείτε;
Αν είστε ακόμη στον Ησαΐα, δείτε το εδάφιο 43:1: «Και τώρα, αυτό λέει ο Ιεχωβά, ο Δημιουργός σου, Ιακώβ, ο Πλάστης σου, Ισραήλ:
“Μη φοβάσαι, διότι σε εξαγόρασα.
Σε κάλεσα με το όνομά σου.
Ανήκεις σε εμένα”».
«Ανήκεις σε εμένα».
Φυσικά, ο Ιεχωβά εδώ απευθύνεται στον λαό του ως σύνολο, αλλά μας γνωρίζει και ως άτομα. Το εδάφιο 2 Τιμόθεο 2:19 μας λέει ξεκάθαρα: «Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε
αυτόν».
Προσκολλάται προσωπικά στον καθένα μας.
Έτσι νιώθει ο Ιεχωβά για όλους τους πολύτιμους υπηρέτες
του.
Έτσι νιώθει ο Ιεχωβά για εσάς.
Μήπως το ότι αφιερωθήκαμε στον Ιεχωβά σημαίνει ότι δεν θα έχουμε δοκιμασίες στη ζωή;
Τι λέτε;
Όχι.
Όλοι περνάμε δοκιμασίες.
Αλλά ποια διαβεβαίωση έχουμε όταν περνάμε δοκιμασίες;
Δείτε στον Ησαΐα, κεφάλαιο 43, στο εδάφιο 2, την προσωπική διαβεβαίωση του Ιεχωβά. «Όταν περνάς μέσα από τα νερά, θα είμαι μαζί σου, και όταν διασχίζεις τους ποταμούς, δεν θα σε
κατακλύζουν.
Όταν περπατάς μέσα από τη φωτιά, δεν θα καίγεσαι, ούτε θα σε καψαλίζει η φλόγα».
Ποιος ξέρει;
Ίσως ο Ανανίας, ο Μισαήλ και ο Αζαρίας να είχαν αυτά τα λόγια υπόψη όταν ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορ είπε να τους ρίξουν στο πύρινο καμίνι.
Ποιο είναι το σημείο;
O Ιεχωβά δεν υπόσχεται να απομακρύνει τις δοκιμασίες, αλλά λέει:
“Εγώ θα είμαι μαζί σου στην πλημμύρα ή στη φωτιά”.
Ο Ιεχωβά μπορεί να καθησυχάσει τους φόβους μας για να υπομείνουμε τις δοκιμασίες και να διατηρήσουμε την ακεραιότητά μας ακόμα και μπροστά στον θάνατο.
Τώρα, πώς γίνεται αυτό στην πράξη;
Ας σκεφτούμε μια πολύτιμη δούλη του Ιεχωβά στη σύγχρονη
εποχή, την αδελφή Βαλεντίνα
Γκαρνόφσκαγια.
Ήταν μια από τους πολλούς Μάρτυρες στη Ρωσία που διακράτησαν την ακεραιότητά τους παρά τις σφοδρές δοκιμασίες.
Το 1945, περίπου στα 20 της, της έδωσε μαρτυρία ένας αδελφός.
Της έκανε δύο επανεπισκέψεις.
Αλλά μετά δεν τον ξαναείδε ποτέ.
Τι έκανε με την ελάχιστη γνώση που είχε για την αλήθεια;
Άρχισε να κηρύττει.
Κήρυττε στους γείτονές της, και ως αποτέλεσμα τη
συνέλαβαν και την καταδίκασαν σε οχτώ
χρόνια σε στρατόπεδο εργασίας.
Το 1953, αφέθηκε ελεύθερη
και ξανάρχισε αμέσως το έργο κηρύγματος.
Τη συνέλαβαν και πάλι
και τη φυλάκισαν αυτή τη φορά για δέκα χρόνια.
Στη φωτογραφία, βλέπουμε
τη Βαλεντίνα μαζί με άλλες αδελφές σε
στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη δεύτερη
φυλάκισή της γύρω στο 1959.
Τι έγινε στη συνέχεια;
Το 1967, η Βαλεντίνα αφέθηκε ελεύθερη, και μπόρεσε τελικά να συμβολίσει την αφιέρωσή της στον Ιεχωβά με
το βάφτισμα.
Απίστευτο το τι
έκανε —κήρυττε και μετά μπήκε στη φυλακή παρότι δεν είχε καν βαφτιστεί!
Αλλά η ιστορία δεν τελειώνει εδώ.
Το 1969, συνελήφθη και πάλι, και αυτή τη φορά καταδικάστηκε σε τρία χρόνια
φυλάκιση.
Και όμως συνέχισε να κηρύττει.
Μέχρι τη χρονιά που πέθανε, το 2001, είχε βοηθήσει 44 άτομα να γνωρίσουν την
αλήθεια.
Είχε μείνει 21 χρόνια σε φυλακές και στρατόπεδα. Στο τέλος της ζωής της, η Βαλεντίνα είπε: «Ποτέ δεν είχα δικό μου μέρος για να μένω.
Όλα μου τα υπάρχοντα ήταν σε μία μόνο βαλίτσα, αλλά ένιωθα ευτυχισμένη και ικανοποιημένη επειδή υπηρετούσα τον Ιεχωβά».
Τι μαθαίνουμε;
Ο Ιεχωβά γνωρίζει εκείνους που ανήκουν σε αυτόν.
Και τους φροντίζει ακόμα και στην πλημμύρα ή στη φωτιά. Τα πρόσφατα χρόνια, η φωτιά του διωγμού έχει φουντώσει ξανά στη
Ρωσία.
Δείτε ένα κολάζ με
σχεδόν 700 αδελφούς και αδελφές μας στη Ρωσία
που έχουν υποστεί διωγμό επειδή ανήκουν στον Ιεχωβά.
Μια από τις αδελφές στο κολάζ, που τη λένε Λουντμίλα, είναι αυτή τη στιγμή στη φυλακή.
Και ποιο είναι το έγκλημά της; Σύμφωνα με τα δικαστικά έγγραφα: «Περιέγραφε πόσο ωραίο είναι να υπηρετείς τον
Ιεχωβά».
Οι αρχές θα έπρεπε να ντρέπονται που διώκουν την αγαπητή αδελφή μας.
Αυτά τα αγαπητά άτομα είναι πολύτιμα για τον Ιεχωβά.
Εκείνος τα προσέχει ακόμα και μέσα στη φυλακή.
Μέσω του Λόγου του,
ο Ιεχωβά λέει στον καθέναν τους προσωπικά: «Ανήκεις σε εμένα. ...
Θα είμαι μαζί σου».
Για αυτούς τους αγαπητούς αδελφούς και για όλους εμάς που ανήκουμε στον Ιεχωβά υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση παρακάτω στο 43 κεφάλαιο, εδάφιο 13:
«Επίσης, εγώ είμαι πάντοτε ο Ίδιος·
και κανείς δεν μπορεί να αρπάξει κάτι από το χέρι μου.
Όταν εγώ ενεργώ, ποιος μπορεί να με εμποδίσει;» Ο Ιεχωβά λέει: «Όταν εγώ ενεργώ, ποιος μπορεί να με
εμποδίσει;» «Κανείς δεν μπορεί να
αρπάξει κάτι από το χέρι μου». Η
προηγούμενη <i>M</i><i>ετάφραση Nέου Kόσμου</i> έλεγε
εδώ: «Κανείς δεν μπορεί να φέρει
απελευθέρωση από το δικό μου χέρι». Με άλλα λόγια, όταν ο Ιεχωβά ενεργεί εναντίον των εχθρών
του, όπως έκανε με την αρχαία Βαβυλώνα, σύμφωνα με το εδάφιο 14, κανείς δεν μπορεί να στρέψει πίσω το χέρι
του. Αλλά η τρέχουσα απόδοση: «Κανείς δεν μπορεί να αρπάξει κάτι από το
χέρι μου», μου θύμισε τα λόγια του Ιησού
στον Ιωάννη κεφάλαιο 10. Στο Ιωάννης
10:29, ο Ιησούς είπε: «Κανείς δεν μπορεί
να αρπάξει τα [πολύτιμα] πρόβατα [του
Ιησού] από το χέρι του Πατέρα».
Είμαστε πολύ ασφαλείς μέσα στο χέρι του Ιεχωβά.
Με τι θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε αυτό;
Ας χρησιμοποιήσουμε ένα παράδειγμα από τα δημιουργικά έργα του Ιεχωβά —την γκρίζα αρκούδα— τη μαμά αρκούδα.
Είναι υπερπροστατευτική με τα μικρά της.
Προσπαθήστε να μπείτε ανάμεσα σε εκείνη και στα μικρά
της, και θα το διαπιστώσετε. Ένα σύγγραμμα λέει: «Οι μητέρες αρκούδες είναι στοργικές, προστατευτικές, αφοσιωμένες, αυστηρές, ευαίσθητες και περιποιητικές με τα
μικρά τους. ...
Οι αρκούδες μπορούν να νιώσουν συμπόνια, φόβο, χαρά, να είναι παιχνιδιάρες, κοινωνικές και
ανιδιοτελείς».
Τι θα πούμε για τον Ιεχωβά;
Αν μια μαμά αρκούδα είναι προστατευτική και αφοσιωμένη, πόσο περισσότερο ενδιαφέρεται ο Ιεχωβά για
τον καθέναν σας, για τον καθέναν μας, για τους αδελφούς και τις αδελφές στη Ρωσία! «Είτε ζούμε είτε πεθαίνουμε, ανήκουμε στον
Ιεχωβά».
Εκεί είμαστε ασφαλείς.
Και δεν θα θέλαμε ποτέ να κάνουμε κάτι που θα πλήγωνε τον στοργικό μας Πατέρα με αποτέλεσμα να βγούμε από το χέρι του
Ιεχωβά.
Αντίθετα, συνεχίζουμε να ζούμε σύμφωνα με την αφιέρωσή
μας.
Τι είδαμε λοιπόν;
Σε ποιον ανήκουμε;
Ανήκουμε στη Χριστιανική εκκλησία, μια υπέροχη διεθνή αδελφότητα με πατέρες,
μητέρες, γιους, με αδελφές, κόρες,
αδελφούς.
Όλοι ανήκουμε ο ένας στον άλλον. «Ανήκουμε στον Χριστό», την κεφαλή της Χριστιανικής εκκλησίας που μας καθοδηγεί καθώς υπηρετούμε τον
Ιεχωβά.
Μας λέει πότε να απογειωθούμε, πού να προσγειωθούμε. «Ανήκουμε στον Ιεχωβά» τον Θεό μας, τον φιλάγαθο Πατέρα αυτής της στοργικής
διεθνούς οικογένειας.
Ας θεωρούμε λοιπόν πάντα πολύτιμη τη θέση μας μέσα στον λαό του Ιεχωβά, και καθώς θα πάτε στους διορισμούς σας να είστε βέβαιοι για τη διαρκή αγάπη και
υποστήριξή μας.
Ακούσαμε μια υπέροχη ομιλία.
Προσωπικά, απόλαυσα πάρα πολύ το πρόγραμμα.
Εσείς;
Τώρα, θα δώσουμε τα διπλώματα στους αποφοίτους της τάξης.
Θα με βοηθήσει σε αυτό ο αδελφός Ρον Κέρζαν.
Εκείνος θα λέει τα ονόματα των σπουδαστών και πού θα πάνε.
Εγώ απλώς θα προσπαθήσω
να τους δώσω τα διπλώματα και να τους σφίξω το χέρι.
Αρχικά, έχουμε τον αδελφό και την αδελφή Τσιμέν που θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Τουρκίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Κάνινγκχαμ έχουν διοριστεί στο γραφείο τμήματος του
Περού.
Ο αδελφός και η αδελφή Ντίλον διορίζονται στο γραφείο τμήματος της Ελλάδας.
Ο αδελφός και η αδελφή Φιγκλίνσκι θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος των
Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο αδελφός και η αδελφή Γκάμελγκαρντ θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Σκανδιναβίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Λι
θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος των Φιλιππίνων.
Ο αδελφός και η αδελφή Λέιμπερν διορίζονται στο γραφείο τμήματος της
Γεωργίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Μανιάνι θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Ουγκάντας.
Ο αδελφός και η αδελφή Μικλάβτσιτς θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Σλοβενίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Παφίλη θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Ελλάδας.
Ο αδελφός και η αδελφή Ποντμανίτσκι θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Ουγγαρίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Χόσα θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Πορτογαλίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Ροζάν διορίζονται στο γραφείο τμήματος των Ηνωμένων
Πολιτειών.
Ο αδελφός και η αδελφή Σανσέρι θα επιστρέψουν στο γραφείο του τμήματος του
Ισημερινού.
Ο αδελφός και η αδελφή Σιλβόζα θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Ισπανίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Σιλβέστερ θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Βρετανίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Τόρες διορίζονται στο γραφείο τμήματος της
Κεντρικής Αμερικής.
Ο αδελφός και η αδελφή βαν Μαρλ θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος του
Σουρινάμ.
Ο αδελφός και η αδελφή Βάρσι θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Αργεντινής.
Ο αδελφός και η αδελφή Βισόνε θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Κροατίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Γουάλανς έχουν διοριστεί στο γραφείο τμήματος της
Βουλγαρίας.
Ο αδελφός και η αδελφή Γουίλσον θα επιστρέψουν στο γραφείο τμήματος της
Βουλγαρίας.
Σας παρουσιάζω την 154η τάξη της Σχολής Γαλαάδ!
Τι όμορφη παρέα που είστε! Τώρα, όπως συνηθίζεται, η τάξη θα ήθελε να εκφράσει την εκτίμησή της για την εκπαίδευση που έλαβε.
Έτσι λοιπόν, ο αδελφός Τρέισι Φιγκλίνσκι θα εκπροσωπήσει την τάξη διαβάζοντας την
επιστολή. «Προς το Κυβερνών Σώμα:
Εδώ και ογδόντα χρόνια η Βιβλική Σχολή Γαλαάδ της Σκοπιάς έχει εκπαιδεύσει πιστούς άντρες και γυναίκες για να κηρύττουν θαρραλέα τα καλά νέα και να ενισχύουν την αδελφότητα.
Όταν πρωτοήρθαμε, αναρωτιόμασταν αν θα μπορούσαμε να ανταποκριθούμε σε αυτή
την κληρονομιά.
Αλλά χάρη στην εκπαίδευση που πήραμε, αυτό άλλαξε.
Πάψαμε να εστιάζουμε στον εαυτό μας.
Εδώ, σε αυτό το πανέμορφο περιβάλλον, είχαμε το προνόμιο να συγκεντρωθούμε δίπλα στα γαλήνια νερά της
αλήθειας και “να διηγηθούμε τις δίκαιες
πράξεις του Ιεχωβά”. »O πρώτος
γραμματέας της σχολής, ο αδελφός Σρόντερ,
είπε ότι οι σπουδαστές της Σχολής Γαλαάδ διδάσκονται ότι ο λόγος του Ιεχωβά έχει “ανυπέρβλητη
υπεροχή και απεριόριστο εύρος”.
Και εμείς έχουμε πειστεί απόλυτα για αυτό.
Η αναφορά του ονόματος Σεάρ-ιασούβ μάς υπενθυμίζει ότι ο λόγος του Θεού βγαίνει πάντοτε
αληθινός. Όπως αναφέρει το βιβλίο του
Δανιήλ:
“Δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να τον εμποδίσει”. »Μας άρεσε πολύ που ανακαλύψαμε τους
θησαυρούς που είναι αποκρυμμένοι στον
Χριστό!
Οι πτυχές του λύτρου απέκτησαν άλλο νόημα για εμάς.
Εξετάσαμε αβίαστα πώς συμπεριφερόταν ο Ιησούς στους
άλλους, και αυτό άλλαξε το πώς
προσεγγίζουμε την ανάγνωση της Γραφής και,
το σημαντικότερο, τους ανθρώπους.
Έχουμε ακόμη πολλά να μάθουμε και πολλές προσαρμογές να κάνουμε, αλλά νιώθουμε έτοιμοι να κάνουμε το μέρος μας για να αντανακλούμε
και εμείς την αγάπη που έχει ο Ιεχωβά
και ο Ιησούς για την ανθρωπότητα. »Επίσης,
μεγάλωσε η αγάπη και η εκτίμηση μας για εσάς,
το Κυβερνών Σώμα, καθώς βλέπαμε πώς
φροντίζετε για τα συμφέροντα του Κυρίου μας, του Ιησού.
Επειδή βασίζεστε ταπεινά στο πνεύμα του Θεού, συμβαδίζετε με το άρμα του Ιεχωβά και βοηθάτε και εμάς να κάνουμε το ίδιο.
Είναι μεγάλη μας τιμή να σας υποστηρίζουμε σε αυτές τις μνημειώδεις τελευταίες ημέρες. »Αν και ανυπομονούμε να πάμε στους διορισμούς
μας και να εφαρμόσουμε τα όσα μάθαμε, θα μας λείψει το Πάτερσον.
Αγαπήσαμε πολύ τους εκπαιδευτές μας και τις συζύγους τους αλλά και όλη την οικογένεια Μπέθελ.
Το καλωσόρισμα που μας κάνατε και το πώς μας φροντίζατε μας έκανε να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας.
Σας ευχαριστούμε.
Η εμπειρία μας εδώ άλλαξε συθέμελα την άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας και για τον Θεό
μας. Ο ψαλμωδός εξέφρασε υπέροχα το πώς
νιώθουμε:
“Δίδαξέ με, Ιεχωβά, την οδό των διατάξεών σου, και εγώ θα την ακολουθώ μέχρι τέλους”. Oι συνεργάτες σας, 154η τάξη της Γαλαάδ».
Δεν νομίζω ότι ο Τρέισι είναι ο μόνος που είναι συγκινημένος αυτή τη στιγμή.
Ξέρετε, όταν ρωτάμε τους σπουδαστές της Γαλαάδ να αναφέρουν τι επίδραση είχε η σχολή σε
αυτούς, ακούμε το ίδιο πράγμα σε κάθε
τάξη, και η δική σας τάξη δεν αποτελεί
εξαίρεση.
Δεν εστιάζουν στην άφθονη γνώση που πήραν, αλλά εστιάζουν στο πώς επηρέασε η σχολή τους
ίδιους ως πνευματικά άτομα, πώς τους έκανε να πλησιάσουν περισσότερο τον
Ιεχωβά, πώς τους βοήθησε να γίνουν
καλύτεροι Χριστιανοί.
Και αυτό είναι υπέροχο, γιατί δεν είδατε τη μελέτη της Γραφής ως ευκαιρία για να
μάθετε πολλά στοιχεία και αριθμούς για να μπορείτε να απαντάτε στις γραπτές
εξετάσεις.
Αλλά, στη διάρκεια των μαθημάτων, επιτρέψατε στον Λόγο του Θεού να σας
διαπλάσει, να σας επηρεάσει, να σας αλλάξει προς το καλύτερο.
Καθώς μελετούσατε τον Λόγο του Θεού, είδατε πόση στοργή νιώθει ο Ιεχωβά για τις χήρες και για τα ορφανά, για εκείνους
που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Αν λοιπόν κάποιος από εσάς έχει κάποιον βαθμό εξουσίας στο μέλλον, χρησιμοποιήστε αυτή την εξουσία για να υπερασπιστείτε εκείνους που δεν μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό
τους.
Ανόμοια με τους αποφοίτους των πανεπιστημίων που, αφού αποφοιτήσουν, κλείνουν τα βιβλία και δεν τα ξανανοίγουν
ποτέ, εσείς θα συνεχίσετε να μελετάτε
τον Λόγο του Θεού με σκοπό να του
επιτρέπετε να σας διαπλάθει, να σας
κάνει ακόμα καλύτερους άντρες και γυναίκες
—ακόμα καλύτερους Χριστιανούς.
Είστε μία θαυμάσια ομάδα.
Σας καμαρώνουμε. Σας
αγαπάμε, και προσευχόμαστε να σας
ευλογεί ο Ιεχωβά πλούσια.
