Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Σάββατο 27 Νοεμβρίου

 

Σάββατο 27 Νοεμβρίου

Πρέπει να θανατωθεί.​—Εσθήρ 4:11.

https://drive.google.com/file/d/1BFJRpqV2v-bnKn-Qc4YO5O0lwSuKIQ8v/view?usp=sharing

*** w09 1/4 σ. 13 Το Γνωρίζατε; ***

Το Γνωρίζατε;

 Το Γνωρίζατε;

Γιατί ο Ιησούς, προσευχόμενος, προσφώνησε τον Ιεχωβά «Αββά, Πατέρα»;

Η αραμαϊκή λέξη ’αββά’ μπορεί να σημαίνει είτε «ο πατέρας» είτε «Ω! Πατέρα». Σε καθεμιά από τις τρεις περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζεται αυτή η λέξη στις Γραφές, αποτελεί μέρος προσευχής και χρησιμοποιείται αναφορικά με τον ουράνιο Πατέρα, τον Ιεχωβά. Ποια έννοια μεταδίδει αυτή η λέξη;

Η Διεθνής Στερεότυπη Εγκυκλοπαίδεια της Βίβλου (The International Standard Bible Encyclopedia) αναφέρει: «Στην καθομιλουμένη της εποχής του Ιησού, η λέξη ’αββά’ χρησιμοποιούνταν πρωτίστως ως όρος που έδειχνε ανεπίσημη οικειότητα και σεβασμό από μέρους των παιδιών προς τον πατέρα τους». Ήταν μια τρυφερή προσφώνηση και περιλαμβανόταν στις πρώτες λέξεις που μάθαινε ένα παιδί. Ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο σε μια ιδιαίτερα ένθερμη έκκληση προς τον Πατέρα του. Στον κήπο της Γεθσημανή, μόλις λίγες ώρες πριν από το θάνατό του, ο Ιησούς προσευχόμενος προσφώνησε τον Ιεχωβά με τις λέξεις «Αββά, Πατέρα».​—Μάρκος 14:36.

«Ο όρος ’αββά’ ως προσφώνηση προς τον Θεό είναι εξαιρετικά ασυνήθιστος στην Ιουδαϊκή γραμματεία της ελληνορωμαϊκής περιόδου, αναμφίβολα επειδή θα φαινόταν ανευλαβές το να προσφωνείται ο Θεός με αυτόν τον όρο οικειότητας», συνεχίζει το προαναφερθέν εγκυκλοπαιδικό έργο. Ωστόσο, «το ότι ο Ιησούς . . . χρησιμοποίησε αυτόν τον όρο προσευχόμενος επιβεβαιώνει έμμεσα το μοναδικό ισχυρισμό Του για την ιδιαίτερη οικειότητά του με τον Θεό». Οι άλλες δύο Γραφικές περιπτώσεις στις οποίες εμφανίζεται η λέξη «Αββά»​—και οι δύο στα συγγράμματα του αποστόλου Παύλου​—υποδεικνύουν ότι και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνα τη χρησιμοποιούσαν στις προσευχές τους.​—Ρωμαίους 8:15· Γαλάτες 4:6.

*** w15 15/6 σ. 21 παρ. 4 Να Ζείτε σε Αρμονία με την Υποδειγματική Προσευχή—Μέρος 1 ***
4 Η φράση «Πατέρα μας», και όχι «Πατέρα μου», μας υπενθυμίζει ότι ανήκουμε σε μια «αδελφότητα» στην οποία αγαπάμε αληθινά ο ένας τον άλλον. (1 Πέτρ. 2:17) Τι πολύτιμο προνόμιο είναι αυτό! Οι χρισμένοι Χριστιανοί, που έχουν γεννηθεί από το πνεύμα ως γιοι του Θεού με την προοπτική της ουράνιας ζωής, αποκαλούν ορθά τον Ιεχωβά «Πατέρα» με την πλήρη έννοια της λέξης. (Ρωμ. 8:15-17) Οι Χριστιανοί που ελπίζουν να ζήσουν για πάντα στη γη μπορούν και αυτοί να αποκαλούν τον Ιεχωβά «Πατέρα». Είναι ο Ζωοδότης τους, και φροντίζει στοργικά για τις ανάγκες όλων των αληθινών λάτρεων. Εκείνοι που έχουν την επίγεια ελπίδα θα γίνουν παιδιά του Θεού με την πλήρη έννοια αφού θα έχουν φτάσει σε τελειότητα και θα έχουν αποδείξει την οσιότητά τους στην τελική δοκιμή.—Ρωμ. 8:21· Αποκ. 20:7, 8.
https://www.jw.org/finder?wtlocale=G&docid=2015446&srctype=wol&srcid=share&par=11

Πνευματικά Πετράδια Κριτές 4,5

 

https://drive.google.com/file/d/1WT83_QCf2XwbB1YG7_iMvypJV-9DnLoT/view?usp=sharing

Γυναίκες «οι Οποίες Εργάζονται Σκληρά σε Σχέση με τον Κύριο»

 Γυναίκες «οι Οποίες Εργάζονται Σκληρά σε Σχέση με τον Κύριο»

https://drive.google.com/file/d/1UQUqNmR18Y_FAE1fjYoJ9pLtD1lAwh6t/view?usp=sharing

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Παρασκευή 26 Νοεμβρίου

 

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου

Μη μιμείσαι το κακό, αλλά να μιμείσαι το καλό.​—3 Ιωάν. 11.

https://drive.google.com/file/d/1C19mYlViMJYC5CefvcwUOIleBTc-HhHr/view?usp=sharing

*** w88 1/9 σ. 15-16 Σταθείτε Σταθεροί Ενάντια στις Μηχανορραφίες του Σατανά ***

Οι Μεθοδείες και οι Πανούργες Πράξεις του Σατανά

8. Ποιο πλεονέκτημα μπορεί να έχει ο Σατανάς καθώς στρέφει τις προσπάθειές του εναντίον μας;

8 Ο Σατανάς είχε πολύ χρόνο στη διάθεσή του για να μελετήσει την ανθρώπινη ψυχολογία και να αναλύσει την ανθρώπινη φύση και όλα της τα έμφυτα και επίκτητα ελαττώματα. Ξέρει πώς να εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες μας και τη ματαιοδοξία μας. Ποια είναι λοιπόν η κατάσταση όταν ο εχθρός σας ξέρει τις αδυναμίες σας, ενώ εσείς ο ίδιος δεν έχετε καταφέρει να τις διακρίνετε; Σ’ αυτή την περίπτωση δεν είστε κατάλληλα εξαρτισμένοι για να αμυνθείτε, αφού δεν ξέρετε τα τρωτά σημεία της πνευματικής σας πανοπλίας. (1 Κορινθίους 10:12· Εβραίους 12:12, 13) Πόσο κατάλληλα είναι τα λόγια του Σκωτσέζου ποιητή: ‘Μακάρι μια δύναμη να μας έκανε, τον εαυτό μας όπως κι οι άλλοι να βλέπαμε! Σε τόσους μπελάδες δεν θα μπλέκαμε’.

9. Ποιο μπορεί να είναι το δυσάρεστο αποτέλεσμα αν δεν κατορθώσουμε να κάνουμε ανάλυση του εαυτού μας και να αλλάξουμε;

9 Θέλουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως μας βλέπουν οι άλλοι—ειδικά όπως μπορεί να μας βλέπει ο Θεός και ο Σατανάς; Αυτό απαιτεί ειλικρινή ανάλυση και αξιολόγηση του εαυτού μας, καθώς και θέληση για να κάνουμε αλλαγές. Η αυταπάτη είναι πολύ εύκολη. (Ιακώβου 1:23, 24) Πώς μερικές φορές βρίσκουμε λόγους που δικαιολογούν την πορεία ενεργείας μας! (Παράβαλε 1 Σαμουήλ 15:13-15, 20, 21, 24.) Και πόσο εύκολο είναι να πούμε: «Στο κάτω-κάτω κανείς δεν είναι τέλειος!» Αυτό ακριβώς το ξέρει ο Σατανάς και επωφελείται από την ατέλειά μας. (2 Σαμουήλ 11:2-27) Πόσο λυπηρό θα ήταν, όταν γίνει κάποιος μεσήλικας, να συνειδητοποιήσει ότι, εξαιτίας του δεσποτικού, ψυχρού και αγενή τρόπου με τον οποίον συμπεριφέρεται στους άλλους όλα αυτά τα χρόνια, έμεινε χωρίς φίλους ή να συνειδητοποιήσει ότι έχει κάνει λίγα ή τίποτα για να κάνει κάποιους άλλους ευτυχισμένους. Στη διάρκεια της ζωής μας, ο Σατανάς ίσως να χρησιμοποιεί με πανουργία την έμφυτη ιδιοτέλειά μας για να μας τυφλώνει. Αποτύχαμε να συλλάβουμε ποια είναι η ουσία του πραγματικού νου του Χριστού—η αγάπη, η συμπόνια και η καλοσύνη.—1 Ιωάννου 4:8, 11, 20.

10. Ποια ερωτήματα θα μπορούσαμε να κάνουμε στον εαυτό μας και γιατί;

10 Για να αντισταθούμε λοιπόν στον Σατανά, πρέπει να εξετάζουμε τον εαυτό μας. Εσείς μήπως έχετε κάποια αδυναμία την οποία θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί ή εκμεταλλεύεται τώρα ο Σατανάς; Μήπως έχετε πρόβλημα εγωισμού; Μήπως θέλετε να είστε πάντοτε ο πρώτος; Μήπως η υπερηφάνεια είναι η κρυφή δύναμη που σας υποκινεί; Μήπως η ζήλεια, ο φθόνος ή η αγάπη για το χρήμα παραμορφώνουν την προσωπικότητά σας; Μήπως είστε εύθικτοι; Μήπως είστε ψυχροί και κυνικοί; Ή μήπως είστε υπερευαίσθητοι όταν σας δίνονται υποδείξεις ή σας γίνεται κριτική; Μήπως αγανακτείτε όταν σας δίνεται συμβουλή ή φτάνετε ακόμη και στο σημείο να μην τη δέχεστε; Αν γνωρίζουμε τον εαυτό μας, μπορούμε να διορθώσουμε αυτά τα προβλήματα, με την προϋπόθεση ότι είμαστε ταπεινοί. Αν δεν το κάνουμε αυτό, αφήνουμε τον εαυτό μας εκτεθειμένο στον Σατανά.—1 Τιμόθεον 3:6, 7· Εβραίους 12:7, 11, ΜΝΚ· 1 Πέτρου 5:6-8.

11. Με ποια πανούργα μέσα μπορεί να προσπαθήσει ο Σατανάς να υποσκάψει την πνευματικότητά μας;

11 Ο Σατανάς μπορεί επίσης να υποσκάψει την πνευματικότητά μας μ’ έναν πανούργο και δόλιο τρόπο. Ίσως να αναστατωνόμαστε εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο γίνονται ορισμένα πράγματα μέσα στην εκκλησία ή στην οργάνωση. Συχνά δεν ξέρουμε όλα τα γεγονότα, αλλά καταλήγουμε εύκολα σε συμπεράσματα. Αν η σχέση μας με τον Ιεχωβά δεν είναι ισχυρή, τότε είναι πολύ εύκολο να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε αρνητικά και να αμφιβάλλουμε για την αλήθεια. Μερικοί μπορεί να προσπαθούν να ξεφύγουν από τις ευθύνες που συνεπάγεται η αλήθεια, με τέτοιο τρόπο που να νιώθουν δικαιολογημένοι. Ο Σατανάς βάζει τότε στην καρδιά τους την ανοσιότητα και την προδοσία. Σύντομα πέφτουν θύματα της αποστασίας, και ο Σατανάς χαίρεται.—Λουκάς 22:3-6· Ιωάννης 13:2, 27· 2 Ιωάννου 9-11.

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Πέμπτη 25 Νοεμβρίου

 

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου

Η ανησυχία καταβαρύνει την καρδιά του ανθρώπου, αλλά ο καλός λόγος την κάνει χαρούμενη.​—Παρ. 12:25.

https://drive.google.com/file/d/1M6PYLyRrij6VmxtSWi2jylpD4sQo1D76/view?usp=sharing

*** w15 15/12 σ. 24 παρ. 7 Ο Ιεχωβά Θα σας Στηρίξει ***

Ο Βασιλιάς Δαβίδ έγραψε: «Ευτυχισμένος είναι όποιος φέρεται στον ασήμαντο με στοχαστικό ενδιαφέρον· την ημέρα της συμφοράς ο Ιεχωβά θα του προμηθεύσει διαφυγή. Ο Ιεχωβά θα τον φυλάξει και θα τον διατηρήσει στη ζωή». (Ψαλμ. 41:1, 2) Γνωρίζουμε ότι κανένα άτομο που ζούσε στις ημέρες του Δαβίδ και φέρθηκε στον ασήμαντο με στοχαστικό ενδιαφέρον δεν διατηρήθηκε στη ζωή επ’ αόριστον. Συνεπώς, ο Δαβίδ δεν ήταν δυνατόν να εννοούσε ότι ένα τέτοιο στοχαστικό άτομο θα παρέμενε ζωντανό θαυματουργικά, κερδίζοντας έτσι αιώνια ζωή. Μπορούμε λοιπόν να θεωρήσουμε ότι αυτά τα θεόπνευστα λόγια σημαίνουν πως ο Θεός θα βοηθούσε το όσιο και στοχαστικό άτομο. Πώς; Ο Δαβίδ εξήγησε: «Ο Ιεχωβά θα τον στηρίξει πάνω στο ντιβάνι της αρρώστιας· όλο το κρεβάτι του θα το μεταβάλεις στη διάρκεια της ασθένειάς του». (Ψαλμ. 41:3) Ναι, ένα άτομο που έδειχνε στοχαστικό ενδιαφέρον στον ασήμαντο μπορούσε να είναι βέβαιο ότι ο Θεός γνώριζε τόσο τον ίδιο όσο και την πιστή του πορεία. Και η δύναμη αποκατάστασης που διέθετε το θεόδοτο σώμα του πιθανόν να τον βοηθούσε να γίνει καλύτερα, να αναρρώσει από την αρρώστια του.

*** w15 15/12 σ. 27 παρ. 17 Ο Ιεχωβά Θα σας Στηρίξει ***

Το κυβερνών σώμα του πρώτου αιώνα έστειλε μια σημαντική επιστολή στις εκκλησίες. Αφού πρώτα απαρίθμησε πράγματα τα οποία οι Χριστιανοί πρέπει να αποφεύγουν, η επιστολή κατέληγε: «Αν φυλάγεστε προσεκτικά από αυτά, θα ευημερείτε. Υγιαίνετε!» (Πράξ. 15:29) Τα τελικά λόγια, ένα είδος ευγενικής κατακλείδας, μπορούν επίσης να αποδοθούν «να είστε δυνατοί». Είναι βέβαιο ότι θέλουμε να ευημερούμε έχοντας “υγεία” και να είμαστε δυνατοί καθώς υπηρετούμε τον μεγάλο Θεό μας.

Θέλουμε να ευημερούμε και να είμαστε δυνατοί καθώς υπηρετούμε τον Θεό (Βλέπε παράγραφο 17)

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Τετάρτη 24 Νοεμβρίου

 

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου

Με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς.​—Φιλιπ. 2:3.

https://drive.google.com/file/d/14-ijOwsDuCN7H_dLFQ2vShVogMyMplm4/view?usp=sharing

*** cf κεφ. 3 σ. 34 παρ. 23 «Είμαι ... Ταπεινός στην Καρδιά» ***

23 Η υπεροψία είναι σαν δηλητήριο. Η επίδρασή της μπορεί να είναι καταστροφική. Πρόκειται για μια ιδιότητα που είναι δυνατόν να κάνει τον πιο χαρισματικό άνθρωπο άχρηστο για τον Θεό. Από την άλλη πλευρά, η ταπεινοφροσύνη μπορεί να κάνει και τον πιο ασήμαντο άνθρωπο πολύ χρήσιμο για τον Ιεχωβά. Αν καλλιεργούμε αυτή την πολύτιμη ιδιότητα καθημερινά, προσπαθώντας να περπατάμε ταπεινά στα ίχνη του Χριστού, η ανταμοιβή μας θα είναι υπέροχη. Ο Πέτρος έγραψε: «Ταπεινωθείτε, λοιπόν, κάτω από το κραταιό χέρι του Θεού, ώστε αυτός να σας εξυψώσει στον ορισμένο καιρό». (1 Πέτρου 5:6) Ο Ιεχωβά ασφαλώς εξύψωσε τον Ιησού επειδή εκείνος ταπεινώθηκε ολοκληρωτικά. Παρόμοια, ο Θεός μας θα χαρεί να ανταμείψει και εσάς για την ταπεινοφροσύνη σας.

*** w19 Σεπτέμβριος σ. 4-5 Ο Ιεχωβά Θεωρεί Πολύτιμους τους Ταπεινούς Υπηρέτες Του ***

ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ;

8 Ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο πρέπει να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη είναι ότι ευαρεστεί τον Ιεχωβά. Ο απόστολος Πέτρος το έδειξε καθαρά αυτό. (Διαβάστε 1 Πέτρου 5:6) Σχολιάζοντας τα λόγια του Πέτρου, το βιβλίο «Έλα να Γίνεις Ακόλουθός Μου» αναφέρει: «Η υπεροψία είναι σαν δηλητήριο. Η επίδρασή της μπορεί να είναι καταστροφική. Πρόκειται για μια ιδιότητα που είναι δυνατόν να κάνει τον πιο χαρισματικό άνθρωπο άχρηστο για τον Θεό. Από την άλλη πλευρά, η ταπεινοφροσύνη μπορεί να κάνει και τον πιο ασήμαντο άνθρωπο πολύ χρήσιμο για τον Ιεχωβά. . . . [Εκείνος] θα χαρεί να [σας] ανταμείψει . . . για την ταπεινοφροσύνη σας». Πράγματι, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να φέρνουμε χαρά στην καρδιά του Ιεχωβά!—Παρ. 23:15.

9 Εκτός από το ότι ευαρεστούμε τον Ιεχωβά, όταν καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη ωφελούμαστε με πολλούς τρόπους. Η ταπεινοφροσύνη ελκύει τους άλλους κοντά μας. Για να καταλάβετε το γιατί, μπείτε στη θέση των άλλων. (Ματθ. 7:12) Στους περισσότερους από εμάς δεν αρέσει να συναναστρεφόμαστε άτομα που επιμένουν να γίνεται πάντα το δικό τους και δεν δέχονται υποδείξεις από τους άλλους. Αντίθετα, απολαμβάνουμε ιδιαίτερα τη συντροφιά των ομοπίστων μας όταν εκείνοι δείχνουν «κατανόηση για τους άλλους, αδελφική στοργή, τρυφερή συμπόνια και ταπεινοφροσύνη». (1 Πέτρ. 3:8) Αν ελκυόμαστε σε τέτοιους ανθρώπους, πιθανότατα θα ελκύονται και εκείνοι σε εμάς—αρκεί να είμαστε ταπεινοί.

10 Η ταπεινοφροσύνη κάνει επίσης τη ζωή μας πιο εύκολη. Είναι αλήθεια ότι ενίοτε ίσως βλέπουμε κάποια πράγματα στη ζωή που δεν μας φαίνονται σωστά ή δίκαια. Ο σοφός βασιλιάς Σολομών αναγνώρισε: «Είδα υπηρέτες έφιππους, αλλά άρχοντες να πηγαίνουν με τα πόδια σαν υπηρέτες». (Εκκλ. 10:7) Εκείνοι που έχουν μεγάλες ικανότητες δεν λαβαίνουν πάντοτε την αναγνώριση. Και μερικές φορές άτομα με λιγότερες ικανότητες λαβαίνουν περισσότερη τιμή. Ωστόσο, ο Σολομών αναγνώρισε ότι είναι σοφό να αντιμετωπίζουμε ρεαλιστικά την πραγματικότητα αντί να μας γίνονται έμμονη ιδέα οι αρνητικές καταστάσεις. (Εκκλ. 6:9) Αν είμαστε ταπεινοί, θα μας είναι ευκολότερο να αποδεχόμαστε τη ζωή έτσι όπως είναι—όχι όπως νομίζουμε ότι θα έπρεπε να είναι.

«ΕΙΧΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗΣ»

14. Γιατί ήταν σίγουρος ο Μωυσής για την ανταμοιβή του;

14 Ο Μωυσής «είχε το βλέμμα του προσηλωμένο στην απόδοση της ανταμοιβής». (Εβρ. 11:26) Ναι, άφησε τη γνώση του για το μέλλον, αν και περιορισμένη τότε, να διαμορφώσει τον τρόπο με τον οποίο έβλεπε τα πράγματα. Όπως ο προπάτοράς του ο Αβραάμ, έτσι και εκείνος ήταν πεπεισμένος ότι ο Ιεχωβά μπορεί να αναστήσει τους νεκρούς. (Λουκ. 20:37, 38· Εβρ. 11:17-19) Η προοπτική των μελλοντικών ευλογιών τον βοήθησε να μη θεωρεί ότι τα 40 χρόνια που έζησε ως φυγάς και τα άλλα τόσα που πέρασε στην έρημο πήγαν χαμένα. Παρότι δεν γνώριζε όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού, μπορούσε να δει με τα μάτια της πίστης του την αόρατη ανταμοιβή.

15, 16. (α) Γιατί χρειάζεται να εστιάζουμε το βλέμμα μας στην ανταμοιβή μας; (β) Ποιες ευλογίες λαχταράτε εσείς να γευτείτε υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας;

15 Έχετε εσείς το βλέμμα σας «προσηλωμένο στην απόδοση» της ανταμοιβής σας; Όπως ο Μωυσής, δεν γνωρίζουμε ακόμη όλες τις λεπτομέρειες γύρω από τις υποσχέσεις του Θεού. Για παράδειγμα, “δεν γνωρίζουμε πότε είναι ο προσδιορισμένος καιρός” για τη μεγάλη θλίψη. (Μάρκ. 13:32, 33) Ωστόσο, γνωρίζουμε πολύ περισσότερα για το μελλοντικό Παράδεισο από ό,τι ο Μωυσής. Ακόμη και αν δεν ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες, ξέρουμε αρκετές θεϊκές υποσχέσεις για το πώς θα είναι η ζωή υπό τη Βασιλεία του Θεού ώστε να έχουμε το βλέμμα μας «προσηλωμένο» σε αυτήν. Κρατώντας ξεκάθαρη στο νου μας την εικόνα του νέου κόσμου, θα υποκινούμαστε να επιζητούμε πρώτα τη Βασιλεία. Γιατί το λέμε αυτό; Σκεφτείτε: Θα αγοράζατε ένα σπίτι αν γνωρίζατε ελάχιστα για αυτό; Και βέβαια όχι! Παρόμοια, δεν θα επενδύαμε τη ζωή μας στην επιδίωξη μιας αόριστης ελπίδας. Μέσω πίστης, πρέπει να βλέπουμε μια ξεκάθαρη, διαυγή εικόνα της ζωής υπό τη διακυβέρνηση της Βασιλείας.

Πόσο συναρπαστικό θα είναι να μιλάμε με πιστούς υπηρέτες όπως ο Μωυσής! (Βλέπε παράγραφο 16)

16 Για να κάνετε ακόμη πιο ζωντανή την εικόνα σας για τη Βασιλεία του Θεού, να έχετε το βλέμμα σας «προσηλωμένο» στη δική σας ζωή στον Παράδεισο. Αξιοποιήστε τη φαντασία σας. Για παράδειγμα, όταν μελετάτε τη ζωή Βιβλικών προσώπων της προχριστιανικής εποχής, σκεφτείτε τι θα θέλατε να τους ρωτήσετε όταν αναστηθούν. Φανταστείτε τι μπορεί να σας ρωτήσουν εκείνοι σχετικά με τη ζωή σας τις τελευταίες ημέρες. Οραματιστείτε πόσο ενθουσιασμένοι θα νιώθετε καθώς θα συναντάτε τους προγόνους σας από το μακρινό παρελθόν και θα τους διδάσκετε όλα όσα έχει κάνει ο Θεός για αυτούς. Δείτε τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό σας καθώς θα μαθαίνετε για πολλά άγρια ζώα παρατηρώντας τα σε ειρηνικές συνθήκες. Στοχαστείτε πόσο πιο κοντά θα νιώθετε στον Ιεχωβά καθώς θα προχωρείτε προς την τελειότητα.

17. Πώς θα ωφεληθούμε σήμερα αν έχουμε ξεκάθαρη εικόνα της αόρατης ανταμοιβής μας;

17 Αν διατηρούμε ξεκάθαρη στο νου μας την εικόνα της αόρατης ανταμοιβής μας, θα μπορούμε να υπομένουμε, να έχουμε χαρά και να παίρνουμε αποφάσεις με βάση ένα ασφαλές αιώνιο μέλλον. Ο Παύλος έγραψε σε χρισμένους Χριστιανούς: «Αν ελπίζουμε για αυτό που δεν βλέπουμε, εξακολουθούμε να το περιμένουμε με υπομονή». (Ρωμ. 8:25) Κατά βάση, αυτό ισχύει και για όλους τους Χριστιανούς που έχουν την ελπίδα της αιώνιας ζωής. Αν και δεν έχουμε λάβει ακόμη την ανταμοιβή μας, η πίστη μας είναι τόσο δυνατή ώστε περιμένουμε υπομονετικά την «απόδοση της ανταμοιβής». Όπως ο Μωυσής, δεν θεωρούμε ότι τα χρόνια μας στην υπηρεσία του Ιεχωβά πήγαν χαμένα. Αντίθετα, είμαστε πεπεισμένοι ότι «αυτά που βλέπονται είναι προσωρινά, αυτά όμως που δεν βλέπονται είναι αιώνια».​—Διαβάστε 2 Κορινθίους 4:16-18.

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Τρίτη 23 Νοεμβρίου

 

Τρίτη 23 Νοεμβρίου

Η καρδιά είναι πιο δόλια από οτιδήποτε άλλο.​—Ιερ. 17:9.

https://drive.google.com/file/d/1nFm9sTMYYu_zI9T8-eXY7OYkDy4FQeNL/view?usp=sharing

Να Προσέχετε τις Προθέσεις της Καρδιάς | Μελέτη

JW.ORG › περιοδικά › προσέχετε-τις-προθέσεις-της-καρδιάς

15 Φεβ 2013 ... Μελέτη: Η Γραφή λέει ότι η καρδιά είναι δόλια & σε απελπιστική κατάσταση. Μάθετε πώς να εξακριβώνετε τις προθέσεις της & πώς να προλάβετε ...

Τι Λέει η Αγία Γραφή για το Σωστό και το Λάθος; Εδάφια για το ...

JW.ORG › πίστη-στον-θεό › τι-είναι-σωστό-και-τι-λάθος

Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και κάποιοι που ισχυρίζονται ότι είναι Χριστιανοί, πιστεύουν ότι οι ηθικοί κανόνες της Αγίας Γραφής για το σεξ και τον γάμο είναι ...

Μαρκ Νουμέρ: Συνεχίστε να Περιστρέφεστε Πάνω στον Τροχό του Αγγειοπλάστη (Ιησ. 1:1, 2)

 https://www.jw.org/el/βιβλιοθήκη/βίντεο/#el/mediaitems/LatestVideos/pub-jwb-084_10_VIDEO

 

Δυσκολευτήκατε ποτέ να δεχτείτε μια αλλαγή στη θεοκρατική επίβλεψη  ή σε μια οργανωτική διευθέτηση;

Ή μπορεί με κάποιον τρόπο να πληγωθήκατε προσωπικά από την αλλαγή.

Γιατί συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές;  Και ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιδρούμε σε αυτές,  ειδικά αν φαίνεται ότι η αλλαγή δυσκολεύει τη ζωή μας;

Ας ανοίξουμε τη Γραφή μας στους Αριθμούς, στο κεφάλαιο 27,  για να δούμε μια αφήγηση που θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα.

Σε αυτή την αφήγηση ο Ιεχωβά ενημερώνει τον Μωυσή ότι ο θάνατός του πλησιάζει  και ότι χρειάζεται να αναλάβει κάποιος άλλος τις ευθύνες του.  Στους Αριθμούς, κεφάλαιο 27, θα διαβάσουμε αρχικά από το εδάφιο 15:  «Κατόπιν ο Μωυσής είπε στον Ιεχωβά:

“Ο Ιεχωβά, ο Θεός του πνεύματος όλων των ανθρώπων,  ας διορίσει υπεύθυνο της σύναξης έναν άντρα  ο οποίος θα βγαίνει και θα μπαίνει μπροστά από αυτούς  και ο οποίος θα τους οδηγεί έξω και θα τους φέρνει μέσα,  για να μη γίνει η σύναξη του Ιεχωβά σαν πρόβατα που δεν έχουν βοσκό”».

Γιατί είπε ο Μωυσής ότι ο Ιεχωβά είναι «ο Θεός  του πνεύματος όλων των ανθρώπων»;

Επειδή η ζωή όλων των ανθρώπων εξαρτάται από τον Ιεχωβά.

Ο Μωυσής το ήξερε αυτό.

Και ήξερε πως όταν ένας υπηρέτης του Θεού πεθαίνει,  «ο Ιεχωβά, ο Θεός του πνεύματος όλων των ανθρώπων»,  εγείρει έναν άλλον ζωντανό υπηρέτη του  για να υπηρετήσει μέσα στα πλαίσια της θεοκρατικής δομής,  όπως κρίνει κατάλληλο ο Ιεχωβά.

Τι έκανε λοιπόν ο Ιεχωβά;

Ας διαβάσουμε το εδάφιο 18:  «Ο Ιεχωβά λοιπόν είπε στον Μωυσή: “Πάρε τον Ιησού, τον γιο του Ναυή,  έναν άντρα που έχει το κατάλληλο πνεύμα, και θέσε το χέρι σου πάνω του”».  Ο Ιεχωβά λοιπόν διαλέγει τον Ιησού του Ναυή.

Ο Ιησούς ήταν πνευματικός άνθρωπος.

Είχε αποδείξει την οσιότητα και την υπακοή του επί χρόνια.

Ωστόσο, ο Ιησούς δεν επρόκειτο να είναι ο Μωυσής Νο. 2.

Η διευθέτηση θα άλλαζε, και ο Ιεχωβά δεν θα χρησιμοποιούσε πια μόνο ένα άτομο.

Ο Ιησούς θα αναλάμβανε τώρα έναν καινούριο ρόλο μέσα στην οργάνωση.  Ποιος θα ήταν αυτός; Ας δούμε στα εδάφια 19 και 20:  «Κατόπιν, βάλε τον [τον Ιησού του Ναυή] να σταθεί μπροστά στον Ελεάζαρ τον ιερέα  και μπροστά σε όλη τη σύναξη και διόρισέ τον εκεί μπροστά τους.  Πρέπει να μεταφέρεις σε αυτόν ένα μέρος από την εξουσία σου  [προσέξτε, όχι όλη την εξουσία, ένα μέρος],  ώστε να τον ακούει όλη η σύναξη των Ισραηλιτών».

Εδώ λοιπόν ξεκαθαρίζεται η διαφορά στους ρόλους τους.

Ο Ιησούς του Ναυή δεν θα ήταν σαν τον Μωυσή,  δεν θα γνώριζε τον Ιεχωβά πρόσωπο με πρόσωπο.  Δεν θα μεταβιβαζόταν όλη η εξουσία του Μωυσή στον Ιησού του Ναυή,  μόνο αυτή που χρειαζόταν για να τον σέβεται το έθνος.  Προσέξτε τώρα το εδάφιο 21:  «Θα στέκεται μπροστά στον Ελεάζαρ τον ιερέα,  ο οποίος θα ρωτάει τον Ιεχωβά εκ μέρους του  με βάση την κρίση του Ουρίμ».  Βλέπουμε τη διαφορά; Ο Ιησούς θα συνεργαζόταν τώρα με τον αρχιερέα  για να εξακριβώνει το θέλημα του Θεού.  Ο Ιησούς του Ναυή ήταν ικανός, αλλά δεν ήταν μόνο ικανός και θεοφοβούμενος.

Ήταν επίσης μετριόφρων και ταπεινός,  και δέχτηκε αυτή τη νέα διευθέτηση.

Ο Ιησούς του Ναυή διαπλαθόταν ήδη στον τροχό  του Μεγάλου Αγγειοπλάστη επί 40 χρόνια  καθώς περιπλανιόταν στην έρημο  —διαπαιδαγωγούνταν, αν και εκείνος προσωπικά δεν είχε φταίξει.

Αλλά με τη νέα αυτή διευθέτηση η διάπλαση θα συνεχιζόταν.

Πώς θα συνεχιζόταν;

Βλέπουμε ότι τώρα ο Ιεχωβά θα χρησιμοποιούσε δύο ατελείς άντρες  —έναν ηγέτη και έναν αρχιερέα—  για να ισορροπούν ο ένας τον άλλον και να διασφαλίζουν ότι θα γίνεται  το τέλειο θέλημα του Ιεχωβά.

Άρα, δύο ατελείς άνθρωποι  θα διασφάλιζαν ότι θα γινόταν το τέλειο θέλημα του Ιεχωβά—αυτή θα ήταν η διευθέτηση.

Για παράδειγμα, στην περίοδο των βασιλιάδων,  όταν ο βασιλιάς Οζίας παρέκαμψε τη θεοκρατική διευθέτηση,  αυτός που τον επέπληξε για την παράνομη πράξη του ήταν ο αρχιερέας Αζαρίας.

Ή, όταν ο αρχιερέας Αβιάθαρ αποδείχτηκε ανόσιος,  τον απομάκρυνε από την ιεροσύνη ο βασιλιάς Σολομών.

Βλέπουμε πώς εξισορροπεί ο ένας τον άλλον.

Όταν ο ένας ήταν αδύναμος, ο άλλος ήταν δυνατός.

Τι μαθαίνουμε λοιπόν; Μαθαίνουμε ότι ο Ιεχωβά  —«ο Θεός του πνεύματος όλων των ανθρώπων»—  δεν χρησιμοποιεί ένα μόνο άτομο,  ή στην περίπτωσή μας στο Μπέθελ δεν χρησιμοποιεί ένα μόνο τμήμα.

Γι’ αυτό και συνεργαζόμαστε,  γι’ αυτό και καλλιεργούμε θερμά αισθήματα στις σχέσεις μεταξύ των τμημάτων.

Επειδή χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον.  Ο καθένας μας πρέπει να είναι ταπεινός για να ζητάει βοήθεια όποτε χρειάζεται  και επίσης ανιδιοτελής για να δίνει στους άλλους τη βοήθεια που χρειάζονται  για να μπορέσουν να κάνουν το έργο του Ιεχωβά.

Και το βλέπουμε στην πράξη σήμερα πώς ο Ιεχωβά φροντίζει να γίνει το έργο του.

Δείτε τι επιτελεί ο Ιεχωβά.

Συνεχίζει να εγείρει υπηρέτες με τα κατάλληλα προσόντα για να ποιμαίνει  και για να οδηγεί τον λαό του όπως κρίνει κατάλληλο.

Σκεφτείτε αυτούς που επιβλέπουν τα τμήματα στα παγκόσμια κεντρικά γραφεία,  τα μέλη των επιτροπών τμήματος, τους επισκόπους τμημάτων,  τους επισκόπους οικοδόμησης.

Αυτά τα άτομα είναι σαν τον Ιησού του Ναυή,  πρόθυμοι να συνεργάζονται  και να παραμένουν στον τροχό του Αγγειοπλάστη για να διαπλάθονται από τον Ιεχωβά.

Γιατί; Για να μη γίνουμε, όπως λέει το εδάφιο 17,  «σαν πρόβατα που δεν έχουν βοσκό».

Στην πραγματικότητα όμως όλοι μας,  είτε είμαστε σε θέσεις επίβλεψης είτε όχι,  θέλουμε να μας διαπλάθει ο Ιεχωβά, ο Μεγάλος Αγγειοπλάστης, να συνεχίσει να το κάνει.

Αλλά, για να πούμε την αλήθεια,  κάποιες φορές είναι δύσκολο να παραμένουμε στον τροχό του Αγγειοπλάστη  και να μην επιτρέψουμε σε ατέλειες των άλλων να μας βγάλουν από αυτόν  ή σε οργανωτικές αλλαγές να μας ρίξουν από αυτόν.  Για παράδειγμα,  καθώς ο Ιεχωβά συνεχίζει να βελτιώνει την οργάνωσή του, γίνονται προσαρμογές.

Και ίσως σε αυτή τη διαδικασία αλλάξει ο διορισμός μας,  και εμείς πληγωθούμε από αυτή την αλλαγή.

Ή μπορεί να πληγωθούμε από το πώς εφαρμόστηκε αυτή η αλλαγή.  Αν λοιπόν νιώσουμε να πιάστηκε, σαν να λέγαμε, το δάχτυλό μας στα γρανάζια  καθώς η οργάνωση κινείται  ή αν νιώσουμε ότι μας ασκείται πίεση  καθώς περιστρεφόμαστε στον τροχό του Μεγάλου Αγγειοπλάστη,  ας ικετεύουμε τότε τον Ιεχωβά.

Ας τον ικετεύουμε να μας βοηθάει να παραμένουμε νωποί,  ας τον ικετεύουμε να μας βοηθάει να παραμένουμε εύπλαστοι σε αυτή τη διάπλαση.  Και ας λέμε στον Ιεχωβά: «Ιεχωβά, δεν μου είναι εύκολο».  Ας του λέμε πώς νιώθουμε: «Βοήθησέ με, σε παρακαλώ.

Θέλω να με διαπλάθεις».

Και μετά ας κάνουμε υπομονή  και ας προσπαθούμε να βλέπουμε τη μεγαλύτερη εικόνα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη εικόνα;  Ότι ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ατελείς ανθρώπους για να συνεργάζονται με ατελείς ανθρώπους  —αυτούς έχει προς το παρόν—  και ότι ο Ιεχωβά μάς διδάσκει  πώς να αποδεχόμαστε την ατέλεια όλων μας.

Η μεγαλύτερη εικόνα είναι ότι ο Ιεχωβά επιτελεί πάρα πολλά με πολύ λίγα.

Όταν το στοχαζόμαστε αυτό, βλέπουμε πόσο σημαντικό είναι να συνεργαζόμαστε.  Και όταν συνεργαζόμαστε, ο Ιεχωβά είναι αυτός που κάνει όλα τα υπόλοιπα.

Είναι γεγονός  ότι το προσωπικό στην ορατή οργάνωση του Θεού αλλάζει.

Και θα συνεχίσει να αλλάζει.  Λόγω θανάτου, λόγω άλλων περιστάσεων, το προσωπικό θα αλλάζει.

Και όμως, οι αλλαγές δεν σταματούν το έργο.

Γιατί; Επειδή είναι έργο του Ιεχωβά, όχι ανθρώπων.

Ας είμαστε λοιπόν πεπεισμένοι ότι ο Ιεχωβά—ναι,  «ο Ιεχωβά, ο Θεός του πνεύματος όλων των ανθρώπων»—  θα συνεχίσει να εγείρει ταπεινούς (ατελείς μεν,  αλλά ταπεινούς) ατελείς επισκόπους  για να ποιμαίνει τον λαό του όπως εκείνος κρίνει κατάλληλο.

Και ας είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά  θα συνεχίσει να οδηγεί την οργάνωσή του, την παγκόσμια οργάνωσή του,  σε πνευματική επιτυχία.
 

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Δευτέρα 22 Νοεμβρίου

 

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου

Να γίνεστε . . . μιμητές του Θεού, ως αγαπητά παιδιά.​—Εφεσ. 5:1.

https://drive.google.com/file/d/18Y_U1yVi0aQVGattHtC2wywtez3FmrY4/view?usp=sharing

https://www.jw.org/el/βιβλιοθήκη/περιοδικά/w20130615/ιεχωβά-όσιος-συγχωρεί/

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΕΚΤΙΜΑΤΕ ΣΤΟ ΠΛΗΡΕΣ ΤΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

18, 19. Πώς μπορούμε να συνεχίζουμε να κάνουμε βαθύτερη την εκτίμησή μας για την ελκυστική προσωπικότητα του Ιεχωβά;

18 Αναμφίβολα, η εξέταση διαφόρων πτυχών της στοργικής προσωπικότητας του Ιεχωβά ήταν αναζωογονητική. Είδαμε ότι είναι προσιτός, απροσωπόληπτος, γενναιόδωρος, λογικός, όσιος και συγχωρητικός. Βέβαια, έχουμε ξύσει μόνο την επιφάνεια. Μπορούμε να απολαμβάνουμε τη χαρά να μαθαίνουμε περισσότερα για τον Ιεχωβά σε όλη την αιωνιότητα. (Εκκλ. 3:11) Συμφωνούμε με τον απόστολο Παύλο, ο οποίος έγραψε: «Ω! βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης του Θεού!» Ασφαλώς, το ίδιο μπορεί να λεχθεί για την αγάπη και για τις έξι ιδιότητες που εξετάσαμε.—Ρωμ. 11:33.

19 Ας συνεχίζουμε όλοι μας να κάνουμε βαθύτερη την εκτίμησή μας για την ελκυστική προσωπικότητα του Ιεχωβά. Για να το πετύχουμε αυτό, χρειάζεται να εξοικειωνόμαστε με τις ιδιότητές του, να τις συλλογιζόμαστε και έπειτα να τις μιμούμαστε στη ζωή μας. (Εφεσ. 5:1) Τότε, σίγουρα θα συμφωνούμε όλο και περισσότερο με τον ψαλμωδό ο οποίος έψαλε: «Όσο για εμένα, . . . το να πλησιάζω τον Θεό είναι καλό για εμένα».—Ψαλμ. 73:28.

*** g 11/09 Είμαστε Όλοι Μια Οικογένεια ***

«[ο Θεός] έκανε από έναν άνθρωπο κάθε έθνος ανθρώπων για να κατοικούν σε ολόκληρη την επιφάνεια της γης», η Αγία Γραφή λέει επίσης: «Ο Θεός δεν είναι προσωπολήπτης, αλλά σε κάθε έθνος όποιος τον φοβάται και εργάζεται δικαιοσύνη είναι ευπρόσδεκτος σε αυτόν». (Πράξεις 10:34, 35· 17:26) Δεν σας κάνει αυτό να νιώθετε αγάπη για τον Θεό;—Δευτερονόμιο 32:4.

Ο Ιεχωβά Θεός θέλει να δείχνουμε ότι τον αγαπάμε προσπαθώντας να του μοιάσουμε. «Να γίνεστε . . . μιμητές του Θεού, ως αγαπητά παιδιά, και να περπατάτε με αγάπη», λένε τα εδάφια Εφεσίους 5:1, 2. Για να “περπατάμε με αγάπη” απαιτείται, μεταξύ άλλων, να αγαπάμε τους ανθρώπους όπως τους αγαπάει ο Θεός, ανεξάρτητα από το χρώμα του δέρματός τους ή την εθνικότητά τους.—Μάρκος 12:31.

Ο Θεός δεν δέχεται ως υπηρέτες του άτομα των οποίων η καρδιά είναι γεμάτη κακία, πράγμα που περιλαμβάνει το μίσος και τη φυλετική προκατάληψη. (1 Ιωάννη 3:15) Μάλιστα, πλησιάζει γοργά ο καιρός κατά τον οποίο ο Θεός θα εξαλείψει όλους τους κακούς ανθρώπους από το πρόσωπο της γης. Θα μείνουν μόνο όσοι μιμούνται τις ιδιότητές του. Τότε η ανθρωπότητα θα είναι πράγματι μία οικογένεια—από φυσική και πνευματική άποψη.—Ψαλμός 37:29, 34, 38.

[Υποσημείωση]

Ωστόσο, οι σχετικά λίγες γενετικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων μπορεί να έχουν σημασία από ιατρική άποψη, διότι μερικές ασθένειες φαίνεται πως σχετίζονται με γενετικούς παράγοντες.

[Πρόταση που τονίζεται στη σελίδα 23]

«Οι άνθρωποι είναι γενετικά ομοιογενείς», δηλαδή ουσιαστικά ίδιοι

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Κυριακή 21 Νοεμβρίου

 

Κυριακή 21 Νοεμβρίου

Η έβδομη ημέρα είναι σάββατο πλήρους ανάπαυσης. Είναι άγια για τον Ιεχωβά.​—Έξοδ. 31:15.

https://drive.google.com/file/d/1gSKXSVDaJR3Smd1bDZyn4v8Gi5t2hQsC/view?usp=sharing

Εισαγωγή στο Βιβλίο των Κριτών

 

Εισαγωγή στο Βιβλίο των Κριτών

 

Εισαγωγή στο Βιβλίο των Κριτών

Αυτό το γεμάτο δράση βιβλίο οφείλει το όνομά του στους θαρραλέους άντρες πίστης που χρησιμοποίησε ο Θεός για να απελευθερώσει τον Ισραήλ από τους δυνάστες του.

https://www.jw.org/el/βιβλιοθήκη/βίντεο/βιβλία-αγίας-γραφής-εισαγωγικά-βίντεο/βιβλίο-των-κριτών/

Εισαγωγή στο βιβλίο των Κριτών. Το βιβλίο των Κριτών γράφτηκε από τον προφήτη Σαμουήλ, ο οποίος το ολοκλήρωσε περίπου το 1100 Π.Κ.Χ. Το βιβλίο καλύπτει μια περίοδο 330 ετών, περίπου από το 1450 μέχρι σχεδόν το 1120 Π.Κ.Χ.

Αναφέρεται κυρίως στα κατορθώματα των κριτών, τους οποίους χρησιμοποίησε ο Ιεχωβά για να απελευθερώσει τον λαό του από την καταδυνάστευση.

Στο κεφάλαιο 1, διαβάζουμε ότι οι Ισραηλίτες δεν έδιωξαν όλους τους ειδωλολάτρες κατοίκους της γης. Αντίθετα, υπέβαλαν κάποιους από αυτούς σε καταναγκαστική εργασία.

Στο κεφάλαιο 2, ένας άγγελος προειδοποιεί τους Ισραηλίτες ότι επειδή δεν άκουσαν τον Ιεχωβά οι κάτοικοι της γης που δεν έδιωξαν θα τους παρασύρουν στην ψεύτικη λατρεία.

Στα κεφάλαια 3 έως 16, βλέπουμε ότι τα λόγια του αγγέλου αρχίζουν να εκπληρώνονται μετά τον θάνατο του Ιησού του Ναυή και της γενιάς του.

Ξανά και ξανά, οι Ισραηλίτες πέφτουν στην ψεύτικη λατρεία· ο Ιεχωβά τούς εγκαταλείπει στους εχθρούς τους· ο λαός κραυγάζει για βοήθεια· και ο Ιεχωβά εγείρει κριτές για να τους απελευθερώσει.

Οι 12 κριτές είναι ο Γοθονιήλ, ο Αώδ, ο Σαμεγάρ, ο Βαράκ, ο Γεδεών, ο Θωλά, ο Ιαείρ, ο Ιεφθάε, ο Αβαισάν, ο Αιλών, ο Αβδών και ο Σαμψών.

Το γνωρίζατε; Οι κριτές που περιγράφονται σε αυτό το βιβλίο ήταν άντρες πίστης που καθοδήγησαν και απελευθέρωσαν τον λαό του Θεού, αναγνωρίζοντας τον Ιεχωβά ως τον πραγματικό Ηγέτη και Απελευθερωτή. Δεν ήταν κριτές με την νομική έννοια της λέξης.

Στο κεφάλαιο 3, οι κριτές Γοθονιήλ και Αώδ απελευθερώνουν τους Ισραηλίτες από την υποδούλωση στους βασιλιάδες της Μεσοποταμίας και του Μωάβ.

Στο κεφάλαιο 4, μια προφήτισσα που τη λένε Δεββώρα καλεί έναν άντρα πίστης, τον Βαράκ. Του λέει ότι ο Ιεχωβά θα τον βοηθήσει να νικήσει τον Σισάρα, τον αρχιστράτηγο του Χαναναίου βασιλιά Ιαβίν, ο οποίος καταδυναστεύει τον Ισραήλ.

Ο Ιεχωβά παραδίδει ολόκληρο τον στρατό του Σισάρα στα χέρια του Βαράκ. Δεν μένει ζωντανός ούτε ένας. Ενώ ο Σισάρα εκτελείται από μια γυναίκα, την Ιαήλ.

Στα κεφάλαια 6 έως 8, ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί τον κριτή Γεδεών και μόλις 300 άντρες για να πρωτοστατήσουν στην απελευθέρωση του Ισραήλ από την καταδυνάστευση των Μαδιανιτών.

Τα κεφάλαια 11 και 12 μιλούν για τα κατορθώματα του κριτή Ιεφθάε. Με τη βοήθεια του Ιεχωβά καθυποτάσσει τους Αμμωνίτες, οι οποίοι μαζί με τους Φιλισταίους, καταδυναστεύουν τον Ισραήλ επί 18 χρόνια.

Τα κεφάλαια 13 έως 16 περιγράφουν τα κατορθώματα του κριτή Σαμψών, ενός Ναζηραίου στον οποίο ο Ιεχωβά δίνει ασυνήθιστη σωματική δύναμη. Ο Σαμψών πρωτοστατεί «στη σωτηρία του Ισραήλ από το χέρι των Φιλισταίων».

Τα γεγονότα που περιγράφονται στα κεφάλαια 17 έως 21 φαίνεται να έχουν συμβεί σε προγενέστερη περίοδο.

Στο κεφάλαιο 17, ένας άντρας στον Εφραΐμ που λέγεται Μιχαίας, και έχει «έναν οίκο θεών», μισθώνει έναν νεαρό Λευίτη, τον Ιωνάθαν, για να υπηρετεί ως ιερέας του. Ωστόσο, ο Ιωνάθαν δεν είναι από ιερατική οικογένεια.

Στο κεφάλαιο 18, εκατοντάδες Δανίτες που βρίσκονται καθ’ οδόν για να κατακτήσουν γη για τη φυλή τους, κάνουν μια στάση στο σπίτι του Μιχαία. Κλέβουν τους θεούς του και παίρνουν τον Ιωνάθαν για να γίνει ιερέας τους.

Στα κεφάλαια 19 και 20, κάποιοι άντρες της πόλης Γαβαά των Βενιαμιτών διαπράττουν σεξουαλικά εγκλήματα σε βάρος της παλλακίδας ενός Λευίτη. Οι Βενιαμίτες αρνούνται να παραδώσουν τους ενόχους, και έτσι οι άλλες φυλές ξεκινούν πόλεμο εναντίων του Βενιαμίν εξοντώνοντας σχεδόν όλη τη φυλή.

Καθώς διαβάζετε το βιβλίο των Κριτών, προσέξτε τη βλάβη που μπορεί να υποστούν όσοι εγκαταλείπουν τον Ιεχωβά, παρατηρήστε πόσο ελεήμων Θεός είναι όταν ο λαός του μετανοεί και κραυγάζει προς αυτόν για βοήθεια, και δείτε γιατί μπορούμε να εμπιστευτούμε τον Ιεχωβά —τον Μεγάλο Κριτή— για να μας απελευθερώσει από όλους τους εχθρούς μας μέσω της Βασιλείας του.

Πνευματικά Πετράδια Κριτές 1‐3

 

https://drive.google.com/file/d/1dxXc984b6NDoBxpjOPc-fzKu6t_DAPi5/view?usp=sharing

Καθημερινή Εξέταση των Γραφών Σάββατο 20 Νοεμβρίου

 

Σάββατο 20 Νοεμβρίου

Αυτός είναι ο νόμος της θυσίας συμμετοχής που μπορεί να φέρει κάποιος στον Ιεχωβά.​—Λευιτ. 7:11.

https://drive.google.com/file/d/1vgTitSjHzIqwbToOii7Eijzi1cf8SRxo/view?usp=sharing

*** rr σ. 152-153 Διδάγματα από το Όραμα του Ιεζεκιήλ για τον Ναό ***

ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ 14Α

Η Αγνή Λατρεία Εξυψώνεται και Προστατεύεται

Ο ναός του οράματος εξυψώνεται «σε ένα πολύ ψηλό βουνό» (1). Έχουμε εμείς εξυψώσει την αγνή λατρεία, δίνοντάς της την ύψιστη προτεραιότητα στη δική μας ζωή;

Το περιμετρικό τείχος (2), το οποίο περιέκλειε το συγκρότημα του ναού στο κέντρο μιας μεγάλης έκτασης (3), μας υπενθυμίζει ότι ποτέ δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κάτι να διαφθείρει τη λατρεία που αποδίδουμε στον Ιεχωβά. Αν ακόμα και πράγματα για «κοινή χρήση» έπρεπε να κρατιούνται μακριά από την αγνή λατρεία, πόσο μάλλον πρέπει η ακάθαρτη ή ανήθικη διαγωγή να μένει έξω από τη ζωή ενός λάτρη του Ιεχωβά σήμερα!​—Ιεζ. 42:20.

Αιώνιες Ευλογίες

Ένα ρυάκι κυλάει από το αγιαστήριο του ναού, γίνεται χείμαρρος και φέρνει ζωή και ευφορία στη γη (4). Θα εξετάσουμε αυτές τις ευλογίες στο Κεφάλαιο 19.

Οι Ίδιοι Κανόνες για Όλους

Οι ψηλές εξωτερικές πύλες (5) και οι εσωτερικές πύλες (9) μας θυμίζουν ότι ο Ιεχωβά έχει υψηλούς κανόνες διαγωγής για όλους όσους επιθυμούν να συμμετέχουν στην αγνή λατρεία. Προσέξτε ότι οι εξωτερικές και οι εσωτερικές πύλες έχουν ολόιδιες διαστάσεις. Αυτό είναι εύστοχο, επειδή οι δίκαιες απαιτήσεις του Ιεχωβά είναι ίδιες για όλους τους υπηρέτες του, ανεξάρτητα από τη θέση τους ή τον διορισμό τους.

Γεύμα στο Τραπέζι του Ιεχωβά

Οι τραπεζαρίες (8) μας θυμίζουν ότι στους αρχαίους καιρούς οι άνθρωποι μπορούσαν να φάνε ένα μέρος από κάποιες θυσίες που έφερναν στον ναό, στην ουσία συμμετέχοντας σε ένα γεύμα με τον Ιεχωβά. Τα πράγματα διαφέρουν στον πνευματικό ναό όπου αποδίδουν λατρεία οι Χριστιανοί σήμερα, διότι η «μία θυσία» έχει ήδη προσφερθεί. (Εβρ. 10:12) Εντούτοις, αυτό που προσφέρουμε εμείς είναι η θυσία αίνου μας.​—Εβρ. 13:15.

Θεϊκή Εγγύηση

Μπορεί να σαστίζετε με όλες αυτές τις λεπτομερείς μετρήσεις του οράματος. Διδάσκουν όμως κάτι πολύ σημαντικό: Αποτελούν εγγύηση ότι ο σκοπός του Ιεχωβά να αποκαταστήσει την αγνή λατρεία είναι βέβαιος και απόλυτος, τόσο ακριβής και αναλλοίωτος όσο εκείνες οι μετρήσεις. Μολονότι ο Ιεζεκιήλ δεν αναφέρει ότι είδε ανθρώπους στο όραμά του, κατέγραψε την ισχυρή συμβουλή του Ιεχωβά για τους ιερείς, τους αρχηγούς και τον λαό. Όλοι οι υπηρέτες του Θεού πρέπει να τηρούν τους δίκαιους κανόνες Του.

*** it-2 σ. 787-788 Προσφορές ***

Προσφορές συμμετοχής (ή προσφορές ειρήνης) Οι προσφορές συμμετοχής που ήταν ευπρόσδεκτες στον Ιεχωβά δήλωναν ειρήνη μαζί του. Ο λάτρης και το σπιτικό του έτρωγαν από αυτές (στην αυλή της σκηνής της μαρτυρίας· σύμφωνα με την παράδοση, υπήρχαν στέγαστρα ολόγυρα, μέσα από την εσωτερική πλευρά της κουρτίνας που περιέβαλλε την αυλή· στο ναό υπήρχαν τραπεζαρίες). Ο εν υπηρεσία ιερέας έπαιρνε μία μερίδα, και άλλη μία οι υπόλοιποι ιερείς που εκτελούσαν εκείνη την ώρα τα καθήκοντά τους. Ο Ιεχωβά λάβαινε, στην ουσία, τον ευάρεστο καπνό από το πάχος που καιγόταν. Το αίμα, που αντιπροσώπευε τη ζωή, το πρόσφεραν στον Θεό ως κάτι που του ανήκε. Έτσι λοιπόν, οι ιερείς, οι λάτρεις και ο Ιεχωβά μετείχαν από κοινού θα λέγαμε στο γεύμα, γεγονός που υποδήλωνε ειρηνικές σχέσεις. Όποιος έτρωγε ενώ ήταν ακάθαρτος (λόγω οποιασδήποτε ακαθαρσίας που μνημονευόταν στο Νόμο) ή έτρωγε από το κρέας αφού είχε παρέλθει ο καθορισμένος χρόνος διατήρησής του (οπότε αυτό θα άρχιζε να αποσυντίθεται εξαιτίας του θερμού κλίματος) επρόκειτο να εκκοπεί από το λαό του. Μόλυνε ή βεβήλωνε το γεύμα, επειδή είτε ήταν ακάθαρτος ο ίδιος είτε έτρωγε κάτι βρώμικο ενώπιον του Ιεχωβά Θεού, δείχνοντας έλλειψη σεβασμού για τα ιερά πράγματα.—Λευ 7:16-21· 19:5-8.

Το Δείπνο του Κυρίου (το Αναμνηστικό Δείπνο) είναι γεύμα συμμετοχής. (1Κο 10:16) Όσοι είναι στη «νέα διαθήκη που έχει ως βάση το αίμα» του Ιησού συμμετέχουν από κοινού με πίστη, λαβαίνοντας από τα εμβλήματα που αντιπροσωπεύουν το σώμα και το αίμα του Ιησού. Συμμετέχουν επίσης με τον Ιεχωβά ως τον Εμπνευστή της διευθέτησης. Επιζητούν την επιδοκιμασία του Ιεχωβά και έχουν ειρήνη, όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με τον Ιεχωβά μέσω του Ιησού Χριστού. Σε αρμονία με την απαίτηση περί καθαρότητας για όσους λάβαιναν μέρος σε κάποιο γεύμα συμμετοχής, ο Παύλος προειδοποιεί ότι ο Χριστιανός πρέπει να κάνει αυτοεξέταση πριν από το Αναμνηστικό γεύμα. Το να αντιμετωπίζει κανείς με ελαφρότητα ή περιφρόνηση την περίσταση ή τα εμβλήματα του κρασιού και του άζυμου ψωμιού θα συνιστούσε βεβήλωση των ιερών πραγμάτων, κάτι που θα επέσυρε δικαίως δυσμενή κρίση.—1Κο 11:25, 27-29· βλέπε ΔΕΙΠΝΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.

Στην ευχαριστήρια προσφορά, που ήταν προσφορά συμμετοχής προς αίνο του Θεού για τις προμήθειές του και τις εκδηλώσεις της στοργικής του καλοσύνης, έτρωγαν κρέας καθώς επίσης ένζυμο και άζυμο ψωμί. Ο λάτρης, επομένως, γιόρταζε την περίσταση τρώγοντας, θα λέγαμε, «καθημερινή τροφή». (Ωστόσο, ποτέ δεν έβαζαν πάνω στο θυσιαστήριο ένζυμο ψωμί ως προσφορά προς τον Θεό.) Επίσης, σε αυτή την έκφραση ευχαριστιών και αίνου προς τον Θεό, το κρέας έπρεπε να καταναλωθεί εκείνη την ημέρα, όχι την επόμενη. (Σε άλλες προσφορές συμμετοχής, το κρέας μπορούσε να καταναλωθεί τη δεύτερη ημέρα.) (Λευ 7:11-15) Αυτό μας θυμίζει την προσευχή που δίδαξε ο Ιησούς Χριστός στους ακολούθους του: «Δώσε μας σήμερα το ψωμί μας για αυτή την ημέρα».—Ματ 6:11.

Περιπτώσεις στις οποίες έκαναν προσφορές συμμετοχής, και τα χαρακτηριστικά τους:

(1) Περιπτώσεις: Στα πλαίσια της σύναψης διαθηκών (Εξ 24:5)· σε γιορταστικές περιόδους και στην αρχή του κάθε μήνα (Αρ 10:10· Εξ 12:2-14· Λευ 23:15-19· Αρ 29:39), καθώς και σε άλλες περιπτώσεις.

(2) Σκοπός: Η απόκτηση της επιδοκιμασίας του Θεού· ικεσία ή δέηση στον Θεό σε καιρό συμφοράς. (Λευ 19:5· Κρ 20:26· 21:4· 1Σα 13:9· 2Σα 24:25)

(3) Ζώα που χρησιμοποιούνταν, και η σχετική διαδικασία: Αρσενικά ή θηλυκά βοοειδή, πρόβατα, κατσίκια (όχι πουλιά, εφόσον δεν θεωρούνταν επαρκή για να αποτελέσουν γεύμα θυσίας). (Λευ 3:1, 6, 12) Αυτός που έφερνε την προσφορά έθετε το χέρι του πάνω στο κεφάλι του ζώου, το οποίο και έσφαζαν στη συνέχεια. Ο ιερέας ράντιζε ολόγυρα το θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος με το αίμα του ζώου. (Λευ 3:2, 8, 13) Το πάχος (περιλαμβανομένης και της παχιάς ουράς του προβάτου) τοποθετούνταν πάνω στο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος. (Λευ 3:3-5, 9) Το στήθος το έδιναν στους ιερείς, ενώ το δεξί πόδι στον ιερέα που βρισκόταν σε υπηρεσία (Εξ 29:26, 28· Λευ 7:28-36).

(4) Τύποι: Απόδοση ευχαριστίας ή αίνου· ευχή (βλέπε Αρ 6:13, 14, 17)· εθελοντική προσφορά.

Προσφορές για αμαρτία. Όλες αυτές προσφέρονταν για κάποια ακούσια αμαρτία που είχε διαπραχθεί λόγω αδυναμίας της ατελούς σάρκας, και όχι «με υψωμένο χέρι», δηλαδή όχι απροκάλυπτα, υπερήφανα, σκόπιμα. (Αρ 15:30 [υποσ.], 31) Ανάλογα με τη θέση και τις περιστάσεις του ατόμου ή των ατόμων για την αμαρτία των οποίων γινόταν εξιλέωση, προσφέρονταν ως θυσία διάφορα ζώα, από ταύρο μέχρι περιστέρι. Ας σημειωθεί ότι όσοι περιλαμβάνονταν στις αμαρτίες με τις οποίες ασχολείται το 4ο κεφάλαιο του Λευιτικού ήταν άτομα που είχαν κάνει «κάποιο από τα πράγματα τα οποία ο Ιεχωβά διατάζει να μη γίνονται» με αποτέλεσμα να κατασταθούν ένοχοι. (Λευ 4:2, 13, 22, 27) Σχετικά με τις προσφορές για αμαρτία που γίνονταν την Ημέρα της Εξιλέωσης, βλέπε ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΞΙΛΕΩΣΗΣ.

Περιπτώσεις στις οποίες απαιτούνταν προσφορές για αμαρτία, και τα χαρακτηριστικά τους:

(1) Για αμαρτία του αρχιερέα που επέφερε ενοχή στο λαό (Λευ 4:3): Ο αρχιερέας έφερνε έναν ταύρο και έθετε το χέρι του πάνω στο κεφάλι του ζώου. Έπειτα έσφαζε τον ταύρο, έφερνε το αίμα του στα Άγια και τίναζε λίγο από το αίμα μπροστά στην κουρτίνα. Ακολούθως, άλειβε με λίγο αίμα τα κέρατα του θυσιαστηρίου του θυμιάματος, και το υπόλοιπο το έχυνε στη βάση του θυσιαστηρίου του ολοκαυτώματος. Το πάχος (όπως και στις προσφορές συμμετοχής) το έκαιγαν πάνω στο θυσιαστήριο του ολοκαυτώματος (Λευ 4:4-10), ενώ το κουφάρι (περιλαμβανομένου του δέρματος) το έκαιγαν σε έναν καθαρό τόπο έξω από την πόλη, εκεί όπου έριχναν τις στάχτες από το θυσιαστήριο. (Λευ 4:11, 12)

(2) Για αμαρτία ολόκληρης της σύναξης (αμαρτία που διαπράχθηκε από τη σύναξη και την οποία οι αρχηγοί δεν πληροφορήθηκαν παρά μόνο αργότερα) (Λευ 4:13): Η εκκλησία έφερνε έναν ταύρο και οι πρεσβύτεροι έθεταν τα χέρια τους πάνω στο κεφάλι του ταύρου, τον οποίο και έσφαζε κάποιος. Η υπόλοιπη διαδικασία ήταν ίδια με τη διαδικασία που ακολουθούνταν για την αμαρτία του αρχιερέα. (Λευ 4:14-21)

Τυχόν αμαρτία του αρχιερέα, την οποία διέπραξε ενόσω υπηρετούσε στο αξίωμά του και με την ιδιότητα του εκπροσώπου όλου του έθνους ενώπιον του Ιεχωβά, επέφερε ενοχή σε ολόκληρη τη σύναξη. Αυτή η αμαρτία θα μπορούσε να είναι ένα σφάλμα όπως λάθος στην κρίση, στην εφαρμογή του Νόμου ή στο χειρισμό ενός ζητήματος εθνικής σημασίας. Σε αυτή την περίπτωση, όπως και σε περίπτωση αμαρτίας ολόκληρης της σύναξης, απαιτούνταν η πολυτιμότερη από όλες τις θυσίες, δηλαδή ένας ταύρος.—Λευ 4:3, 13-15.

Στις προσφορές για αμαρτία που αφορούσαν άτομα, άφηναν το αίμα στο θυσιαστήριο. Ωστόσο, σε περιπτώσεις αμαρτίας του αρχιερέα και ολόκληρης της σύναξης, έφερναν το αίμα και στα Άγια, το πρώτο τμήμα του αγιαστηρίου, και το τίναζαν μπροστά στην κουρτίνα, από την άλλη πλευρά της οποίας “κατοικούσε” ο Ιεχωβά—πράγμα που συμβολιζόταν από ένα θαυματουργικό φως πάνω από την κιβωτό της διαθήκης στα Άγια των Αγίων. (Μόνο κατά τις προσφορές για αμαρτία που πραγματοποιούνταν σε τακτική βάση την Ημέρα της Εξιλέωσης έφερναν το αίμα στο δεύτερο τμήμα, τα Άγια των Αγίων· Λευ 16.) Κανένας ιερέας δεν μπορούσε να φάει οποιαδήποτε μερίδα από προσφορές των οποίων το αίμα είχε φερθεί στα Άγια.—Λευ 6:30.

(3) Αμαρτία αρχηγού: Η διαδικασία ήταν παρόμοια, με τη διαφορά ότι πρόσφεραν αρσενικό κατσίκι και δεν έφερναν στα Άγια το αίμα. Έβαζαν το αίμα πάνω στα κέρατα του θυσιαστηρίου του ολοκαυτώματος, έχυναν το υπόλοιπο στη βάση του και έκαναν το πάχος να βγάλει καπνό πάνω στο θυσιαστήριο. (Λευ 4:22-26) Στους ιερείς δινόταν προφανώς κάποια μερίδα από αυτό, όπως και από άλλες προσφορές για αμαρτία. (Λευ 6:24-26, 29) Τα σκεύη στα οποία έβραζε το κρέας έπρεπε να τα τρίβουν (ή να τα σπάζουν, αν ήταν πήλινα), ώστε να μη βεβηλώνεται τίποτα από αυτό που ήταν «αγιότατο», πράγμα που θα συνέβαινε αν έμενε κάτι από τη θυσία πάνω στο σκεύος και κατόπιν αυτό χρησιμοποιούνταν για συνηθισμένους σκοπούς. (Λευ 6:27, 28)

(4) Αμαρτία μεμονωμένου Ισραηλίτη: Πρόσφεραν θηλυκό κατσικάκι ή αρνί. Η διαδικασία ήταν ίδια με τη διαδικασία που ακολουθούνταν για την αμαρτία ενός αρχηγού. (Λευ 4:27-35)

Στις ακόλουθες περιπτώσεις οι αμαρτίες διαφέρουν από τις προαναφερόμενες κατά το ότι τα εμπλεκόμενα άτομα είχαν διαπράξει κάποιο λάθος και “δεν είχαν εκτελέσει όλες τις εντολές του Θεού”, δηλαδή είχαν διαπράξει κάποια αμαρτία παράλειψης.—Αρ 15:22.

(5) Για ολόκληρη τη σύναξη, πρόσφεραν ένα κατσικάκι (Αρ 15:22-26), ενώ για ένα άτομο, μια κατσίκα στον πρώτο της χρόνο. (Αρ 15:27-29)

Σε περιπτώσεις όπου οι ιερείς έπρεπε να φάνε μέρος της προσφοράς για αμαρτία, φαίνεται ότι με τη συμμετοχή τους ήταν σαν να “λογοδοτούσαν για το σφάλμα” εκείνων που έκαναν την προσφορά για αμαρτία, “προκειμένου να κάνουν εξιλέωση για αυτούς ενώπιον του Ιεχωβά”, με βάση το άγιο αξίωμά τους.—Λευ 10:16-18· 9:3, 15.