Καλώς ήρθατε στο JW Broadcasting®.
Στο πρόγραμμα αυτού του μήνα, θα δούμε πώς μας ποιμαίνει ο Ιεχωβά, όποιο πρόβλημα και αν έχουμε.
Ας πάρουμε μια γεύση για το τι θα δούμε.
Στον συναρπαστικό επίλογο της ιστορίας της, η Λούντα πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους της για να πάρει θέση υπέρ της Βασιλείας του Θεού.
Πού θα βρούμε τη δύναμη για να κάνουμε απαραίτητες αλλαγές;
Ένας άριστα εκπαιδευμένος στρατιώτης μάς λέει γιατί αποφάσισε να εγκαταλείψει τον στρατό όταν γνώρισε την αλήθεια.
Και το μουσικό μας βίντεο μάς υπενθυμίζει ότι μπορούμε να έχουμε χαρά και ειρήνη τώρα, όσο περιμένουμε να έρθει «η πραγματική ζωή».
Παρακολουθείτε το JW Broadcasting για τον Μάιο 2024.
Τι βλέπετε όταν κοιτάτε αυτή την εικόνα;
Βλέπετε τον εαυτό σας σε αυτήν;
Πρέπει να τον βλέπουμε.
Γιατί όμως;
Αυτή η εικόνα μάς βοηθάει να οραματιστούμε την υπέροχη περιγραφή του Ιεχωβά που υπάρχει στο εδάφιο Ησαΐας 40:11: «Σαν βοσκός θα φροντίσει το κοπάδι του.
Με τον βραχίονά του θα συγκεντρώσει τα αρνιά, και στην αγκαλιά του θα τα κρατήσει.
Θα οδηγήσει τρυφερά τις προβατίνες που θηλάζουν».
Ο Ιεχωβά έχει πολλούς τίτλους στην Αγία Γραφή, αλλά ο χαρακτηρισμός «Ποιμένας» είναι από τους πιο τρυφερούς. Όπως ένας ποιμένας, ο Ιεχωβά λέει ότι “θα κρατήσει τα αρνιά του στην αγκαλιά του” θέλοντας να δείξει την τρυφερή αγάπη και φροντίδα του για καθένα από τα πολύτιμα πρόβατά του.
Δείτε πάλι την εικόνα.
Δυσκολεύεστε να δείτε τον εαυτό σας ως αρνάκι που έχει κουρνιάσει στην αγκαλιά του Ποιμένα σας, του Ιεχωβά;
Ξέρουμε ότι πολλοί από εσάς, αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, παλεύετε καθημερινά με πολύ δύσκολες καταστάσεις σε αυτόν τον σκληρό και πονηρό κόσμο.
Τέτοιες καταστάσεις ίσως σας δυσκολεύουν να νιώσετε σαν ένα αρνάκι ασφαλές και προστατευμένο στην αγκαλιά του Ποιμένα σας.
Να είστε βέβαιοι ότι ο Ιεχωβά γνωρίζει πολύ καλά κάθε δυσκολία που περνάτε.
Γιατί μπορούμε να είμαστε τόσο βέβαιοι;
Ας διαβάσουμε τι λέει ο Δαβίδ, ο συγγραφέας του Ψαλμού 23:4: «Αν και περπατώ σε κοιλάδα βαθιάς σκιάς, δεν φοβάμαι μήπως πάθω κακό, επειδή εσύ είσαι μαζί μου· η γκλίτσα σου και το ραβδί σου μου δίνουν σιγουριά».
Όπως μια κατά γράμμα κοιλάδα βρίσκεται σε βαθιά σκιά λόγω των βουνών που υψώνονται γύρω της, έτσι και η συμβολική κοιλάδα μπορεί να περιγράψει μια άσχημη περίοδο στη ζωή μας —όταν νιώθουμε πεσμένοι, λυπημένοι ή ακόμα και απελπισμένοι.
Όταν ο Δαβίδ έγραψε αυτόν τον ψαλμό, αισθανόταν και αυτός πεσμένος, βρισκόταν σε μια πολύ άσχημη περίοδο της ζωής του.
Εσείς, σε ποια «κοιλάδα βαθιάς σκιάς» βρίσκεστε τώρα;
Μήπως παλεύετε να παρέχετε τα αναγκαία στην οικογένειά σας και αυτό σας έχει καταβάλει;
Αντιμετωπίζετε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, όπως ο καρκίνος;
Είστε εξουθενωμένοι επειδή φροντίζετε τον σύντροφό σας ή έναν γονέα με άνοια;
Χάσατε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο στον θάνατο;
Παλεύετε με αισθήματα μοναξιάς, αναξιότητας ή ανησυχίας;
Υπομένετε διωγμό;
Είναι πολύ δύσκολο να παραμένουμε θετικοί όταν βρισκόμαστε στις πιο σκοτεινές ημέρες της ζωής μας.
Αλλά υπάρχει και η θετική πλευρά.
Ποια είναι αυτή;
Ο Ιεχωβά γνωρίζει τα εμπόδια που μοιάζουν με βουνά τα οποία σας ρίχνουν συναισθηματικά, σαν να βρίσκεστε σε «κοιλάδα βαθιάς σκιάς».
Όχι μόνο βλέπει τον πόνο σας, αλλά είναι έτοιμος να έρθει να σας σώσει, να σας σηκώσει με τα δυνατά του χέρια και να σας αγκαλιάσει όπως το αρνάκι στην εικόνα.
Ο 23ος Ψαλμός, που είναι από τις πιο γνωστές περικοπές της Αγίας Γραφής, περιγράφει πολύ όμορφα τον στοργικό τρόπο με τον οποίο ο Ποιμένας μας, ο Ιεχωβά, οδηγεί, προστατεύει και τρέφει τα πολύτιμα πρόβατά του.
Καθώς εξετάζουμε αυτούς τους τρεις τρόπους με τους οποίους ο Ιεχωβά μάς φροντίζει, βρείτε τις απαντήσεις στα ακόλουθα ερωτήματα:
Τι κάνει ο Ιεχωβά για εμάς;
Πώς το κάνει;
Και τι χρειάζεται να κάνετε εσείς; Ο πρώτος τρόπος:
Ο Ποιμένας μας μάς οδηγεί.
Στον Ψαλμό 23:1, που είναι και το θέμα της ομιλίας μας, ο Δαβίδ είπε με πλήρη πεποίθηση: «Ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου.
Δεν θα μου λείψει τίποτα».
Όταν ήταν νεαρός, ο Δαβίδ έδειξε ότι ήταν ένας ικανός ποιμένας ο οποίος φρόντιζε τρυφερά και προστάτευε ολόκληρο το κοπάδι του και ενδιαφερόταν για τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε προβάτου.
Στον 23ο Ψαλμό, ο Δαβίδ περιγράφει τον εαυτό του, όχι ως ποιμένα, αλλά ως ένα ταπεινό πρόβατο το οποίο ο Ιεχωβά φροντίζει στοργικά.
Μάλιστα, ο Δαβίδ τον αποκαλεί τρυφερά «ο Ποιμένας μου».
Στη διάρκεια της ζωής του, ο Δαβίδ είχε τα πάνω του και τα κάτω του, καλές και κακές στιγμές, χαρές και απογοητεύσεις.
Αλλά σε όποια «κοιλάδα βαθιάς σκιάς» και αν βρισκόταν, ο Δαβίδ πάντα βασιζόταν στον Ποιμένα του για να τον οδηγεί σε ασφαλές μέρος και να του παρέχει αυτό ακριβώς που χρειαζόταν όταν το χρειαζόταν. Με πλήρη εμπιστοσύνη και πεποίθηση, είπε: «Δεν θα μου λείψει τίποτα».
Δικαίως, λοιπόν, ο Ψαλμός 23 έχει αποκληθεί «ψαλμός βεβαιότητας ή εμπιστοσύνης».
Τι κάνει ο Ποιμένας μας; Τα εδάφια 2 και 3 απαντούν: «Σε χλοερά βοσκοτόπια με βάζει να ξαπλώσω· με οδηγεί σε τόπους ανάπαυσης με άφθονα νερά.
Με αναζωογονεί.
Με οδηγεί στα μονοπάτια της δικαιοσύνης για χάρη του ονόματός του». <i>Η Σκοπιά</i> εξηγούσε κάποτε: «Ο Δαβίδ περιγράφει εδώ μια σκηνή ικανοποίησης, αναζωογόνησης και ασφάλειας».
Ο Ιεχωβά μάς οδηγεί σε «χλοερά βοσκοτόπια» και «ήρεμα νερά». «Η εβραϊκή λέξη που αποδίδεται “βοσκοτόπια” μπορεί να σημαίνει “ευχάριστος τόπος”».
Αν ακολουθούμε ταπεινά τον Ποιμένα μας, αυτός θα μας οδηγεί σε “ευχάριστους τόπους” όπου μπορούμε να νιώθουμε ασφαλείς και να έχουμε ειρήνη διάνοιας, ακόμη και όταν περνάμε μέσα από «κοιλάδα βαθιάς σκιάς».
Πώς μας οδηγεί ο Ιεχωβά;
Μέσω του Λόγου του, μας διδάσκει πώς να παίρνουμε σοφές αποφάσεις που οδηγούν σε «μονοπάτια δικαιοσύνης», μια πορεία ζωής που ευαρεστεί εκείνον και φέρνει σε εμάς ευτυχία.
Ορίζει μια διαδρομή και έναν ρυθμό που μπορούμε να ακολουθήσουμε χωρίς να αναμένει από εμάς να κάνουμε περισσότερα από όσα μπορούμε.
Ο Ιεχωβά μάς οδηγεί επίσης μέσω υποποιμένων, των πρεσβυτέρων, οι οποίοι μας φροντίζουν τρυφερά από πνευματική, συναισθηματική και σωματική άποψη ώστε να μη μας «λείψει τίποτα».
Τι χρειάζεται να κάνετε εσείς;
Αν περνάτε τώρα μια «κοιλάδα βαθιάς σκιάς», κάντε έρευνα στις πολλές μας εκδόσεις για συγκεκριμένες Βιβλικές αρχές και χρήσιμες συμβουλές που μπορούν να ρίξουν φως στις τωρινές σας περιστάσεις και να σας δείξουν πρακτικούς τρόπους για να ξεπεράσετε δυσκολίες ή θα σας δώσουν την υπομονή για να αντέξετε.
Πολλοί βρίσκουν ενθάρρυνση και παρηγοριά παρακολουθώντας το JW Broadcasting®. Μάλιστα, μια αδελφή είπε: «Το JW Broadcasting με έχει βοηθήσει να είμαι πιο θετική ...
Όταν νιώθω μοναξιά ή είμαι αποθαρρυμένη, βλέπω μια ενθαρρυντική ομιλία ή μια πρωινή λατρεία».
Ωφελείστε εσείς από τα μηνιαία προγράμματα, από τα βίντεο και τα υπέροχα τραγούδια; Ας δούμε τον δεύτερο τρόπο:
Ο Ποιμένας μας μάς προστατεύει.
Ας διαβάσουμε το δεύτερο μισό του εδαφίου 4. «Η γκλίτσα σου και το ραβδί σου μου δίνουν σιγουριά».
Ο Δαβίδ μίλησε για την γκλίτσα και το ραβδί για να απεικονίσει την προστατευτική φροντίδα του Ιεχωβά.
Οι ποιμένες στην αρχαιότητα προστάτευαν με το ραβδί τα πρόβατά τους από αρπακτικά, όπως λιοντάρια, αρκούδες, λύκους και φίδια.
Χρησιμοποιούσαν επίσης την γκλίτσα για να καθοδηγούν τα πρόβατά τους σκουντώντάς τα απαλά προς τη σωστή κατεύθυνση. Είναι ενδιαφέρον ότι η καμπυλωτή άκρη της γκλίτσας βοηθούσε τον ποιμένα να τραβάει απαλά ένα πρόβατο που είχε ξεστρατίσει ή που βρισκόταν σε κίνδυνο οδηγώντάς το πίσω στην προστασία του ποιμνίου.
Σίγουρα τα πρόβατα δεν φοβόντουσαν ότι ο ποιμένας θα τα χτυπούσε με την γκλίτσα ή το ραβδί του.
Τι κάνει ο Ιεχωβά;
Ο στοργικός μας Ποιμένας είναι έτοιμος να χρησιμοποιήσει το συμβολικό ραβδί και την γκλίτσα του για να μας προειδοποιήσει και να μας προστατέψει από αρπακτικά που θέλουν να μας κάνουν κακό, ειδικά από τον Σατανά, που στη Γραφή περιγράφεται ως μοχθηρό λιοντάρι και πανούργο φίδι.
Ο Ιεχωβά έχει διορίσει επίσης πρεσβυτέρους στην εκκλησία για να μας προειδοποιούν και να μας προστατεύουν από επιβλαβείς επιρροές και από επικίνδυνα μονοπάτια σε αυτόν τον πονηρό κόσμο.
Ασφαλώς, σας καθησυχάζει και γεμίζει την καρδιά σας εκτίμηση το γεγονός ότι ο Ιεχωβά πάντοτε είναι άγρυπνος να χρησιμοποιήσει το συμβολικό ραβδί και την γκλίτσα του για να μας προειδοποιήσει και να μας προστατέψει, όχι για να μας χτυπήσει.
Αν έχετε ξεστρατίσει ή απομακρυνθεί από το ποίμνιο για οποιονδήποτε λόγο, σας παρακαλούμε ακούστε τον Ιεχωβά καθώς σας μιλάει μέσω του γραπτού του Λόγου, της Αγίας Γραφής, και της αδελφότητας.
Δεχτείτε ταπεινά το απαλό σκούντημα που θα σας οδηγήσει και πάλι στην ασφάλεια της εκκλησίας, όπου θα απολαύσετε τα καταπράσινα «χλοερά βοσκοτόπια» και τους αναζωογονητικούς «τόπους ανάπαυσης με άφθονα νερά».
Πρεσβύτεροι, σας είναι εμπιστευμένο το προνόμιο αλλά και η βαριά ευθύνη να προστατεύετε τα πολύτιμα πρόβατα του Ιεχωβά τα οποία έχει θέσει υπό τη φροντίδα σας.
Με αυτή την ευκαιρία, θέλουμε να εκφράσουμε την ειλικρινή μας εκτίμηση σε όλους εσάς που χρησιμοποιείτε το συμβολικό ραβδί και την γκλίτσα σας για να προστατεύετε τα πρόβατα, και δεν τα κάνετε να νιώθουν ότι τα κακομεταχειρίζεστε, αλλά ότι τα αγαπάτε και τα εκτιμάτε πολύ.
Πώς μας προστατεύει ο Ιεχωβά;
Μας προστατεύει ως ομάδα, ως ποίμνιο.
Ο Σατανάς δεν θα καταφέρει ποτέ να αφανίσει τα πρόβατα του Ιεχωβά από τη γη.
Επίσης, ο Ιεχωβά προστατεύει το κάθε πρόβατο ξεχωριστά.
Πώς;
Κυρίως, μας προστατεύει πνευματικά. Το βιβλίο <i>Πλησιάστε τον Ιεχωβά</i> εξηγεί: «Ο στοργικός Θεός μας μάς προστατεύει από πνευματική βλάβη εφοδιάζοντάς μας με ό,τι χρειαζόμαστε για να υπομένουμε δοκιμασίες και να περιφρουρούμε τη σχέση μας μαζί του.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιεχωβά εργάζεται για να διατηρήσει τη ζωή μας, όχι μόνο για λίγα χρόνια, αλλά στην αιωνιότητα».
Πόσο μας καθησυχάζει που ο Ιεχωβά φροντίζει να έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε ώστε στην ουσία να μην μας “λείπει τίποτα”!
Τι χρειάζεται να κάνετε εσείς;
Να επωφελείστε πλήρως από τις πολλές προμήθειες που μας παρέχει ο Ιεχωβά για να μας προστατεύει πνευματικά —την προσευχή, τους συλλάτρεις μας και την επίκαιρη πνευματική τροφή για την οποία θα μιλήσουμε τώρα. Ας δούμε τον τρίτο τρόπο:
Ο Ποιμένας μας μάς τρέφει. Τα εδάφια Ψαλμός 23:5, 6 μας διαβεβαιώνουν: «Στρώνεις τραπέζι για εμένα μπροστά στους εχθρούς μου.
Αναζωογονείς το κεφάλι μου με λάδι· το ποτήρι μου είναι καλογεμισμένο.
Ασφαλώς, αγαθότητα και όσια αγάπη θα με ακολουθούν όλες τις ημέρες της ζωής μου, και θα κατοικώ στον οίκο του Ιεχωβά όλες τις ημέρες μου».
Τι κάνει ο Ιεχωβά;
Ο Δαβίδ περιγράφει τώρα τον Ποιμένα μας σαν ένα γενναιόδωρο οικοδεσπότη που απλώνει μπροστά μας, στους καλεσμένους του, νόστιμα και θρεπτικά φαγητά και ποτά σε μεγάλη αφθονία.
Πώς μας τρέφει ο Ιεχωβά;
Μέσω “του πιστού και φρόνιμου δούλου”, ο Ιεχωβά μάς δίνει επίκαιρες εκδόσεις και πλούσια πνευματικά προγράμματα στις συναθροίσεις, στις συνελεύσεις, στο JW Broadcasting, στις ενημερώσεις από το Κυβερνών Σώμα, καθώς και ενθαρρυντικά τραγούδια και βίντεο, και τόσα άλλα.
Πράγματι, ο δούλος μάς δίνει “τροφή στον κατάλληλο καιρό” —αυτό που χρειαζόμαστε όταν το χρειαζόμαστε.
Σίγουρα δεν μας “λείπει τίποτα” από πνευματική άποψη.
Τι χρειάζεται να κάνετε εσείς;
Να δείχνετε την εκτίμησή σας με το να τρέφεστε με την τροφή που παρέχει ο δούλος.
Μην είστε ιδιότροποι ή επιλεκτικοί όσον αφορά τις διατροφικές σας συνήθειες.
Να θυμάστε ότι ο Ιεχωβά μάς μιλάει μέσω της Γραφής και των εκδόσεων που βασίζονται σε αυτήν, και ουσιαστικά μας λέει: «Αυτή είναι η οδός.
Περπατάτε σε αυτήν», πολύτιμα προβατάκια μου.
Καθώς διαβάζουμε τη Γραφή και στοχαζόμαστε εδάφια που αγγίζουν την καρδιά μας, θα μπορούμε να διορθώνουμε κάθε εσφαλμένο τρόπο σκέψης που ίσως μας προξενεί άσχημα συναισθήματα όπως ανησυχία, μοναξιά, αναξιότητα, θυμό ή μνησικακία.
Σαν τον Δαβίδ, να είστε αποφασισμένοι να “κατοικείτε στον οίκο του Ιεχωβά όλες τις ημέρες σας”.
Συνεχίστε να παρακολουθείτε τις επoικοδομητικές συναθροίσεις και συνελεύσεις μας όπου τρεφόμαστε και προστατευόμαστε από πνευματική άποψη.
Μια αδελφή που έχει διασχίσει διάφορες “κοιλάδες βαθιάς σκιάς” ανέφερε τι βοηθάει εκείνη να παραμένει προσηλωμένη και να συνεχίζει να υπομένει. Είπε: «Οι αρνητικές σκέψεις είναι αναξιόπιστες.
Πηγάζουν από μια δόλια καρδιά που μας εμποδίζει να σκεφτόμαστε καθαρά.
Αλλά επειδή εμπιστεύομαι στον Ιεχωβά απόλυτα, κάθε εδάφιο της Γραφής αποδεικνύεται σαν μια σταθερή πέτρα που με βοηθάει σιγά σιγά να σκαρφαλώνω και να βγαίνω από τις πολλές κοιλάδες βαθιάς σκιάς».
Η αδελφή μας εξέφρασε τόσο ωραία το πώς νιώθουμε και εμείς για τον στοργικό μας Ποιμένα ο οποίος υπόσχεται να μας βοηθάει να βγούμε με επιτυχία από οποιαδήποτε «κοιλάδα βαθιάς σκιάς».
Δεν είναι αυτή μια πανέμορφη απεικόνιση ενός ποιμένα με τα πρόβατά του;
Είναι ένας πίνακας που διακοσμεί την αίθουσα συναντήσεων του Κυβερνώντος Σώματος από τη δεκαετία του 1970.
Καθώς τον βλέπουν, θυμούνται πόσο σημαντικό έργο έχουν ως ποιμένες.
Ο αδελφός Λος, μέλος του Κυβερνώντος Σώματος από το 1994, εξήγησε πρόσφατα τι σημαίνει για εκείνον αυτός ο θαυμάσιος πίνακας όλες αυτές τις δεκαετίες.
Απολαύστε το βίντεο που ακολουθεί.
Αυτός ο πίνακας είναι από την αίθουσα συναντήσεων του Κυβερνώντος Σώματος και δείχνει τον ποιμένα και τα πρόβατά του.
Ο ποιμένας φροντίζει τα πρόβατά του και εκείνα προφανώς νιώθουν ήρεμα και προστατευμένα.
Και νιώθουν έτσι τα πρόβατα παρότι, όπως βλέπετε στο βάθος, πλησιάζει καταιγίδα.
Αλλά αυτά είναι μια χαρά.
Σε συνδυασμό με το πώς εφαρμόζεται στη Γραφή, η Γραφή δείχνει ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ένας ποιμένας που νοιάζεται για εμάς, τα πρόβατά του.
Το ίδιο κάνει και ο Ιησούς.
Αποκαλείται «ο καλός ποιμένας».
Και τι πρέπει να κάνουν οι ποιμένες;
Οι ποιμένες οδηγούν τα πρόβατα, τρέφουν τα πρόβατα και προστατεύουν τα πρόβατα.
Αλλά οι ποιμένες επίσης νοιάζονται για τα τραυματισμένα ή άρρωστα πρόβατα.
Το σίγουρο είναι ότι όλος ο λαός του Θεού ανήκουν στα πρόβατά του.
Όλοι μας λοιπόν έχουμε το προνόμιο να ακολουθούμε την κατεύθυνση του Ιεχωβά και του Ιησού και των πρεσβυτέρων και να συνεργαζόμαστε με ενότητα.
Όταν συναθροιζόμαστε ως Κυβερνών Σώμα, κάποιες φορές κοιτάζουμε αυτόν τον πίνακα και προσπαθούμε να εφαρμόσουμε το νόημα αυτής της απεικόνισης όσον αφορά τη φροντίδα των εκκλησιών και του παγκόσμιου ποιμνίου.
Σε ευχαριστούμε, αδελφέ Λος, για αυτά τα ενθαρρυντικά λόγια που μας είπες.
Μας καθησυχάζει που ξέρουμε ότι οι στοργικοί μας ποιμένες στο Κυβερνών Σώμα παίρνουν πολύ στα σοβαρά την ευθύνη που έχουν να οδηγούν, να προστατεύουν και να τρέφουν εσάς, εμένα και όλα τα πολύτιμα πρόβατα του Ιεχωβά.
Ας συνεχίσουμε όλοι ταπεινά και υπάκουα να ακολουθούμε την καθοδηγία τους καθώς ακολουθούμε πιστά την καθοδηγία του Μεγάλου μας Ποιμένα, του Ιεχωβά και τα βήματα του Καλού μας Ποιμένα και Βασιλιά, του Ιησού.
Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Ιεχωβά δεν είναι μόνο ο Ποιμένας όλου του ποιμνίου του, είναι και ο δικός σας Ποιμένας, ο δικός μου Ποιμένας.
Με τον Ιεχωβά, τον Ποιμένα μας, να μας οδηγεί, να μας προστατεύει και να μας τρέφει, μπορούμε και εμείς να ατενίζουμε το μέλλον με πλήρη πεποίθηση και να λέμε και εμείς τα καθησυχαστικά λόγια με τα οποία ξεκινάει ο Δαβίδ αυτόν τον υπέροχο ψαλμό. Τα λόγια του εδαφίου Ψαλμός 23:1: «Ο Ιεχωβά είναι ο ποιμένας μου.
Δεν θα μου λείψει τίποτα».
Μία «κοιλάδα βαθιάς σκιάς» που μπορεί να διασχίσουμε είναι ο πόλεμος.
Πέρα από τον σωματικό και συναισθηματικό πόνο που προκαλεί, μπορεί να απειλήσει την οσιότητά μας στη Βασιλεία του Θεού.
Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τον φόβο και να μείνουμε όσιοι στον Ιεχωβά;
Η αναπαράσταση που ακολουθεί θα μας μεταφέρει στην καρδιά ενός πολέμου και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που έχουν ζήσει κάποιοι αδελφοί και αδελφές μας. «Αν και περπατώ σε κοιλάδα βαθιάς σκιάς, δεν φοβάμαι μήπως πάθω κακό, επειδή εσύ είσαι μαζί μου».
Αυτά τα λόγια πήραν άλλο νόημα όταν ξανάρχισαν οι μάχες.
Αλλά η οικογένεια που μας φιλοξενούσε ήταν δώρο από τον Ιεχωβά.
Μέχρι να ξαναρχίσουν να λειτουργούν τα τρένα, κάναμε το καλύτερο για να βοηθάμε τους άλλους.
Σχεδόν τελείωσαν.
Πάω να τους βοηθήσω να μαζέψουν.
Εντάξει.
Λούντα!
Γιακίβ!
Πάμε στο ίδιο σχολείο.
Ο αδελφός μου, ο Πάβλο.
Φυλάει εδώ, την περιοχή.
Καλά, ακόμα εδώ είσαι;
Όπως και εσύ.
Ε,τι; Εγώ έμεινα να πολεμήσω.
Πού θα πήγαινα;
Όχι, εννοούσα …
Αυτός είναι ο τόπος μας.
Όλοι πρέπει να κάνουμε κάτι για να τον υπερασπιστούμε.
Εγώ …
Εσύ τι;
Είναι Γιαχοβού.
Αυτοί δεν αγαπάνε την πατρίδα.
Α, αυτοί οι δειλοί.
Οι δικοί σας ... είναι για εκτέλεση!
Έι!
Ελάτε!
Πάμε!
Απλά πάγωσα.
Ο φόβος είναι κάτι φυσικό.
Όλοι φοβόμαστε.
Για να δούμε όμως τι μας είπε ο Ιησούς. «Ωστόσο, όταν σας παραδώσουν, μην ανησυχήσετε για το πώς θα μιλήσετε ή τι θα πείτε, διότι αυτό που θα πείτε θα σας δοθεί εκείνη την ώρα».
Λοιπόν, ας σκεφτούμε τι μπορείς να πεις.
Γιατί, όταν έχεις εδώ μέσα τις σκέψεις του Ιεχωβά, εκείνος πάντα θα σου δίνει τα λόγια όταν τα χρειάζεσαι.
Σήμερα θα προσπαθήσουμε να φύγουμε.
Κάποιοι αδελφοί και αδελφές μάς περιμένουν.
Μετά από τόσες εβδομάδες, μπορεί επιτέλους να τα καταφέρουμε.
Έχετε έτοιμα εισιτήρια και ταυτότητες!
Ένας ένας.
Προχώρα εσύ και έρχομαι.
Φεύγετε από τη χώρα;
Ναι ... εγώ, μαζί με τη μητέρα μου και τη γιαγιά μου.
Προτεραιότητα έχουν οι αδύναμοι και οι άρρωστοι.
Εσύ μπορείς να κάνεις πολλά εδώ.
Δεν αγαπάς την πατρίδα σου;
Σέβομαι τη χώρα μας, αλλά είμαι όσια στον Θεό.
Υποστηρίζω τη Βασιλεία του Θεού πρώτα.
Νομίζω ότι πρέπει να μείνεις.
Πήγαινε πίσω!
Μια στιγμή!
Βασιλεία του Θεού;
Είπες τη Βασιλεία του Θεού;
Και ο πατέρας μου ... ήταν Μάρτυρας.
Εγώ δεν πιστεύω αυτά που λέτε.
Αλλά είστε καλοί άνθρωποι.
Οπότε, όλοι σας ... μπείτε στο τρένο! «Μην ανησυχήσετε ... διότι αυτό που θα πείτε θα σας δοθεί».
Δεν ήξερα πώς θα το έκανε αυτό ο Ιεχωβά, αλλά τον εμπιστεύτηκα.
Και εκείνος μου έδειξε ότι δεν έχω να φοβάμαι τίποτα!
Ο Ποιμένας μας έχει υποσχεθεί να μας δίνει τα κατάλληλα λόγια την κατάλληλη στιγμή.
Χαράξτε τις σκέψεις του στην καρδιά σας τώρα, πριν τη δοκιμασία, και δεν θα έχετε να φοβηθείτε τίποτα.
Όταν ο Γιέργκ άρχισε να μελετάει τη Γραφή με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, οι σκέψεις του Θεού χαράχτηκαν στην καρδιά του. Έπρεπε όμως να κάνει μια επιλογή: θα υπηρετούσε στον στρατό ή θα υπηρετούσε τον Θεό;
Πώς θα έβρισκε τη δύναμη να αλλάξει τελείως τη ζωή του;
Ας δούμε.
Γεννήθηκα στη βόρεια Γερμανία.
Δεν είχα και την καλύτερη σχέση με τον πατέρα μου επειδή έπινε πολύ και συνήθως μου φερόταν άσχημα.
Από την άλλη, η μητέρα μου ήταν καλοσυνάτη, υπέροχος άνθρωπος.
Και ειλικρινά, αγαπούσα τη μητέρα μου με όλη μου την καρδιά.
Μια μέρα, οι γιατροί βρήκαν ότι είχε καρκίνο, και μέσα σε λίγες μόνο μέρες πέθανε, την έχασα.
Αυτή ήταν τρομερή απώλεια για μένα.
Ένιωθα εντελώς άδειος, χωρίς ελπίδα, θυμωμένος.
Δεν μπορούσα να το χωνέψω με τίποτα —πώς μπορούσε ο Θεός να πληγώνει τόσο πολύ τους άλλους, να μου πάρει ό,τι καλύτερο είχα στη ζωή μου, έτσι απλά;
Μισούσα, μισούσα, τα πάντα γύρω μου.
Δεν θα εμπιστευόμουν ποτέ κανέναν.
Και κυρίως, έχασα εντελώς την εμπιστοσύνη μου στον Θεό.
Γι’ αυτό, αποφάσισα να μπω στη Γερμανική Πολεμική Αεροπορία.
Ξεκινάς με τη βασική εκπαίδευση.
Αυτό που μαθαίνεις είναι να υπακούς εντολές, ό,τι και αν συμβεί.
Η ειδική εκπαίδευση περιλάμβανε και μάχη σώμα με σώμα.
Και αυτό σε γεμίζει αυτοπεποίθηση.
Σκέφτεσαι: “Κανείς δεν μπορεί να με πληγώσει πια”.
Νιώθεις πολύ δυνατός.
Θυμάμαι μια φορά ήμασταν έξω στο δάσος, σε άσκηση επιβίωσης.
Ένιωσα άτρωτος και ήμουν πολύ περήφανος για μένα.
Λίγο αργότερα, συνεργαζόμουν με το πλήρωμα εκτόξευσης πυραύλων.
Μια μέρα, συνειδητοποίησα ότι, με μία και μόνο τέτοια εκτόξευση, θα μπορούσα να είμαι υπεύθυνος για τον θάνατο χιλιάδων.
Όσο το σκεφτόμουν, άρχισα να αναρωτιέμαι:
“Λες όντως να υπάρχει Θεός;
Και αν ναι, τότε τι γνώμη θα έχει για τη δουλειά που κάνω;”
Στην οικογένειά μου, είχαμε μια θεία που κάποτε μου είπε: «Ντίτα, αν κάποια μέρα θέλεις να μάθεις περισσότερα για τον Θεό ή την Αγία Γραφή, πρέπει να μιλήσεις με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Ξέρουν καλά τις προφητείες της Αγίας Γραφής, και μπορείς να βρεις ελπίδα».
Άρχισα λοιπόν να μελετάω τη Γραφή μαζί τους και να παρακολουθώ τις συναθροίσεις.
Σε μια τέτοια συνάθροιση, με τη γυναίκα μου την Έλβια δίπλα μου, βεβαιώθηκα ότι έπρεπε να κάνω μια μεγάλη αλλαγή για να ανήκω σε αυτόν τον λαό που αγαπούσε τον Ιεχωβά Θεό.
Εγώ ακόμα εργαζόμουν για την Πολεμική Αεροπορία.
Αποφάσισα και επίσημα να αρνηθώ τη στρατιωτική υπηρεσία επειδή με ενοχλούσε η συνείδησή μου.
Ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι αυτή ήταν η σωστή απόφαση.
Τη μέρα που πέρασα στρατοδικείο, προς μεγάλη μου έκπληξη, μου είπαν ότι η αίτησή μου επρόκειτο να απορριφθεί.
Αν δεν δεχόμουν να συνεχίσω την εργασία μου στον στρατό, θα έμπαινα στη φυλακή.
Δεν ήξερα τι να κάνω, και τότε ήταν που ανέλαβε τον έλεγχο ο Ιεχωβά. Ο διοικητής μου μού είπε: «Ξέρεις κάτι;
Σου έχω μια λύση.
Μπορείς να κάνεις έφεση στην απόφαση».
Και μου πρόσφερε δουλειά γραφείου.
Έτσι, το μόνο που χρειαζόταν να κάνω ήταν γραφική εργασία.
Και, ενώ η βάρδια ήταν οχτάωρη, μέσα σε δύο ώρες είχα τελειώσει.
Έτσι, επί έξι μήνες (πέντε μέρες την εβδομάδα, έξι ώρες κάθε μέρα) μελετούσα.
Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο ένιωσα πιο κοντά στον Ιεχωβά, αλλά κατάλαβα ότι τα προηγούμενα χρόνια βασιζόμουν στον εαυτό μου.
Εμπιστευόμουν μόνο εμένα.
Τώρα όμως είχα την ευκαιρία να αφήνω τα πάντα, ό,τι χρειαζόμουν, στον Ιεχωβά.
Με την Έλβια κάναμε πολύ βαθιές συζητήσεις.
Αν ήμουν στη φυλακή και εκείνη μόνη της, ανησυχούσα πώς θα τα έβγαζε πέρα.
Ακόμα και αν έμπαινα στη φυλακή, θα προσκολλούμασταν και οι δύο στον Ιεχωβά και στις οδούς του.
Έφτασε λοιπόν η μέρα της δίκης και είπα στον Ιεχωβά: «Σε παρακαλώ, Ιεχωβά, δώσε μου τη δύναμη και τη σοφία και τα σωστά λόγια για να δοξάσω το όνομά σου».
Μετά την ακρόαση, ο πρόεδρος του στρατοδικείου μού είπε: «Η απόφαση που θα βγει θα είναι και η τελεσίδικη».
Οι επόμενες μέρες στη μονάδα ήταν τρομερά δύσκολες.
Μια μέρα, ο διοικητής μου μπήκε στο γραφείο με ένα πάρα πολύ σοβαρό ύφος.
Ωχ!
Κατάλαβα τι θα ακολουθούσε.
Με έβλεπα ήδη πίσω από τα κάγκελα. Και τότε, προς έκπληξή μου, είπε: «Λοιπόν, άσχημα τα νέα για μένα.
Η απόφαση βγήκε.
Είσαι ελεύθερος να φύγεις, και εγώ θα χάσω τον καλύτερο αξιωματικό μου».
Εκείνη τη στιγμή ... πω πω!
Θυμάμαι, τα δάκρυα έτρεχαν.
Δεν μπορούσα να τα συγκρατήσω.
Και ήμουν τόσο ευγνώμων στον Ιεχωβά.
Ένιωσα ότι ήταν η καλύτερη απόφαση που πήρα, να προσκολληθώ στον Ιεχωβά και όχι σε ανθρώπους.
Έτσι, η Έλβια και εγώ αφιερωθήκαμε ολοκληρωτικά στον Ιεχωβά και τώρα τον υπηρετούμε μαζί σχεδόν 50 χρόνια. Έρχονται στο μυαλό μου τα εδάφια Ησαΐας 40:10, 11: «Ο ...Ιεχωβά θα έρθει με δύναμη ...
Σαν βοσκός θα φροντίσει το κοπάδι του».
Όντως το έκανε.
Δεν έχει σημασία τι μας φέρνει ο Σατανάς.
Η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά οδηγεί πάντα σε επιτυχία.
Καθώς ο αδελφός Χόεκερ προόδευε πνευματικά, πήρε αποφάσεις που συμφωνούσαν με τους κανόνες του Θεού.
Ζήτησε συγκεκριμένα από τον Ιεχωβά δύναμη για να πραγματοποιήσει τις αποφάσεις του.
Και χαιρόμαστε που, με τον καιρό και με τη βοήθεια του Ιεχωβά κατάφερε να εναρμονίσει τη ζωή του με τους θεϊκούς κανόνες.
Αλλά τι γίνεται αν δεν υπάρχει μόνο μία σωστή και μία λάθος επιλογή;
Αν περισσότερες από μία επιλογές είναι αποδεκτές;
Σε αυτό το επεισόδιο της σειράς <i>Μαθήματα Από τη Σκοπιά</i>, θα δούμε πώς κάποια νεαρά άτομα χρησιμοποίησαν Βιβλικές αρχές για να επιλέξουν εργασία.
Όταν άρχισαν τα προβλήματα με την υγεία μου, ανησυχούσα κυρίως για τους στόχους μου.
Τα θέματα υγείας είναι εύκολο να σε πάρουν από κάτω.
Έπρεπε να βρω μια ολιγόωρη εργασία που θα μου επέτρεπε να συνεχίσω το σκαπανικό και δεν θα με εξαντλούσε.
Μετά το λύκειο, μου δόθηκε η ευκαιρία να φοιτήσω σε ένα πολύ γνωστό πανεπιστήμιο δωρεάν.
Αλλά ο Ιεχωβά σε καλεί να στηριχτείς σε εκείνον και όχι στον εαυτό σου.
Μεγάλωσα σε οικογένεια που δεν είχε οικονομική άνεση.
Αυτό με έκανε να θέλω να στηρίζομαι στον εαυτό μου αντί να στηρίζομαι στον Ιεχωβά.
Κατάλαβα ότι χρειαζόταν να εμπιστευτώ περισσότερο στον Ιεχωβά και, για να γίνει αυτό, έπρεπε να ενισχύσω την πίστη μου.
Ο Ιεχωβά έδωσε μια θαυμάσια προμήθεια στους Ισραηλίτες όταν πείνασαν και χρειάστηκαν τροφή —το μάννα— και έπρεπε να είναι ικανοποιημένοι με αυτό και τα 40 χρόνια που έμειναν στην έρημο.
Δεν είναι και ό,τι καλύτερο να αναγκάζεσαι να μειώσεις τα έξοδά σου.
Αλλά, αν το δέχεσαι και προσαρμόζεσαι, τότε δείχνεις στον Ιεχωβά ότι είσαι ικανοποιημένος με όσα σου έχει δώσει και μπορείς να απολαμβάνεις τη ζωή και την ολοχρόνια διακονία σου.
Μου άρεσε το παράδειγμα του Δαβίδ επειδή σε όλες τις δοκιμασίες του προσκολλούνταν στον Ιεχωβά και κάθε φορά έβλεπε το χέρι του. Σκέφτηκα:
“Αυτό πρέπει να εντύπωσε στον νου του πόσο σημαντικό είναι να στηρίζεται στον Ιεχωβά και πιθανότατα τον βοήθησε να έχει πίστη ότι ο Ιεχωβά θα ήταν εκεί και την επόμενη φορά”.
Κάναμε σκαπανικό στην πόλη μας.
Είχαμε όλα όσα χρειαζόμασταν.
Είχα μια δουλειά η οποία μου επέτρεπε να εργάζομαι τρεις μέρες την εβδομάδα —ιδανική δουλειά για σκαπανικό!
Αλλά θέλαμε κάτι περισσότερο.
Αποφασίσαμε λοιπόν να υπηρετήσουμε στον κινεζικό αγρό που είχε ανάγκη.
Αποφάσισα να βρω μια ολιγόωρη εργασία για να μπορούμε να καλύπτουμε τα αναγκαία, όπως τροφή και ρούχα, αλλά κυρίως να μου επιτρέπει να εστιάζω στην υπηρεσία του Ιεχωβά.
Λίγο αργότερα, κατάλαβα ότι η δουλειά που είχα βρει δεν κάλυπτε πια τις ανάγκες μας.
Έπρεπε να γίνει κάποια αλλαγή.
Προέκυψε λοιπόν μια ακόμη ευκαιρία για να επιδιώξω ανώτερη εκπαίδευση.
Σκεφτόμουν τις επιλογές μου, και κάποιος φίλος μού πρότεινε μια δουλειά που απαιτούσε κάποια εκπαίδευση αλλά θα κάλυπτε τα έξοδά μου.
Το εδάφιο Ψαλμός 23:1 ισχύει πλήρως στην περίπτωσή μας.
Ούτε μια φορά δεν πεινάσαμε.
Ούτε μια φορά δεν μας έλειψε αυτό που χρειαζόμασταν.
Προέκυψαν δυσκολίες αλλά ο Θεός πάντοτε μας οδηγούσε μέσα από αυτές και μας βοηθούσε να τις ξεπερνάμε.
Κατάφερα να βρω τρόπο να δουλεύω από το σπίτι έτσι ώστε να μπορώ να ελέγχω και το πόσο θα κουράζομαι και το πρόγραμμά μου.
Η διακονία μάς δίνει μεγάλη παρηγοριά όλα αυτά τα χρόνια.
Ό,τι δοκιμασίες και αν αντιμετωπίζουμε, όταν βγαίνουμε στο έργο, πάντοτε επιστρέφουμε χαμογελαστοί. Για εμάς, πάντοτε ίσχυε: «Αν μπορείς να το κάνεις, κάνε το, επειδή θα σε κάνει χαρούμενο και τη ζωή σου πιο απολαυστική».
Η υπηρεσία στην Αίθουσα Συνελεύσεων είναι τεράστιο προνόμιο.
Είναι υπέροχο να εργάζεσαι στην οργάνωση του Ιεχωβά —να βλέπεις πώς λειτουργεί, να εκπαιδεύεσαι. Και ταυτόχρονα, έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις και άλλα άτομα που βάζουν τον Ιεχωβά στην πρώτη θέση.
Κοιτάζοντας πίσω, συνειδητοποιώ ότι ο Ιεχωβά μάς έδωσε τη δυνατότητα να εργαστούμε εδώ για να μας δείξει τη δύναμή του με αδιαμφισβήτητο τρόπο.
Όταν βγήκε αυτή <i>Η Σκοπιά,</i> είπα: «Ό,τι λέει ισχύει».
Ναι, η κάθε αρχή —«Γευτείτε και δείτε ότι ο Ιεχωβά είναι αγαθός», «ο Ιεχωβά είναι ο Ποιμένας μου.
Δεν θα μου λείψει τίποτα» —ισχύουν όλα.
Όλη μου η ζωή πραγματικά το αποδεικνύει αυτό.
Η ζωή αυτών των νεαρών είναι γεμάτη νόημα και χαρά, και πραγματικά “δεν στερούνται τίποτα” καλό.
Και παρατηρήσατε πώς ενήργησαν σε αρμονία με τις προσευχές τους;
Στην Πρωινή Λατρεία που ακολουθεί, ο αδελφός Λετ ανέλυσε συγκεκριμένους τρόπους για να συνεργαζόμαστε με το χέρι του Ιεχωβά. Το θέμα αυτής της ομιλίας είναι: «Το Χέρι του Ιεχωβά Εμπνέει Δέος!»
Το ανθρώπινο χέρι είναι ένα εκπληκτικό δημιούργημα.
Μας επιτρέπει να χρησιμοποιούμε τη δύναμη του βραχίονά μας με πολλούς επιδέξιους τρόπους.
Μπορούμε να χειριστούμε ένα σφυρί.
Μπορούμε να περάσουμε κλωστή σε μια μικρή βελόνα.
Το ανθρώπινο χέρι είναι πολύ ανώτερο από το χέρι οποιουδήποτε ζώου.
Ένα πλεονέκτημα που μόνο οι άνθρωποι έχουν είναι ο αντίχειρας, ο οποίος μπορεί εύκολα να ακουμπήσει τα άλλα τέσσερα δάχτυλά μας.
Για να καταλάβουμε πόσο ανώτερο είναι το ανθρώπινο χέρι, φανταστείτε έναν πίθηκο (του οποίου το χέρι βλέπουμε εδώ) να προσπαθεί να βάλει την υπογραφή του με ένα στυλό ή να προσπαθεί να πιάσει μια ρακέτα και να χτυπήσει το μπαλάκι.
Αλλά όσο εκπληκτικό και αν είναι το ανθρώπινο χέρι, το χέρι του Ιεχωβά είναι απείρως πιο εκπληκτικό.
Μπορούμε να πούμε ότι εμπνέει δέος.
Τι είναι όμως το χέρι του Ιεχωβά; Ακούστε έναν ορισμό: «Το χέρι του Ιεχωβά είναι η ικανότητά του να χρησιμοποιεί το πανίσχυρο άγιο πνεύμα του με διάφορους τρόπους».
Ας εξετάσουμε λοιπόν τέσσερα παραδείγματα του πώς χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά το χέρι του που εμπνέει δέος για να ασκεί τη μεγάλη δύναμη του αγίου του πνεύματος.
Μετά, αφού εξετάσουμε κάθε ένα, θα δούμε σύντομα πώς μπορούμε εμείς να συνεργαζόμαστε με τον συγκεκριμένο τρόπο χρήσης του χεριού του Ιεχωβά.
Ας πάμε τώρα στο Παροιμίες 21, το σημερινό μας εδάφιο.
Aς το διαβάσουμε ξανά. Παροιμίες 21:1: «Η καρδιά του βασιλιά είναι σαν ρεύματα νερού στο χέρι του Ιεχωβά.
Την κατευθύνει όπου Τον ευαρεστεί».
Τι καταλαβαίνουμε από αυτό;
Για να επιτελέσει το θέλημά του, ο Ιεχωβά μπορεί να κατευθύνει την καρδιά κάποιου κυβερνητικού αξιωματούχου να κάνει ή να μην κάνει κάτι.
Ένα παράδειγμα από την Αγία Γραφή είναι ο Πέρσης βασιλιάς Αρταξέρξης που ικανοποίησε όλα τα αιτήματα του Έσδρα —κάτι παράδοξο, δεδομένου ότι αφορούσαν το ταξίδι στην Ιερουσαλήμ και την προώθηση της αγνής λατρείας.
Τι υποκίνησε την καρδιά του βασιλιά να το κάνει αυτό;
Ο Έσδρας ήξερε σε ποιον οφειλόταν αυτό. Στο εδάφιο Έσδρας 7:27 είπε: «Δοξασμένος να είναι ο Ιεχωβά ... ο οποίος έβαλε στην καρδιά του βασιλιά τη σκέψη ότι πρέπει να δοθεί ωραιότητα στον οίκο του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ!»
Αυτό είναι ένα μόνο από τα πολλά παραδείγματα που υπάρχουν στη Γραφή. Το ερώτημα τώρα είναι:
Πώς μπορούμε να συνεργαζόμαστε με αυτή τη χρήση του χεριού του Ιεχωβά;
Αρχικά, μπορούμε να προσευχόμαστε, αν είναι θέλημα του Ιεχωβά, να κατευθύνει την καρδιά των κυβερνητικών αξιωματούχων να παίρνουν αποφάσεις προς όφελος του λαού του Ιεχωβά.
Μπορούμε επίσης να προσευχόμαστε να κατευθύνει ο Ιεχωβά την καρδιά αξιωματούχων να φέρονται στους φυλακισμένους αδελφούς μας με καλοσύνη, όπως άλλωστε λέει και το Εβραίους 13:3, ένα υπέροχο εδάφιο: «Να θυμάστε εκείνους που βρίσκονται στη φυλακή, σαν να είστε φυλακισμένοι μαζί τους».
Δεν είναι ενδιαφέρον αυτό; «Να θυμάστε εκείνους που βρίσκονται στη φυλακή, σαν να είστε φυλακισμένοι μαζί τους».
Πάμε τώρα στον Ησαΐα, κεφάλαιο 41, για να δούμε το δεύτερο παράδειγμα του πώς χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά το χέρι του.
Στο Ησαΐας 41:10, στο δεύτερο μέρος, ο Ιεχωβά λέει: «Θα σε κρατήσω γερά με το δεξί μου χέρι της δικαιοσύνης». Δείτε τώρα το εδάφιο 13: «Διότι εγώ, ο Ιεχωβά ο Θεός σου, πιάνω σφιχτά το δεξί σου χέρι και σου λέω:
“Μη φοβάσαι.
Εγώ θα σε βοηθήσω”».
Είναι ενδιαφέρον ότι το εδάφιο δεν λέει πως ο Ιεχωβά με το δεξί του χέρι πιάνει το αριστερό μας χέρι, σαν να περπατούσαμε πλάι πλάι. Αντίθετα, με το δεξί του χέρι ο Ιεχωβά πιάνει σφιχτά το δεξί μας χέρι, σαν να μας τραβούσε για να μας βγάλει από έναν λάκκο.
Τι μαθαίνουμε από αυτό;
Ότι ο Ιεχωβά μπορεί να μας σώσει από οποιαδήποτε κατάσταση, όσο απελπιστική, όσο αδιέξοδη και αν φαίνεται αυτή. Και η ερώτησή μας:
Πώς μπορούμε να συνεργαζόμαστε με τη συγκεκριμένη χρήση του χεριού του Ιεχωβά;
Μπορούμε να ικετεύουμε τον Ιεχωβά να μας σώζει όταν αντιμετωπίζουμε δοκιμασίες και πειρασμούς.
Και μετά μπορούμε να αξιοποιούμε τη βοήθεια που μας προσφέρεται απλώνοντας, σαν να λέγαμε, το δεξί μας χέρι για να πιάσουμε γερά το δεξί χέρι του Ιεχωβά.
Ας πάμε τώρα στον Ψαλμό 145 για να δούμε το τρίτο παράδειγμα.
Ψαλμός 145:16 —ακούστε τι λέει για τον Ιεχωβά: «Ανοίγεις το χέρι σου και χορταίνεις την επιθυμία κάθε ζωντανού πλάσματος».
Τι καταλαβαίνουμε από αυτό;
Ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί το χέρι του για να εκδηλώσει τεράστια γενναιοδωρία.
Βέβαια, αυτό το εδάφιο θα εκπληρωθεί πλήρως στον νέο κόσμο.
Αλλά ακόμη και τώρα, ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί ανεπιφύλακτα το χέρι του για να εκδηλώσει γενναιοδωρία.
Είναι ο πιο μεγαλόψυχος Δότης στο σύμπαν —είναι κάθε άλλο παρά τσιγκούνης ή σφιχτοχέρης.
Δίνει υλικά, δίνει συναισθηματικά, αλλά ιδίως πνευματικά.
Το έδαφος που πατάμε, η τροφή που τρώμε, ο αέρας που αναπνέουμε —όλα προέρχονται από τον Ιεχωβά.
Αυτό μου θυμίζει την ιστορία με έναν άθεο που έλεγε αλαζονικά: «Δεν χρειάζομαι τον Θεό.
Δεν χρειάζομαι κανέναν.
Δεν χρειάζομαι τίποτα».
Και μετά πήρε μια βαθιά ανάσα.
Τι μεγάλη ανοησία, δεν συμφωνείτε; Το ερώτημα τώρα είναι:
Πώς μπορούμε να συνεργαζόμαστε με αυτή τη χρήση του χεριού του Ιεχωβά;
Με το να είμαστε και εμείς γενναιόδωροι —να είμαστε πρόθυμοι να δίνουμε απλόχερα τον χρόνο, τις δυνάμεις, τους πόρους μας. Σκεφτείτε και το εξής: Αν είμαστε σφιχτοχέρηδες, όχι μόνο δεν μιμούμαστε τον γενναιόδωρο Θεό μας ως αγαπητά του παιδιά, αλλά και δεν αφήνουμε τον Ιεχωβά να βάλει τίποτα στο δικό μας χέρι.
Αντίθετα, αν είμαστε ανοιχτοχέρηδες, και ο Ιεχωβά θα μπορεί τότε να βάλει κάτι στο δικό μας χέρι.
Ας δούμε άλλον έναν τρόπο με τον οποίο ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί το χέρι του.
Ας ανοίξουμε, παρακαλώ, στην Έξοδο, κεφάλαιο 15, και εδάφιο 6, το δεύτερο μέρος. «Το δεξί σου χέρι, Ιεχωβά, μπορεί να συντρίψει τον εχθρό».
Τι δείχνει αυτό;
Μας υπενθυμίζει πόσες φορές στο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει ο Ιεχωβά το χέρι του για να εξολοθρεύσει, να συντρίψει τους εχθρούς του.
Και μας διαβεβαιώνει ότι στο άμεσο μέλλον θα το κάνει αυτό με τρόπο που θα εμπνεύσει μεγαλύτερο δέος. Στη μεγάλη θλίψη, ο Ιεχωβά θα χρησιμοποιήσει το χέρι του για να κατευθύνει πολλούς πονηρούς να χρησιμοποιήσουν τα ίδια τους τα χέρια για να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον.
Και μετά, πάλι με το χέρι του, θα χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της φύσης, τον αθάνατο Χριστό, τους αθάνατους 144.000 και τους ισχυρούς αγγέλους.
Θα τους χρησιμοποιήσει για να σαρώσει, να εξολοθρεύσει τους υπόλοιπους πονηρούς και όλο αυτό το πονηρό σύστημα.
Πώς συνεργαζόμαστε με αυτή τη χρήση του χεριού του Ιεχωβά;
Ένας σημαντικός τρόπος είναι να εργαζόμαστε σκληρά για να βοηθήσουμε και άλλους να πάρουν το μέρος του Ιεχωβά και να γνωρίσουν την αλήθεια ώστε να μην τους εξαλείψει το πανίσχυρο χέρι του Ιεχωβά.
Και όταν το κάνουμε αυτό, ο Ιεχωβά χαίρεται πολύ επειδή δεν βρίσκει ευχαρίστηση «στον θάνατο του πονηρού».
Αυτό που τον ευχαριστεί όμως είναι «να αλλάξει ο πονηρός την πορεία του και να εξακολουθήσει να ζει».
Εξετάσαμε λοιπόν τέσσερις τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά το φοβερό του χέρι:
Κατευθύνει κυβερνητικούς αξιωματούχους να κάνουν αυτό που θέλει, σώζει τον λαό του, δίνει γενναιόδωρα και συντρίβει τους εχθρούς του.
Η Γραφή περιγράφει πολλούς ακόμη τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιεί ο Ιεχωβά το χέρι του.
Θα μπορούσατε να ανακαλύψετε μερικούς από αυτούς στην προσωπική σας μελέτη;
Σας βάζω μια άσκηση για το σπίτι!
Όλοι μας λοιπόν ας είμαστε αποφασισμένοι να χρησιμοποιούμε το χέρι μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για να συνεργαζόμαστε πάντα με το χέρι του Ιεχωβά που εμπνέει δέος.
Το χέρι του Ιεχωβά πραγματικά εμπνέει δέος.
Έχει κάνει και θα κάνει και άλλα εκπληκτικά πράγματα.
Θα μας οδηγήσει «σε ήρεμα νερά» ακόμη και αν η ζωή μας είναι σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα.
Το μουσικό βίντεο αυτού του μήνα είναι μια ενθαρρυντική υπενθύμιση της ειρήνης που μπορούμε να έχουμε τώρα χάρη στον Ποιμένα μας. Τον ουρανό κοιτώ, τον πιο γαλανό στη ζωή μου που έχω δει.
Οι φίλοι μου είν’ εδώ.
Με τον φόβο πια δε ζω.
Θα γυρίσουμε τη γη.
Το κάθε δώρο στη ζωή ο Γιαχ μάς δίνει.
Μα για την ώρα η σκέψη αυτή ελπίδα δίνει.
Μέχρι να έρθει εκείν’ η στιγμή που θα σταθώ ξανά, θα κοιτώ ψηλά, κι η φωνή μου θ’ ακουστεί.
Σκέψου τι θα ζεις όταν ο Θεός κάνει τότε τη ζωή αληθινή ζωή!
Φτιάχνουμε μαζί σπίτι εγώ και κήπο εσύ —νέα κάνουμε αρχή.
Γέλια μοναχά αντηχούν μέσ’ στη δροσιά στην παραδεισένια γη.
Δάκρυ δεν θα κυλήσει πια —μόνο χαράς. Ο ήλιος λάμπει, και εσύ χαμογελάς, γελάς.
Και θα σταθώ ξανά, θα κοιτώ ψηλά, κι η φωνή μου θ’ ακουστεί.
Σκέψου τι θα ζεις όταν ο Θεός κάνει τότε τη ζωή αληθινή ζωή! Μέχρι να, να γίνει η ζωή ξανά ζωή, την καρδιά αυτή η ελπίδα θα κρατά ζεστή.
Και θα σταθώ ξανά, θα κοιτώ ψηλά, κι η φωνή μου θ’ ακουστεί.
Σκέψου τι θα ζεις όταν ο Θεός δώσει σ’ όλους μας ζωή! Θα σταθώ ξανά, θα κοιτώ ψηλά, κι η φωνή μου θ’ ακουστεί.
Σκέψου τι θα ζεις όταν ο Θεός κάνει τότε τη ζωή αληθινή ζωή!
Αληθινή<b>—</b>αληθινή ζωή.
Αληθινή<b>—</b>αληθινή ζωή.
Αληθινή<b>—</b>αληθινή ζωή.
Αληθινή<b>—</b>αληθινή ζωή.
Σύντομα θα έρθει η μέρα που κάθε πρόβατο του Ιεχωβά θα απολαμβάνει αγαθότητα όλες τις ημέρες του.
Μέχρι τότε, τι πρέπει να κάνουμε;
Να παραμείνουμε στη στοργική αγκαλιά του Ποιμένα μας.
Εκεί, μας προστατεύει από κινδύνους, μικρούς και μεγάλους. Στα βοσκοτόπια του, μας προμηθεύει θρεπτική πνευματική τροφή ώστε να έχουμε τη δύναμη να παραμείνουμε όσιοι.
Με το χέρι του, δίνει γενναιόδωρα ώστε να μη στερούμαστε τίποτα καλό.
Πριν κλείσουμε, ας επισκεφτούμε το Λιχτενστάιν, που βρίσκεται ανάμεσα στην Ελβετία και στην Αυστρία.
Μπορεί να έχει μεγάλο όνομα, αλλά έχει μικρή έκταση.
Μόνο πέντε χώρες σε όλο τον κόσμο είναι μικρότερες, ο δε πληθυσμός του είναι λίγο πάνω από 39.000 κατοίκους.
Παρότι ανατολικά και νότια
η χώρα συνορεύει με χιονισμένα βουνά, οι πόλεις στις κοιλάδες έχουν ήπιο κλίμα χάρη στους ανέμους που ονομάζονται φοέν, οι οποίοι πνέουν καθοδικά από τις κορυφές των βουνών. Αν σκέφτεστε να κάνετε πεζοπορία στο τραχύ έδαφος, φροντίστε να έχετε φάει καλά πριν!
Μπορείτε να δοκιμάσετε το ρίμπελ, ένα παραδοσιακό πιάτο που φτιάχνεται από καλαμποκάλευρο και σερβίρεται με πουρέ μήλου.
Πρόκειται για ένα πολύ χορταστικό σνακ.
Οι 95 ευαγγελιζόμενοι εδώ διασχίζουν τη χώρα διανέμοντας θρεπτική πνευματική τροφή, και για τις συναθροίσεις κάνουν ένα μικρό ταξίδι ως την Ελβετία.
Η κοντινότερη Αίθουσα Βασιλείας βρίσκεται ακριβώς μετά τα σύνορα.
Αν και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι Ρωμαιοκαθολικοί, οι αδελφοί μας διεξάγουν κατά μέσο όρο 26 Γραφικές μελέτες.
Αλλά το κήρυγμα εδώ δεν ήταν πάντα εύκολο.
Η ιστορία του έργου μας είναι γεμάτη από δύσκολες μάχες. Τη δεκαετία του 1920, η κυβέρνηση άρχισε να συλλαμβάνει οποιονδήποτε διένειμε τα έντυπά μας, είτε από σπίτι σε σπίτι είτε ακόμα και μέσω επιστολών. Μάλιστα μια μέρα, συνέλαβαν όλους τους ευαγγελιζόμενους που κήρυτταν στη χώρα και τους έκλεισαν σε ένα λεωφορείο.
Τι έκαναν εκείνοι;
Άρχισαν να ψάλλουν στον Ιεχωβά!
Παρά το δικτατορικό καθεστώς της δεκαετίας του 1930, οι αδελφοί μας απτόητοι διένειμαν με θάρρος το βιβλιάριο <i>Φασισμός ή Ελευθερία</i>.
Ο διωγμός ήταν σφοδρός, αλλά εκείνους δεν τους σταματούσε τίποτα.
Σαν τους θερμούς ανέμους που πνέουν από τα βουνά, η αγάπη των αδελφών μας γίνεται αισθητή παντού.
Είναι φανερή στις τακτικές βραδιές Οικογενειακής Λατρείας, πριν και μετά τις συναθροίσεις, και καθώς ψάλλουν στον Ιεχωβά.
Αυτή την αγάπη στέλνουν και σε εσάς, την παγκόσμια αδελφότητα.
Παρακολουθήσατε το JW Broadcasting, από τα παγκόσμια κεντρικά γραφεία των Μαρτύρων του Ιεχωβά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου