Ας Κάνουμε το Καλό Προς τους Ηλικιωμένους

 

 

Ας Κάνουμε το Καλό Προς τους Ηλικιωμένους

(15 λεπτά) Συζήτηση.

Ο Ιεχωβά εκτιμάει όλα όσα προσφέρουν οι πιστοί ηλικιωμένοι στην εκκλησία, το ίδιο και εμείς. (Εβρ 6:10) Όλα αυτά τα χρόνια, έχουν κάνει πολλά για να διδάξουν, να εκπαιδεύσουν και να ενθαρρύνουν τους συλλάτρεις τους. Προφανώς, και εσείς θυμάστε πώς σας έχουν βοηθήσει προσωπικά. Πώς μπορείτε να δείχνετε την εκτίμησή σας για όσα έχουν κάνει και συνεχίζουν να κάνουν στην εκκλησία;

Βάλτε να παίξει το ΒΙΝΤΕΟ “Ας Κάνουμε το Καλό Προς τους Αδελφούς Μας”. Μετά ρωτήστε:

• Τι έμαθε ο Τζι-Χουν από τον αδελφό Χο-τζιν Κανγκ;

  Η απάντησή σας

• Τι εκτιμάτε στα ηλικιωμένα άτομα της εκκλησίας σας;

  Η απάντησή σας

• Τι μπορούμε να μάθουμε από την παραβολή με τον καλό Σαμαρείτη;

  Η απάντησή σας

• Γιατί νομίζετε ότι ήταν καλή η ιδέα του Τζι-Χουν να συμπεριλάβει και άλλους όταν πήγε να βοηθήσει τον αδελφό Χο-τζιν Κανγκ;

  Η απάντησή σας

Όταν σκεφτόμαστε προσεκτικά τις ανάγκες των ηλικιωμένων στην εκκλησία μας, θα βρίσκουμε πολλές ευκαιρίες για να τους βοηθάμε. Όταν βλέπετε μια ανάγκη, να σκέφτεστε πώς μπορείτε να την καλύψετε.—Ιακ 2:15, 16.

Όλα όσα ξέρω για τη συντήρηση της Αίθουσας Βασιλείας  τα έμαθα από τον αδελφό Χο-τζιν Κανγκ.

Εκείνος με ενθάρρυνε όταν χρειαζόμουν λίγη ώθηση.

Εκείνος με δίδαξε να κάνω σωστά τις εργασίες.

Και πάντα με δίδασκε με καλοσύνη και αγάπη.

Όταν λοιπόν μου είπε ότι ήθελε να δανειστεί μια σκάλα,  προσφέρθηκα να του δώσω τη δική μου.

Αγάπη μου!

Σου έγραψα μερικά πράγματα που θα χρειαστώγια το τραπέζι σήμερα με τους Γιανγκ.

Χμμ.

Πού την πας τη σκάλα;

Α! Τη χρειάζεται ο Χο-τζιν.

Ο Χο-τζιν;

Τι κάνει; Άκουσα ότι πήρε μπαστούνι.

Ο Χο-τζιν; Μπαστούνι;

Με τίποτα!

Αυτός είναι ταύρος ακόμα!

Μπορεί, αλλά φαίνεται ότι ...

Τέλος πάντων, θα δεις εσύ πώς είναι.

Και μην ξεχάσεις να πάρεις τα πράγματα!

Ο Χο-τζιν; Μπαστούνι; Αποκλείεται!

Τώρα! Έρχομαι!

Μισό λεπτό.

Α! Συγνώμη!

Κανένα πρόβλημα.

Όλα καλά;

Ναι. Απλά δεν μπορώ να κατεβώ πια γρήγορα τις σκάλες.

Πήγαινα για ψώνια και είπα να περάσω να σου αφήσω τη σκάλα.

Σ’ ευχαριστώ.

Άφησέ τη στο γκαράζ.

Είναι ώρα για φαγητό τώρα.

Θα καθαρίσω αργότερα τα λούκια.

Άλλωστε, είναι καιρό έτσι.

ΟΚ. Θα την αφήσω εκεί.

Χαιρετώ!

Καλό δρόμο!

Τα λούκια;

Έλα αγάπη μου.

ΟΚ.

Αλλά τι θα κάνουμε με το τραπέζι;

Σε μια ώρα έρχονται οι καλεσμένοι!

Το ξέρω.

Σου πήρα τα πράγματα που χρειάζεσαι,  αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω έτσι.

Στο μυαλό μου ήρθε ο καλός Σαμαρείτης.

Όταν βλέπουμε μια ανάγκη,  δεν μπορούμε να είμαστε σαν τον ιερέα και τον Λευίτη  που απλώς προσπέρασαν.

Ο Σαμαρείτης νοιάστηκε.

Σταμάτησε, είδε τι χρειαζόταν ο άνθρωπος,  και αφιέρωσε χρόνο  για να βοηθήσει εκείνον τον καημένο άνθρωπο  —που ούτε καν τον γνώριζε. —που ούτε καν τον γνώριζε.

Έχεις δίκιο.  «Ας κάνουμε το καλό σε όλους  αλλά κυρίως σε εκείνους  με τους οποίους είμαστε συγγενείς στην πίστη».

Γι’ αυτό σ’ αγαπώ.

Έχω μια ιδέα: Ας μην ακυρώσουμε το τραπέζι.

Θα περάσω από τον Χο-τζιν να πάρω τη σκάλα  και θα του πω ότι θα πάω το Σάββατο το απόγευμα  να καθαρίσουμε μαζί τα λούκια.

Είναι μεγάλη ευλογία  να μπορούμε να φροντίζουμε για τις ανάγκες των αδελφών μας  και να νιώθουμε την αγάπη που μας δείχνουν.