Αναφερόμαστε συχνά στην υπομονή. Ίσως αναρωτιέστε:
“Είναι η υπομονή χαρακτηριστικό μόνο του λαού του Ιεχωβά;”
Όχι, όλοι χρειάζεται να υπομένουν κάτι.
Για παράδειγμα, τον θάνατο, τις ασθένειες, τις καταστροφές, τη βία, τις πανδημίες, τις ελλείψεις τροφίμων και πολλά άλλα.
Ακόμα και ο διωγμός λόγω της πίστης μας δεν είναι κάτι που συμβαίνει αποκλειστικά σε εμάς. Αν το σκεφτείτε, υπάρχουν κάποιοι που αντιμετωπίζουν διωγμό λόγω της θρησκείας, της εθνικότητας ή ακόμα και του χρώματος του δέρματός τους.
Πράγματι, λόγω της ατέλειας και του πονηρού κόσμου στον οποίο ζούμε, όλοι χρειάζεται να υπομένουν κάτι.
Αλλά ο Ιησούς τόνισε κάτι που κάνει τη δική μας υπομονή να ξεχωρίζει.
Το βρίσκουμε στο σημερινό εδάφιο.
Ας ανοίξουμε στο Λουκάς 8:15 να το ξαναδιαβάσουμε. Το Λουκάς 8:15 λέει: «Όσο για εκείνο που έπεσε στο καλό χώμα, αυτοί είναι εκείνοι που, αφού ακούσουν τον λόγο με καλή και αγαθή καρδιά, τον κρατούν και καρποφορούν με υπομονή».
Προσέξατε τι είναι αυτό που κάνει τον λαό του Ιεχωβά να ξεχωρίζει από τους άλλους;
Ακούμε τον Λόγο του Θεού, τον κρατάμε, υπομένουμε, αλλά καθώς υπομένουμε, καρποφορούμε.
Και ποιος είναι ο καρπός που παράγουμε ενόσω υπομένουμε;
Τα συμφραζόμενα του εδαφίου, όπως αναφέρεται και στα σχόλια, μιλούν για το κήρυγμα του αγγέλματος της Βασιλείας.
Και γνωρίζουμε ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μας το κάνουν αυτό ό,τι και αν αντιμετωπίζουν.
Μιλάνε στους άλλους για τα καλά νέα της Βασιλείας και για τον Ιεχωβά.
Ποιον άλλον καρπό παράγουμε;
Ας δούμε το εδάφιο Κολοσσαείς 1:10 —Κολοσσαείς 1:10: «Για να περπατήσετε αντάξια του Ιεχωβά ώστε να τον ευαρεστείτε πλήρως, καθώς καρποφορείτε όσον αφορά κάθε καλό έργο και αυξάνετε στην ακριβή γνώση του Θεού».
Ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν δύσκολες, τρομερές καταστάσεις, τι κάνουν οι αδελφοί και οι αδελφές μας;
Αναζητούν ευκαιρίες να βοηθήσουν άλλους, να υποστηρίξουν τη Βασιλεία, να υποστηρίξουν την οργάνωση, να υποστηρίξουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους.
Υπάρχει και το Γαλάτες 5:22, 23 που μας υπενθυμίζει πως ό,τι και αν αντιμετωπίζουμε, συνεχίζουμε να καλλιεργούμε τον καρπό του πνεύματος του Θεού, που περιλαμβάνει όμορφες ιδιότητες όπως “αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, καλοσύνη, αγαθότητα, πίστη, πραότητα [και] εγκράτεια”.
Υπομένουμε, λοιπόν, αλλά συνεχίζουμε να εκδηλώνουμε αυτές τις όμορφες ιδιότητες.
Όντως, αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον λαό του Ιεχωβά να ξεχωρίζει από τον υπόλοιπο κόσμο.
Δεν υπομένουμε απλώς, αλλά καρποφορούμε καθώς υπομένουμε.
Δεν συμφωνείτε ότι αυτό είναι ένα από τα πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε περήφανοι που ανήκουμε σε αυτή την οργάνωση;
Βλέποντας τους αδελφούς και τις αδελφές μας να το κάνουν αυτό, νιώθουμε πολύ περήφανοι για εκείνους, καθώς και ο ένας για τον άλλον.
Γνωρίζουμε ότι οι αδελφοί μας στη Ρωσία υπομένουν θρησκευτικό διωγμό.
Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να καρποφορούν.
Ακούστε κάποιες εμπειρίες.
Ένας αδελφός, που θα ονομάσουμε Ιβάν, είχε οδηγηθεί σε πέντε διαφορετικά κελιά στο κέντρο κράτησης στο οποίο βρισκόταν όταν έγραψε την εμπειρία που λάβαμε.
Στις προσευχές του ζητάει από τον Ιεχωβά να τον βοηθάει να δίνει μαρτυρία σε κάθε ευκαιρία.
Οπότε, τι κάνει;
Δίνει μαρτυρία σε κάθε ευκαιρία.
Σε μία περίπτωση, ο Ιβάν οδηγήθηκε σε μια ειδική πτέρυγα όπου οι συνθήκες ήταν πολύ σκληρές.
Αυτή η πτέρυγα προοριζόταν για εξαιρετικά επικίνδυνους εγκληματίες.
Έβαλαν τον Ιβάν στο ίδιο κελί με έναν άνθρωπο που κατηγορούνταν για τρομοκρατία.
Τι θα έκανε ο Ιβάν;
Άρχισε αμέσως να του δίνει μαρτυρία.
Ο Ιβάν λέει ότι ο συγκρατούμενός του ενδιαφερόταν πολύ για τη Γραφή και συζητούσαν τακτικά για αυτήν.
Ο Ιβάν έχει πλέον μεταφερθεί σε άλλο κελί και δίνει μαρτυρία σε εκείνους τους κρατούμενους.
Αλλά, προτού φύγει, διευθέτησε να επικοινωνήσουν μαζί του κάποιοι αδελφοί, και ελπίζει ότι αυτός ο άνθρωπος θα συνεχίσει την επικοινωνία και τη μελέτη της Γραφής.
Μια αδελφή, που θα ονομάσουμε Νάντια, ενημερώθηκε ότι υπήρχε πιθανότητα η ποινή φυλάκισής της να μετατραπεί σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Η Νάντια δεν ενθουσιάστηκε όσο θα περίμενε κανείς.
Γιατί όμως;
Επειδή πίστευε ότι είχε πολλά ακόμα να κάνει εκεί στη φυλακή.
Τους έξι μήνες που βρισκόταν εκεί, οι υπεύθυνοι της φυλακής είχαν φέρει 22 διαφορετικές γυναίκες στο ίδιο κελί με εκείνη, και η Νάντια είχε δώσει μαρτυρία σε όλες.
Έκανε Γραφική μελέτη με πέντε από αυτές.
Για τη Νάντια δεν είναι και τόσο επείγον να αποφυλακιστεί ακόμα.
Επομένως, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη Νάντια, τον Ιβάν και στους συγκρατουμένους τους;
Όλοι τους υπομένουν τη φυλάκιση.
Αλλά ο Ιβάν και η Νάντια καρποφορούν ενόσω υπομένουν.
Δίνουν μαρτυρία σε άλλους, κάνουν καλά έργα, διατηρούν τη χαρά τους και άλλες πτυχές του “καρπού του πνεύματος” του Θεού.
Φυσικά, οι αδελφοί και οι αδελφές μας στη Ρωσία υπομένουν επειδή τους βοηθάει το πνεύμα του Θεού.
Όταν οι αρχές έκαναν έρευνα στο σπίτι ενός αδελφού, εκείνος ένιωσε να τον κυριεύει πολύ έντονη ανησυχία.
Προσευχήθηκε στον Ιεχωβά λέγοντας: «Ιεχωβά, σε παρακαλώ, δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Δείξε μου».
Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, ο επικεφαλής της έρευνας έστρεψε το βλέμμα του προς το ψυγείο του αδελφού και διάβασε τα λόγια που υπήρχαν σε ένα μαγνητάκι πάνω στο ψυγείο, δυνατά και εμφατικά: «Μην ανησυχείς, γιατί εγώ είμαι ο Θεός σου».
Ο αδελφός αναγνώρισε αμέσως αυτή την κίνηση ως απάντηση στην προσευχή του.
Άλλοι αδελφοί και αδελφές μας αντιμετωπίζουν τρομερή βία και αντιξοότητες, αλλά συνεχίζουν να καρποφορούν.
Η Γιάμιλετ είναι μια 44χρονη αδελφή στη Βενεζουέλα.
Έχει δύο κόρες, η μία 17 και η άλλη 20 ετών.
Η περιοχή όπου ζει έχει γίνει πάρα πολύ επικίνδυνη.
Όσοι έχουν τη δυνατότητα να μετακομίσουν, το κάνουν.
Και η Γιάμιλετ λέει ότι είναι πολύ δύσκολο να διατηρεί θετική στάση.
Ανησυχεί για την ασφάλεια των δύο παιδιών της.
Η Γιάμιλετ λέει ότι βλέπει ανθρώπους να σημαδεύουν άλλους με το όπλο μπροστά στα μάτια των μικρών παιδιών τους, εκτελέσεις στη μέση του δρόμου, και ότι έχει βρεθεί εν μέσω ανταλλαγής πυρών καθώς συμμετέχει στο έργο κηρύγματος.
Την αναστατώνουν πιο πολύ οι απελπισμένες κραυγές όσων εκλιπαρούν για τη ζωή τους μέσα στη νύχτα.
Λέει ότι μερικές φορές, μετά από ιδιαίτερα τρομακτικές νύχτες, νιώθει τόσο αβοήθητη και φοβισμένη ώστε δεν αντέχει καν στη σκέψη ότι θα βγει από το σπίτι για να συμμετάσχει στη διακονία.
Τι κάνει όμως; Μας λέει: «Βάζω τον εαυτό μου κάτω και του λέω: “Γιάμιλετ, είσαι σκαπάνισσα.
Πρέπει να βγεις και να κηρύξεις τα καλά νέα”». Οπότε βγαίνει, και πάντα ενθαρρύνεται όταν το κάνει αυτό.
Πρόσφατα, η Γιάμιλετ επισκέφτηκε μια γυναίκα που έκλαιγε ασταμάτητα για τα απαίσια πράγματα που συνέβαιναν γύρω τους. Η Γιάμιλετ λέει: «Καθώς της μιλούσα για τη Βασιλεία, σκέφτηκα:
“Σε ευχαριστώ Ιεχωβά!
Έτσι θα ήμουν και εγώ αν δεν σε γνώριζα”».
Ο Άμπνερ και η Ίσαμαρ είναι ένα ζευγάρι νεαρής ηλικίας που είναι επίσης από τη Βενεζουέλα.
Αλλά λόγω της κρίσης εκεί, μετακόμισαν στο Περού πριν από δύο χρόνια περίπου.
Αλλά η ζωή τους έγινε πολύ πιο δύσκολη λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και του lockdown σε όλη τη χώρα.
Παρ’ όλο που πρόσεχαν και έπαιρναν πολλές προφυλάξεις, αρρώστησαν και οι δύο και διαγνώστηκαν με COVID-19.
Ανέφεραν ότι είχαν διαγνωστεί με COVID-19 μόνο στις οικογένειές τους στη Βενεζουέλα και στον Ιεχωβά με προσευχή.
Μετά από μία μόλις ώρα, μια ντόπια αδελφή χτύπησε την πόρτα τους και τους άφησε μια τσάντα με τρόφιμα και μια ενθαρρυντική κάρτα.
Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα, και μια άλλη αδελφή τούς έφερε μια τσάντα με τρόφιμα και ένα μικρό χρηματικό ποσό.
Αφού ένιωσαν λίγο καλύτερα, αντιλήφθηκαν ότι κάποιος είχε κλέψει χρήματα από τον λογαριασμό τους.
Ήταν το ποσό που είχαν βάλει στην άκρη για έναν θεοκρατικό σκοπό.
Αυτή τη φορά, το είπαν στον Ιεχωβά στην προσευχή τους αλλά σε κανέναν άλλον.
Αργότερα την ίδια μέρα, μια αδελφή τούς έδωσε ακριβώς το ποσό που είχαν χάσει.
Και παρά τα πολλά εμπόδια που αντιμετωπίζουν, συνεχίζουν να βάζουν πρώτα τη Βασιλεία, ενώ στέλνουν επίσης χρήματα στις οικογένειές τους στη Βενεζουέλα.
Συνεχίζουν το τακτικό σκαπανικό και βοηθούν με το έργο της περουβιανής νοηματικής γλώσσας στο Μπέθελ.
Ποιο είναι το σημείο;
Ότι οι αδελφοί και οι αδελφές μας υπομένουν ενώ αντιμετωπίζουν πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες σε όλο τον κόσμο. Αλλά τι κάνει εκείνους—και εμάς— να διαφέρουμε από άλλους που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δοκιμασίες;
“Καρποφορούμε με υπομονή”.
Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσαμε να μείνουμε εδώ ώρες ακούγοντας πολλές εμπειρίες αδελφών από όλο τον κόσμο, στους οποίους περιλαμβάνεστε και εσείς, τα μέλη αυτής της οικογένειας, εμπειρίες που δείχνουν πώς καρποφορείτε κάνοντας υπομονή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου