Τι θα λέγατε;
Ποιο είναι ένα από τα σπουδαιότερα δώρα που έχουμε λάβει από τον Ιεχωβά; Είναι ενδιαφέρον ότι στα σχόλια από τη <i>Σκοπιά</i> που θα διαβάσουμε σε λίγο αναφέρεται το εξής:
“Ένα από τα σπουδαιότερα δώρα που μας έχει δώσει ο Θεός είναι η ικανότητα να τον λατρεύουμε”.
Και αυτό το δώρο συνδέεται με ένα άλλο δώρο που μας έχει δώσει ο Ιεχωβά, για το οποίο μιλάει το σημερινό εδάφιο —την ικανότητά μας να αγαπάμε.
Αλλά, αν το σκεφτείτε, μια ικανότητα έχει αξία μόνο αν την αναπτύξουμε αλλά και αν τη χρησιμοποιούμε. Για παράδειγμα, ένα παιδί γεννιέται με την ικανότητα να περπατάει, αλλά αυτή η ικανότητα δεν θα έχει καμιά αξία αν δεν την αναπτύξει και αν δεν τη χρησιμοποιεί. Το ερώτημα λοιπόν είναι:
Πώς μπορούμε να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε την ικανότητά μας να αγαπάμε;
Ας εξετάσουμε δύο βήματα —βήμα (1): να μιμούμαστε τον στοργικό Πατέρα μας, τον Ιεχωβά.
Αυτό μας παροτρύνει ο Παύλος να κάνουμε, όπως διαβάζουμε στο εδάφιο Εφεσίους 5:1.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα —Εφεσίους 5:1— προσέξτε τι λέει ο Παύλος: «Να γίνεστε ... μιμητές του Θεού, ως αγαπητά παιδιά».
Μας συγκινεί η σκέψη ότι μπορούμε να είμαστε σαν τον Ιεχωβά.
Μπορούμε να τον μιμούμαστε.
Αλλά το ερώτημα είναι πώς;
Πώς μπορούμε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά;
Μας βοηθούν σε αυτό τα συμφραζόμενα, ειδικά το προηγούμενο εδάφιο, το 4:32.
Η σημείωση μελέτης στο εδάφιο 5:1 αναλύει τη λέξη «λοιπόν» του εδαφίου. Προσέξτε τι λέει η σημείωση μελέτης:
“Ο Παύλος έχει μόλις αναφέρει κάποιες ιδιότητες του Θεού —την καλοσύνη, τη συμπόνια, τη συγχωρητικότητα.
Άρα, όταν λέει «να γίνεστε <i>λοιπόν</i> μιμητές του Θεού», ο Παύλος υπονοεί ότι, αν κάνουμε βαθιές σκέψεις —στοχασμούς—γύρω από αυτές τις ιδιότητες, θα υποκινούμαστε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά”.
Και αυτό είναι λογικό.
Γιατί, πώς μιμούμαστε κάποιον;
Πρώτα τον παρατηρούμε, και μετά κάνουμε ό,τι κάνει.
Αυτό χρειάζεται και για να μιμηθούμε τον Ιεχωβά.
Πρέπει να τον παρατηρούμε.
Πώς;
Μέσω μελέτης και στοχασμού γύρω από τον Λόγο του.
Ο στοχασμός οδηγεί στην υποκίνηση και η υποκίνηση οδηγεί στην εφαρμογή.
Και αυτό το εδάφιο είναι πολύ ενθαρρυντικό, γιατί προσέξτε ότι ο Παύλος δεν λέει να μιμούμαστε τον Θεό ως μεγάλοι, ως ενήλικοι.
Λέει να τον μιμούμαστε «ως αγαπητά παιδιά».
Άρα, ο Ιεχωβά έχει από εμάς λογικές προσδοκίες. Μάλιστα, η <i>Νέα Αγγλική Βίβλος</i> αποδίδει αυτό το εδάφιο ως εξής: «Αγαπητά παιδιά, προσπαθήστε [προσπαθήστε] να είστε σαν τον Θεό».
Φέρτε στο μυαλό σας ένα παιδάκι τεσσάρων, πέντε χρονών που προσπαθεί να περπατήσει με τα παπούτσια του μπαμπά του.
Βέβαια, δεν τα καταφέρνει τέλεια αλλά το προσπαθεί.
Και όλη αυτή η προσπάθεια κάνει τον μπαμπά να χαμογελάει.
Αυτό κάνει και ο Ιεχωβά.
Το εκτιμάει όταν προσπαθούμε να του μοιάσουμε.
Αυτό μας οδηγεί στο δεύτερο βήμα, που αναφέρεται στο εδάφιο 2.
Ο Παύλος λέει «να περπατάτε με αγάπη». Να το δεύτερο βήμα: «Να περπατάτε με αγάπη, όπως και ο Χριστός μάς αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του για εμάς ως προσφορά και θυσία, ευωδιά για τον Θεό».
Τι υπέροχη λεκτική εικόνα έχουμε εδώ, “να περπατάμε με αγάπη”.
Το περπάτημα είναι μια μορφή άσκησης.
Άρα είναι σαν να λέει ο Παύλος να εξασκούμαστε στην αγάπη, να κάνουμε ασκήσεις αγάπης. Η <i>Ευανάγνωστη Μετάφραση</i> στην αγγλική το αποδίδει: «Χρειάζεται να ζούμε μια ζωή αγάπης» —«να ζούμε μια ζωή αγάπης».
Το περπάτημα είναι μια απλή μορφή άσκησης.
Ο Παύλος δεν είπε να τρέχετε με αγάπη, είπε απλώς «να περπατάτε με αγάπη» —απλή μορφή άσκησης, αλλά φέρνει αποτέλεσμα.
Η αγάπη είναι απλή, αλλά πολύ αποτελεσματική. Ένα παράδειγμα:
Πριν από λίγα χρόνια ήμασταν στο έργο περιοχής στο Μόντρεαλ του Καναδά.
Στην επίσκεψή μας σε μια εκκλησία, γνωρίσαμε μια αδελφή που είχε πρόβλημα στη μέση της.
Πριν φύγουμε, η Κρίσταλ της έδωσε μια κάρτα στην οποία εξέφραζε τη συμπόνια της, γιατί και η ίδια είχε αντιμετωπίσει παλαιότερα προβλήματα με τη μέση της.
Πέντε χρόνια αργότερα ξαναείδαμε την αδελφή.
Και είναι απίστευτο, αλλά την είχε ακόμη την κάρτα.
Αυτή η απλή πράξη αγάπης την άγγιξε τόσο που φύλαξε την κάρτα.
Και σκέφτηκα ότι της Κρίσταλ της πήρε μόνο λίγα λεπτά για να τη γράψει.
Εμένα μου πήρε άπειρες ώρες για να ετοιμάσω τις ομιλίες και να τις εκφωνήσω, αλλά σίγουρα δεν θυμόταν ούτε μια λέξη πλέον από όσα είχα πει τότε, θυμόταν όμως την κάρτα, την είχε κρατήσει —αγάπη, απλές πράξεις αλλά αποτελεσματικές.
Ωστόσο, δεν αρκεί να περπατάμε κάπου κάπου με αγάπη.
Αν δείτε, ο χρόνος εδώ είναι εξακολουθητικός. Ο Παύλος λέει: «Να περπατάτε με αγάπη». Γιατί αν σταματήσουμε, παύουμε να είμαστε άνθρωποι, και ο Σατανάς το ξέρει αυτό.
Ξέρει ότι το καλύτερο για εμάς τους ανθρώπους είναι να δίνουμε αγάπη και να παίρνουμε αγάπη.
Δεν πρέπει λοιπόν να τον αφήσουμε να μας στερήσει την ανθρωπιά μας κάνοντάς μας να μη δείχνουμε αγάπη. Στο εδάφιο 2, ο Παύλος αναφέρει το καλύτερο παράδειγμα ανθρώπου που έδειξε αγάπη και που περπάτησε με αγάπη, το παράδειγμα του Ιησού Χριστού. Προσέξτε τι τονίζει ο Παύλος εδώ σχετικά με την αγάπη: «Όπως και ο Χριστός μάς αγάπησε και παρέδωσε τον εαυτό του». Άρα από αυτό βγάζουμε το εξής συμπέρασμα: «αγαπώ» σημαίνει «δίνω».
Και αυτή η φράση, “αγαπώ σημαίνει δίνω”, μου θυμίζει τους αγαπητούς αδελφούς μας των Επιτροπών Προσέγγισης Νοσοκομείων.
Η αγάπη τούς υποκινεί να δίνουν τον χρόνο τους, τις δυνάμεις τους, τους πόρους τους για να βοηθούν αδελφούς σε δύσκολες στιγμές —ίσως στις χειρότερες— στις πιο αγχωτικές στιγμές.
Αυτό το κάνουν από αγάπη, αν και οι περισσότεροι δεν έχουν σχέση με την ιατρική.
Αυτοί οι αδελφοί σίγουρα αξίζουν την αγάπη μας και τον σεβασμό μας.
Το ίδιο ισχύει και για τις οικογένειές τους.
Ποια θα είναι η ανταμοιβή αν αναπτύσσουμε διαρκώς την ικανότητά μας να αγαπάμε;
Ας την δούμε στο τέλος του εδαφίου 2.
Εδώ ο Παύλος, μιλώντας για τη θυσία του Ιησού, λέει ότι ήταν «ευωδιά για τον Θεό».
Αυτό ισχύει και για εμάς.
Όταν πασχίζουμε να μιμούμαστε τον Ιησού, όταν πασχίζουμε να μιμούμαστε τον Ιεχωβά, τότε γινόμαστε «ευωδιά» για τον Ιεχωβά. Με άλλα λόγια, δίνουμε στον Ιεχωβά λόγους για να χαίρεται με εμάς.
Τι μάθαμε λοιπόν σήμερα;
Έχουμε πλαστεί με την ικανότητα να αγαπάμε.
Να γιατί ο Ιεχωβά το απαιτεί αυτό από εμάς.
Αυτό λέει το σημερινό μας εδάφιο.
Αλλά αυτή την ικανότητα πρέπει να την αναπτύσσουμε, να την αναπτύσσουμε διαρκώς αν θέλουμε να έχει αξία, να είναι χρήσιμη. Και είδαμε δύο τρόπους για να το κάνουμε αυτό: (1) να μιμούμαστε τον Ιεχωβά, και (2) με μια απλή άσκηση, να περπατάμε με αγάπη. Αν ενεργούμε έτσι, τότε θα ζούμε μια ζωή γεμάτη αγάπη.
