Το Ησαΐας 40:26 μας δείχνει με υπέροχο τρόπο πώς μπορούμε να εκτιμούμε τη δημιουργία ακόμα περισσότερο.
Όταν “σηκώνουμε τα μάτια μας και βλέπουμε” τη δημιουργία του Ιεχωβά, αυξάνεται η εκτίμησή μας για τον Ιεχωβά και οικοδομείται η πίστη μας.
Και έτσι τον πλησιάζουμε περισσότερο.
Αλλά σήμερα θα ήθελα να μιλήσω για το πώς να “σηκώνουμε τα μάτια μας”, όπως λέει το Ησαΐας 40:26, να “σηκώνουμε τα μάτια μας” με έναν άλλον τρόπο.
Να “σηκώνουμε τα μάτια μας” για να αναγνωρίζουμε την κυριαρχία του Ιεχωβά στη ζωή μας κάθε μέρα.
Μερικές φορές, μάλιστα, κάθε στιγμή της μέρας.
Όταν προετοίμαζα αυτές τις πληροφορίεςγια το θέμα της κυριαρχίας, σκέφτηκα αμέσως το βίντεο με τον Πέτρο και τη Σοφία που έχει τον τίτλο <i>Να Κάνεις τον Ιεχωβά Χαρούμενο.</i>
Ίσως το θυμάστε.
Το βίντεο έδειχνε τον Πέτρο να αντιμετωπίζει έναν πειρασμό στη ζωή του.
Θυμάστε τι έκανε όταν μπήκε σε πειρασμό;
Κοίταξε πάνω.
Κοίταξε πάνω αναγνωρίζοντας πλήρως την κυριαρχία του Ιεχωβά.
Και τι είδε ο Πέτρος όταν κοίταξε πάνω;
Είδε με τα μάτια της διάνοιας μυριάδες αγγέλους να τον παροτρύνουν να κάνει αυτό που είναι σωστό στα μάτια του Ιεχωβά.
Τον παρακινούσαν να υπερασπιστείτην κυριαρχία του Ιεχωβά και να κάνει την καρδιά του Ιεχωβά χαρούμενη.
Ο Πέτρος έκανε το σωστό.
Και πώς αντέδρασαν εκείνα τα ουράνια πνευματικά πλάσματα που τον παρατηρούσαν να αντιστέκεται στον πειρασμό;
Οι άγγελοι ενθουσιάστηκαν που ο Πέτρος υπερασπίστηκε την κυριαρχία του Ιεχωβά.
Και το πιο σημαντικό είναι ότι έκανε την καρδιά του Ιεχωβά χαρούμενη ώστε Ιεχωβά να μπορεί “να απαντήσεισε εκείνον που τον χλευάζει”.
Βέβαια τώρα, αυτό είναι ένα βιντεάκι, και είναι χαριτωμένο, αλλά το σημείο είναι ξεκάθαρο.
Βασικά, αυτή είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα της ζωής μας, ίσως και κάθε στιγμή της ζωής μας μερικές φορές, καθώς υπηρετούμε τον Ιεχωβά.
Ποιος θέλουμε να μας κυβερνάει;
Ποιον θέλουμε ως κυρίαρχο μας;
Ποιον θα κάνουμε να χαίρεται;
Όταν βλέπουμε τηλεόραση, όταν σερφάρουμε στο Ίντερνετ, όταν διαλέγουμε τι θα φορέσουμε, ποια ταινία θα δούμε, πώς θα ντυθούμε και θα χτενιστούμε, πόσο θα πιούμε ή και να μην πιούμε, θα κοιτάξουμε πάνω;
Θα σηκώσουμε τα μάτια μας;
Θα αναγνωρίσουμε την κυριαρχία του Ιεχωβά στη ζωή μας;
Ή μήπως θα κοιτάξουμε κάτω και θα δούμε μόνο τον εαυτό μας;
Σε κάθε πτυχή της ζωής, πρέπει να κοιτάζουμε πάνω.
Πρέπει να αποδεικνύουμεμε τις επιλογές και τις αποφάσεις μας ότι θέλουμε να μας κυβερνάει ο Ιεχωβά.
Θέλουμε τον Ιεχωβά ως Κυρίαρχό μας.
Τώρα, ας δούμε για λίγο δύο Βιβλικά παραδείγματα για τις ευλογίες που έχουμε όταν κοιτάμε πάνω —αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του Ιεχωβά— και τις ολέθριες συνέπειες που προκύπτουν όταν κοιτάζουμε κάτω και βλέπουμε μόνο τον εαυτό μας.
Γνωστά παραδείγματα, αλλά εύστοχα.
Το πρώτο παράδειγμα είναι το περιστατικότου Δαβίδ με τη Βηθ-σαβεέ.
Ξέρουμε τι συνέβη.
Είναι καταγραμμένο στο 2 Σαμουήλ, κεφάλαιο 11.
Ας ανοίξουμε τη Γραφή μας εκεί,
2 Σαμουήλ, κεφάλαιο 11.
Ίσως θυμάστε ότι το εδάφιο 1 λέει πως οι άντρες του Δαβίδ έφυγαν για να πολεμήσουν τους Αμμωνίτες, ενώ ο Δαβίδ δεν πήγε, έμεινε πίσω. <i>Η Σκοπιά</i> του 1967 υποδηλώνει πως ίσως έμεινε πίσω για να χαλαρώσει.
Μήπως αυτό δείχνει ότι ο Δαβίδ είχε αρχίσει να κοιτάζει κάτω;
Στο εδάφιο 2, κοιτάζει κάτω κυριολεκτικά.
Λέει: «Κάποιο βράδυ, ο Δαβίδ σηκώθηκε από το κρεβάτι του και περπατούσε στην ταράτσατης βασιλικής κατοικίας.
Από εκεί είδε μια γυναίκα να κάνει λουτρό, και η γυναίκα ήταν πολύ όμορφη».
Καθώς ο Δαβίδ κοιτούσε κάτω, εστίαζε όλο και περισσότεροστον εαυτό του και στις επιθυμίες του.
Ο Δαβίδ είχε αρχίσει να επιλέγεικάποιον άλλον ως κυρίαρχο.
Προσέξτε λοιπόν τι συμβαίνει καθώς συνεχίζει να κοιτάζει κάτω. Το εδάφιο 3 λέει: «Ο Δαβίδ έστειλε κάποιον να ρωτήσει για τη γυναίκα».
Και του είπαν ότι την έλεγαν Βηθ-σαβεέ. Το εδάφιο 4 συνεχίζει: «Τότε ο Δαβίδ έστειλε αγγελιοφόρους για να τη φέρουν.
Αυτή λοιπόν ήρθε, και εκείνος πλάγιασε μαζί της».
Η συνέχεια είναι γνωστή.
Η μοιχεία τελικά οδηγεί στον θάνατο του συζύγου της Βηθ-σαβεέ, του Ουρία.
Άρα, ο Δαβίδ κοίταζε κάτω.
Ο Δαβίδ είχε προβλήματα στη ζωή του (ή στο σπιτικό του) για όλη του τη ζωή.
Αυτές είναι οι ολέθριες συνέπειες όταν κοιτάζουμε κάτω, όταν επιλέγουμε έναν άλλον κυρίαρχο στη ζωή μας.
Ας το αντιπαραβάλουμε αυτό με το παράδειγμα του Ιωσήφ στο Γένεση 39.
Ας ανοίξουμε εκεί.
Όταν ο Ιωσήφ αντιμετώπισε τον πειρασμό της μοιχείας, κοίταξε πάνω.
Σήκωσε τα μάτια του αναγνωρίζοντας πλήρως την κυριαρχία του Ιεχωβά στη ζωή του. Γένεση 39, στο εδάφιο 7, η αφήγηση λέει: «Έπειτα λοιπόν από αυτά, η σύζυγος του κυρίου του άρχισε να κοιτάζει πονηρά τον Ιωσήφ και να λέει:
“Πλάγιασε μαζί μου”. . . . Αυτός αρνούνταν και έλεγεστη σύζυγο του κυρίου του».
Όταν διαβάζουμε την απάντηση του Ιωσήφ, μπορούμε σχεδόν να τον οραματιστούμε να σηκώνει τα μάτια του αναγνωρίζοντας την κυριαρχία του Ιεχωβά. Το εδάφιο 8 συνεχίζει: «Ο κύριός μου δεν γνωρίζει τι υπάρχειυπό την επίβλεψή μου στο σπίτι και έχει εμπιστευτεί όλατα υπάρχοντά του στη φροντίδα μου.
Κανείς δεν είναι μεγαλύτεροςαπό εμένα σε αυτό το σπίτι, και εκείνος δεν μου έχει απαγορεύσειτίποτα απολύτως εκτός από εσένα, επειδή είσαι σύζυγός του.
Πώς λοιπόν θα μπορούσα να κάνω αυτό το μεγάλο κακό και να αμαρτήσω εναντίον του [Πετεφρή];»
Όχι, δεν κοίταξε κάτω.
Τον ενδιέφερε να μην αμαρτήσει εναντίον του Ιεχωβά.
Πόσο υπέροχο είναι το παράδειγμά του!
Κοίταξε πάνω.
Ο Ιωσήφ επέλεξε τον Ιεχωβά ως Κυρίαρχό του.
Ποιο είναι το δίδαγμα λοιπόν;
Ότι οι αποφάσεις μας στη ζωή και οι αντιδράσεις μας στους πειρασμούς και στις πιέσεις έχουν μεγαλύτερες προεκτάσεις.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι διακυβεύονται πολλά.
Το τι κάνουμε, πού πάμε, τι φοράμε, πώς μιλάμε και ενεργούμε, τι πίνουμε, πόσο πίνουμε —όλα αυτά έχουν αντίκτυπο, όχι μόνο σε εμάς, αλλά και στον Θεό που υπηρετούμε.
Ακόμα και το πώς νιώθουμε για τον εαυτό μας.
Ο Σατανάς λέει ότι είμαστε άχρηστοι, ανάξιοι συγχώρησης.
Αλλά όταν κοιτάζουμε πάνωβλέποντάς την κυριαρχία του Ιεχωβά, αρχίζουμε να βλέπουμε τον εαυτό μας όπως ο Ιεχωβά.
Βλέπουμε το έλεός του.
Βλέπουμε ότι έχουμε αξία για εκείνον.
Οτιδήποτε κάνουμε ή σκεφτόμαστε αντανακλά τη στάση μας απέναντι στην κυριαρχία του Ιεχωβά.
Είναι υπέροχο προνόμιο να υποστηρίζουμετην κυριαρχία του Ιεχωβά. Στο λήμμα «Κυριαρχία» του <i>Ενόραση </i> υπάρχει ένα ωραίο σχόλιο που περιγράφει πολύ εύστοχα ποια πρέπει να είναι η στάση μας.
Λέει: «[Ο Ιεχωβά] θέλει να έχει στο σύμπαν του άτομα που τον υπηρετούν από αγάπη για αυτόν και για τις θαυμάσιες ιδιότητές του. . . . Πρέπει να αγαπούν την κυριαρχία του Ιεχωβά, πρέπει να τη θέλουν και να την προτιμούν από οποιαδήποτε άλλη.
Πρέπει να είναι άτομα που, ακόμη και αν είχαν τη δυνατότητα να γίνουν ανεξάρτητα, θα επέλεγαν την κυριαρχία Του επειδή γνωρίζουν πως η διακυβέρνησή τουείναι απείρως σοφότερη, δικαιότερη και καλύτερη από οποιαδήποτε άλλη».
Όντως για εμάς δεν υπάρχει καλύτερος κυβερνήτης, δεν υπάρχει καλύτερος κυρίαρχος από τον Ιεχωβά.
Ακόμη και αν θα μπορούσαμε να γίνουμε ανεξάρτητοι, δεν το κάνουμε.
Επιλέγουμε τον Ιεχωβά ως Κυρίαρχό μας επειδή ξέρουμε ότι ο τρόπος του Ιεχωβά είναι ο καλύτερος.
Να θυμάστε λοιπόν ότι το ζήτημα δεν είναι τι θέλουμε εμείς.
Είναι η κυριαρχία του Ιεχωβά.
Το ζήτημα είναι να κάνουμε αυτό που ευαρεστεί τον Ιεχωβά και να γινόμαστε τα άτομα που θέλει εκείνος να είμαστε.
Σε κάθε πτυχή της ζωής μας, ας κοιτάζουμε πάντα πάνω αναγνωρίζοντας πλήρως την κυριαρχία του Ιεχωβά στη ζωή μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου