Θα ήθελα να ανοίξουμε τη Γραφή μας στη 2 Τιμόθεο κεφάλαιο 4 και, καθώς θα διαβάζουμε τα εδάφια 7 και 8, θα καταλάβουμε λίγο καλύτερα το σημερινό μας εδάφιο.
Ίσως θυμάστε ότι, τον καιρόπου ο Παύλος έγραψε στον Τιμόθεο, περίπου το 65 Κ.Χ., ο Παύλος ήταν σε μια ρωμαϊκή φυλακή, αλυσοδεμένος, και ήξερε ότι σύντομα θα πέθαινε. Το ερώτημα είναι:
Υπέμενε ο Παύλος με επιτυχία τις δοκιμασίες του;
Ας διαβάσουμε από τη 2 Τιμόθεο κεφάλαιο 4 αρχίζοντας από το εδάφιο 7. Ο Παύλος λέει: «Έχω αγωνιστεί τον καλό αγώνα, έχω τρέξει ως το τέρμα του δρόμου, έχω τηρήσει την πίστη. Στο εξής, μου επιφυλάσσεται το στεφάνι της δικαιοσύνης, το οποίο ο Κύριος, ο δίκαιος κριτής, θα μου δώσει ως ανταμοιβή εκείνη την ημέρα, εντούτοις, όχι μόνο σε εμένα, αλλά και σε όλους όσους έχουν αγαπήσει τη φανέρωσή του».
Τι θαρραλέα, θετική στάση από έναν άνθρωπο που ήξερε ότι επρόκειτο να πεθάνει!
Ο Παύλος ήταν πεπεισμένος ότι άξιζε και με το παραπάνω να υπομένει στην υπηρεσία του Ιεχωβά.
Ήξερε πόσο αληθινά ήταν τα λόγια που είχε πει ο Ιησούς στο Ματθαίος 24:13, ότι «εκείνος που θα έχει υπομείνει ως το τέλος [είτε το τέλος της ζωής του είτε το τέλος του συστήματος πραγμάτων] θα σωθεί».
Όπως ο Παύλος, ο καθένας μαςπρέπει να τερματίσει στον αγώνα του.
Ας αναρωτηθούμε: “Εμείς πώς τα πάμε;”
Όλοι μας τρέχουμε.
Όλοι είμαστε πιο κοντά στη γραμμή τερματισμού από ό,τι όταν ξεκινήσαμε.
Και αυτό είναι υπέροχο.
Αλλά μήπως έχουμε κουραστεί —ίσως από αυτή την πανδημία, από τα άσχημα νέα;
Μήπως έχουμε κουραστεί να βλέπουμε συγγενείς και φίλους μας να υποφέρουν από διάφορες απόψεις, καθώς αυτό το πονηρό σύστημα πραγμάτων βαδίζει προς το τέλος του;
Αυτό το πρωινό, για να ενισχυθούμε ώστε να μην τα παρατήσουμε ή να μην παραιτηθούμε, σκέφτηκα ότι θα ήταν καλό για εμάς να εξετάσουμε τη σημασία της υπομονής στη Γραφή, και μετά θα δούμε μια παρηγορητική διαβεβαίωση από τον Θεό της όσιας αγάπης, τον Ιεχωβά.
Αρχικά, ποια έννοια έχει η υπομονή στην Αγία Γραφή;
Το ουσιαστικό «υπομονή» μεταδίδει την έννοια «του θάρρους, της σταθερότητας, της αντοχής ή της καρτερικότητας, που δεν απελπίζεται μπροστά στα εμπόδια, στους διωγμούς, στις δοκιμασίες και στους πειρασμούς».
Είναι υπέροχη ιδιότητα.
Το συγγενικό ρήμα έχει συχνά την έννοια του παραμένω αντί να τραπώ σε φυγή, στέκομαι ακλόνητος στη θέση μου, είμαι καρτερικός. Το βιβλίο <i>Οργανωμένοι για να Κάνουμε</i> <i> </i><i>το Θέλημα του Ιεχωβά</i> στο κεφάλαιο 17 δίνει μια υπέροχηπεριγραφή αυτής της ιδιότητας.
Ίσως θέλετε να το διαβάσετε αργότερα, αλλά δηλώνει ξεκάθαρα σε μια πρόταση: «Χωρίς υπομονή, δεν μπορούμε να παραμείνουμε στην αλήθεια».
Γιατί είναι η υπομονή, αυτή η υπέροχη, πολύτιμη ιδιότητα που όλοι χρειάζεται να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε, τόσο σημαντική για όλους μας, ανεξάρτητα από το πόσο πολλά χρόνια τρέχουμε τον αγώνα;
Ας πούμε ένα παράδειγμα.
Σκεφτείτε κάποιους κατά γράμμα δρομείς σε έναν μαραθώνιο.
Όλοι οι δρομείς από την αρχή εργάστηκαν πολύ σκληρά για να μπουν στον αγώνα.
Αυτό είναι εξαιρετικό.
Αλλά τι γίνεται με έναν δρομέα που παραιτείται οποιαδήποτε στιγμή πριν περάσει τη γραμμή του τερματισμού;
Μήπως είναι σε καλύτερη θέση από κάποιον που τα παράτησεπολύ νωρίτερα στον αγώνα;
Ή από κάποιον που δεν προσπάθησε καν να μπει στον αγώνα;
Όχι.
Είτε παραιτηθεί είτε εξαντληθεί, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο —αποκλεισμός.
Δεν θα κερδίσει το βραβείο.
Ποιο είναι το σημείο;
Όλοι μας, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό τρέχουμε, ανεξάρτητα από το πόσο κουρασμένοι είμαστε τώρα, χρειάζεται να είμαστε αποφασισμένοινα τρέξουμε μέχρι το τέλος με τη βοήθεια του Ιεχωβά.
Αυτή η σκέψη μού θύμισε ένα σχόλιο που είχα ακούσει από τον αδελφό Μανκόκα. Αν έχετε διαβάσει τη θεοκρατική ιστορίατης Ανγκόλας στο <i>Βιβλίο Έτους,</i> τότε θα έχετε διαβάσει και για τον αδελφό Ζουάου Μανκόκα.
Η πίστη που έδειξε σε περιόδους έντονου διωγμού είναι κάτι που όλοι μας θέλουμε να μιμηθούμε.
Ο αδελφός Μανκόκα ζει ακόμα.
Είναι 95 χρονών.
Είναι πιστός, δραστήριος αδελφός και βοηθάει την Επιτροπή του Τμήματος στην Ανγκόλα.
Πριν από μερικά χρόνια είχαμε το προνόμιο να τον γνωρίσουμε, όταν ήταν 88 χρονών.
Τον επισκέφτηκα για να τον ενθαρρύνω, αλλά τελικά ενθαρρύνθηκα εγώπολύ περισσότερο από ό,τι εκείνος.
Καθώς συζητούσαμε για το πιστό παρελθόν του, έκανε ένα ενδιαφέρον σχόλιο.
Είπε: «Δεν έχει σημασία ποιος ήμουν.
Αυτό που έχει σημασία είναι ποιος είμαι τώρα».
Ο αδελφός Μανκόκα και εσείς, αγαπητοί μας ηλικιωμένοι αδελφοί και αδελφές, που τρέχετε τον αγώνα εδώ και πολλά χρόνια, καταλαβαίνετε τι θα πει υπομονή.
Ξέρετε ότι θα πει να αγωνίζεσαιγια να προχωράς μπροστά, να διατηρείς ισχυρή ελπίδα και θετική άποψη, όσες και να είναι οι δοκιμασίες ή όσο δύσκολες και αν είναι.
Και αυτός είναι ο στόχος όλων μας, να υπομείνουμε μέχρι το τέλος.
Ανοίξτε, παρακαλώ, τη Γραφή σας στην 1 Κορινθίους, στο κεφάλαιο 10, εδάφιο 13.
Εδώ βρίσκουμε μια πολύ παρηγορητική διαβεβαίωση.
Τη διαβάσαμε και πριν.
Αλλά, καθώς θα την εξετάζουμεκαι θα την αναλύουμε για λίγο, θα ήθελα να σκεφτείτε όχι μόνο εσάς, αλλά και κάποιον στην οικογένειά σαςή στην εκκλησία σας που θα μπορούσε να ωφεληθείαν του μεταφέρετε αυτή τη σκέψη.
Και τις επόμενες εβδομάδες,μπορούμε να σκεφτόμαστε άτομα που χρειάζονται την ενθάρρυνση που δίνει αυτό το εδάφιο.
Πρώτη Κορινθίους 10:13. Εδώ λέει: «Όποιον πειρασμό και αν έχετε αντιμετωπίσει είναι κοινός στους ανθρώπους.
Ο Θεός όμως είναι πιστός και δεν θα σας αφήσει να πειραστείτεπέρα από αυτό που αντέχετε, αλλά μαζί με τον πειρασμό θα προμηθεύσει και τη διέξοδο για να μπορέσετε να τον υπομείνετε».
Πώς θα συνοψίζατε σε μια πρόταση τη διαβεβαίωση που μας δίνει εδώ ο Λόγος του Θεού; Ως εξής:
Όποιες δοκιμασίες και αν προκύψουν στη ζωή μας προτού φτάσουμε στη γραμμή του τερματισμού, ο Ιεχωβά θα μας στηρίξει αν εμπιστευόμαστε σε αυτόν.
Ίσως προσέξατε στο εδάφιο δύο θεμελιώδεις αλήθειες που αποτελούν τη βάση αυτής της παρηγοριάς.
Πρώτον, προσέξατε στην αρχή του εδαφίου 13 που λέει ότι οι δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμεείναι “κοινές στους ανθρώπους”;
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει πως ό,τι και αν περνάμε τώρα —πιέσεις, ανησυχίες, δυσκολίες— είναι πράγματα που τα περνούν όλοι οι άνθρωποι. Ως αποτέλεσμα, δεν είναι πέρα από τη δύναμή μας να τα αντέξουμε, αρκεί να βασιζόμαστε στον Ιεχωβά Θεό.
Στα συμφραζόμενα αυτού του εδαφίου, στην 1 Κορινθίους κεφάλαιο 10, ιδίως τα εδάφια 6 έως 11, ο Παύλος αναφέρεται στις δοκιμασίες που αντιμετώπισαν οι Ισραηλίτες στην έρημο.
Σκεφτείτε τις δοκιμασίες που πέρασαν.
Καμία από αυτές, ενόσω περπατούσαν40 χρόνια στην έρημο, δεν ήταν πέρα από την ανθρώπινη φύση, με άλλα λόγια, δεν ήταν πέρα από την ικανότητα των πιστών Ισραηλιτών να τις αντέξουν.
Είναι ενδιαφέρον ότι ο Παύλος λέει τέσσερις φορές ότι μερικοί δεν έδειξαν υπακοή.
Δυστυχώς, μερικοί Ισραηλίτες ενέδωσανσε εσφαλμένες επιθυμίες, όχι επειδή οι δοκιμασίες που προέκυψαν ήταν πολύ δύσκολες για την αδύναμη ανθρώπινη σάρκα τους, ούτε επειδή ο Ιεχωβά δεν τους βοήθησε.
Όχι, ενέδωσαν επειδή εκείνοι δεν βασίστηκαν στον Θεό.
Ποια είναι η δεύτερη θεμελιώδης αλήθεια του εδαφίου;
Λέει: «ο Θεός είναι πιστός».
Ξέρουμε πόσο αλήθεια είναι αυτό.
Όσα έχουμε ζήσει με τον Ιεχωβά έχουν αποδείξει ότι είναι πιστός, καθώς μας έχει στηρίξει σε όλες τις δοκιμασίες που έχουμε αντιμετωπίσει.
Ναι, το πώς έχει ενεργήσει ο Θεός με τον λαό του αποδεικνύει ότι είναι γεμάτος όσια αγάπη (όπως εξετάσαμε και πρόσφατα), είναι γεμάτος όσια αγάπη προς εκείνους που τον υπακούν.
Σαν τον Ιησού του Ναυή, ανατρέχουμε στο πώς έχει ενεργήσει ο Ιεχωβά μαζί μας, στο πώς έχει ενεργήσει ο Ιεχωβά με τον λαό του από την εποχή του αρχαίου Ισραήλ και έπειτα, και για ποιο πράγμα είμαστε πεπεισμένοι;
Είμαστε πεπεισμένοι με όλη μας την καρδιά,με όλη μας την ψυχή, «πως ούτε ένας λόγος δεν απέτυχεαπό όλες τις καλές υποσχέσεις που [μας έδωσε] . . . ο Ιεχωβά».
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι ο Ιεχωβά θα είναι πιστός σε εμάς και σήμερα και αύριο όποιες δοκιμασίες και πειρασμούς και να αντιμετωπίσουμε. Άρα λοιπόν, ας κρατήσουμε δύο σημεία:
Πρώτον, ο Ιεχωβά δεν θα επιτρέψει ποτέ σε μια δοκιμασία να γίνει τόσο μεγάλη που να είναι αδύνατον για μας να την αντέξουμε και, δεύτερον, θα μας προμηθεύσει και τη διέξοδο.
Ο Ιεχωβά, με διάφορους τρόπους, μπορεί είτε να απομακρύνει τις δοκιμασίες είτε να μας βοηθήσει να υπομείνουμε τις δοκιμασίες με χαρά, με ελπίδα, με αποφασιστικότητα, ώστε όλοι μας να μπορούμε με τη βοήθειά του να περάσουμε τη γραμμή του τερματισμού.
Ας μας υποκινήσουν αυτές οι σκέψεις σήμερα να τρέξουμε άλλη μια μέραμε υπομονή στην υπηρεσία του Ιεχωβά και ας βοηθάμε και άλλους να κάνουν το ίδιο ενθαρρύνοντας και εποικοδομώντας ο ένας τον άλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου