Τζέφρι Γ. Τζάκσον: Πιστοί Όσον Αφορά τα Υλικά
Πράγματα (Λουκ. 16:9)
https://www.jw.org/el/βιβλιοθήκη/βίντεο/#el/mediaitems/LatestVideos/pub-jwb-082_10_VIDEO
Όπως ξέρουμε, βρίσκεται στα εδάφια Λουκάς 16:1-8.
Ποιο είναι το δίδαγμα που κρύβεται σε αυτή την παραβολή του Ιησού;
Είναι ενδιαφέρον ότι πολλοί άνθρωποι κολλάνε σε κάποιες λεπτομέρειες πριν καν ανακαλύψουν ποιο είναι αυτό το δίδαγμα.
Γιατί το λέμε αυτό; Καθώς διαβάζουν τη Γραφή, και φτάνουν στο 15ο κεφάλαιο του Λουκά, συναντούν μια παραβολή που θεωρείται από τις πιο διδακτικές που είπε ποτέ ο Ιησούς —την παραβολή του άσωτου γιου, ή αλλιώς του σπάταλου γιου. Και προχωρώντας παρακάτω, φτάνουν σε αυτή την παραβολή, η οποία θεωρείται μια από τις πιο δυσνόητες που είπε ποτέ ο Ιησούς.
Γιατί προβληματίζονται και δυσκολεύονται τόσο πολλά άτομα με αυτή την παραβολή;
Μερικοί θεωρούν ότι ο Ιησούς επιδοκιμάζει και επικροτεί την ανέντιμη χρήση χρηματικών πόρων.
Ισχύει όμως αυτό;
Πρέπει να μας αποσπά την προσοχή το γιατί χρησιμοποίησε ο Ιησούς αυτή την παραβολή; Εμείς, οι σπουδαστές της Γραφής, θέλουμε πάντα να εξετάζουμε τι λέει η Γραφή.
Ας πάρουμε λοιπόν τη Γραφή μας και ας την ανοίξουμε στον Λουκά, κεφάλαιο 16.
Και, αντί να διαμορφώνουμε δικά μας συμπεράσματα, ας δούμε τι ακριβώς είπε ο Ιησούς στον Λουκά, κεφάλαιο 16. Ας διαβάσουμε από το εδάφιο 1: «Κατόπιν είπε και στους μαθητές:
“Κάποιος πλούσιος είχε έναν οικονόμο, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι διαχειριζόταν τα αγαθά του με σπάταλο τρόπο”». Εδώ είναι το πρώτο σημείο. Προσέξαμε ότι ο Ιησούς δεν είπε για αυτόν τον άνθρωπο ότι είχε καταδικαστεί ή ότι είχε αποδειχτεί πως έκανε κάτι κακό, αλλά λέει ότι «κατηγορήθηκε».
Είναι ενδιαφέρον ότι <i>Η Σκοπιά</i> σχολίασε πως αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι έκανε κάτι κακό, απλώς λέει ότι κατηγορήθηκε. Μάλιστα, η λέξη που χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο ελληνικό κείμενο επιτρέπει να εννοηθεί ότι μπορεί και να τον συκοφάντησαν.
Και για ποιο πράγμα κατηγορήθηκε; Προσέξτε τι λέει στο τέλος του εδαφίου 1: «Ότι διαχειριζόταν τα αγαθά του με σπάταλο τρόπο».
Άρα, δεν κατηγορήθηκε ότι έκλεψε, αλλά ότι έκανε σπατάλες.
Είναι ενδιαφέρον ότι η ίδια λέξη χρησιμοποιείται και στην παραβολή για τον άσωτο γιο, που είναι στο προηγούμενο κεφάλαιο, στο κεφάλαιο 15, εδάφιο 13, όπου λέει για τον άσωτο γιο ότι κατασπατάλησε την κληρονομιά του.
Σε εκείνη την περίπτωση, ο άσωτος, ο σπάταλος, γιος δεν έκλεψε τα χρήματα από τον πατέρα του.
Τα πήρε με νόμιμο τρόπο.
Αλλά μετά τα κατασπατάλησε.
Κάτι παρόμοιο βλέπουμε και για τον οικονόμο.
Κατηγορήθηκε ότι χρησιμοποιούσε σπάταλα τα αγαθά του κυρίου του. Ας δούμε τι του είπε ο κύριός του στο εδάφιο 2: «Τον φώναξε λοιπόν και του είπε: “Τι είναι αυτό που ακούω για εσένα;
Δώσε λογαριασμό για όσα έκανες ως οικονόμος, γιατί δεν θα έχεις πια τη διαχείριση του σπιτιού”».
Τι είπε λοιπόν ο κύριος στον οικονόμο;
Μήπως του είπε: “Θα πας φυλακή” ή “Θα σε πάω στο δικαστήριο”; Όχι.
Και μάλιστα, δεν τον απομάκρυνε αμέσως από τη θέση εξουσίας που είχε.
Αλλά τι του είπε; “Θέλω να μου δώσεις λογαριασμό”.
Με άλλα λόγια, ο κύριος δεν ήξερε ακριβώς τι έκανε ο οικονόμος, αλλά του έδινε τώρα την ευκαιρία να του δώσει λογαριασμό.
Αν λοιπόν προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς ειπώθηκε εδώ και το δούμε όπως θα το είδαν οι ακροατές του Ιησού, φαίνεται ότι αυτό που είχε κάνει ο οικονόμος, και αυτό που έκανε στη συνέχεια, στην ουσία δεν ήταν παράνομο, ήταν νόμιμο.
Ανησυχούσε για το μέλλον του.
Αν ήξερε ότι με τον λογαριασμό που θα έδινε θα μπορούσε να καταλήξει στη φυλακή, σίγουρα δεν θα ενεργούσε με τον τρόπο που ενήργησε.
Αλλά αυτό εγείρει κάποια ερωτήματα.
Ίσως σκεφτούμε:
“Καλά, πήγε και μείωσε τα χρέη του ενός και του άλλου.
Δεν ήταν κακό αυτό που έκανε;”
Για να το κατανοήσουμε σωστά αυτό, είναι καλό να λάβουμε υπόψη τι έλεγε η <i>Σκοπιά</i> του Νοεμβρίου του 2019.
Το άρθρο με τίτλο «Το Γνωρίζατε;» μας λέει τι περιλαμβανόταν στα καθήκοντα του οικονόμου.
Στους Βιβλικούς χρόνους, φαίνεται ότι ο οικονόμος μπορούσε να είναι ο διαχειριστής ή ο επιβλέπων ενός σπιτικού ή ενός κτήματος.
Πολλές φορές, ο ιδιοκτήτης άφηνε τα πάντα στη φροντίδα του οικονόμου.
Το μόνο που τον απασχολούσε ήταν το τελικό αποτέλεσμα, αν θα είχε κέρδος ή όχι. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτό το άρθρο της <i>Σκοπιάς</i> αναφέρει την περίπτωση του Ιωσήφ.
Και τι θυμόμαστε από το κεφάλαιο 39 της Γένεσης;
Λέει ότι ο Πετεφρής εμπιστεύτηκε τα πάντα στη φροντίδα του Ιωσήφ, και το μόνο που τον απασχολούσε ήταν τι φαγητό θα έτρωγε.
Εδώ λοιπόν έχουμε έναν οικονόμο που διαχειρίζεται μια περιουσία.
Ο κύριός του δεν ασχολείται ιδιαίτερα με το τι κάνει, τουλάχιστον μέχρι αυτή τη στιγμή, και εκείνος έχει ακόμη εξουσία. Έτσι, αυτοί που άκουγαν τον Ιησού τι μπορεί να σκέφτονταν;
Δεν ξέρουμε με βεβαιότητα, αλλά ίσως να σκέφτηκαν ότι ο οικονόμος μείωσε τον τόκο που τους είχε βάλει.
Ή ίσως ότι μείωσε το μερίδιο που είχε ορίσει να πάρει ο ίδιος από εκείνα τα χρέη.
Ή ίσως ότι επειδή, από υπερβολικό ζήλο, τους είχε υπερχρεώσει, τώρα ζητούσε να του πληρώσουν την κανονική τιμή.
Όπως και να έχει, ο οικονόμος, που ήταν διαχειριστής, όπως και πολλοί διαχειριστές σήμερα, είχε το δικαίωμα να διαγράψει τελείως κάποια χρέη, να τα χαρίσει. Προφανώς λοιπόν, όπως τόνισε <i>Η Σκοπιά,</i> εκείνος ο οικονόμος ήταν ακόμη υπεύθυνος και είχε την εξουσία και τη δικαιοδοσία να κάνει οποιεσδήποτε αλλαγές έκρινε εκείνος σκόπιμο.
Αυτό μας φέρνει στο ερώτημα: Μήπως ήταν ανέντιμος;
Αν διαβάσουμε αρκετές μεταφράσεις της Γραφής στην αγγλική, θα δούμε ότι λένε «ο ανέντιμος οικονόμος». Χρησιμοποιούν τη λέξη «ανέντιμος».
Αλλά ας πάμε πάλι να δούμε τι λέει ακριβώς η Γραφή.
Η <i>Μετάφραση Νέου Κόσμου</i> μεταφράζει με μεγάλη ακρίβεια το εδάφιο 8 ως εξής: «Και ο κύριός του επαίνεσε τον οικονόμο, αν και ήταν άδικος». Βλέπετε, δεν λέει «ήταν ανέντιμος», δεν λέει «ήταν κλέφτης». «Αν και ήταν άδικος, επειδή ενήργησε με πρακτική σοφία».
Άρα, αν το σκεφτούμε, ο οικονόμος δεν έκανε το σωστό. Αυτό σημαίνει η λέξη «άδικος». Έχει μια πολύ ευρεία έννοια. Και ποιο θα ήταν το σωστό; Να ενεργήσει προς όφελος του κυρίου του.
Αλλά εκείνος ενήργησε για το προσωπικό του όφελος. Μερικοί μεταφραστές της Γραφής έχουν προσπαθήσει να μεταδώσουν αυτή την έννοια. Για παράδειγμα, ένας έγραψε:
“Το αφεντικό του αναγνώρισε ότι ο διαχειριστής που είχε δεχτεί να αλλάξουν τα συμφωνητικά είχε ενεργήσει έξυπνα για το δικό του προσωπικό όφελος”.
Ξέρουμε όλες τις λεπτομέρειες για το τι εννοούσε ο Ιησούς; Όχι. Αλλά τι μας δείχνει αυτό; Να μη βγάζουμε γρήγορα συμπεράσματα.
Ας διαβάζουμε τι λέει το εδάφιο και ας μην κολλάμε σε λεπτομέρειες με αποτέλεσμα να χάσουμε το πολύτιμο δίδαγμα που πρέπει να πάρουμε. Και ποιο είναι αυτό το δίδαγμα; Αυτό που μας λέει ο Ιησούς στο εδάφιο 9: «Και εγώ σας λέω: Κάντε φίλους μέσω του άδικου πλούτου ώστε, όταν αυτός χαθεί, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες». Ποιο είναι το δίδαγμα; Χρειάζεται να χρησιμοποιούμε τους υλικούς μας πόρους έτσι ώστε να γίνουμε φίλοι με τον Ιεχωβά και τον Ιησού.
Αυτό θα μας φέρει οφέλη.
Και προσέξαμε ότι στο εδάφιο 9 λέει «όταν [αυτός] χαθεί». Δεν λέει «αν». Ξέρουμε ως υπηρέτες του Ιεχωβά ότι τελικά τα εμπορικά συστήματα αυτού του κόσμου θα καταρρεύσουν. Όποια χρήματα και αν έχουμε, όσους πόρους και αν έχουμε —είμαστε σαν αυτόν τον οικονόμο—στην ουσία δεν μας ανήκουν, και σε λίγο δεν θα τα έχουμε για να τα χρησιμοποιούμε. Ασφαλώς λοιπόν, πρέπει να τα χρησιμοποιούμε για να δοξάζουμε τον Ιεχωβά και για να γίνουμε φίλοι του Ιεχωβά.
Ποιους πόρους έχουμε εμείς οι Μπεθελίτες;
Έχουμε τους προσωπικούς μας πόρους, όσο μικροί και αν είναι. Αλλά επίσης χρησιμοποιούμε και τους πόρους της οργάνωσης.
Μπορεί να μην μπαίνουμε στον πειρασμό να χρησιμοποιούμε ανέντιμα αυτούς τους πόρους, αλλά μήπως σπαταλάμε αυτούς τους πόρους; Και τώρα ερχόμαστε στην τελική σκέψη, στο εδάφιο 10, όπου ο Ιησούς είπε: «Ο πιστός στο ελάχιστο [εννοεί σε σχέση με υλικά πράγματα και πόρους] είναι πιστός και στο πολύ, και ο άδικος στο ελάχιστο είναι άδικος και στο πολύ».
Ποιο είναι το δίδαγμα; Μην κολλάτε σε λεπτομέρειες.
Καθίστε και σκεφτείτε τι θέλει να μας πει η παραβολή.
Η συγκεκριμένη μας διδάσκει να χρησιμοποιούμε ό,τι και αν έχουμε για τη
δόξα του Ιεχωβά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου