Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου
Βρήκα τον Δαβίδ . . . άντρα σε αρμονία με την καρδιά μου.—Πράξ. 13:22.
https://drive.google.com/file/d/1v5XHelWMIlUxAO2XHT32Ywv0l3muW_Fk/view?usp=sharing
*** w04 1/6 σ. 9-11 Η Δημιουργία Διακηρύττει τη Δόξα του Θεού! ***
Γιατί Είναι «Αδικαιολόγητοι»
3 Υποκινείστε εσείς να δώσετε δόξα στον Θεό; Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν το κάνει αυτό—ορισμένοι μάλιστα αρνούνται την ύπαρξη του Θεού. Για παράδειγμα, ένας αστρονόμος έγραψε: «Μήπως ήταν ο Θεός εκείνος που παρενέβη και σχεδίασε με τόση προνοητικότητα τον κόσμο για χάρη μας; . . . Μια τέτοια ιδέα θα ήταν συναρπαστική. Δυστυχώς, πιστεύω ότι πρόκειται για ψευδαίσθηση. . . . Ο Θεός δεν αποτελεί την εξήγηση».
4 Η επιστημονική έρευνα περιορίζεται σε αυτά που μπορούν να παρατηρήσουν ή να μελετήσουν οι άνθρωποι. Οτιδήποτε πέρα από αυτό δεν είναι παρά θεωρία ή εικασία. Εφόσον «ο Θεός είναι Πνεύμα», απλούστατα δεν υπόκειται σε άμεση επιστημονική εξέταση. (Ιωάννης 4:24) Συνεπώς, το να απορρίπτουμε την πίστη στον Θεό ως αντιεπιστημονική είναι αλαζονικό. Ο επιστήμονας Βίνσεντ Γουίγκλσγουερθ, του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, παρατήρησε ότι και η ίδια η επιστημονική μεθοδολογία αποτελεί «θρησκευτική προσέγγιση». Γιατί συμβαίνει αυτό; «Βασίζεται στην ανεπιφύλακτη πίστη ότι τα φυσικά φαινόμενα συμμορφώνονται με τους “νόμους της φύσης”». Άρα λοιπόν, όταν κάποιος απορρίπτει την πίστη στον Θεό, δεν αληθεύει ότι απλώς ανταλλάσσει έναν τύπο πίστης με έναν άλλον; Σε ορισμένες περιπτώσεις, φαίνεται ότι κάποιοι δεν δείχνουν πίστη επειδή αρνούνται εσκεμμένα να αποδεχτούν την αλήθεια. Ο ψαλμωδός έγραψε: «Λόγω της υψηλοφροσύνης του, ο πονηρός δεν ερευνάει· όλες του οι σκέψεις είναι: “Δεν υπάρχει Θεός”».—Ψαλμός 10:4.
5 Ωστόσο, η πίστη στον Θεό δεν είναι αβάσιμη, διότι υπάρχουν συντριπτικές αποδείξεις για την ύπαρξή του. (Εβραίους 11:1) Ο αστρονόμος Άλαν Σάντατζ δήλωσε: «Το βρίσκω εξαιρετικά απίθανο να προέκυψε αυτή η τάξη [του σύμπαντος] από το χάος. Πρέπει να υφίσταται κάποια οργανωτική αρχή. Ο Θεός αποτελεί μυστήριο για εμένα, αλλά εξηγεί το θαύμα της ύπαρξης, το γιατί υπάρχει κάτι αντί να μην υπάρχει τίποτα». Ο απόστολος Παύλος είπε στους Χριστιανούς στη Ρώμη ότι «οι αόρατες ιδιότητες του [Θεού], δηλαδή η αιώνια δύναμη και η Θειότητά του, βλέπονται καθαρά από τη δημιουργία του κόσμου και έπειτα, επειδή γίνονται αντιληπτές μέσω των πραγμάτων που έχουν φτιαχτεί, ώστε αυτοί [που δεν πιστεύουν] είναι αδικαιολόγητοι». (Ρωμαίους 1:20) Από «τη δημιουργία του κόσμου» και μετά—ιδιαίτερα αφότου δημιουργήθηκαν νοήμονα ανθρώπινα πλάσματα, τα οποία μπορούσαν να αντιληφθούν την ύπαρξη του Θεού—είναι προφανές ότι υπάρχει ένας Δημιουργός που έχει τεράστια δύναμη, ένας Θεός άξιος αφοσίωσης. Συνεπώς, εκείνοι που δεν αναγνωρίζουν τη δόξα του Θεού είναι αδικαιολόγητοι. Ποιες αποδείξεις παρέχει όμως η δημιουργία;
Το Σύμπαν Διακηρύττει τη Δόξα του Θεού
6 Το εδάφιο Ψαλμός 19:1 δίνει την εξής απάντηση: «Οι ουρανοί διακηρύττουν τη δόξα του Θεού, και για το έργο των χεριών του μιλάει το εκπέτασμα». Ο Δαβίδ διέκρινε ότι τα άστρα και οι πλανήτες που έλαμπαν διαμέσου του “εκπετάσματος”, δηλαδή της ατμόσφαιρας, παρείχαν αδιάσειστες αποδείξεις για την ύπαρξη ενός ένδοξου Θεού. Ο Δαβίδ συνεχίζει: «Η μια ημέρα μετά την άλλη κάνει να αναβλύζουν λόγια, και η μια νύχτα μετά την άλλη διαλαλεί γνώση». (Ψαλμός 19:2) Κάθε ημέρα και κάθε νύχτα, οι ουρανοί καταδεικνύουν τη σοφία και τη δημιουργική δύναμη του Θεού. Είναι σαν να «αναβλύζουν» από τους ουρανούς λόγια αίνου για τον Θεό.
7 Ωστόσο, απαιτείται διάκριση για να ακούσει κανείς αυτή τη μαρτυρία. «Ούτε λόγια υπάρχουν ούτε λέξεις· ούτε φωνή ακούγεται από αυτά». Εντούτοις, η σιωπηλή μαρτυρία των ουρανών είναι ισχυρή. «Σε όλη τη γη έφτασε το μετρικό τους σχοινί και ως τα πέρατα των παραγωγικών εδαφών τα λόγια τους». (Ψαλμός 19:3, 4) Είναι σαν να άπλωσαν οι ουρανοί “μετρικά σχοινιά” για να βεβαιωθούν ότι η σιωπηλή μαρτυρία τους γέμισε κάθε γωνιά της γης.
8 Ο Δαβίδ κατόπιν περιγράφει άλλο ένα θαύμα της δημιουργίας του Ιεχωβά: «Σε αυτούς [τους ορατούς ουρανούς] έστησε σκηνή για τον ήλιο, ο οποίος είναι σαν γαμπρός που βγαίνει από το νυφικό του κοιτώνα· αγάλλεται σαν κραταιός άντρας ο οποίος πρόκειται να τρέξει σε δρόμο. Από τη μία άκρη των ουρανών ξεκινάει και στην άλλη άκρη τους τελειώνει το γύρο του· και τίποτα δεν είναι κρυμμένο από τη θερμότητά του».—Ψαλμός 19:4-6.
9 Σε σύγκριση με άλλα άστρα, ο ήλιος δεν έχει παρά μέτριο μέγεθος. Ωστόσο, είναι ένα αξιοθαύμαστο άστρο, το οποίο κάνει τους πλανήτες που περιστρέφονται γύρω του να μοιάζουν με νάνους. Σύμφωνα με μια πηγή, ο ήλιος έχει μάζα «2 οχτάκις εκατομμύρια τόνους»—το 99,9 τοις εκατό της μάζας του ηλιακού μας συστήματος! Η βαρυτική του έλξη επιτρέπει στη γη να διαγράφει τροχιά σε απόσταση 150 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον ήλιο χωρίς να απομακρύνεται από αυτόν ή να έλκεται κοντά του. Μόνο το μισό περίπου του ενός δισεκατομμυριοστού της ενέργειας του ήλιου φτάνει στον πλανήτη μας, αλλά επαρκεί για τη συντήρηση της ζωής.
10 Ο ψαλμωδός μιλάει για τον ήλιο με μεταφορική γλώσσα, απεικονίζοντάς τον σαν “κραταιό άντρα” που τρέχει από τη μια άκρη του ορίζοντα ως την άλλη κατά τη διάρκεια της ημέρας και αναπαύεται σε μια «σκηνή» τη νύχτα. Όταν αυτό το κραταιό άστρο βυθίζεται κάτω από τον ορίζοντα, από την άποψη ενός επίγειου παρατηρητή, φαίνεται σαν να μπαίνει σε μια «σκηνή» για να αναπαυτεί. Το πρωί μοιάζει να ξεπροβάλλει ακτινοβολώντας «σαν γαμπρός που βγαίνει από το νυφικό του κοιτώνα». Ως βοσκός, ο Δαβίδ ήξερε τι τσουχτερό κρύο κάνει τη νύχτα. (Γένεση 31:40) Θυμόταν πόσο γρήγορα ζέσταιναν οι ηλιαχτίδες τόσο τον ίδιο όσο και το τοπίο που τον περιέβαλλε. Σίγουρα, ο ήλιος δεν ήταν εξαντλημένος μετά το «ταξίδι» του από την ανατολή ως τη δύση, αλλά ήταν σαν «κραταιός άντρας», έτοιμος να επαναλάβει το ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου