Θα έχουμε 2.500 εκπροσώπους και θέλουμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο για αυτούς. Θέλουμε να νιώσουν την αγάπη της αληθινής αδελφότητας. Στόχος μας ήταν να τους μείνει αυτή η εμπειρία αξέχαστη.
Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι δεν αρκούσε απλώς να τους προσφέρουμε φαγητό και να φάμε όλοι μαζί παρέα.
Είναι απίστευτο αυτό που ζω —δεν περιγράφεται με λόγια! Πρώτα από όλα, έπρεπε να σκεφτούμε ιδέες για το ψυχαγωγικό πρόγραμμα.
Κλείστηκα σε ένα δωμάτιο δυο μέρες —έκλαιγα και προσευχόμουν. Αυτό που μας βοήθησε ήταν η σιγουριά ότι ο Ιεχωβά μάς κατευθύνει μέσω της οργάνωσής του.
Έπρεπε να γίνουν πολύ περισσότερα από ό,τι είχαμε υπολογίσει αρχικά για να φιλοξενήσουμε τους εκπροσώπους. Έχουμε μια αυθεντική άμαξα-καντίνα του 1892, αληθινούς Τεξανούς καουμπόιδες, εκπαιδευτές αλόγων, μαθήματα λάσου και τις κλασικές αγελάδες του Τέξας.
Φτιάχνουμε μπισκότα βουτύρου όπως τα έφτιαχναν παλιά —σε μεταλλική γάστρα με κάρβουνα.
Έχουμε τέσσερα διαφορετικά γκρουπ με 80-90 αδελφούς και αδελφές το καθένα. Θα παρουσιάσουν το πρόγραμμα σε τρεις τοποθεσίες σε διάστημα τεσσάρων ημερών. Η βραδινή συντροφιά περιλαμβάνει φαγητό για τους αδελφούς και ένα πνευματικό ψυχαγωγικό πρόγραμμα με μουσική, συνεντεύξεις και βίντεο. Στις συνελεύσεις μας παλιά δεν κανονίζαμε να βγαίνουν οι εκπρόσωποι στο έργο. Ωστόσο, είναι ξεκάθαρο ότι ο Ιεχωβά το θέλει αυτό —όπως μας δείχνει και το παράδειγμα του πιστού δούλου—ότι πρέπει να γίνεται αυτό.
Οι αδελφοί εδώ αντιμετωπίζουν τις ίδιες δυσκολίες με εμάς στο έργο, αλλά συνεχίζουν να αγωνίζονται σκληρά.
Μαθαίνοντάς το αυτό, ενθαρρύνθηκα πολύ και υποκινήθηκα να κηρύττω με ακόμη περισσότερο ζήλο. Είχαμε επίσης εθελοντές στην Αίθουσα Συνελεύσεων για να καλωσορίζουν τους εκπροσώπους όταν κατέβαιναν από τα λεωφορεία. Όταν κοίταξα έξω από το λεωφορείο, στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί είχε τόσο πολύ κόσμο έξω.
Όταν κατάλαβα ότι είχαν έρθει για να μας καλωσορίσουν, άρχισα να κλαίω.
Μόλις μάθαμε ότι θα γίνουν ξεναγήσεις και στην Αίθουσα Συνελεύσεων, νιώσαμε ότι θα ζήσουμε μια πολύ ξεχωριστή ευλογία. Είχαμε πάνω από 3.600 εθελοντές.
Στην ουσία, πάνω από 5.000 θέλησαν να βοηθήσουν. Ζητήσαμε εθελοντές για τις δραστηριότητες από 200 και πλέον εκκλησίες. Είμαστε από το Τσεγιέν του Ουαϊόμινγκ, περίπου 1.400 χιλιόμετρα από εδώ.
Μας πήρε 2-3 βδομάδες για να ετοιμάσουμε τις άμαξες και κάνα δυο μέρες για να έρθουμε εδώ. Χρειάστηκε να ζητήσω άδεια από τη δουλειά μου.
Ζήτησα μια εβδομάδα άδεια για να είμαι εδώ.
Έκανα πολλές προσευχές στον Ιεχωβά. Και χάρη σε αυτόν, μου έδωσαν την άδεια και μπόρεσα να έρθω. Έχω πάρει τέτοια δύναμη και τέτοια χαρά!
Φαντάζομαι πώς θα είναι όταν θα μπούμε στον νέο κόσμο και θα το ζούμε αυτό κάθε μέρα. Μου ανέθεσαν να ζωγραφίσω και να σχεδιάσω καρτούλες που δίνουν μια γεύση της περιοχής εδώ στην Ουάσινγκτον. Είχα το προνόμιο να σχεδιάσω το λογότυπο που βάλαμε πάνω στις τσάντες με τα δώρα για τους εκπροσώπους της συνέλευσης. Εμείς θα τραγουδήσουμε για τους εκπροσώπους. Θέλω να τραγουδήσω για τους εκπροσώπους γιατί αυτό θα κάνει χαρούμενο και τον Ιεχωβά και τους εκπροσώπους. Έψαλλαν ύμνους στο αεροδρόμιο.
Ήταν πολύ συγκινητικό που μας περίμεναν μέσα στη νύχτα, γιατί φτάσαμε περίπου στις 10 το βράδυ.
Νομίζω ότι θα χαρούν πάρα πολύ όταν μας δουν να τους καλωσορίζουμε και όταν τους δώσουμε τα πράγματα που τους έχουμε ετοιμάσει. Θα τα πάρουν μαζί τους και θα θυμούνται όσα έζησαν εδώ. Αυτό εδώ το πάνω κομμάτι, το μεγάλο JW, είναι από τον <i>Πληροφορητή</i> που κυκλοφόρησε στη διεθνή συνέλευση του Κολόμπους του Οχάιο το 1931. Όπως βλέπετε, όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές θέλουν να συνεισφέρουν, όλοι θέλουν να βοηθήσουν, όλοι θέλουν να κάνουν κάτι, όλοι θέλουν να συμμετέχουν με όποιον τρόπο μπορούν. Καλώς ήρθατε στο Σιάτλ! Ήταν πολύ ωραίο που βλέπαμε να χρησιμοποιούν την τσάντα και να τη χαίρονται. Ήμουν λίγο κουρασμένος από την πτήση, αλλά όταν βλέπεις όλα τα χαμόγελα και τις χαρούμενες φωνές, όλα τα πανό και τα δώρα που μας έφτιαξαν, λες: “Πωπω, απίστευτο!” -Νιώθεις αγάπη, ε; Το νιώθεις αμέσως. -Ναι, το νιώθεις. Δεν ξέρουμε από πού είναι, δεν ξέρουμε τα ονόματά τους.
Αλλά όταν βλέπεις να γελάνε και να χαιρετάνε, όταν βλέπεις την ενότητα, την αγάπη, δεν μπορείς—σου έρχεται να βάλεις τα κλάματα.
Θέλουμε να ξέρουν ότι έχουν εδώ αδελφούς που θα τους βοηθήσουν και που τους αγαπάνε και που θα κάνουν τα πάντα για να απολαύσουν την εμπειρία τους εδώ. Ναι. Θέλουμε να νιώθουμε ότι τους έχουμε στην αγκαλιά μας όσο είναι μαζί μας εδώ.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι ο Ιεχωβά είναι πίσω από όλο αυτό.
Φαίνεται επίσης η αγάπη της αδελφότητας από όλα αυτά που βλέπεις —τα χαρούμενα πρόσωπα, τον ζήλο, τον ενθουσιασμό.
Όλα όσα δαπανήσαμε είναι όλα για τη δόξα του Ιεχωβά, αλλά και για να καλωσορίσουμε τα πρόβατά του, τους εκπροσώπους που έχουν έρθει από όλα τα μέρη του κόσμου. Ελπίζω σε 2.000-3.000 χρόνια να με συναντήσει κάποιος και να μου πει: «Σε θυμάμαι εσένα! Ήσουν στην παράσταση με τους καουμπόιδες στο Τέξας!»
Θα είναι φανταστικό. Νομίζουν ότι οι καουμπόιδες δεν κλαίμε, αλλά πιστέψτε με δεν μπορείς όταν τα βλέπεις όλα αυτά. Είμαι πολύ χαρούμενη! Θέλω να βάλω τα κλάματα.
Ήρθαν εδώ για να τους τραγουδήσουμε και να μας δουν. Και θα θυμούνται το τραγούδι μας. Θέλουμε να περάσουν τέλεια οι εκπρόσωποι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου