Ας ανοίξουμε τη Γραφή μας στο σημερινό εδάφιο, 1 Θεσσαλονικείς κεφάλαιο 2, και ας διαβάσουμε ολόκληρο το εδάφιο 8: «Νιώθοντας λοιπόν τρυφερή στοργή για εσάς, ήμασταν αποφασισμένοι να σας προσφέρουμε, όχι μόνο τα καλά νέα του Θεού, αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, επειδή σας αγαπήσαμε πολύ».
Σήμερα το πρωί, θα ασχοληθούμε με δύο πράγματα.
Γιατί αγαπούσε ο Παύλος τους Θεσσαλονικείς τόσο πολύ;
Και επίσης, τι προσπάθειες έκανε για να τους το δείχνει;
Η ερώτηση: «Γιατί αγαπούσε ο Παύλος τους Θεσσαλονικείς;» ίσως ακούγεται λίγο παράξενη. Αλλά προσέξτε κάτι που αναφέρει το βιβλίο <i>Ενόραση</i> σχετικά με τη θεοσεβή αγάπη: «Η θεοσεβής αγάπη δεν είναιμια ιδιότητα που την έχει κάποιος χωρίς να γνωρίζει το γιατί». Στη συνέχεια λέει: «Η θεοσεβής αγάπη δεν μπορεί να υπάρχει μέσα σε ένα άτομο χωρίς τη γνώση και την υπηρεσία του Θεού ή χωρίς στοχασμό και εκτίμηση».
Άρα, δεν αγαπάμε κάποιον χωρίς να ξέρουμε το γιατί.
Υπάρχουν λόγοι.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι που αγαπάμε τον Ιεχωβά, αλλά το ίδιο ισχύει και για τους αδελφούς μας.
Γιατί, λοιπόν, αγαπούσε ο Παύλος τους Θεσσαλονικείς;
Το 50 Κ.Χ., ο ίδιος και ο Σίλας τούς μετέδωσαν τα καλά νέα.
Κάποιοι Ιουδαίοι, και πολλοί Έλληνες προσήλυτοι, έγιναν μαθητές.
Αφενός, λοιπόν, ο Παύλος γνώριζε ότι ο Ιεχωβά έλκυε αυτούς τους ανθρώπους.
Και εφόσον τους αγαπούσε ο Ιεχωβά, το ίδιο έπρεπε να κάνει και ο Παύλος.
Πέρα από αυτό, όμως, είχαν σχέση μαθητή-δασκάλου —έναν πολύ στενό δεσμό.
Αλλά ο Παύλος τούς αγαπούσε ακόμα περισσότερο για τα όσα είχαν περάσει για να μάθουν την αλήθεια και να παραμείνουν σε αυτήν.
Στο 17ο κεφάλαιο των Πράξεων, περιγράφεται η εχθρότητα των Ιουδαίων προς τους Χριστιανούς της Θεσσαλονίκης.
Ο κίνδυνος ανάγκασε τον Παύλο και τον Σίλανα φύγουν από την πόλη.
Ο διωγμός συνεχίστηκε και αφότου εκείνοι έφυγαν.
Μετά, ένα ή ίσως περισσότερα μέλη της εκκλησίας κοιμήθηκαν τον ύπνο του θανάτου, και αυτό ήταν πολύ λυπηρό.
Γι’ αυτό, ο Παύλος έστειλε τον Τιμόθεο για να μάθει πώς ήταν οι αδελφοί.
Και ήταν πολύ καλά!
Ας ανοίξουμε στην Πρώτη Θεσσαλονικείς κεφάλαιο 1, και ας διαβάσουμε μερικά σχετικά εδάφια αρχίζοντας από το 3 —1 Θεσσαλονικείς 1:3. Ο Παύλος λέει: «Γιατί θυμόμαστε διαρκώς το πιστό σας έργο, τον γεμάτο αγάπη κόπο σας και την υπομονή που δείχνετε». Και τώρα δείτε το εδάφιο 6: «Και εσείς γίνατε μιμητές δικοί μας και του Κυρίου, εφόσον δεχτήκατε τον λόγο κάτω από πολλή θλίψη με χαρά αγίου πνεύματος, ώστε γίνατε παράδειγμα για όλουςτους πιστούς στη Μακεδονία και στην Αχαΐα».
Τι έκανε την αγάπη του Παύλου πιο έντονη;
Τα όσα είχαν περάσει αυτοί οι αγαπητοί αδελφοί με ακλόνητη οσιότητα, πίστη και χαρά.
Γι’ αυτό, τους αγάπησε ακόμη περισσότερο.
Τι μαθαίνουμε εμείς από αυτό; Θυμάστε τι λέει το βιβλίο <i>Ενόραση;</i> «Η θεοσεβής αγάπη δεν είναι μια ιδιότητα που την έχει κάποιος χωρίς να γνωρίζει το γιατί».
Και χωρίς γνώση για τον Θεό, δίχως στοχασμό, δίχως εκτίμηση, δεν υπάρχει αγάπη.
Άρα, πώς μας βοηθάει η γνώση για τους αδελφούς μας να κάνουμε στοχασμούς, να καλλιεργούμε εκτίμηση και να τους αγαπάμε πιο έντονα;
Μπορούμε να σκεφτόμαστε τι πέρασανόταν γνώρισαν την αλήθεια ή καθώς μεγάλωναν στην αλήθεια.
Μήπως αυτός ο νεαρός μεγάλωσεσε προβληματική οικογένεια;
Μήπως γνώρισε την αλήθεια ως έφηβος και είχε σκληρή εναντίωση από τους γονείς του;
Μήπως τη γνώρισε ως ενήλικος και χρειάστηκε να απαλλαχτεί από κακές συναναστροφές, ακάθαρτες συνήθειες και εθισμούς;
Και όμως, όλα αυτά τα άτομα είναι στην αλήθεια, έχοντας κάνει τόση πρόοδο, και παραμένουν πιστά.
Όταν το έχουμε αυτό στον νου μας και το στοχαζόμαστε, τους αγαπάμε ακόμα περισσότερο.
Και όταν τους αγαπάμε τόσο πολύ και τους εκτιμάμε πιο βαθιά, κάνουμε περισσότερη υπομονή μαζί τους, τους συμπονούμε, τους συναισθανόμαστε.
Καταλαβαίνουμε γιατί λένε ό,τι λένε μερικές φορές και γιατί κάνουν ό,τι κάνουν μερικές φορές.
Αυτή η γνώση και η κατανόηση μας βοηθούν να τους αγαπάμε ακόμα περισσότερο.
Είδαμε ότι ο απόστολος Παύλος έδειχνε την αγάπη του για τους Θεσσαλονικείς με διάφορους τρόπους.
Ένας τρόπος ήταν ότι τους το έλεγε πως τους αγαπούσε.
Ενεργώντας έτσι, ο Παύλος μιμούνταν το παράδειγμα του Ιεχωβά.
Όταν βαφτίστηκε το 29 Κ.Χ., ο Ιησούς άκουσε τη φωνή του Πατέρα του να του λέει: «Εσύ είσαι ο Γιος μου ο αγαπητός».
Και το 32 Κ.Χ, κατά τη μεταμόρφωση, ο Ιησούς άκουσε τη φωνή του Πατέρα του να λέει: «Αυτός είναι ο Γιος μου ο αγαπητός, τον οποίο έχω επιδοκιμάσει.
Να τον ακούτε».
Χωρίς αμφιβολία, ο Ιησούς, στη διάρκεια της επίγειας διακονίας του, αγαπούσε τον Πατέρα του.
Αυτό ήταν το ισχυρότερο κίνητρό του.
Αλλά ένα ακόμα πιο ισχυρό κίνητρο για εκείνον, ένας βασικός παράγοντας που τον βοήθησε να μην αποκάμεισε όλες τις δοκιμασίες του, ήταν το ότι ήξερε πως ο Πατέρας του τον αγαπούσε.
Προσέξτε αυτές τις παραθέσεις από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη.
Μιλάει ο Ιησούς —Ιωάννης 3:35: «Ο Πατέρας αγαπάει τον Γιο». Ιωάννης 5:20: «Διότι ο Πατέρας νιώθει στοργή για τον Γιο». Ιωάννης 15:9: «Όπως με αγάπησε ο Πατέρας, έτσι σας αγάπησα και εγώ». Είναι καλό, λοιπόν, όταν νιώθουμε τέτοια στοργή και αγάπηγια τους αδελφούς μας, να τους το δείχνουμε με κάποιον τρόπο.
Σας έτυχε ποτέ να περάσετε μια δυσκολία και κάποιος στενός φίλος ή συνεργάτης να σας είπε: «Μην ξεχνάς ότι σε αγαπάμε»;
Αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό.
Ο Ιησούς ενθαρρυνόταν όταν άκουγετον Πατέρα του να το λέει αυτό.
Και εκτός από το να το λέει, τι άλλο έκανε ο απόστολος Παύλος;
Ας πάμε στην 1 Θεσσαλονικείς κεφάλαιο 2, και ας διαβάσουμε τα εδάφια 11 και 12.
Εδώ προχωράει πέρα από τα λόγια. Δείχνει ότι περιλαμβάνεται και μια θυσία—εδάφιο 11: «Γνωρίζετε καλά ότι σας προτρέπαμε, σας παρηγορούσαμε και συμβουλεύαμε τον καθέναν σας, όπως ένας πατέρας τα παιδιά του, ώστε να περπατάτε αντάξια του Θεού, ο οποίος σας καλεί στη Βασιλεία και στη δόξα του».
Ο Παύλος χρησιμοποιεί το παράδειγμα ενός στοργικού πατέρα, ο οποίος δεν λέει απλώς στα παιδιά του: «Σας αγαπάω», αλλά τι άλλο κάνει;
Τα προτρέπει.
Τι σημαίνει αυτό;
Βασικά, σημαίνει ότι τα “παροτρύνει”. Όταν παροτρύνουμε κάποιον, του τονίζουμε ότι πρέπει να συνεχίσει σε μια καλή πορεία που οδηγεί σε ευλογίες από τον Ιεχωβά.
Αυτό απαιτεί προσπάθεια, χρόνο.
Επίσης, ο Παύλος τούς παρηγορούσε.
Τι σημαίνει αυτό; «Απάλυνε τον πόνο» τους, τους «ηρεμούσε», τους «καθησύχαζε».
Ο στοργικός πατέρας τα κάνει όλα αυτά.
Εμείς μπορούμε να μιμούμαστετον Ιεχωβά και τον Παύλο κάνοντας το ίδιο για τους αδελφούς μας —τους αγαπάμε.
Επομένως, προσπαθούμε να τους προτρέπουμε, να τους παρηγορούμε.
Βέβαια, όλα αυτά απαιτούν προσπάθεια.
Ο Παύλος είπε ότι έδωσε “τον ίδιο του τον εαυτό”.
Έδωσε ό,τι είχε. Στη 2 Κορινθίους 12:15 είπε κάτι παρόμοιο: «Εγώ με μεγάλη ευχαρίστηση θα δαπανήσω και θα δαπανηθώ εντελώς για εσάς».
Σε ένα περιοδικό μας δημοσιεύτηκετο σχόλιο ενός λογίου της Γραφής, σύμφωνα με τον οποίο στην ουσία ο Παύλος λέει τα εξής: «Είμαι πρόθυμος να δαπανήσω τη δύναμη, τον χρόνο και τη ζωή μου, καθώς και όλα όσα έχω, για τη δική σας ευημερία, όπως κάνει με χαρά ένας πατέρας για τα παιδιά του».
Και μερικές φορές το έκανε αυτό σε σημείο εξάντλησης και ενώ ήταν εξουθενωμένος.
Αλλά με τι διάθεση τα έκανε όλα αυτά;
Βαρυγκομώντας; Γογγύζοντας;
Κάθε άλλο! «Με μεγάλη ευχαρίστηση». <i>Η Βίβλος της Ιερουσαλήμ</i> λέει ότι ήταν«εντελώς πρόθυμος» να το κάνει αυτό.
Τι μάθαμε, λοιπόν, σήμερα;
Ο απόστολος Παύλος ήξερεγιατί αγαπούσε τους Θεσσαλονικείς.
Τους αγαπούσε ο Ιεχωβά.
Υπήρχε δεσμός μεταξύ τους, τους αγαπούσε για την υπομονή τους και ήθελε να τους βοηθήσει.
Και έκανε ό,τι μπορούσε με τις πράξεις και με τα λόγια του για να τους αποδεικνύει ότι τους αγαπούσε.
Ας είμαστε λοιπόν αποφασισμένοι να αγαπάμετους αδελφούς και τις αδελφές μας, να εκδηλώνουμε αγάπη με τα λόγια, αλλά και τις πράξεις μας, και να είμαστε “εντελώς πρόθυμοι” να το κάνουμε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου