Το σημερινό εδάφιο λέει ότι “ο αληθινός φίλος ... αγαπάει πάντοτε”.
Όμως ποιος είναι αληθινός φίλος;
Ο Ιησούς το εξηγεί αυτό στα εδάφια Ιωάννης 15:12-14.
Ας τα διαβάσουμε.
Ιωάννης 15:12-14. Εδώ λέει: «Αυτή είναι η εντολή μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλον όπως εγώ σας έχω αγαπήσει.
Κανείς δεν έχει αγάπη μεγαλύτερη από αυτήν, από το να παραδώσει τη ζωή του για χάρη των φίλων του.
Εσείς είστε φίλοι μου αν εκτελείτε τις εντολές μου».
Εδώ διακρίνουμε δύο στοιχεία.
Το ένα είναι να δίνουμε “τη ζωή μας για χάρη των φίλων μας” και το άλλο να αγαπάμε όπως μας αγαπάει ο Ιησούς.
Το να δώσουμε τη ζωή μας για τον φίλο μας δεν είναι μικρό πράγμα.
Είναι δύσκολη υπόθεση.
Αλλά για να αναπτύξουμε τέτοια αγάπη, πρέπει πρώτα να μάθουμε κάτι άλλο.
Ας ανοίξουμε στην 1 Πέτρου κεφάλαιο 1 όπου ο Πέτρος το εξηγεί πολύ καλά.
Πρώτη Πέτρου 1:22. Λέει τα εξής: «Τώρα που έχετε εξαγνιστεί μέσω της υπακοής σας στην αλήθεια και έτσι έχετε ανυπόκριτη αδελφική στοργή, αγαπήστε ο ένας τον άλλον έντονα, από καρδιάς».
Διακρίνετε το άλλο στοιχείο; «Ανυπόκριτη αδελφική στοργή».
Αυτή η έντονη αγάπη δεν είναι μια ψυχρή, εγκεφαλική αγάπη για τους αδελφούς μας γενικά (κάτι που νιώθουμε για όλους τους αδελφούς μας), ενώ κρατάμε τη θερμή, προσωπική στοργή (την αδελφική στοργή) μόνο για τους στενούς μας φίλους. Θα ήταν κάπως υποκριτικό να πούμε: «Δίνω και τη ζωή μου για τον αδελφό μου, αλλά δεν τα πηγαίνω καλά μαζί του».
Η έντονη αγάπη προϋποθέτει προσπάθεια.
Πρέπει να ανοίξουμε την καρδιά μας, και μάλιστα διάπλατα, ώστε να χωράει, όχι μόνο όσους συμπαθούμε, αλλά και όσους δεν συμπαθούμε ιδιαίτερα.
Μήπως αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε στενοί φίλοι με όλους;
Ο Ιεχωβά και ο Ιησούς ξέρουν ότι δεν είναι δυνατόν να είμαστε στενοί φίλοι με όλους και να κάνουμε συνέχεια παρέα με άλλους.
Η αδελφική στοργή δεν σημαίνει κάτι τέτοιο.
Αδελφική στοργή σημαίνει ότι αλλάζουμε μέσα μας.
Ανοίγουμε την καρδιά μας ώστε να αγκαλιάσει όλους τους φίλους του Ιησού.
Βέβαια, μην απογοητεύεστε.
Ο Ιησούς έθεσε το πρότυπο.
Ξέρει ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και ότι θα τα καταφέρουμε.
Τώρα, θα θέλαμε να εξετάσουμε πώς μπορούμε να αναπτύξουμε έντονη αγάπη μέσω της συγχωρητικότητας και μέσω της προσευχής.
Αρχίζουμε με τη συγχωρητικότητα.
Στην 1 Πέτρου 4:8 λέει το εξής.
1 Πέτρου 4:8. Λέει: «Πάνω από όλα, να έχετε έντονη αγάπη ο ένας για τον άλλον, επειδή η αγάπη καλύπτει πλήθος αμαρτιών».
Επειδή είμαστε ατελείς, είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή θα απογοητεύσουμε τους φίλους μας και το ίδιο θα κάνουν και εκείνοι.
Με ποιο αποτέλεσμα;
Πληγωμένα αισθήματα.
Αλλά ας διαβάσουμε και το εδάφιο Παροιμίες 18:19. Εδώ, στο Παροιμίες 18:19, λέει: «Ο προσβεβλημένος αδελφός είναι πιο ανυποχώρητος από οχυρωμένη πόλη, και μερικές διενέξεις είναι σαν αμπάρες φρουρίου».
Πράγματι, όταν πληγωνόμαστε, υψώνουμε άμυνες «σαν αμπάρες φρουρίου».
Πώς, λοιπόν, θα βγάλουμε την αμπάρα του φρουρίου;
Κατ’αρχάς, μια συγνώμη θα βοηθήσει πολύ.
Αλλά ίσως πούμε: «Μα εγώ πληγώθηκα.
Ο αδελφός μου με πρόσβαλε.
Γιατί να ζητήσω εγώ συγνώμη;
Δεν έφταιξα σε τίποτα».
Όμως, αν θέλουμε να συνεχιστεί αυτή η φιλία, δεν γίνεται αλλιώς.
Και όσο το καθυστερούμε, τόσο το χειρότερο.
Ας πάρουμε το παράδειγμα του Ιησού.
Ο Πέτρος αρνήθηκε τον Ιησού τρεις φορές.
Μέχρι που ορκίστηκε ότι δεν ήταν φίλος του.
Και ο Ιησούς ήταν εκεί και τα άκουγε όλα.
Ύστερα, όμως, ο Ιησούς έβγαλε αυτά τα εμπόδια.
Άνοιξε τον δρόμο για να συμφιλιωθούν. Μετά την ανάστασή του, ένας άγγελος είπε στις γυναίκες: «Πηγαίνετε και πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο». Ξεχώρισε τον Πέτρο, τον προσκάλεσε ατομικά.
Μάλιστα τον συνάντησε προσωπικά.
Μπορείτε να φανταστείτε πώς νιώθει ο Πέτρος, ακόμη και σήμερα, για την κίνηση του Ιησού να αποκαταστήσει τη φιλία τους;
Και δεν αποκατέστησε μόνο τη φιλία τους, αλλά τον χρησιμοποίησε και με πολλούς δυναμικούς τρόπους.
Τι μαθαίνουμε από αυτό;
Δεν πρέπει να έχουμε πολύ υψηλές προσδοκίες από τους φίλους μας.
Όλοι ατελείς είμαστε.
Μην ξεγράφετε βιαστικά τον φίλο σας.
Να συγχωρείτε.
Ανοίξτε την πόρτα της καρδιά σας διάπλατα.
Η συγχωρητικότητα είναι ουσιώδης για να έχουν ατελείς άνθρωποι φιλίες που διαρκούν.
Το δεύτερο στοιχείο είναι η προσευχή.
Το εδάφιο 1 Πέτρου 4:7 λέει ( το δεύτερο μέρος): «Να αγρυπνείτε σε σχέση με τις προσευχές». Πρακτικά, λοιπόν, πώς μας βοηθούν οι προσευχές να αποκτήσουμε αδελφική στοργή;
Έχουμε αδελφούς από όλο τον κόσμο.
Η κουλτούρα τους μπορεί να διαφέρει πολύ από τη δική μας, και να δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τη νοοτροπία μερικών.
Η συμπεριφορά τους ίσως μας φαίνεται παράξενη, ασυνήθιστη, να μην είναι αυτή που θα περιμέναμε. Ίσως μάλιστα σκεφτόμαστε:
“Δεν ταιριάζουμε και πολύ”.
Κάντε το λοιπόν θέμα προσευχής στον Ιεχωβά.
Πείτε το όνομα του αδελφού, εξηγήστε τι σας προβληματίζει και μετά ζητήστε τη βοήθεια του Ιεχωβά.
Τι θα κάνει ο Ιεχωβά;
Θα μας βοηθήσει να αλλάξουμε το πώς νιώθουμε για τον αδελφό μας.
Ο Ιεχωβά μπορεί να μας δώσει “την επιθυμία και τη δύναμη” να αλλάξουμε τη στάση μας.
Επομένως, ας προσευχόμαστε ξανά και ξανά μέχρι να δούμε τον αδελφό μας όπως τον βλέπει ο Ιεχωβά.
“Αν ο Ιεχωβά τον αγαπάει, ποιος είμαι εγώ που θα του αρνηθώ τη φιλία μου;
O Ιεχωβά σίγουρα ξέρει καλύτερα από εμένα”. Άρα, καθένας γίνεται φίλος με δύο κύριους τρόπους:
Συγχωρούμε, όπως μας συγχωρεί ο Ιεχωβά και, επίσης, προσευχόμαστε να ανοίξει ο Ιεχωβά την καρδιά μας διάπλατα.
Αλλά γιατί χρειαζόμαστε αληθινούς φίλους τώρα;
Το εδάφιό μας λέει ότι υπάρχει «αδελφός που γεννήθηκε για καιρούς στενοχώριας».
Ο καιρός της μεγαλύτερης στενοχώριας στην ιστορία είναι μπροστά μας.
Θα είμαστε αληθινοί φίλοι τότε;
Μόνο αν είμαστε αληθινοί φίλοι τώρα.
Να έχετε έντονη αγάπη για όλους τους φίλους του Ιησού, και εκείνοι θα σας εμπιστευτούν στα δύσκολα.
Όσο για τη φιλία μας —δεν θα κρατήσει μόνο μέχρι το τέλος του Αρμαγεδδώνα, αλλά σε όλη την αιωνιότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου