Στινγκ Ντοτ: Ο Ιεχωβά Ενδιαφέρθηκε για Εμένα

 

 Όταν οι Ανησυχίες Πνίγουν τους Νεαρούς

(15 λεπτά) Συζήτηση.

Όσοι υπηρετούν τον Ιεχωβά δεν είναι άτρωτοι στις ανησυχίες. Για παράδειγμα, ο Δαβίδ ένιωσε πολλές φορές στη ζωή του ανησυχία, και το ίδιο συμβαίνει με πολλούς αδελφούς μας σήμερα. (Ψλ 13:2· 139:23) Δυστυχώς, ακόμη και οι νεαροί επηρεάζονται από τις ανησυχίες. Μερικές φορές, καθημερινές δραστηριότητες όπως το σχολείο και οι συναθροίσεις μπορεί να τους φαίνονται βουνό. Ίσως μάλιστα αρχίσουν να παθαίνουν κρίσεις πανικού ή να σκέφτονται την αυτοκτονία.

Παιδιά, αν ποτέ νιώσετε να πνίγεστε από τις ανησυχίες, μιλήστε στους γονείς σας ή σε έναν ώριμο ενήλικο. Μην παραλείψετε επίσης να προσευχηθείτε στον Ιεχωβά για βοήθεια. (Φλπ 4:6) Εκείνος δεν υπάρχει περίπτωση να σας αγνοήσει. (Ψλ 94:17-19· Ησ 41:10) Δείτε τι έγινε με τον Στινγκ.

Βάλτε να παίξει το ΒΙΝΤΕΟ Ο Ιεχωβά Ενδιαφέρθηκε για Εμένα. Μετά ρωτήστε:

• Ποιο εδάφιο της Γραφής βοήθησε τον Στινγκ, και γιατί;

Η απάντησή σας

• Πώς τον φρόντισε ο Ιεχωβά;

Η απάντησή σας

Γονείς, θα βοηθήσετε τα παιδιά σας να αντιμετωπίσουν τις ανησυχίες αν τα ακούτε υπομονετικά, αν τους λέτε πόσο τα αγαπάτε και αν τα βοηθάτε να εμπιστεύονται όλο και περισσότερο στην αγάπη του Ιεχωβά. (Τιτ 2:4· Ιακ 1:19) Να ζητάτε από τον Ιεχωβά την παρηγοριά και τη δύναμη που χρειάζεστε για να στηρίζετε τα παιδιά σας.

Ίσως δεν γνωρίζουμε αν κάποιος στην εκκλησία υποφέρει από έντονες ανησυχίες ή μπορεί να μην καταλαβαίνουμε πώς νιώθει. Όπως και να έχει όμως, μπορούμε να βοηθάμε κάνοντας όλους τους αδελφούς να νιώθουν την αγάπη και την αποδοχή μας.​—Παρ 12:25· Εβρ 10:24.

 

Το όνομα μου είναι Στινγκ Ντοτ. Γεννήθηκα το 1988   στο Ντάργουιν στα βόρεια της Αυστραλίας.  Όταν ήμουν 8 χρονών   κατάλαβα ότι η ζωή μου θα ήταν δύσκολη.  Διαγνώστηκα με διαταραχή ελαττωματικής προσοχής με υπερκινητικότητα   με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή και με σύνδρομο Τουρέ.  Εκτός από όλα αυτά, διαγνώστηκα επίσης με έντονο άγχος.

Η μητέρα μου λέει ότι επηρεαζόταν όλη η οικογένεια.

Λόγου χάρη, έπρεπε να καληνυχτίσω με δυνατή φωνή τον καθέναν   μέσα στο σπίτι ξανά και ξανά κάθε βράδυ.

Επίσης γύριζα συνεχώς μέσα στο σπίτι   και έλεγχα αν είναι κλειδωμένες οι πόρτες και τα παράθυρα.

Το δυσκολότερο ήταν το σχολείο.

Ήταν περίπου 500 μέτρα μακριά από το σπίτι μου.

Μου έπαιρνε τουλάχιστον 2 ώρες να φτάσω   επειδή μία από τις εμμονές που είχα  ήταν ότι αν υπήρχαν ρωγμές στο πεζοδρόμιο  και πατούσα μία από αυτές   έπρεπε να επιστρέψω στο σπίτι και να ξεκινήσω και πάλι.

Η ζωή μου ήταν ένας συνεχής αγώνας και όσο μεγάλωνα, αυτό χειροτέρευε.

Στα 10 μου, ήθελα να τερματίσω τη ζωή μου   ώστε να κάνω ευκολότερη τη ζωή όλων στο σπίτι.

Αλλά τότε αποφασίσαμε να πάρω μια φαρμακευτική αγωγή   η οποία με βοήθησε λίγο.

Και πάλι όμως, η ζωή μου συνέχιζε να είναι μαρτύριο.

Διεξήγα έναν συνεχή καθημερινό αγώνα μέσα μου.

Έπλενα τα χέρια μου εκατοντάδες φορές τη μέρα.

Δεν μπορούσα να φύγω από το σπίτι   δεν μπορούσα να βγάλω άδεια οδήγησης ούτε μπορούσα να βρω δουλειά.

Καθοριστικό ρόλο στη ζωή μου, έπαιξε   η ακλόνητη πίστη της μητέρας μου στον Ιεχωβά.

Μου σιδέρωνε τα ρούχα για τη συνάθροιση   και τα κρεμούσε στην πόρτα παρ’ όλο που εγώ δεν ήμουν ακόμη έτοιμος να πάω.

Αλλά δεν ήξερε ότι όταν εκείνη πήγαινε στη συνάθροιση με την αδελφή μου   εγώ έπαιρνα τη Γραφή και προσπαθούσα να τη διαβάσω.

Επίσης άρχισα να προσεύχομαι στον Ιεχωβά.  Μια μέρα λοιπόν σκέφτηκα: “Θα κάνω μια προσπάθεια”.  Φόρεσα το κουστούμι μου, ετοιμάστηκα και πήγα στη συνάθροιση.

Όταν πήγα στην Αίθουσα Βασιλείας ήμουν τρομοκρατημένος.

Είχα μεγάλη νευρικότητα.

Αλλά όταν βρέθηκα εκεί   είδα έναν πρεσβύτερο ο οποίος ερχόταν στο σπίτι και με έβλεπε.

Με έκανε να αισθανθώ πολύ άνετα.

Επίσης, το υπέροχο καλωσόρισμα από τους αδελφούς και τις αδελφές   με έκανε να αισθανθώ ότι ανήκω στην οργάνωση του Ιεχωβά και πάλι.

Το Γραφικό εδάφιο που με βοήθησε πολύ   ήταν το 1 Πέτρου 5:7 επειδή λέει  

Αυτό με έκανε να αισθανθώ ότι είχα έναν πολύ δυνατό Φίλο   και ότι ο Ιεχωβά ήθελε να ρίξω πάνω του τις ανησυχίες μου επειδή με αγαπούσε.

Η 4η Σεπτεμβρίου 2010   ήταν η πιο σημαντική ημέρα της ζωής μου.

Βαφτίστηκα ως Μάρτυρας του Ιεχωβά σε μια συνέλευση στην Αδελαΐδα.

Τώρα υπηρετώ ως διακονικός υπηρέτης.

Έχω το προνόμιο να κάνω δημόσιες ομιλίες   κάτι που δεν πίστευα ποτέ ότι θα ήμουν ικανός να κάνω.  Παρακολούθησα τη Σχολή Υπηρεσίας Σκαπανέα μετά από τρεις προσπάθειες   επειδή το περιβάλλον της τάξης με έκανε να αισθάνομαι ότι βρίσκομαι πάλι πίσω στο σχολείο   και αυτό μου έφερνε άγχος.

Την τρίτη φορά τα κατάφερα.  Τίποτα από όλα αυτά δεν θα ήταν δυνατόν χωρίς τη βοήθεια του Ιεχωβά.

Στις 6 Αυγούστου 2016, παντρεύτηκα την όμορφη σύζυγό μου Λόρα.  Με τη βοήθειά της, υπηρετούμε τον Ιεχωβά μαζί κάθε μέρα.

Όπως ο απόστολος Παύλος, έτσι και εγώ   ακόμη νιώθω μερικές φορές να διεξάγεται μέσα μου πόλεμος.

Αλλά σίγουρα ο Ιεχωβά ποτέ δεν με απογοήτευσε.

Ποτέ μη σταματήσετε να υπηρετείτε τον Ιεχωβά   επειδή ο Ιεχωβά ποτέ δεν θα σταματήσει να σας υποστηρίζει.