“Εγώ Είμαι Προσκολλημένος σε Εσένα· Εσύ με Κρατάς Γερά”
(15 λεπτά)
Συζήτηση. Βάλτε να παίξει το ΒΙΝΤΕΟ. Μετά ρωτήστε:
Πώς έδειξε η Άννα όσια αγάπη;
Πώς μπορούμε να μιμούμαστε το παράδειγμά της;
Σε αυτή την ομιλία, θέλουμε να καταλάβετε τη δύναμη που έχει η όσια αγάπη να μας στηρίζει.
Επειδή αυτή η ιδιότητα, η όσια αγάπη και η δύναμή της, θα σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε μελλοντικές δοκιμασίες και δυσκολίες με πεποίθηση στον Ιεχωβά.
Ίσως θυμάστε τον ορισμό της όσιας αγάπης από μια γραπτή ανασκόπηση.
Είναι ο εξής: Αγάπη που υποκινείται από ισχυρή δέσμευση και βαθιά προσκόλληση.
Δείτε πώς περιέγραψε ο Δαβίδ την όσια αγάπη που υπήρχε ανάμεσα σε αυτόν και στον Ιεχωβά. Είπε, στον Ψαλμό 63:8: «Είμαι προσκολλημένος σε εσένα· το δεξί σου χέρι με κρατάει γερά».
Αυτό είναι όσια αγάπη —“Εγώ είμαι προσκολλημένος σε εσένα.
Εσύ με κρατάς γερά”.
Τον πρώτο αιώνα, υπήρχε μια γυναίκα που έθεσε εξαιρετικό παράδειγμα προσκόλλησης στον Ιεχωβά. Ήταν η Άννα. Πώς το έκανε αυτό; Ας δούμε.
Ας ανοίξουμε τη Γραφή μας στον Λουκά, κεφάλαιο 2.
Θα διαβάσουμε τα εδάφια 36 και 37, και ας δούμε ποιο μάθημα παίρνουμε και πώς εφαρμόζεται σε εσάς: «Και υπήρχε μια προφήτισσα, η Άννα, κόρη του Φανουήλ, από τη φυλή του Ασήρ.
Αυτή ήταν προχωρημένη στα χρόνια και είχε ζήσει με τον σύζυγό της εφτά χρόνια αφότου παντρεύτηκαν, και ήταν χήρα, 84 χρονών τώρα.
Δεν έλειπε ποτέ από τον ναό, αποδίδοντας ιερή υπηρεσία νύχτα και ημέρα με νηστείες και δεήσεις».
Αυτή ήταν η Άννα.
Ό,τι ξέρουμε για την Άννα το βρίσκουμε εδώ.
Το έγραψε ο Λουκάς.
Εδώ που την περιγράφει ο Λουκάς ήταν 84 χρονών.
Πιθανότατα, δεν πρόλαβε να γίνει ακόλουθος του Ιησού, να χριστεί με άγιο πνεύμα ή να συμμετάσχει στο κήρυγμα των καλών νέων της Βασιλείας.
Αυτά ξέρουμε. <i>Αν</i> σταματήσουμε εδώ.
Αλλά αν δεν σταματήσουμε;
Αν ψάξουμε πιο βαθιά;
Τι θα μάθουμε που θα σας βοηθήσει; Ας δούμε.
Η Άννα γεννήθηκε γύρω στο 86 Π.Κ.Χ. Όταν ήταν 23 χρονών, η Ιερουσαλήμ ήταν γεμάτη βία και αντιμαχόμενες παρατάξεις.
Ιουδαίοι ηγέτες όπως οι Μακκαβαίοι είχαν ξεκινήσει πόλεμο.
Ρωμαϊκές δυνάμεις υπό την ηγεσία του Πομπήιου ήρθαν για να αποκαταστήσουν την τάξη, και τελικά αναφέρεται ότι πέθαναν περίπου 12.000 Ιουδαίοι.
Είναι πιθανό ότι και ο σύζυγος της Άννας ήταν ανάμεσα στα θύματα.
Μετά, όταν η Άννα ήταν 47 χρονών, οι Ρωμαίοι διόρισαν τον Ηρώδη βασιλιά της Ιουδαίας. Τον Ηρώδη; Αυτός δεν ήταν απόγονος του Δαβίδ. Ούτε καν Ισραηλίτης δεν ήταν.
Ήταν Εδωμίτης.
Οι Εδωμίτες ήταν ορκισμένοι εχθροί της αγνής λατρείας.
Και εκτός από όλα αυτά, οι υποκριτές Ιουδαίοι θρησκευτικοί ηγέτες έκαναν δύσκολη τη ζωή για τον λαό, και για τις χήρες όπως η Άννα.
Η Άννα έβλεπε λοιπόν τον «οίκο προσευχής» του Ιεχωβά, τον τόπο που αγαπούσε τόσο πολύ, να γίνεται «σπηλιά ληστών».
Η αγνή λατρεία ήταν σε παρακμή.
Τι θα έκανε η Άννα;
Θα μπορούσε να σκανδαλιστεί.
Θα μπορούσε να σκεφτεί: “Όλη μου τη ζωή υποστηρίζω την αληθινή λατρεία.
Πίστευα ότι θα έρθει ο Μεσσίας και θα εκπληρώνονταν οι προφητείες.
Πηγαίνω στον ναό κάθε μέρα.
Τα κάνω όλα σωστά, αλλά πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Ο Θεός επέτρεψε να πεθάνει ο άντρας μου, ένας Εδωμίτης ξαναχτίζει τον ναό.
Μα τι γίνεται; Μας εγκατέλειψε ο Ιεχωβά;
Μήπως να τα παρατήσω και εγώ;”
Η Άννα θα μπορούσε να παραιτηθεί, να γεμίσει πικρία.
Αλλά δεν το έκανε. Γιατί; Γιατί;
Λόγω της όσιας αγάπης της, της δύναμης της όσιας αγάπης της που ήταν βαθιά ριζωμένη και την κράτησε κοντά στον Ιεχωβά.
Γι’ αυτό και είχε τη δύναμη να προσκολληθεί στον Ιεχωβά υπό αυτές τις συνθήκες.
Ήταν αποφασισμένη να υπηρετεί τον Ιεχωβά όσο καλύτερα μπορούσε.
Και τι έκανε; Ας ξαναδούμε το εδάφιο 37: «Δεν έλειπε ποτέ από τον ναό, [ήταν στο σωστό μέρος] αποδίδοντας ιερή υπηρεσία νύχτα και ημέρα [έκανε το σωστό] με νηστείες και δεήσεις [με τη σωστή στάση]».
Έκανε το σωστό, στο σωστό μέρος, με τη σωστή στάση.
Τίποτα δεν εμπόδισε αυτή τη φαινομενικά εύθραυστη δούλη του Θεού να προσκολλάται στον πιο στενό της Φίλο, τον Ιεχωβά. Ήταν σαν να έλεγε η Άννα: «Είμαι προσκολλημένη σε εσένα, Ιεχωβά».
Και ο Ιεχωβά πρόσεξε την όσια αγάπη της.
Το εδάφιο 2:38 δείχνει ότι η Άννα ήταν παρούσα όταν έφεραν τον Ιησού ως μωρό στον ναό. Και όταν τον είδε, τι άρχισε να κάνει; Τι λέει το εδάφιο; «Πλησίασε και άρχισε να ευχαριστεί τον Θεό και να μιλάει για το παιδί σε όλους όσους περίμεναν την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ».
Φαντάζεστε τη χαρά της —πόσο χάρηκε που είδε και ίσως κράτησε στην αγκαλιά της αυτό το μωράκι, τον μελλοντικό Μεσσία; Αυτό ήταν κάτι που εκείνη η ηλικιωμένη γυναίκα δεν περίμενε ποτέ ότι θα ζούσε.
Το παιδί που είχε μπροστά της ήταν απόδειξη —χειροπιαστή, αδιάσειστη απόδειξη— ότι ο Ιεχωβά δεν είχε εγκαταλείψει τον λαό του.
Και δεν είχε εγκαταλείψει ούτε την Άννα.
Άρα, δεν ήταν μόνο η Άννα προσκολλημένη στον Ιεχωβά, αλλά και ο Ιεχωβά την κρατούσε γερά.
Και επίσης την αντάμειψε.
Αυτό θα πει όσια αγάπη.
Το πιστό υπόμνημα της Άννας ήταν τόσο γνωστό που περίπου 50 χρόνια αργότερα, 50 χρόνια αργότερα περίπου, ο Λουκάς δεν μπορούσε να μη γράψει για αυτήν.
Από πού πήρε τις πληροφορίες του ο Λουκάς; Με ποιους μίλησε; Με τη Μαρία, με άλλους ηλικιωμένους, που του είπαν: “Ήταν μια γυναίκα, η Άννα, που ήταν συνέχεια στον ναό, δεν έφευγε από εκεί”;
Δεν ξέρουμε.
Αυτό που ξέρουμε όμως είναι ότι ο Ιεχωβά ενέπνευσε τον Λουκά να καταγράψει τη ζωή της στον Λόγο Του ώστε να μπορούμε να παίρνουμε εμείς διδάγματα.
Και τώρα εμείς, έπειτα από 2.000 χρόνια περίπου, χρησιμοποιούμε τη ζωή της ως παράδειγμα δέσμευσης και αδιάρρηκτης ακεραιότητας για εσάς τους σπουδαστές.
Τι μπορείτε να μάθετε λοιπόν από το παράδειγμα της Άννας;
Μπορεί να υποστείτε κάποιου είδους απώλεια.
Θα έρθετε αντιμέτωποι με τις ατέλειες των άλλων. Μπορεί να πληγωθείτε, μπορεί να αντιμετωπίσετε μια απρόσμενη αλλαγή στη ζωή σας που είναι δυσάρεστη ή να νιώσετε ότι σας αδίκησαν ή σας παρεξήγησαν πολύ άτομα μέσα στην οργάνωση.
Τι θα κάνετε; Αυτό θα κάνετε:
Θα προσκολληθείτε στον Ιεχωβά και θα νιώσετε ότι εκείνος σας κρατάει γερά. Εσείς προσκολλάστε σε αυτόν. Εκείνος σας κρατάει γερά. Για παράδειγμα, θυμάμαι έναν αδελφό που υπηρετούσε σε ξενόγλωσσο αγρό και λόγω μιας παρεξήγησης έχασε το προνόμιο του πρεσβυτέρου. Ένιωσε ότι ήταν άδικη η απόφαση. Πληγώθηκε πολύ. Αλλά εκείνος και η γυναίκα του δεν σταμάτησαν ποτέ να προσκολλούνται στον Ιεχωβά και στο πνευματικό τους πρόγραμμα.
Σε μια περιφερειακή συνέλευση ένας αδελφός τον πλησίασε και τον ευχαρίστησε για την ομιλία που είχε κάνει.
Ο αδελφός βοηθούσε στην καθαριότητα αλλά δεν είχε κάνει ομιλία. Τότε ο αδελφός είπε σε αυτόν τον πρώην πρεσβύτερο: «Όταν βλέπω το χαμόγελό σου και τη θετική σου στάση, είναι σαν να έκανες ομιλία.
Ομιλία για την οσιότητα, πολύ δυνατή και ξεκάθαρη». Τώρα, ο πρώην πρεσβύτερος λέει: «Αυτή η εμπειρία δίδαξε εμένα και τη γυναίκα μου ότι δεν πρέπει να επιτρέπουμε σε κανένα πρόβλημα ή δυσάρεστο γεγονός να απειλήσει την πνευματική μας ευημερία.
Μάθαμε ότι η απόρριψη, η αποτυχία ή το να σε παρεξηγήσουν είναι κάτι που συμβαίνει ακόμη και σε ικανούς και φυσιολογικούς ανθρώπους.
Δεν μας συνέτριψε αυτή η εμπειρία, μας ωρίμασε».
Ναι, αυτό το αντρόγυνο έβλεπε πέρα από τις δυσκολίες και προσκολλήθηκε στον Ιεχωβά.
Πώς; Μιμήθηκαν την Άννα.
“Δεν έλειπαν ποτέ από την αληθινή λατρεία [ήταν στο σωστό μέρος], απέδιδαν ιερή υπηρεσία ημέρα και νύχτα [έκαναν το σωστό] με νηστείες και δεήσεις”.
Και κάποιες φορές αυτές οι δεήσεις περιλάμβαναν δάκρυα, αλλά είχαν τη σωστή στάση.
Και ο Ιεχωβά τούς κράτησε γερά και δεν τους εγκατέλειψε.
Ο αδελφός είναι ακόμη στον ξενόγλωσσο αγρό.
Είναι και πάλι πρεσβύτερος και κάνει εξαιρετικές ομιλίες.
Τι θέλουμε λοιπόν να θυμάστε από αυτή την ομιλία; Να θυμάστε το εξής:
Όταν έρθετε αντιμέτωποι με μελλοντικές δοκιμασίες (και θα έρθετε) και με μελλοντικές δυσκολίες (και αυτό θα γίνει, έτσι είναι η ζωή), να είστε στο σωστό μέρος, να κάνετε το σωστό και να έχετε τη σωστή στάση. Κάνοντάς το αυτό, είναι σαν να λέτε: «Ιεχωβά, εγώ είμαι προσκολλημένος σε εσένα και είμαι σίγουρος ότι εσύ θα με κρατήσεις γερά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου