Ο απόστολος Παύλος έγραψε την επιστολή προς τους Φιλιππησίους γύρω στο 60 με 61 Κ.Χ.
Τι τον υποκίνησε να τη γράψει;
Ένα δώρο.
Ένα δώρο που έστειλε η εκκλησία στον Παύλο ο οποίος ήταν στη Ρώμη, και το μετέφερε ο Επαφρόδιτος.
Καθώς διαβάζουμε αυτή την επιστολή, βλέπουμε ότι χαρακτηρίζεται από έπαινο και πολλές εκφράσεις εκτίμησης για το γενναιόδωρο και αυτοθυσιαστικό πνεύμα της εκκλησίας στους Φιλίππους.
Τα λόγια του σημερινού εδαφίου στην πραγματικότητα αποτελούν μέρος μια προσευχής που έκανε ο Παύλος για τους Φιλιππησίους.
Ας τα διαβάσουμε μαζί.
Επιστολή Προς τους Φιλιππησίους, κεφάλαιο 1.
Ας βρούμε το εδάφιο.
Φιλιππησίους, κεφάλαιο 1 —προσέξτε τι λέει ο Παύλος στο εδάφιο 9: «Για αυτό το πράγμα προσεύχομαι».
Και έπειτα η προσευχή αποτελείται βασικά από τρία στοιχεία. Το δεύτερο αναφέρεται στο εδάφιο 10: «Να βεβαιώνεστε για τα πιο σπουδαία πράγματα».
Πράγματα, όχι πράγμα.
Γιατί; «Ώστε να είστε αψεγάδιαστοι και να μην κάνετε άλλους να προσκόπτουν μέχρι την ημέρα του Χριστού».
Είναι θαυμάσια προσευχή.
Αλλά ένα εύλογο ερώτημα θα ήταν:
Ποια είναι τα πιο σπουδαία πράγματα;
Είναι γεγονός ότι οι προτεραιότητές μας μπορεί να καθορίζονται από τις περιστάσεις μας.
Και για τον λαό του Ιεχωβά σε όλη τη γη οι περιστάσεις διαφέρουν κατά πολύ.
Αλλά υπάρχουν κάποιες προτεραιότητες που είναι κοινές για τον λαό του Ιεχωβά ανεξάρτητα από το πού ζούμε, είτε στη μία είτε στην άλλη άκρη της γης ή κάπου ενδιάμεσα.
Υπάρχουν πράγματα που είναι κοινά για όλους μας.
Σκέφτεστε κάποια;
Ο αγιασμός του ονόματος του Ιεχωβά, η επεξεργασία του σκοπού του, η ενότητα της εκκλησίας —αυτά είναι σπουδαία πράγματα για όλους μας. Στην επιστολή του, πώς βοήθησε ο απόστολος Παύλος τους αδελφούς και τις αδελφές στους Φιλίππους, και πώς βοηθάει όλους εμάς να καθορίσουμε ποια είναι τα πιο σπουδαία πράγματα;
Για λίγα λεπτά, θα εξετάσουμε δύο ιδιότητες που σχετίζονται μεταξύ τους και αναφέρει ο Παύλος σε αυτήν την επιστολή.
Με αυτόν τον τρόπο, θα δούμε ότι αυτές σίγουρα ανήκουν στα πιο σπουδαία πράγματα για όλους μας.
Η πρώτη αναφέρεται στην Επιστολή Προς τους Φιλιππησίους, κεφάλαιο 2.
Ας το δούμε μαζί —Φιλιππησίους 2:3. Ο Παύλος λέει: «Μην κάνετε τίποτα από φιλόνικη διάθεση ή από εγωισμό, αλλά με ταπεινοφροσύνη να θεωρείτε τους άλλους ανώτερους από εσάς».
Ταπεινοφροσύνη —ωραία ιδιότητα.
Γιατί να ανήκει στα «πιο σπουδαία πράγματα»;
Επειδή η ταπεινοφροσύνη είναι βασικό συστατικό της ενότητας και της ειρήνης.
Και η ενότητα της εκκλησίας είναι σπουδαία για όλους μας.
Τι ακριβώς όμως είναι η ταπεινοφροσύνη;
Αν αναλύσουμε αυτή τη λέξη, σημαίνει «ταπεινότητα φρονήματος».
Άρα η ταπεινοφροσύνη είναι μια διανοητική κατάσταση. Αφορά το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας σε σχέση με τους άλλους.
Πώς θεωρούσε ο Ιησούς τον εαυτό του σε σχέση με τους άλλους; Ο ίδιος είπε:
“Ήρθα, όχι για να με υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσω”.
Και αυτή πρέπει να είναι και η δική μας διανοητική στάση, σωστά;
Εδώ στο Μπέθελ, βλέπουμε τον εαυτό μας ως μέρος μιας οικογένειας που συνεργάζεται ώμο προς ώμο.
Στην εκκλησία, βλέπουμε τον εαυτό μας ως μέρος της εκκλησίας που εργάζεται ώμο προς ώμο.
Αν είμαστε πρεσβύτεροι, πώς βλέπουμε τον εαυτό μας;
Με ταπεινοφροσύνη.
Αναγνωρίζουμε ότι είμαστε ένα πολύ μικρό μέρος μια Βιβλικής διευθέτησης.
Και μέσα στη μέρα, παρουσιάζονται πολλές ευκαιρίες για να εκδηλώσουμε ταπεινοφροσύνη.
Παραδείγματος χάρη, όλοι είμαστε απόγονοι του Αδάμ.
Όλοι κάνουμε λάθη.
Αλήθεια, χρειάζεται ταπεινοφροσύνη για να αναγνωρίσουμε ένα λάθος;
Ναι.
Κάνοντάς το αυτό, συμβάλλουμε στην ειρήνη και στην ενότητα;
Αναμφίβολα.
Ένα συγνώμη —χρειάζεται ταπεινοφροσύνη για να ζητήσουμε συγνώμη, ειδικά αν θεωρούμε ότι η άλλη πλευρά φταίει περισσότερο ή τουλάχιστον φταίει εξίσου για την τεταμένη ατμόσφαιρα;
Ναι, αλλά για χάρη της ειρήνης, ίσως αποφασίσουμε ότι μια ταπεινή προσέγγιση είναι η καλύτερη. Ασφαλώς, εκδηλώνουμε ταπεινοφροσύνη και με πολλούς άλλους τρόπους στη διάρκεια της ημέρας.
Με αυτόν τον τρόπο, προωθούμε την ειρήνη, προωθούμε την ενότητα και δείχνουμε ότι “βεβαιωνόμαστε για τα πιο σπουδαία πράγματα”.
Μια ιδιότητα που συνδέεται στενά με την ταπεινοφροσύνη αναφέρεται από τον Παύλο στο τέταρτο κεφάλαιο της επιστολής του.
Ας δούμε μαζί το εδάφιο Φιλιππησίους 4:11. Εκεί λέει: «Δεν το λέω αυτό επειδή βρίσκομαι σε ανάγκη, γιατί έχω μάθει να είμαι αυτάρκης ανεξάρτητα από τις περιστάσεις μου». Άρα, ο Παύλος είχε μάθει το μυστικό για το πώς να είναι αυτάρκης.
Τι σημαίνει αυτό; Αν δούμε την υποσημείωση, λέει: «Ή αλλιώς “ικανοποιημένος”».
Ο Παύλος έμαθε πώς να είναι ικανοποιημένος με αυτά που είχε.
Τα συμφραζόμενα δείχνουν ότι αναφερόταν συγκεκριμένα στις υλικές προμήθειες.
Αλλά υπήρχαν και άλλοι λόγοι που καθιστούσαν σπουδαία την αυτάρκεια.
Ποιες ήταν οι περιστάσεις του Παύλου όταν έγραψε στους Φιλιππησίους; Ο ίδιος λέει: «Έχω μάθει να είμαι ικανοποιημένος ανεξάρτητα από τις περιστάσεις μου».
Ποιες ήταν οι περιστάσεις του Παύλου;
Θυμόμαστε;
Ήταν φυλακισμένος στη Ρώμη.
Στις Πράξεις, κεφάλαιο 28, διαβάζουμε ότι έμενε σε «νοικιασμένο σπίτι».
Ξέρουμε ότι μπορούσε να συμμετέχει στη διακονία σε περιορισμένο μόνο βαθμό.
Μπορούσε να γράφει επιστολές σε φίλους και σε εκκλησίες.
Δεν ακούγεται και τόσο άσχημο.
Αλλά στην επιστολή του προς τους Φιλιππησίους, ο Παύλος μιλάει για «δεσμά φυλάκισης».
Στην επιστολή του προς τους Εφεσίους που γράφτηκε την ίδια περίοδο, μιλάει για “αλυσίδες”.
Προφανώς, ο Παύλος ήταν αλυσοδεμένος με έναν Ρωμαίο φρουρό.
Οι κινήσεις του ήταν περιορισμένες —δύσκολη κατάσταση.
Θα μπορούσε να σκέφτεται αρνητικά. Θα μπορούσε να σκεφτεί:
“Μα, δεν εκπληρώνω τον ρόλο μου, τον διορισμό μου ως απόστολος των εθνών”.
Αντίθετα, εστίαζε σε αυτά που του επέτρεπε να κάνει ο Ιεχωβά και, εν τω μεταξύ, συνέβαλλε στην επεξεργασία του σκοπού του Ιεχωβά.
Αυτό είναι ένα καλό μάθημα για όλους μας. Πριν από χρόνια, όταν ήμασταν νιόπαντροι με την Άμπι, κάναμε σκαπανικό σε μια αγροτική περιοχή. Ήταν δύσκολα, και μείναμε εκεί αρκετά χρόνια.
Κάποια περίοδο, νιώθαμε ανησυχία και δεν νιώθαμε ικανοποιημένοι.
Υπήρχαν αρκετοί λόγοι.
Κάποιοι σκαπανείς μάς παρότρυναν καλοπροαίρετα να μετακομίσουμε.
Έλεγαν: «Πηγαίνετε σε κάποια πόλη, θα μάθετε περισσότερα από ό,τι εδώ».
Αλλά ένας ηλικιωμένος αδελφός μάς έδωσε θαυμάσιες συμβουλές και μας πρότρεψε να μάθουμε το μυστικό της αυτάρκειας.
Μπορεί και να μας έσωσε τη ζωή από πνευματική άποψη.
Μάθαμε πολλά σε εκείνον τον διορισμό και, μέχρι σήμερα, αντλούμε διδάγματα από όσα μας δίδαξε ο Ιεχωβά τότε.
Όλοι μας μπορούμε να μάθουμε να είμαστε αυτάρκεις και να καλλιεργούμε ταπεινοφροσύνη.
Αν το κάνουμε αυτό, μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ευλογία του Ιεχωβά καθώς συνεχίζουμε να “βεβαιωνόμαστε για τα πιο σπουδαία πράγματα”.
