Πότε ήταν η τελευταία φορά που νιώσατε αποθαρρυμένοι;
Όλοι μας έχουμε τις κακές μας στιγμές, που νιώθουμε ότι θέλουμε να τα παρατήσουμε, να εγκαταλείψουμε τον αγώνα.
Βέβαια, δεν μιλάμε για τη βαριά κατάθλιψη που, σύμφωνα με το <i>Ξύπνα!</i> του Οκτωβρίου 2013, πρόκειται για μια κατάσταση “που έχει διάρκεια και επηρεάζει την καθημερινότητά μας”.
Η αποθάρρυνση είναι μια άσχημη φάση στη ζωή μας, ένα συναίσθημα που μπορεί να μας κυριεύσει ξαφνικά.
Ίσως γίνει αιτία να χάσουμε τον ζήλο μας για πνευματικές δραστηριότητες.
Και προκαλείται από διάφορους παράγοντες —για παράδειγμα, ανεκπλήρωτες προσδοκίες, επικρίσεις, προσωπικές αστοχίες, φτωχά αποτελέσματα στη διακονία.
Βέβαια, η αποθάρρυνση δεν είναι ένδειξη πνευματικής αδυναμίας.
Η Αγία Γραφή μιλάει για πολλά πιστά άτομα που είχαν βιώσει αποθάρρυνση.
Ωστόσο, είναι κάτι που πρέπει να πάρουμε στα σοβαρά επειδή, όπως δείχνει το σημερινό εδάφιο, “αν αποθαρρυνθούμε, η δύναμή μας θα είναι λιγοστή”.
Ο Ιεχωβά παίρνει στα σοβαρά την αποθάρρυνσή μας.
Πώς το ξέρουμε αυτό;
Ας ανοίξουμε τη Γραφή μας στον 34 Ψαλμό, Ψαλμός 34, και προσέξτε τι κάνει ο Ιεχωβά όταν εμείς είμαστε αποθαρρυμένοι. Ψαλμός 34:18: «Ο Ιεχωβά είναι κοντά σε εκείνουςπου έχουν συντετριμμένη καρδιά, σώζει εκείνους που έχουν καταθλιμμένο πνεύμα» ή, όπως αναφέρει η υποσημείωση, «είναι αποθαρρυμένοι».
Ναι, ο Ιεχωβά έρχεται κοντά μας όταν είμαστε αποθαρρυμένοι.
Για να μας βοηθήσει, μας πλησιάζει.
Τι ωραία σκέψη!
Επειδή μας αγαπάει, έρχεται κοντά μας.
Γιατί όμως το κάνει αυτό;
Γιατί μας υπενθυμίζει ότι είναι κοντά μας;
Ένας λόγος ίσως είναι ότι όταν είμαστε αποθαρρυμένοι νιώθουμε πως έχουμε απογοητεύσει τον Ιεχωβά ή ότι δεν μας βοηθάει πια.
Ή μπορεί να διστάζουμε να τον πλησιάσουμε για να του μιλήσουμε μέσω προσευχής.
Αλλά ο Ιεχωβά μάς υπενθυμίζει ότι είναι κοντά μας, και αυτό διώχνει τέτοια αρνητικά συναισθήματα.
Ένας άλλος λόγος που ίσως έρχεται κοντά μας φαίνεται στο εδάφιο 1 Πέτρου 5:8 που λέει ότι ο Σατανάς είναι “σαν λιοντάρι που βρυχιέται,ζητώντας να μας καταβροχθίσει”.
Ναι, μας καταδιώκει.
Και όταν αποθαρρυνόμαστε και η δύναμή μας λιγοστεύει, γινόμαστε πιο ευάλωτοι.
Και, όπως ένα πραγματικό λιοντάρι, ο Σατανάς προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτούς που είναι αδύναμοι.
Αλλά ο Ιεχωβά δεν θέλει να τα παρατήσουμε.
Γι’ αυτό, επειδή μας αγαπάει, έρχεται κοντά μας.
Εφόσον λοιπόν ο Ιεχωβά είναι κοντά μαςόταν είμαστε αποθαρρυμένοι, τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για να λάβουμε τη βοήθειά του;
Ας δούμε τρία πράγματα που μπορούμε να κάνουμε.
Το πρώτο είναι οι προσευχές μας και τι να λέμε σε αυτές.
Δεύτερον, η ανάγνωση της Γραφής και πώς μας βοηθάει.
Και τρίτον, οι συναναστροφές μας.
Το πρώτο λοιπόν είναι οι προσευχές μας —προσευχόμαστε στον Ιεχωβά με πεποίθηση.
Ξέρουμε ότι ακούει τις προσευχές μας και ενεργεί για χάρη μας.
Η προσευχή δεν είναι κάτι που απλώς μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.
Μιλάμε στον Ιεχωβά, αυτόν που μας αγαπάει και θέλει να μας σώσει.
Τι μπορούμε όμως να λέμε στις προσευχές μας;
Θυμάστε τι μας παρότρυνε ο Ιησούςνα κάνουμε στα εδάφια Λουκάς 11:9-13;
Είπε να ζητάμε άγιο πνεύμα.
Γιατί; Επειδή το άγιο πνεύμα μάς παρηγορεί και μας ενισχύει.
Προφανώς, υπήρχαν στιγμές που και ο απόστολος Παύλος ένιωθε αποθαρρυμένος, και τότε ζητούσε και εκείνος άγιο πνεύμα.
Γι’ αυτό, στο Φιλιππησίους 4:13 είπε ότι μπορούσε να αντέξει τα πάνταχάρη σε Αυτόν που του έδινε δύναμη.
Ναι, όταν ζητάμε άγιο πνεύμα, η δύναμή μας ανανεώνεται πνευματικά και συναισθηματικά.
Κάτι άλλο που μπορούμε να περιλαμβάνουμε στις προσευχές μας τονίζεται στον Ψαλμό 61.
Ανοίξτε στον Ψαλμό 61 και προσέξτε, παρακαλώ, τι λέει ο ψαλμωδός στο εδάφιο 2.
Εκεί λέει: «Από τα πέρατα της γης θα κραυγάζω προς εσένα όταν η καρδιά μου βρίσκεται σε απόγνωση.
Οδήγησέ με σε βράχο ψηλότερο από εμένα».
Μπορούμε να ζητάμε από τον Ιεχωβά “να μας οδηγήσει σε έναν βράχο που είναι ψηλότερος από εμάς”, να μας δώσει ένα αίσθημα σιγουριάς που δεν θα μπορούσαμε να νιώσουμε ποτέ από μόνοι μας.
Αυτό δεν έκανε και για τον Ηλία;
Θυμάστε την αφήγηση για τον Ηλία;
Όπως βλέπετε στην εικόνα, είχε το προνόμιο να δει το χέρι του Ιεχωβά να κατατροπώνει τους προφήτες του Βάαλ.
Πολύ σύντομα όμως αποθαρρύνθηκε επειδή άκουσε κάποια άσχημα νέα.
Ένιωσε πως ήταν μόνος του και γι’ αυτό άνοιξε την καρδιά τουστον Ιεχωβά μέσω προσευχής.
Πώς “τον οδήγησε ο Ιεχωβά σε βράχοπου ήταν ψηλότερος από αυτόν”, δηλαδή πώς του έδωσε αυτό το αίσθημα σιγουριάς;
Ο Ιεχωβά τον βοήθησε να αλλάξει οπτική.
Του υπενθύμισε ότι υπήρχαν άλλα 7.000 άτομα που παρέμεναν πιστά στον Ιεχωβά.
Δεν ήταν μόνος του.
Αυτή η σκέψη ενίσχυσε τον Ηλία.
Ναι, όταν προσευχόμαστε στον Ιεχωβά “να μας οδηγήσει σε βράχο ψηλότερο από εμάς”, θα κάνει για εμάς ό,τι έκανε και για τον Ηλία.
Κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαβάζουμε τη Γραφή πιο στοχευμένα.
Εσάς ποια εδάφια σας παρηγορούν όταν νιώθετε πεσμένοι;
Πολλοί ενθαρρύνονται διαβάζοντας τους Ψαλμούς.
Ίσως όμως μπορεί να μας ενθαρρύνει και το κεφάλαιο 12 στην επιστολή Προς Εβραίους.
Και προσέξτε τι λέει αυτό το κεφάλαιο σχετικά με το πώς να τρέχουμε τον αγώνα με υπομονή.
Τι μπορεί να μας βοηθήσει;
Ας δούμε το εδάφιο 2. Μιλώντας για το πώς να τρέχουμε με υπομονή λέει: «Καθώς προσηλώνουμε το βλέμμα μας στον Πρώτιστο Παράγοντα και Τελειοποιητή της πίστης μας, τον Ιησού.
Για τη χαρά που είχε τεθεί μπροστά τουαυτός υπέμεινε ξύλο βασανισμού, καταφρονώντας την ντροπή, και έχει καθίσει στα δεξιά του θρόνου του Θεού».
Σε ποιον «προσηλώνουμε το βλέμμα μας»;
Στον «Πρώτιστο Παράγοντα», τον Ιησού,
Ο τίτλος «Πρώτιστος Παράγοντας» περιγράφει τον σημαντικό ρόλο που παίζει ο Ιησούς βοηθώντας τους ανθρώπους.
Και ποιο θα είναι το αποτέλεσμααν εστιάζουμε σταθερά σε αυτόν; Εδάφιο 3: «Αναλογιστείτε λοιπόν εκείνον ο οποίος έχει υπομείνειτόσα εχθρικά λόγια που είπαν αμαρτωλοί βλάπτοντας τον ίδιο τους τον εαυτό, ώστε να μην κουραστείτε και παραιτηθείτε».
Για να το πετύχουμε αυτό, μπορούμε να διαβάζουμε τις αφηγήσεις των Ευαγγελίων.
Όταν διαβάζουμε τα Ευαγγέλια, νιώθουμε την αναζωογόνηση που προέρχεταιαπό τον Ιεχωβά και τον Ιησού.
Και εφόσον ο Ιησούς αποτελείτέλεια αντανάκλαση του Πατέρα του, μπορούμε να διακρίνουμε την αγάπη του Ιεχωβά καθώς διαβάζουμε στις αφηγήσεις πώς φρόντιζε ο Ιησούς τους καταπιεσμένους και βοηθούσε τους ασήμαντους.
Η Επί του Όρους ομιλία, για παράδειγμα, μας ηρεμεί επειδή μας βοηθάει να επαναπροσδιορίζουμετις προτεραιότητές μας.
Ναι, διαβάζοντας τα Ευαγγέλια παραμένουμε προσηλωμένοιστον «Πρώτιστο Παράγοντα», τον Ιησού, και λαβαίνουμε βοήθεια σε καιρούς αποθάρρυνσης.
Για να λάβουμε τη βοήθεια του Ιεχωβά σε καιρούς αποθάρρυνσης, μπορούμε επίσης να επιδιώκουμε συναναστροφή με τους αδελφούς και τις αδελφές μας.
Όταν συναναστρεφόμαστε τους αδελφούς μας, ο Ιεχωβά μπορεί να τους υποκινήσει να μας βοηθήσουν και να μας ενισχύσουν, ίσως χωρίς καν να το καταλαβαίνουν.
Προσέξτε τι επίδραση μπορεί να έχει η συναναστροφή με τους αδελφούς μας.
Ας ανοίξουμε στις Πράξεις, κεφάλαιο 28, για να δούμε πώς επηρέασε η συναναστροφή τον απόστολο Παύλο.
Περνούσε μια δύσκολη περίοδο, ήταν υπό κράτηση, τον μετέφεραν από τη μια φυλακή στην άλλη.
Ο Παύλος ένιωθε αποθαρρυμένος.
Και δείτε στο εδάφιο 15 τι έκανε ο Ιεχωβά για αυτόν. Πράξεις 28:15: «Από εκεί οι αδελφοί, όταν άκουσαν τα νέα για εμάς, ήρθαν να μας προϋπαντήσουν ωςτην Αγορά του Αππίου και τις Τρεις Ταβέρνες».
Και προσέξτε: «Μόλις ο Παύλος τούς είδε, ευχαρίστησε τον Θεό και πήρε θάρρος».
Ναι, και μόνο που είδε τους αδελφούς του ο Παύλος ενθαρρύνθηκε και έλαβε εσωτερική δύναμη για να μην τα παρατήσει και να συνεχίσει τον αγώνα.
Συνοψίζοντας, όταν αποθαρρυνόμαστε από καιρό σε καιρό, ο Ιεχωβά μάς καταλαβαίνει.
Καταλαβαίνει επίσης ότι είναι σημαντικό να μην το αγνοήσουμε αυτό, γι’ αυτό μας πλησιάζει και στέκεται πλάι μας για να μας βοηθήσει να μην τα παρατήσουμε.
Εμείς τον πλησιάζουμε μέσω των προσευχών μας —ζητώντας του άγιο πνεύμα, καθώς και να μας οδηγήσει σε “βράχο ψηλότερο από εμάς”.
Επίσης, μέσω της ανάγνωσης της Γραφής (εστιάζοντας ιδιαίτερα στα αναζωογονητικά Ευαγγέλια).
Και τέλος, μέσω της συναναστροφής μας με τους αδελφούς και τις αδελφές μας.
Ακόμη και αν θέλουμε να εγκαταλείψουμε τον αγώνα, ο Ιεχωβά δεν θα εγκαταλείψει εμάς.
Μας πλησιάζει επειδή μας αγαπάει και θέλει να μας βοηθήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου