Αγαπάμε το όνομα του Ιεχωβά και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει.
Δείτε αν θέλετε τα σχόλια του σημερινού εδαφίου.
Προσέξτε ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες προτάσεις. «Το όνομα Ιεχωβά πραγματικά εμπνέει δέος!
Περιλαμβάνει όλα όσα είναι ο Πατέρας μας, όλα όσα έχει κάνει και όλα όσα θα κάνει».
Αυτή η παράγραφος είναι από ένα άρθρο με το θέμα «Ενοποίησε την Καρδιά μου για να Φοβάται το Όνομά Σου».
Πώς συνδέεται λοιπόν το όνομα του Ιεχωβά με το ευλαβικό δέος και τον θεοσεβή φόβο;
Ας το δούμε με τη βοήθεια του βασιλιά Δαβίδ και του αποστόλου Παύλου.
Αρχίζουμε με τον Ψαλμό 19.
Ο Δαβίδ μελετούσε προσεκτικά τη δημιουργία του Ιεχωβά, και στο εδάφιο Ψαλμός 19:1 ανέφερε τι είχε δει.
Βρήκατε τον Ψαλμό 19, εδάφιο 1; «Οι ουρανοί διακηρύττουν τη δόξα του Θεού· οι αιθέρες ψηλά γνωστοποιούν το έργο των χεριών του».
Ο Δαβίδ παρατηρούσε τον ήλιο τη μέρα και το φεγγάρι και τα αστέρια τη νύχτα, αλλά καταλάβαινε ότι έβλεπε κάτι περισσότερο.
Αυτό που έβλεπε ήταν “η δόξα του Θεού” και «το έργο των χεριών του».
Όταν ο Δαβίδ κοίταζε τον ουρανό μέσα στο σκοτάδι της νύχτας, ίσως έβλεπε κάτι τέτοιο.
Τον συνέπαιρνε η ομορφιά και η τάξη αυτού που αντίκριζε.
Χάρη στη σύγχρονη τεχνολογία, εμείς βλέπουμε πολύ περισσότερα από όσα είδε ποτέ ο Δαβίδ.
Και ξέρουμε επίσης ότι όσα βλέπουμε είναι πάρα πολύ λίγα σε σχέση με αυτάπου έχει φτιάξει ο Ιεχωβά.
Όταν σκέφτεστε το τι έχει κάνει ο Δημιουργός μας να γίνει, πώς νιώθετε;
Αυτό σημαίνει ευλαβικό δέος.
Αυτό ένιωθε ο Δαβίδ.
Αλλά προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα.
Συμπέρανε ότι εκείνος που έδωσε τους νόμους που διέπουν τον ήλιο, το φεγγάρι και τα αστέρια, έδωσε και νόμους που διέπουν εμάς.
Πώς ένιωθε για αυτούς τους νόμους; Εδάφια 7 και 8: «Ο νόμος του Ιεχωβά είναι τέλειος, ξαναδίνει δύναμη.
Η υπενθύμιση του Ιεχωβά είναι αξιόπιστη· κάνει τον άπειρο σοφό.
Οι προσταγές του Ιεχωβά είναι δίκαιες· χαροποιούν την καρδιά.
Η εντολή του Ιεχωβά είναι καθαρή· κάνει τα μάτια να λάμπουν».
Για τον Δαβίδ, οι νόμοι του Ιεχωβά δεν ήταν απλώςμια υποχρέωση που πρέπει να τηρούμε.
Ήταν μέρος του έργου των χεριών του.
Επομένως, ο Νομοθέτης, ο Ιεχωβά, τι κάνει τους πιστούς υπηρέτες του να γίνονται;
Ας δούμε πάλι τι λέει.
Τους κάνει να γίνονται άνθρωποι που είναι δυνατοί, σοφοί, χαρούμενοι και έχουν καθαρή πνευματική όραση.
Είναι γεγονός ότι ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια δεν έχουν επιλογή —υπακούν στους νόμους του Θεού.
Εμείς όμως έχουμε.
Αλήθεια όμως, θα θέλατε ποτέ να κάνετε οτιδήποτε θα δυσαρεστούσε ή θα απογοήτευε τον Νομοθέτη σας;
Ποτέ!
Αντίθετα, θέλουμε να τον ευαρεστούμε με ό,τι κάνουμε.
Και έτσι καταλήγουμε στο κίνητρό μας. Το βλέπουμε στο εδάφιο 9: «Ο φόβος του Ιεχωβά είναι αγνός· διαρκεί για πάντα».
Σύμφωνα λοιπόν με το σκεπτικό του Δαβίδ, πήγαμε από το όνομα του Ιεχωβά και το έργο των χεριών του στο ευλαβικό δέος, στον θεοσεβή φόβο και στον δικό μας ρόλο—την πρόθυμη υπακοή.
Ας δούμε ένα άλλο παράδειγμα.
Επιστολή προς Εβραίους, κεφάλαιο 12.
Ο απόστολος Παύλος περιγράφει σε χρισμένους Χριστιανούς τη δική τους θέση στη διευθέτηση του Ιεχωβά.
Και εδώ, στην προς Εβραίους, κεφάλαιο 12, εδάφια 22 και 23, μεταδίδει μια εικόνα. Λέει στους χρισμένους Χριστιανούς: «Εσείς ... έχετε πλησιάσει ένα όρος Σιών και μια πόλη του ζωντανού Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και μυριάδες αγγέλων σε γενική σύναξη, και την εκκλησία των πρωτοτόκωνπου έχουν καταγραφεί στους ουρανούς, και τον Θεό, τον Κριτή όλων».
Τι εκπληκτική σκηνή!
Έχετε εσείς στον νου σας μια σαφή εικόνα της υπέροχηςουράνιας διευθέτησης του Ιεχωβά;
Έχει ως επίκεντρο τη Βασιλεία, η οποία θα φέρει τόσο πολλά οφέλη για εμάς στη γη.
Άρα, τι κάνει ο Κυρίαρχός μας, ο Ιεχωβά, να γίνεται;
Τι κάνει τους πιστούς του υπηρέτες, τον Ιησού και τους 144.000 να γίνονται;
Όταν το στοχάζεστε αυτό, δεν σας γεμίζει δέος για οτιδήποτε συνδέεται με το όνομα και τον σκοπό του Ιεχωβά;
Στοχαστείτε το.
Αυτό μας φέρνει στην επόμενη ερώτηση.
Ποιος είναι ο δικός μου —ο δικός μας—ρόλος σε αυτή τη διευθέτηση;
Προφανώς, ο Παύλος περίμενε την ερώτηση, γιατί στη συνέχεια μιλάει για το πώς όλες οι εναντιούμενες βασιλείες θα σειστούν και θα πάψουν να υπάρχουν. Μετά, στο εδάφιο 28 λέει: «Γι’ αυτό λοιπόν, εφόσον θα λάβουμε μια Βασιλεία που δεν μπορεί να σειστεί».
Οι χρισμένοι λαβαίνουν μια Βασιλεία συμμετέχοντας σε αυτή τη διευθέτηση ως άρχοντες.
Εμείς, που έχουμε επίγεια ελπίδα, θα είμαστε όσιοι υπήκοοι. «Εφόσον θα λάβουμε μια Βασιλεία που δεν μπορεί να σειστεί, ας συνεχίσουμε να λαβαίνουμε παρ’ αξίαν καλοσύνη, μέσω της οποίας μπορούμε να προσφέρουμε ευπρόσδεκτα στον Θεό ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος».
Ο ρόλος μας είναι η ιερή υπηρεσία, η αγνή λατρεία.
Άρα, τι θέλουμε να κρατήσουμε;
Όταν στοχαζόμαστε το έργο των χεριών του Ιεχωβά —είτε πρόκειται για την υλική του δημιουργία είτε για κάποια πτυχή του υπέροχου πνευματικού του σκοπού— ας αναζητούμε πάντα την υπογραφή.
Τι έχει κάνει ο Ιεχωβά να γίνει;
Τι κάνει τους όσιους υπηρέτες του να γίνονται;
Πρόκειται για τον Ιεχωβά τον Δημιουργό, τον Ιεχωβά τον Νομοθέτη, τον Ιεχωβά τον Πατέρα μας, τον Κυρίαρχό μας, τον Κριτή μας.
Τι έχει κάνει να γίνει; Σκεφτείτε το στοχαστείτε, επειδή αυτό θα μας κάνει να νιώσουμεαυτό το υπέροχο ευλαβικό δέος για οτιδήποτε σχετίζεται με το όνομα του Ιεχωβά.
Και αυτό μας φέρνει στην επόμενη ερώτηση.
Ποιον ρόλο έχει δώσει ο Ιεχωβά σε εμένα σε αυτή τη διευθέτηση;
Τότε είναι που ο θεοσεβής φόβος μάς υποκινεί να κάνουμε οτιδήποτεθέλει ο Ιεχωβά να κάνουμε στην ιερή υπηρεσία υποστηρίζοντας τη δική του διευθέτηση. Ανακεφαλαιώνοντας, τα κάνουμε όλα αυτά επειδή αγαπάμε το όνομα του Ιεχωβά και ό,τι αυτό αντιπροσωπεύει.
Τι μεγάλη τιμή να μπορούμε να αποδίδουμε στον Ιεχωβά «ιερή υπηρεσία με θεοσεβή φόβο και δέος!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου