Τι μας Διδάσκει η Δημιουργία για το Θάρρος;
Ο Ιεχωβά μάς διδάσκει πώς να εκδηλώνουμε θεοσεβείς ιδιότητες μέσω αντρών και γυναικών στην Αγία Γραφή. Ωστόσο, διδασκόμαστε πολλά και από τη δημιουργία του. (Ιώβ 12: 7, 8) Τι μπορούμε να μάθουμε για το θάρρος από τα λιοντάρια, τα άλογα, τις μαγκούστες, τα κολίβρια και τους ελέφαντες;
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΔΙΔΑΧΤΕΙΤΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΙΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:
Πώς εκδηλώνουν θάρρος τα θηλυκά λιοντάρια όταν προστατεύουν τα μικρά τους;
Πώς εκπαιδεύονται τα άλογα για να είναι θαρραλέα στη μάχη;
Γιατί δεν φοβούνται οι μαγκούστες τα δηλητηριώδη φίδια;
Πώς δείχνουν θάρρος τα μικροσκοπικά κολίβρια;
Πώς υπερασπίζονται θαρραλέα οι ελέφαντες τους άλλους ελέφαντες της αγέλης τους;
Τι σας διδάσκουν αυτά τα ζώα για το θάρρος;
Τα λιοντάρια έχουν τη φήμη ότι είναι ατρόμητα—και δικαιολογημένα.
Τα λιοντάρια είναι τα μεγαλύτερα ενδημικά αιλουροειδή της Αφρικής.
Το ενήλικο αρσενικό μπορεί να φτάσει μέχρι τα 230 κιλά.
Τα θηλυκά είναι μικρότερα αλλά ακόμα και αυτά μπορούν να φτάσουν τα 180 κιλά.
Τα λιοντάρια κυνηγούν και πιάνουν ζώα τόσο μεγάλα όσο τα βουβάλια και οι ιπποπόταμοι!
Τα λιοντάρια είναι τα μόνα αιλουροειδή που συμβιώνουν σε ομάδες οι οποίες ονομάζονται αγέλες και συνήθως αποτελούνται από συγγενικά θηλυκά και από τα λιονταράκια τους καθώς και από λίγα αρσενικά που ζουν μαζί τους.
Τα υγιή αρσενικά δεν έχουν φυσικούς εχθρούς. Τα λιοντάρια όμως, αν και δεν θα το περιμέναμε απειλούνται από κάτι άλλο.
Από τι; Από άλλα λιοντάρια.
Τα λιοντάρια μάχονται για μια περιοχή.
Θα επιτεθούν και θα σκοτώσουν άλλα λιοντάρια για να γίνουν οι κυρίαρχοι της περιοχής όπου κυνηγούν.
Τα λιονταράκια αντιμετωπίζουν έναν άλλον κίνδυνο.
Ομάδες αρσενικών αντιπάλων θα προσπαθήσουν να διώξουν τα αρσενικά της αγέλης και να γίνουν οι κυρίαρχοί της. Αν οι εισβολείς τα καταφέρουν, θα προσπαθήσουν να σκοτώσουν τα λιονταράκια που είναι από άλλον πατέρα.
Μετά οι εισβολείς θα αποκτήσουν δικά τους λιονταράκια.
Μόνα τους, τα μικρά λιονταράκια θα ήταν ανυπεράσπιστα.
Αλλά τα λιοντάρια υπερασπίζουν δυναμικά τα μικρά τους.
Και τα αρσενικά και τα θηλυκά προστατεύουν την αγέλη από άλλα λιοντάρια.
Η μητέρα θα υπερασπιστεί τα μικρά της αψηφώντας τον κίνδυνο να την τραυματίσει ή να τη σκοτώσει κάποιος μεγαλύτερος αρσενικός εισβολέας.
Αρκετές μητέρες ίσως υπερασπιστούν όλες μαζί τα μικρά τους, βοηθώντας τα να επιζήσουν.
Στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν συχνά τα άλογα στις μάχες.
Ένα άλογο που εφορμούσε αποτελούσε ισχυρό όπλο.
Απλώς και μόνο η παρουσία του ιππικού ή των αρμάτων στο πεδίο της μάχης προκαλούσε φόβο στους αντίπαλους στρατούς.
Τα άλογα όμως χρειάζονταν εκπαίδευση για να είναι αποτελεσματικά στη μάχη.
Δεν είναι εκ φύσεως θαρραλέα.
Χωρίς τη σωστή εκπαίδευση ένα άλογο θα μπορούσε να αποδειχτεί μειονέκτημα στο πεδίο της μάχης.
Γιατί; Tα άλογα έχουν οξεία όραση και ακοή και έτσι αιφνιδιάζονται εύκολα.
Έχουν οπτικό πεδίο σχεδόν 360 μοιρών.
Στην αρχαιότητα το πεδίο της μάχης ήταν γεμάτο με εικόνες που έκαναν τα άλογα να τρομάζουν. Γι’ αυτό, οι αρχαίοι πολεμιστές τούς έβαζαν μερικές φορές παρωπίδες.
Τα άλογα έχουν 16 μυς οι οποίοι ελέγχουν το κάθε αφτί τους.
Μπορούν να κουνήσουν τα αφτιά τους για να ακούσουν τους ήχους πιο καθαρά.
Ακούν τον κίνδυνο που πλησιάζει πιο γρήγορα από τον άνθρωπο.
Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος να πανικοβληθούν τα άλογα στη μάχη.
Στην αρχαιότητα, κάθε στρατός προσπαθούσε εσκεμμένα να τρομάξει τα άλογα του εχθρού για να προκαλέσει χάος.
Πώς εκπαιδευόταν ένα άλογο για μάχη;
Οι εκπαιδευτές τα έφερναν σε επαφή με εικόνες και ήχους παρόμοιους με αυτούς που θα συναντούσαν στο πεδίο της μάχης.
Σταδιακά, το άλογο ξεπερνούσε τον φόβο του.
Με την κατάλληλη εκπαίδευση αντί να φεύγει μακριά από τον ήχο της μάχης το θαρραλέο πολεμικό άλογο έτρεχε με όλη του τη δύναμη κατά πάνω του.
Στη νότια Ασία ζει ένα μικρό θηλαστικό που είναι απίστευτα ατρόμητο η ινδική γκρι μαγκούστα.
Αυτό το τριχωτό πλάσμα είναι σχετικά μικρό.
Το μέγεθός του φτάνει συνήθως μέχρι το ένα μέτρο από το κεφάλι ως την ουρά. Παρά το μικρό της μέγεθος, η μαγκούστα είναι θαρραλέο αρπακτικό.
Τρέφεται με διάφορα μικρά πλάσματα αλλά τα πιο γνωστά θηράματά της είναι τα δηλητηριώδη φίδια όπως η βασιλική κόμπρα. Διάφορα είδη μαγκούστας, όπως και η ινδική γκρι μαγκούστα φημίζονται για το ότι μπορούν να σκοτώνουν δηλητηριώδη φίδια.
Τι την προστατεύει όμως στη μάχη της με αυτά;
Το πυκνό της τρίχωμα αποτελείται από σκληρές τρίχες που σηκώνονται όρθιες όταν είναι ταραγμένη ή θυμωμένη.
Αυτό το τρίχωμα την προστατεύει και έτσι το φίδι δεν μπορεί να δαγκώσει τη σάρκα της.
Ακόμα και αν τη δαγκώσει η μαγκούστα έχει έναν εσωτερικό αμυντικό μηχανισμό ανοχή στο δηλητήριο του φιδιού.
Είναι εξαιρετικά γρήγορη και ευκίνητη. Όταν το φίδι επιτεθεί, η μαγκούστα το αποφεύγει αστραπιαία και έτσι γλιτώνει το δάγκωμα.
Έχει επίσης εκπληκτική αντοχή.
Μπορεί να συνεχίσει τη μάχη μέχρι να κουραστεί το φίδι.
Όταν κάνει την τελική της επίθεση χτυπάει το φίδι ακριβώς στο σωστό σημείο για να το σκοτώσει.
Είναι προικισμένη με δυνατότητες άμυνας και ικανότητες που τη βοηθούν να πολεμήσει ατρόμητα το φίδι και να το νικήσει.
Το κολίβριο, που ζει μόνο στη Βόρεια και στη Νότια Αμερική είναι ένα από τα μικρότερα πουλιά.
Αν και υπάρχουν πάνω από 300 είδη κολιβρίων τα οποία διαφέρουν σε μέγεθος τα περισσότερα είδη έχουν μήκος 6 με 12 εκατοστά. Το ανθρώπινο μάτι διακρίνει με δυσκολία το φτερούγισμα του κολιβρίου.
Επειδή κουνάει τα φτερά του τόσο γρήγορα αυτό το μικροσκοπικό πουλί παράγει ένα βουητό καθώς πετάει. Όσο πιο μικρό είναι το κολίβριο, τόσο πιο γρήγορα κουνάει τα φτερά του.
Τα μεγαλύτερα κουνούν τα φτερά τους περίπου 10 με 20 φορές το δευτερόλεπτο.
Τα μικρότερα, υπό κανονικές συνθήκες μπορεί να κουνούν τα φτερά τους 70 με 80 φορές το δευτερόλεπτο.
Τα κολίβρια μπορούν να πετούν μπρος και πίσω, πλαγίως πάνω και κάτω και, για λίγο, ακόμα και ανάποδα.
Αιωρούνται στο ίδιο σημείο καθώς τρέφονται από το νέκταρ των λουλουδιών.
Αλλά αυτά τα όμορφα πουλάκια δεν συμπεριφέρονται και τόσο χαριτωμένα.
Υπερασπίζονται δυναμικά τα λουλούδια της προτίμησής τους και προσπαθούν να διώξουν άλλα κολίβρια που εισβάλλουν στην περιοχή όπου βρίσκεται η τροφή τους.
Τα θηλυκά υπερασπίζονται τις φωλιές τους. Ιδιαίτερα την περίοδο του ζευγαρώματος, στα περισσότερα είδη κολιβρίων τα αρσενικά υπερασπίζονται την περιοχή όπου αναπαράγονται.
Επειδή πετούν με ευκινησία τα κολίβρια μπορούν να διώξουν πολύ μεγαλύτερα πουλιά.
Θα επιτεθούν ακόμα και σε ανθρώπους.
Παρά το μικροσκοπικό τους μέγεθος τα κολίβρια είναι έτοιμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και αυτά που χρειάζονται για την επιβίωσή τους.
Μια αγέλη με αφρικανικούς ελέφαντες είναι εντυπωσιακό θέαμα.
Μια οικογένεια ελεφάντων αποτελείται από ενήλικα συγγενικά θηλυκά και τα μικρά τους.
Η στενά δεμένη οικογένεια στηρίζει τα μέλη της.
Οι ελέφαντες έχουν εξαιρετική μνήμη κάτι που δυναμώνει τους κοινωνικούς δεσμούς τους.
Αναγνωρίζουν και θυμούνται ο ένας τον άλλον ακόμα και μετά από μεγάλες περιόδους χωρισμού.
Όταν ένας μικρός ελέφαντας είναι στενοχωρημένος οι μεγάλοι ελέφαντες τον καθησυχάζουν και τον παρηγορούν πηγαίνοντας κοντά του και αγγίζοντάς τον με το σώμα ή την προβοσκίδα τους.
Αν κάποιος ελέφαντας είναι αδύναμος ή τραυματισμένος οι άλλοι μπορεί να τον βοηθήσουν να σηκωθεί και να σταθεί στα πόδια του. Οι μεγάλοι ελέφαντες της οικογένειας μαθαίνουν στους μικρούς ζωτικές τεχνικές επιβίωσης όπως πώς να βρίσκουν τροφή και νερό.
Για να βρει νερό σε εποχή ξηρασίας η αγέλη ίσως χρειαστεί να διανύσει μεγάλες αποστάσεις.
Οι μεγάλοι ελέφαντες πηγαίνουν μπροστά βοηθώντας τους μικρότερους να κάνουν το ταξίδι.
Πώς ξέρουν όμως πού να πάνε; Οι μεγάλοι ελέφαντες θυμούνται για δεκαετίες πού υπάρχει νερό ακόμα και αν αυτά τα μέρη είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά.
Μαθαίνουν στη νεότερη γενιά να βρίσκει αυτά τα μέρη.
Η οικογένεια παρέχει επίσης προστασία από τα αρπακτικά. Αν νιώσει απειλή, ο ελέφαντας μπορεί να επιτεθεί με τους χαυλιόδοντες, την προβοσκίδα και τα πόδια του.
Για να προστατέψουν τα ελεφαντάκια οι ενήλικοι σχηματίζουν κύκλο γύρω τους και στέκονται ανάμεσα σε εκείνα και στα αρπακτικά.
Αν κάποιο μέλος της αγέλης τραυματιστεί σοβαρά οι
άλλοι ελέφαντες, ακόμα και οι μικροί μπορεί να το υπερασπιστούν με θάρρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου