Πέμπτη 7 Νοεμβρίου
Θα συγχωρήσω το σφάλμα τους και δεν θα θυμάμαι πια την αμαρτία τους.—Ιερ. 31:34.
Όταν αποδεχόμαστε το γεγονός ότι ο Ιεχωβά μάς έχει συγχωρήσει, απολαμβάνουμε “καιρούς αναζωογόνησης”, κάτι που περιλαμβάνει ειρήνη διάνοιας και καθαρή συνείδηση. Τέτοια συγχώρηση δεν μπορεί να έρθει από ανθρώπους, αλλά πρέπει να έρθει από «τον ίδιο τον Ιεχωβά». (Πράξ. 3:19) Όταν ο Ιεχωβά μάς συγχωρεί, αποκαθιστά τη σχέση του μαζί μας σε τόσο πλήρη βαθμό ώστε είναι σαν να μην είχαμε αμαρτήσει ποτέ. Άπαξ και μας συγχωρήσει, δεν θα μας κατηγορήσει ποτέ ούτε θα μας τιμωρήσει ξανά για τη συγκεκριμένη αμαρτία. (Ησ. 43:25) Ο Ιεχωβά βάζει τις αμαρτίες μας «όσο μακριά είναι η ανατολή από τη δύση». (Ψαλμ. 103:12) Όταν συλλογιζόμαστε το μεγαλείο της συγχώρησης του Ιεχωβά, γεμίζουμε ευγνωμοσύνη και δέος. (Ψαλμ. 130:4) Η απόφαση του Ιεχωβά να συγχωρήσει δεν εξαρτάται από το αν η αμαρτία ήταν μεγάλη ή μικρή. Ο Ιεχωβά χρησιμοποιεί τη γνώση που διαθέτει ως Δημιουργός, Νομοθέτης και Κριτής μας όταν αποφασίζει αν θα δώσει συγχώρηση. w22.06 σ. 5 ¶12-14
https://drive.google.com/file/d/1XGLVNlsq5CwadyxZsCwvw1i8XA2QscMj/view?usp=sharing
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου